Lahat ng Kabanata ng Pakawalan mo ako, Mr. Hill: Kabanata 1801 - Kabanata 1810

"Tamang-tama. Anong ginawa mo kay Freya?" Sinuntok ni Forrest si Rodney habang nagtatanong ito.Napaatras si Rodney ng ilang hakbang hanggang sa tumama siya sa threshold ng pinto. Natigilan ito. Bilang isang Young Master ng mga Snow, bihira siyang bugbugin nang ganon. Matapos maging prime minister ng kanyang tiyuhin, tinitingala siya kahit saan man siya magpunta.Sa kaibuturan niya, galit siya. Gayunpaman, nang harapin ang mga nag-aakusang mata ng mga Lynch, ang galit na iyon ay tila napigilang huwag ilabas."Iyan si... Forrest, kalma." Nagtaas ng kamay si Rodney at nagmamadaling tumingin kay Catherine, ang tanging kalmadong tao sa ward, para humingi ng tulong.Napatingin si Catherine sa washboard sa kanyang kamay at napabuntong-hininga habang lumalapit sa mga magulang ng kanyang kaibigan. "Uncle, Aunty, pakinggan muna natin siya.""Hayaan mo siyang magsalita."Malamig ang boses ni Mr. Lynch. “Rodney Snow, alam kong pambihira ang iyong katayuan, ngunit dapat mong malaman nang hus

"Natatakot ako na baka magutom ka, kaya binilhan kita ng pizza at calamari." Kinuha ni Shaun ang mga gamit sa back seat at inilagay sa mga kamay niya.Noong una ay hindi nakaramdam ng gutom si Catherine, ngunit nang maamoy niya ang halimuyak ng pagkain, nagutom tuloy siya.Napangiti siya sa ginawa ni Shaun.Kung iisipin, naramdaman tuloy niya na masyadong madaling masiyahan kung minsan ang mga babae."Ngunit... Natatakot akong ang pagkain nito sa kalagitnaan ng gabi ay makakaapekto sa aking pigura." Naka-pout ang kulay rosas na mga labi ni Catherine sabay hinimas nito ang kanyang tiyan.Yumuko si Shaun at hinalikan siya sa labi. "Kahit tumaba ka, magugustuhan pa rin kita."“Malay mo. Magaling lang kayong mga lalaki sa pagbibigay ng lip service.” Sarap na sarap si Catherine, ngunit mayabang pa rin niya itong inirapan."Kung may pakialam ako roon, hindi ko ito binili para sa iyo," Inosenteng sinabi ni Shaun. “Tsaka... dalawang anak ang isinilang mo para sa akin. Nakagawa ka ng nap

Hindi kailanman ay naisip ni Catherine na magkakaroon siya ng ganitong pangangailangan dati. Kaso sa tuwing nakahaharap niya si Shaun, tila madali siyang nag-iinit.“Shaun Hill, umalis ka…” Tinulak niya at tinanggihan ang lalaki.“Halikan mo ‘ko, Cathy. Sobrang bango mo. Sobrang gusto kita…”Ang namamaos na boses ni Shaun ay narinig sa mga tainga ng babae, nagdudulot na matulala siya.Alam niya na ang mga salita ng lalaki ay hindi mapagkakatiwalaan, ngunit ang boses nito ay laging mayroong magical power.Sa oras na napagtanto niyang nahulog siya sa isang patibong, huli na ang lahat.… 10:00 a.m. na nang ito’y muling natahimik.Sa oras na bumalik ang ulirat ni Catherine, halos mag-break down siya.Gusto niyang tumagal ng isang linggo.Isang araw pa lamang… at nawalan na siyang paninindigan na magtagal.Gusto niyang umiyak habang tinitignan ang lalaki sa tabi niya.“Nagsinungaling ka sakin. Kinamumuhian kita.” Sobrang nagalit siya na kinagat niya ang lalaki sa balikat.Hi

Nangilabot ang anit ni Catherine. Hindi niya dapat hinabol ito. “Uh… Gutom ako. Bilisan mo at iabot sa akin ang pasta. Gutom na gutom na ‘ko.”Agad niyang kinuha ang mangkok.“Cathy…” Tumanggi si Shaun na bitawan ang babae at mahigpit na hinawakan ang babae sa mga braso niya. “Sagutin mo ‘ko.”“Shaun, huwag kang sosobra.” Naging mapula ang mukha ni Catherine.“Sagutin mo ‘ko, o kakailanganin kong mag-ensayo muli sayo.” Nilingon ni Shaun ang maliit na ulo ng babae sa kanya.Sobrang nahihiya si Catherine na agad siyang umiwas sa mga mata ng lalaki. “Jeez, sige. Dati ay may sakit ka lang, so anong meron para pagkumparahan?”“Edi saan nanggaling sina Suzie at Lucas? Hindi na siguro ako may sakit sa lahat ng panahon, tama?” Itinaas ni Shaun ang mga kilay niya. Siya ay mukhang hindi susuko hangga’t hindi siya nakakakuha ng sagot.Walang masabi si Catherine. Ito man ay ang dating siya o bago, siya pa rin ‘yun. Anong meron para i-kumpara? Dagdag pa rito, walang hiya ba ang babae?“Sige

”Bakit mo sinasabi ang parehong mga bagay na sinasabi ng mom ko?” Ngumuso si Freya. “Sabi ng mom ko sakin na abusuhin at pahirapan ko siya.”“Tama ang mom mo.”Sumang-ayon si Catherine. “Sa oras ng confinement period mo, hindi mo kailangan mag-alala tungkol sa sa kahit ano. Alagaan mo ang sarili mo, kumain, uminom, at magpahinga. Pinakamainam ay kapag hindi mo kailangan umalis ng kama. Hayaan mong dalhin niya ang pagkain sa bibig mo. Kung may kinamumuhian ka, kailangan mo siya laging pahirapan. Gagawin mo lang madali para sa kanya kapag nakipagdivorce ka ngayon. Kahit papaano, kailangan mo siyang pahirapan bago siya pakawalan. Sa pag-iisip lamang nito ay nagagalit ako. Paano niya nagawang ipamigay ang mga damit na binili mo? Sa tingin niya ba ang pagbibigay sayo ng mall ay sapat na bilang bawi? Ang ilang mga sakit ay hindi nababayaran ng pera.”“Tama ‘yan. ‘Yan mismo ang iniisip ko.”Tila nakahanapsi Freya ng taong sumasang-ayon at sumusuporta sa kanya. Tumango ang ulo ng babae.“