All Chapters of Sword of Magic: Chapter 1 - Chapter 10

Wanted or unwanted. Somethings happened without any expectation, or even given signs. Do you think that the sky from above really fights for a certain souls to collide?  Admit it, some things were too strange and hard to coincides. People entered your life without a sound or even small mark of their entrance. Sometimes, it is called happenstance. Most of the time, fate. But whatever it is, I love how it made me smile and happy. Mula sa malayo, sa isang sanga ng puno, tanaw ko ang malagim na anyo ng isang kastilyo. The dark clouds hid the extremity of the castle. Naningkit ang mga mata ko nang dumaplis sa akin ang hangin. The leaves fell down as the whispers of the wind blew... "Hindi ko kailanman hiniling na pumasok dito, mahal na reyna- "Galangin mo siya!" baritonong sigaw ng isang lalaki. Sinamaan ko ng tingin ang lalaking iyon na batid ko ang hinahawakang posisyon. Humalo

Zhakia's POV Sa sentro ng Ramayana, marahang nagsipagyukuan ang mga tao na halos masubsob pa ang mga mukha sa maputik na kalupaan. Agad akong napatingin sa paparating at hindi na ako nagulat kung sino ang mga iyon. The trained people of Kastello having a parade, one row for men and one for women. Along with their authority, power, and positions. Their feet were stepping simultaneously and making a sound like gallops of a horse. I stiffened when my eyes noticed the three carriages with one complete armored horse each... Ako ay kumakain sa isang kainan nang mapuna ang pagyukod ng mga tao. At batid ko na kung bakit.. ang tatlong mahistrado ay paparating, kasama ang mga kawal ng Kastello.  Mesmerized, I did not noticed that I was still standing and looking straight to all of them.. not until that my gazes met a pair of orbs. My heart stopped from beating when I realized who owned that, the head magi

Zhakia's POV Minsan na rin akong naging kuryoso sa kapangyarihan na taglay ng mga singsing. Ano nga ba ang meron doon at bakit ganoon na lang tingalain ang kung sinumang may hawak nito? Sabi nila, meron 'yong kakaibang tangi na kahit sino'y hindi magagawa o makukuha. Isang hiyas na nilalabasan ng enerhiya't malalakas na kakayahan. Iyon bang hindi pang-ordinaryong tao. Nagagawa nitong pumaslang sa iisang pagpilantik ng kamay. Hindi ko alam kung bakit at kung sa paanong paraan iyon nangyayari. Ngunit kung ganoon nga ito kalakas, marapat lamang na katakutan ang mga taong may hawak nito... Nang magmulat ang parehas kong mga mata ay agad na dumapo iyon sa taong nakaupo sa isang sofa, sa loob ng kwarto ko. My forehead creased when I saw the head magistrate sitting on that and watching me intently. Both of his arms were resting on the armrests and the darkness of my room still defined the precious ring around his finger on the

Zhakia's POV Kung may katunayan man ang sinabi ni Miyuki ukol sa basbas ng punong mahistrado sa mga sandatang pinapagamit nito sa min, naisipan ko na lamang na huwag iyong bigyang pansin. Sa halip, mas pinili ko pa rin iyong indain sa tuwing tatamaan ako at iniisip na ang mga sugat na matatamo ko mula roon ay kayang kaya akong mapatay sa sakit at hirap. Kung hindi man ang mga sandatang ito ang magpuputol sa aking paghinga, nakasisiguro naman akong ang labis na pagod ang gagawa niyon. Ang punto ng  mahistrado ukol sa paglalagay ng kung anumang inkantasyon sa mga kagamitang pandigma ay unti-unti kong nabibigyan ng pagsang-ayon. Dahil na rin sa mga batas na dumayo pa sa aking panaginip noong isang gabi. Sadya man o hindi, walang karapatang mapaslang ng kahit na sinong taga-Kastello ang mga nilalang na walang laban sa mga ito. Sapagkat buhay ang  kapalit ng buhay. Dugo sa dugo. Sa dagat ng mga patakaran nila'y iilan lamang ang may hust

Zhakia's POV Malabo, makulimlim, at isang nakabibinging katahimikan. Para akong dinala sa isang teatro at ang palabas ay magsisimula pa lamang. Sa mga nagdaang araw ay hindi ko maintindihan kung bakit, sa tuwing ako'y nahihimbing, tila totoo ang lahat ng aking nasa panaginip. Ngunit parang wala ako sa eksena, pinipilit ko ang gumalaw pero hindi. Pinipilit kong umalis mula roon ngunit parang nakapako ako sa spesipikong puwesto, tila pinipilit akong panoorin ang kung anumang ipalalabas... Dalawang anino ang lumitaw, nakaluhod ang dalawang ito sa harap ng isa pang mas madilim na bulto. Ang mga silhota'y naglilikha ng kakaibang ingay at dinadala ako mismo sa lugar kung nasaan sila. Panaginip man o imahinasyon, hindi ko lubos na maisip na tila totoo ang lahat. Dahil mismo ang pinakamaliit na ingay ay aking naririnig. Isang iyak na nagmumula sa isa sa mga anino. Ang tanging hindi malinaw ay ang lugar kung saan iyon nangyayari dahil malabo, sobra,