All Chapters of เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่: Chapter 21 - Chapter 30

โอวจินตกตะลึงอยู่นาน แม้ว่าทักษะของเฉินมู่จะเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจ แต่ก็ยังเป็นคนที่ฮั่วหยุนเซียวชื่นชอบอยู่ดี แต่เธอก็ไม่ควรถูกคนที่นี่กลั่นแกล้งหรือเปล่าล่ะ?ก่อนที่เขาจะมีเวลาคิดหาทางแก้ไข ก็มีเสียงโห่ร้องมากมายบนฟลอร์เต้นรำดังขึ้นแทรก พร้อมคำพูดเย๊าะเย้ยของหญิงสาวในอ้อมกอดที่ดังเข้าหู “ลู่ซีเจ๋อและเฉินชิงเสวี่ยมีความสัมพันธ์ที่ดีมากนะคะ ไหน ๆ ก็ ไหน ๆ แล้ว ต้องจูบให้ดูแล้วแหละ”กลุ่มคนผลักเฉินชิงเสวี่ยกับลู่ซีเจ๋อไปให้เขยิบไปใกล้กัน แถมยังตะโกนโห่ร้อง “แต่งเลย! แต่งเลย! แต่งเลย!”เฉินชิงเสวี่ยกอดแขนของลู่ซีเจ๋อด้วยท่าทางเขินอาย แล้วตอบกลับ “พวกเธออย่าพูดซี้ซั้วสิ เสียงดังน่ารำคาญจะตาย…”ลู่ซีเจ๋อมองดูท่าทางเขินอายของเฉินชิงเสวี่ยโดยไม่ตา จากนั้นก็จูบหล่อนที่บนใบหน้า ก่อนที่จะตะโกนตอบ “พอแล้ว พอแล้ว! เดี๋ยวจะประกาศให้รู้อย่างเป็นทางการเอง!”ในห้องจัดเลี้ยง ซู่หรูหลานก้าวขึ้นไปบนเวที หล่อนกระแอมเป็นเชิงขอพูดเปิดงาน “วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของชิงเสวี่ย ดิฉันจึงขอใช้โอกาสนี้แบ่งปันความสุขให้กับทุกคนค่ะ! เราทั้งสองตระกูลได้ตัดสินใจกันแล้ว ชิงเสวี่ยและลู่ซีเจ๋อลูกชายคนเดียวของต

ทันใดนั้น ผู้คนในงานเลี้ยงต่างก็ตกอยู่ในความโกลาหล“โอ้พระเจ้า! ความลับแตกใช่ไหมเนี่ย เฉินมู่ถูกน้องสาวของตัวเองทำร้ายงั้นเหรอ”“ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเฉินชิงเสวี่ยที่ดูเหมือนจะเป็นคนใจดี จะทำเรื่องแบบนี้ได้...”“เฮอะ เกรงว่าจะแกล้งเป็นคนใจดีนะสิ จริง ๆ ตอนที่ภาพปรากฏขึ้นเมื่อกี้นี้ ทำไมหล่อนถึงไม่ถอดปลั๊กไฟออกล่ะ”“...”“ว่าไงล่ะ ชิงเสวี่ย?” เฉินมู่ที่อยู่บนเวที เอ่ยเรียกเฉินชิงเสวี่ยอย่างเหยียดหยาม ไม่เหมือนเด็กกำพร้าแม่ผู้โดดเดี่ยวในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมาเลยสักนิด!คิ้วเรียวตรงที่เย็นชาไร้ความรู้สึก เริ่มเลิกขึ้นเมื่อถูกกระตุ้น เฉินมู่ย้ำสิ่งที่พูดเมื่อครู่อีกครั้ง “ฉันทำให้ใครขุ่นเคืองนะ? ลับหลังฉัน แกทำร้ายฉันแบบนี้เหรอ?”ลู่ซีเจ๋อยังมองไปที่หญิงสาวแสนสวยในอ้อมแขนของตนด้วยท่าทางตกใจ เฉินชิงเสวี่ยเป็นคนวางแผนอย่างรอบคอบ เธอไม่เคยทำอันตรายต่อมนุษย์และสัตว์เลยสักครั้ง?โอวจินตกตะลึงขณะมือก็ยังถือโทรศัพท์อยู่ เขาเพิ่งพบแหล่งที่มาของข่าว แต่จะเทียบกับความเร็วของแฮ็กเกอร์คอมพิวเตอร์อย่างเฉินมู่ได้อย่างไร?ใบหน้าที่น่าสงสารของเฉินชิงเสวี่ยซีดราวกับกระดาษ หล่อนส่ายหน้าจนเกือบจะล้มล

“ถอนหมั้น?” เซินมู่เลิกคิ้วขึ้นถาม “มีเพียงของที่คุณภาพดีเท่านั้นที่ฉันอยากได้คืน จะบอกให้เอาบุญนะ สำหรับเราสองคน ฉันเปรียบเสมือนหัวหน้า และเขาคือผู้ลูกน้องที่ไม่มีประโยนช์ เธอคิดว่าเขามีคุณสมบัติอะไรเหรอที่จะถอนหมั้นฉันได้?”เฉินมู่หันไปมองคุณปู่พลันเหยียดหลังให้ตรง ร่างบางยื่นนิ่งไม่ถ่อมตัวหากไม่ได้เอาแต่ใจเช่นกัน “คุณปู่คะ ไหนไหนท่านก็มาแล้ว ได้โปรดให้หนูตัดสินใจเรื่องที่ถอนหมั้นด้วยค่ะ แล้วหนูจะไม่ค้านความคิดเห็นอื่นเลย!”“ขอแค่ไม่ใช่ตระกูลลู่ที่จะถอนหมั้น แต่เป็นตระกูลเฉินของเราต่างหากที่กำลังจะถอนหมั้น วันนี้ฉันเฉินมู่ จะประกาศให้รู้อย่างเป็นทางการว่า ฉันขอถอนหมั้นกับลู่ซีเจ๋อ!”“คุณกำลังพูดเรื่องอะไรเนี่ย?” ยังไม่ทันที่ลู่ซีเจ๋อจะได้จัดแจงเรื่องของเฉินชิงเสวี่ยเมื่อครู่ ชายหนุ่มกลับต้องชะงักเมื่อได้ยินสิ่งที่เฉินมู่พูดออกมา!ดวงตาของเขาเบิกกว้าง “จะถอนหมั้นงั้นเหรอ? แล้วคุณมีหลักฐานฟ้องร้องหรือไง?”เฉินมู่ไม่ได้มองที่ลู่ซีเจ๋อด้วยซ้ำ เธอแค่มองไปที่คุณปู่ แล้วพูดว่า “ลู่ซีเจ๋อตัดสินผู้คนจากรูปลักษณ์ภายนอกของพวกเขา หนำซ้ำยังเป็นฝ่ายไม่รักษาสัญญาการแต่งงานในครั้งนี้ อีกอย่างตอ

ทันทีที่เฉินมู่พูดจบ ไม้เท้าของคุณปู่ก็กระแทกกับพื้นอย่างแรง“เธอกำลังจะหมั้นอยู่แล้ว! ยังจะใช้ความอายุน้อยของเธอเป็นข้ออ้างอีก เพราะความประพฤติผิดของเธอ ยังคิดเพ้อเจ้อที่จะแต่งงานกับตระกูลลู่อีก! แล้วยังคิดที่จะเข้าวงการบันเทิงตามชิงโหรวงั้นเหรอ! หน้าฉันคงไม่เหลือที่ว่างให้อับอายแล้ว!”“พ่อครับ ชิงเสวี่ยเธอ…” เฉินลี้ซานคงต้องการพูดอะไรบางอย่างกับลูกสาวตัวน้อยของเขา“หุบปาก!” คุณปู่ดุ “ถ้าเธอไม่เอาแต่ใจจนเคยตัว เธอจะคิดแผนที่ชั่วร้ายแบบนี้ออกมาได้ไหม?”“ระหว่างพี่น้อง แค่มีปัญหาเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ มันก็พอฟัง แต่นี่เธอต้องการทำลายความบริสุทธิ์ของพี่สาวตัวเองจริง ๆ! หักเงินค่าขนมของเธอซะ เธอจะไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอกในช่วงวันหยุดนี้ จงพิจารณาตัวเองอยู่ที่บ้าน! ถ้าสร้างปัญหาอีก ก็ให้ส่งเธอไปเรียนต่อต่างประเทศเลย แล้วคืนนี้ก็ไปคุกเข่าสำนึกผิดที่ห้องโถงบรรพบุรุษด้วย!”เฉินชิงเสวี่ยร้องไห้โฮ เมื่อปู่พูดออกมาแบบนี้ เธอจึงต้องไปที่ห้องโถงบรรพบุรุษและคุกเข่าสำนึกผิด ซู่หรูหลานรู้สึกเสียใจต่อลูกสาวของเธอ ดังนั้นเธอจึงไปที่ห้องโถงบรรพบุรุษด้วยเฉินลี้ซานนั่งบนโซฟา พลางถามอย่างไม่พอใจ

ประโยคนี้คงจะแทงใจดำเฉินชิงเสวี่ยอย่างไม่ต้องสงสัย!หลังจากเกิดเรื่องเมื่อคืน ลู่ซีเจ๋อก็รีบออกจากงานไปทันที เฉินชิงเสวี่ยโทรไปหลายรอบ แต่ไม่มีใครรับสายจนถึงตอนนี้ลู่ซีเจ๋อก็ไม่ได้ติดต่อกลับมานานกว่าสิบชั่วโมงแล้ว!ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาก็ไม่เคยแยกจากกันเลย! ทว่าครั้งนี้ ลู่ซีเจ๋อคงโกรธมากจนไม่อยากคุยกับเธอ!เฉินชิงเสวี่ยจ้องมองไปที่เฉินมู่ “หุบปาก! มันเป็นเพราะเธอนั่นแหละ!”เฉินมู่เยาะเย้ย “เพราะฉันงั้นเหรอ? เฉินชิงเสวี่ย แกหาคนมาลักพาตัวและใส่ร้ายฉัน ตอนนี้ยังจะมาตำหนิฉันอีก หน้าแกนี่ทำมาจากอะไรเหรอ? ทำไมถึงหนาได้ขนาดนี้นะ?”“หุบปาก หุบปาก!” เฉินชิงเสวี่ยผลักเฉินมู่ออกไป “นั่นเป็นเพราะเธอ! ถ้าเธอออกจากบ้านตระกูลเฉินไป ก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น! เฉินมู่...ทำไมเธอไม่ตายไปพร้อมกับแม่ของเธอห๊ะ!”ปกติแล้วเฉินชิงเสวี่ยจะแสร้งทำเป็นสุภาพและใจดี แต่ตอนนี้เธอถูกกระทบกระเทือนจากการละเลยของลู่ซีเจ๋อ เธอจึงดุด่าเฉินมู่โดยไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์ของตัวเอง เธอผลักเฉินมู่อย่างแรงเหมือนผู้หญิงบ้าแต่เฉินมู่ไม่ใช่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่เคยถูกรังแกอีกต่อไป เธอผลักเฉินชิงเสวี่ยคืนจนอีกฝ่ายล้มเสียงดังลั่น!