All Chapters of Who Are You? (TAGALOG): Chapter 1 - Chapter 10

Paano mo ba malalaman ang tunay na halaga ng buhay? Kapag ba nasa bingit ka na ng kamatayan o ’pag naranasan mo na ba ang sinasabi nilang pangalawang buhay? Eh, paano naman ang sinasabi nilang pagmamahal?   Sabi nila, may iba’t ibang klase ng pagmamahal sa mundo. May pagmamahal para sa pamilya, may pagmamahal na para sa kaibigan, may pagmamahal na para sa karelasyon, may pagmamahal para sa sarili, at ang pinakamahalaga ay ang pagmamahal para sa Diyos.   Pero paano nga ba masasabi na nagmamahal ang isang tao? Kapag ba ito’y masaya? Kapag nasasaktan? Kapag nagsasakripisyo? O kapag handang ibigay ang lahat para sa taong mahal kahit hindi nito kayang suklian ang pagmamahal na binibigay mo?   May pagmamahal na masaya. May pagmamahal namang malungkot. May pagmamahal na nagsasakripisyo, at may pagmamahal na ipinipilit lamang.   Masasabi kong karamihan diyan ay naranasan ko na. Living my life is like living

It’s so hard to forget the pain, but it's even harder to forget the days when sweetness was still around us. But, we can’t be better if everyday is filled with happiness. We learn so little from peace.   The worst part of holding the memories is not the pain. It’s the loneliness we can get from keeping ourselves remembering them. There are wounds inside us that will never heal or can be healed but it takes time. I heaved a deep sigh and diverted my thoughts from those memories that are still haunting me until now.   Months had passed by, my performance in school was going smooth. Everything is under controlled— nothing to worry about, and nothing to be scared of. I already built a friendly relationship to Feli and Cristoff. Maliban sa kanilang dalawa, wala na akong ini-entertain na iba sa music club. I don’t know, maybe they don’t like me or we didn’t have the same vibes. Lalo na si Rylander—ang President namin. Masiyado siyang seryoso sa bu

Araw ng linggo, oras ng siyesta. Abala lahat ng mga katulong sa bahay dahil ngayong araw magaganap ang ika’tlong anibersaryo namin ni Lander. Sa loob ng tatlong taon ay masasabi kong hindi maganda ang pagsasama namin. Dahil ang mga binitawang salita ni Lander saakin noon ay pinanghahawakan niya parin hanggang ngayon. Pero katulad ng sabi ko, wala akonh balak na sumuko. Magkatulong na sinabit ng dalawang kasambahay ang puting kurtina na may burdang bulaklak. Ang sahig ang paulit-ulit na pinakintab, ang mga nakasabit na paintaings ay paulit ulit ding pinunasan hanggang sa ito’y luminis. Mga sariwang bulaklak ng rosas ay maingat na pinapatong sa mesa at sa gilid ng bintana. Halos mapa ngiti ako ng maamoy ko ang putahe na pinahanda ko. Ang paburitong ulam ni Lander— ang Caldereta. “Ma’am Lorie! Tingnan niyo po ang rosas na ito!” tawag ni Cristel saakin. Tumatakbo ito palapit saakin habang

MAAYOS na nakarating si Lorie sa simbahan at tahimik na pumasok sa loob at umupo sa pinakaharapan. Nakatitig lamang si Lorie sa harapan habang lumuluha ang mga mata. Gustuhin niya mang mag tanong ay hindi niya ginawa dahil hindi iyon maganda. Maling-mali ang kwestyunin ang Diyos dahil lamang sa mga problemang pinagda-daanan natin. Habang lumuluha ay hindi mawala sa isip ni Lorie ang mga sinabi ni Cristel, hindi niya lubos na maisip na kahit anong gawin niya para sa asawa ay hindi niya magagawang palitan si Kiesha sa puso nito. “Hindi ko na po kaya” Sa unang pagkakataon ay nasabi ni Lorie ang mga katagang iyon. Hindi man sa harap ng asawa o sa harap ng ibang tao, kundi sa harap ng Diyos na siyang sinasandalan niya oras-oras. “Hindi ko din po alam kung hanggang kaylan ko panghahawakan ang mga pangako na binitawan ko sa harapan ninyo ng maikasal ako.” Mahinang bulong ni Lorie sa sarili. Patuloy siyang lumuha hanggang sa

 KINABUKASAN. Tulala lang sa hardin si Lorie habang patuloy na tumutulo ang kaniyang luha. Umalis na naman si Lander at wala siyang kasiguraduhan kung kaylan ulit ito uuwi. Siya ang tunay na asawa pero parang siya pa ang nakikihati sa oras ng asawa. Ano nga ba ang aasahan niya sa asawa, tingnan nga siya sa mata ay hindi nito magawa. Ilang oras pa siyang nanatili doon bago napag pasyahan pumunta sa hospital upang magpatingin kay Dr. Galvez. Hanggang ngayon ay umaasa pa rin siya na may iba pang paraan para gumaling siya. Nang makarating sa hospital ay agad siyang dumeretcho sa clinic ni Dr. Galvez. May katandaan na ito at napag-alaman niya rin na malapit na ito mag retiro at ang anak naman nitong babae ang papalit sa posisyon nito. Malaki ang utang na loob niya sa Doctor dahil simula bata ay ito na ang gumagamot sakaniya. “Nakapag-isip ka na ba?” Tanong sakaniya ng doctor. Mapait namang napangiti s