Home / YA/TEEN / The Switch / Chapter 1 - Chapter 8

All Chapters of The Switch: Chapter 1 - Chapter 8

8 Chapters

D I S C L A I M E R

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author’s imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means, including photocopying, recording, or other electronic or mechanical methods, without the prior written permission of the publisher, except in the case of brief quotations embodied in critical reviews and certain other noncommercial uses permitted by copyright law. |©2021 Psychie ALL RIGHT RESERVED|

P R O L O G U E

The Switch/Psychie

"Be grateful, always." Before my father left, he always reminded me to be grateful for what I have. "Papa, sa inyo nalang po ako." Flashbacks began to appear as I drown myself with thoughts. I saw myself begging for my father to take me instead of my brother. Clear as crystals, like a bullet waiting to be triggered, he said 'no'. I remember how much I cried, throw tantrums just to get what I want but it always ends with my mom, delivering her life lessons. Growing up, I never got the chance to meet my twin brother, or maybe if I did, I'm too young to remember everything. One thing is for sure though. We look the same 'cause he's my twin. Life was pretty until that one day.When mom enrolled me to this new school. "It will be fun," she said.

O N E

The Switch/Psychie

"Your dad's dead." Yan ang bungad sa akin ng aking inang lumuluha matapos akong magising sa pag-alog niya sakin para ako'y magising mula sa mahimbing kong tulog. At dahil bagong gising pa ako'y kinusot ko muna ang aking mga mata at saka naupo, tumabi naman siya sa akin at sabay niyakap ako ng mahigpit. "Dead? What?" wala sa sarili kong tanong sa kanya. She loosens up her hug then faced me. "Your dad's dead from a plane crash and I think, kasama yung kambal mo." Nagsimula nang mamuo ang luha sa aking mga mata nang maintindihan ko ang kanyang sinabi. Bago pa man pumatak ang aking luha ay pinigilan ko na agad ito sa pamamagitan ng pagpunas ko nito gamit ang aking kaliwang palad. "Kailangan ko silang makita," wika ko bago tumayo at dumiretso sa aparador ko para maghanap ng aking susuotin sa pag-alis.

T W O

The Switch/Psychie

Pinunasan ko ang pawis ko sa noo gamit ang aking braso. Nakakapagod maglinis pero heto ako't hindi parin tumitigil. Kung pwede lang buhayin ng paglilinis ko ang tatay at kambal ko ay baka hindi na nga talaga ako titigil dito. Nang mailabas ko na ang dumi sa kwartong kinalalagyan nina papa ay napag-isipan ko nang magpahinga at hanapin kung nasaan si mama. Kanina ko pa siya hindi nakikita, malapit na rin magsidatingan ang mga bisita. Habang naglalakad ako papuntang sala ay napansin ko ang sobrang katahimikan ng mansyon na ito. Hindi ko tuloy napigilang mapaisip kung ano ang buhay nina Papa sa ganito ka laking mansyon. Masaya kaya sila dito? "Ma'am Izel, nakapag-umagahan na po ba kayo?" tanong sa akin ng isang katulong. Nakakagulat naman ang mga tao dito, bigla- bigla nalang sumusulpot. "Hindi pa po pero busog pa naman ako," sag

T H R E E

The Switch/Psychie

"Ito ang susuotin mo," natatawa kong wika habang binibigay kay Ivan ang mga kasuotan ko. I heard him sigh. "Pwede naman nating hindi nalang ituloy," sabi ko. "No," pagmamatigas niya. Itinaas baba ko lang ang balikat ko sabay sabing, "Okay, if that's what you want." Nasa kwarto niya kami ngayon at abala sa pag-uusap patungkol sa gagawin naming mission impossible. Buwis buhay 'to kung iisipin dahil sa oras na mahuli kami ni mama, paniguradong malilintikan kami. "Sigurado ka na ba talaga?" tanong ko ulit. "You've been asking that question over and over again. Para kang sirang plaka," wika nito na halatang naiinis na sa akin. "Naninigurado ang tawag dun, hindi sirang plaka." I rolled my eyes then tinapunan siya ng damit.

F O U R

The Switch/Psychie

Maraming luha ang nabuhos matapos ang ika-pitong araw ni papa. My brother and I scattered the ashes of my father on the sea. Isa ito sa last will niya para daw mukha lang siyang naglalakbay, although he's not coming back anymore. Mahirap parin itong tanggapin ngunit wala naman nang magagawa ang mga luha namin. It can't bring him back to life, kahit sumigaw at ilang beses ko man siyang tawagin, wala na talaga ang tatay namin. Iniwan niya na kami. Nasa kalagitnaan kami ng malaking karagatan sakay ang isang malaking yatch. Naupo ako sa balcony ng yate at saka napatingala sa kalangitan. "Pa, kamusta d'yan sa langit?" tanong ko sa hangin. "Hey, sis!" my brother greeted me after sitting beside me. Lumingon ako sa kanya then gave him a thin smile. "Yow," tipid kong bati sa kanya. Naramdaman ko ang pag-akbay niya sa aking balikat.

F I V E

The Switch/Psychie

Izel!" isang pamilyar na boses ang umalingaw-ngaw sa madilim na kwartong kinaroroonan ko. Nagpalinga-linga ako at sinubukang humanap ng daan palabas at para na rin mahanap ko kung tama ba ang hinala kong nag-aari ng boses na iyon. "Izel!" pangalawang tawag nito sa akin. Lumingon ako sa isang gilid at nakitang may sumisilip na liwanag mula dito. Tumayo ako at lumampit roon. Nagsimulang bumigat ang aking nararamdaman nang makita ko ang isang lalakeng nakatayo at nasa likod nito ay ang ilaw na kasing lakas ng araw. Niliitan ko ang pagbuka ng aking mga mata dahil nagsimula na atong sumakit. "Papa, ikaw ba yan?" tanong ko. Tumalikod siya kaya nagsimula akong magpanic. Tumakbo ako papunta sa kanya at nasa aktong mahahawakan ko na ang kan'yang pulsuhan nang bigla siyang mawala na parang bula. "Izel!" rinig kong tawag nito sa akin

S I X

The Switch/Psychie

"Pre, paliguan mo naman ako." 'Di ko na naiwasang mapairap habang nakatalikod kay Nathan na ngayon ay naka silip mula sa loob ng banyo. Ang lakas talaga ng tama ng kaibigan ni Ivan. Humarap na ako kay Nathan at sabay sabing, "I'll get some towel for you. Maligo ka na." After that I headed to the maids room then asked one of them to give a towel to Nathan and assist him with everything that he asks for. Dumiretso na ako sa kwarto at sakto naman na pagsarado ng pinto ko ay nagring ang aking telepono. Hindi ko na tiningnan kung sino ang tumawag dahil agad ko na itong sinagot at idinikit sa aking kaliwang tenga. "Hello?" tanong ko sa kabilang linya. "Hey, twin! How are you?" My bro asked from the other line. A smile formed on my lips. Hindi ko inakalang darating sa puntong ganito kung saan maririni