All Chapters of เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่: Chapter 61 - Chapter 70

เฉินมู่รู้สึกว่าตัวเองชะงักกลายเป็นหินไปห้าวินาที คำพูดของฮั่วหยุนเซียวยังคงวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุด คุณชอบไหม ชอบไหมเหรอ?ชอบก็บ้าแล้ว! ที่เธอยอมทุ่มเทความพยายามทั้งหมด ไม่ใช่เพื่อตำราอาหารบ้า ๆ นี่! แถมยังมีลายเซ็นเชฟอีก มันไม่เกี่ยวอะไรกับจุดประสงค์หลักของเธอเลยไม่ใช่เหรอ?ผู้ชายคนนี้ยังจำได้ไหมว่าเขาซื้อบริษัทของเธอไป!!“เฉินมู่?” เสียงของฮั่วหยุนเซียวดึงความคิดของเธอกลับมาเฉินมู่บีบตำราอาหารไร้สาระนี้ในมือแน่น ก่อนจะพูดอย่างนอบน้อม “ชอบ...ชอบมาก ขอบคุณคุณฮั่วนะคะ”พลันร่างบางก็หันหลังเดินจากไปพร้อมความรู้สึกสับสนในใจ วิธีนี้ใช้ไม่ได้แล้ว เธอคงต้องใช้วิธีอื่นเพื่อเอาบริษัทกลับมาให้ได้“เฉินมู่” ฮั่วหยุนเซียวเรียกอีกครั้งขาเรียวหยุดเดิน แต่ยังไม่หันหลังกลับ ถ้าจะให้พูดตามตรง ตอนนี้เธอไม่ต้องการเห็นหน้าฮั่วหยุนเซียวไม่ใช่เพราะโกรธ แต่แค่รู้สึกว่าความพยายามของตัวเองนั้นสูญเปล่า เฉินมู่เหนื่อยมากและต้องการพักผ่อนสมองฮั่วหยุนเซียวมองไปที่แผ่นหลังของหญิงสาว เขารู้สึกว่าอารมณ์ของเฉินมู่เปลี่ยนไป หล่อนดูไม่มีความสุขเอาเสียเลย แต่กลับปฏิเสธที่จะพูดออกมา“นี่ไม่ใช่ของขวัญที่คุณต

เมื่อถามคำถามออกมา เฉินลี้ซานก็หยุดพูด ส่วนซู่หรูหลานก็มองไปทางอื่นและนิ่งเงียบนี่เป็นสิ่งที่น่าภาคภูมิใจมาก แต่กลับไม่มีใครตอบในที่สุดคุณปู่ก็ทำลายความเงียบ “เพราะแม่ของหลานยังไงล่ะ ก่อนที่เธอจะตั้งครรภ์ แม่หลานทำหน้าที่เป็นครูในเขตสงครามเป็นเวลาหนึ่งปี และได้รับการยอมรับเป็นพิเศษในฐานะสมาชิกจากกองทุนเทียนสื่อ”เฉินมู่ยิ้มเล็กน้อย “ใช่ กองทุนเทียนสื่อมีไว้เพื่อการบรรเทาทุกข์ ดังนั้นสมาชิกของกองทุนจะต้องมีทรัพยากรทางการเงินที่เข้มแข็ง ความสัมพันธ์ที่กว้างขวาง และการกุศลที่กระตือรือร้น แม่ของหนูเสี่ยงชีวิตเพื่อแลกกับความเคารพเช่นนั้น แล้วทำไมยังจะดึงเฉินชิงเสวี่ยเข้ามาอีกล่ะค่ะ?”ใบหน้าของเฉินชิงเสวี่ยแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าเฉินมู่กำลังทำให้เธออับอาย!เธอเข้ามาได้ยังน่ะเหรอ? แน่นอนว่าเธอและเฉินลี้ซานก็แอบอ้างใช้สิทธิ์ของผู้หญิงที่ตายแล้วเข้าไปเป็นสมาชิกในกองทุนน่ะสิ!เฉินมู่วางมือลงที่โต๊ะ พลันมองไปทางเฉินชิงเสวี่ยที่นั่งอยู่ตรงข้ามอย่างเย็นชา “คุณปู่คะ ถามหนูว่าหนูคิดยังไงเหรอคะ? หนูคิดว่าไม่มีใครสามารถขโมยของของแม่ไปได้ นอกจากหนู!”ซู่หรูหลานเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ “เสี่ยวมู่ พูดแบ

ภายในคฤหาสน์ เฉินชิงเสวี่ยนั่งอยู่ในห้องแล้วพูดออกมาอย่างหงุดหงิดว่า “คุณปู่กินยาผิดหรือไงนะ? แต่ก่อนปู่เคยชายตามองนังเฉินมู่ที่ไหนกัน! งานกองทุนเทียนสื่อเชียวนะ! งานที่สำคัญขนาดนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะให้นังเฉินมู่เป็นคนไป!”ซู่หรูหลานพูดอย่างร้อนใจว่า “ลูกมาบ่นให้แม่ฟังที่นี่แล้วมันจะได้อะไรขึ้นมา? ใครจะไปควบคุมคุณปู่ได้? แม้แต่พ่อของลูกก็พูดไม่ได้หรอก!”“จะว่าไป ไม่ใช่เพราะลูกก่อเรื่องวุ่นวายใหญ่โตขึ้นมาหลายครั้งหรอกเหรอ นังเฉินมู่มันถึงได้เสนอหน้ามาอยู่ต่อหน้าของคุณปู่ได้”เฉินชิงเสวี่ยร้อนใจเป็นอย่างมาก เธอเป็นลูกสาวคนเล็กที่สมควรจะได้รับความรักมากที่สุดในบ้าน แต่เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันหนึ่งสิ่งที่เธอเฝ้าไขว่คว้าจะไปตกอยู่บนหัวของนังเฉินมู่!ซู่หรูหลานถอนหายใจ “พอ ๆ ตอนนี้ลูกร้อนใจไปก็เปล่าประโยชน์ ตระกูลลู่ก็น่าจะยังโกรธอยู่ ลูกฝึกเปียโนอยู่บ้านอย่างสงบเสงี่ยมไปก่อน เดือนหน้าพอคุณนายลู่จัดงานเลี้ยง ลูกต้องเอาลู่ซีเจ๋อกลับมาให้ได้!”เฉินชิงเสวี่ยลุกขึ้นมาจากเตียง พลันเตะโซฟาอย่างไม่พอใจแล้วพูดว่า “ไม่ได้ หนูจะไม่ยอมปล่อยให้นังเฉินมู่ได้ไปต่างประเทศอย่างสบายใจแน่ ๆ”“แม่คะ แม่ล

“เฉินมู่! นังบ้า!” เฉินชิงเสวี่ยอยากจะกัดอีกฝ่ายให้ตาย!“โชคไม่ดีเลยนะ ฉันเผลอวางของไว้บนโต๊ะเครื่องแป้งของเธอ ก็เลย...” เฉินมู่ยิ้มขำ “อ้อ จริงสิ วันนี้ฉันช่วยนัดลู่ซีเจ๋อให้เธอแล้วนะ เธอจะว่ายังไงล่ะ? พอลู่ซีเจ๋อได้ยินว่าเธอร้องไห้ทั้งวันทั้งคืนอย่างทรมานข้าวปลาไม่ยอมกิน เขาก็ใจอ่อนยอมตกปากรับคำว่าจะมาหาเธอ”เฉินชิงเสวี่ยเบิกตากว้าง “แกว่าไงนะ? แกนัดซีเจ๋อมางั้นเหรอ? หน้าของฉัน! ฉัน...”เธอกรีดร้องอย่างตื่นตระหนก ทางด้านลู่ซีเจ๋อที่เดินเข้ามาในห้องรับแขกชั้นล่างก็มองไปยังสองพี่น้องที่อยู่ชั้นบนแล้วตะโกนว่า “ชิงเสวี่ย ผมมาแล้ว”“อ๊ายยยยย” เฉินชิงเสวี่ยกรีดร้องเสียงแหลม เธอไม่กล้าหันไปมองลู่ซีเจ๋อเลยแม้แต่น้อย จึงทำได้เพียงลั่นเสียงร้องออกมาแล้วรีบร้อนวิ่งกลับไปที่ห้องนอนสิ่งที่เธอสนใจมากที่สุดก็คือรูปลักษณ์ของเธอ เธอรู้ดีว่าลู่ซีเจ๋อชอบรูปร่างหน้าตาเธอมากแค่ไหน ขืนให้ลู่ซีเจ๋อเห็นเธอในสภาพนี้ สู้เธอตายไปเลยเสียดีกว่า!“ชิงเสวี่ย! ชิงเสวี่ย! เป็นอะไรไป?” ลู่ซีเจ๋อรีบร้อนวิ่งขึ้นมาชั้นบน แต่กลับถูกเฉินชิงเสวี่ยปิดประตูขังไว้ด้านนอกเฉินมู่เดินลงบันไดไปอย่างคนอารมณ์ดี ลู่ซีเจ๋อเด

เฉินมู่หันกลับมาเห็นซู่หรูหลานกำลังจูงมือเฉินชิงเสวี่ยอยู่ ส่วนเฉินชิงเสวี่ยก็เอามืออีกข้างปิดหน้าไว้ครึ่งหนึ่ง พลางร้องไห้จนหายใจไม่ทันซู่หรูหลานเองก็น้ำตาคลอเบ้าเช่นกัน สองแม่ลูกนี่แทบจะคุกเข่าต่อหน้าคุณปู่เพื่อร้องทุกข์อยู่แล้วเชียวชายชราเห็นท่าทางของเฉินชิงเสวี่ยจึงขมวดคิ้วแล้วถาม “นี่ไปก่อเรื่องอะไรมาอีกล่ะ? หน้าดี ๆ ไปทำอะไรมาถึงได้เป็นแบบนั้น?”เฉินชิงเสวี่ยเข้าไปร้องไห้สะอึกสะอื้นต่อหน้าชายชรา ก่อนพูดด้วยความคับข้องใจ “เป็นพี่เขา...พี่เขาอิจฉาที่ซีเจ๋อมาหาหนูวันนี้ค่ะ ดังนั้นก็เลยใส่ของบางอย่างลงในสกินแคร์ของหนู จงใจทำให้หน้าของหนูเกิดอาการแพ้ ปู่คะ ปู่ดูหน้าหนูสิคะ หลานเจ็บจังเลย...”เฉินมู่กอดอกยิ้มเยาะ ที่จริงเธอคิดว่าตัวเองมองออกถึงความสามารถเปลี่ยนขาวให้เป็นดำเปลี่ยนผิดให้เป็นถูกของเฉินชิงเสวี่ยแล้วแท้ ๆ คาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าครั้งนี้จะมีลูกไม้ใหม่ ๆ เกิดขึ้นอีกครั้งแล้วครั้งเล่า!ซู่หรูหลานเองก็ร้องไห้ “พ่อคะ เสี่ยวมู่โทษที่ฉันไม่ได้รักษารอยแผลเป็นบนใบหน้าของเธอ ฉันยอมรับ แต่ใครจะไปรู้ว่าหลายปีที่ผ่านมา ฉันพาเธอไปมาหลายโรงพยาบาลแล้ว หมอก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่ามันรักษ