All Chapters of GAIA AKADEMIA: The Place of Myth and Tales: Chapter 91 - Chapter 100

Ang pitong araw ay mabilis na nakalipas. Ang konseho ay nakatakda nang magpatawag ng pagpupulong mula sa mga estudyante ni Leo at ni Eliot para sa sinasabing misyon. Bagay na mabilis namang kinaunlakan ng dalawang panig kaya nang hapon rin ng ikapitong araw na iyon ay naghanda ng isang hapunan ang matandang si Grayson para makausap ang dalawnag grupo.Unang dumating sa lugar ay ang grupong tinuturuan ni Leo. Ang lahat ng mga ito ay nakabihis ng magara at kagalang-galang. Ang nangunguna roon ay ang dalawnag magkapatid na si Gavin at Grant. Na sinundan ng Lima pa nitong kasamahan na kilala at mga may pinakamatataas na ranggo sa Akademia. At ang basehan nila sa kanilang sarili ay ang kanilang mga natapos na napagwagian. "I'm glad you accepted my dinner invitation achievers." Puri ng matandang Grayson sa kanila. Pero bago pa man makapagreact ang ito ay tahasan nang pumasok ang totoong pinakahihintay ng matanda. At ito ay ang mga hanay ng estudyanteng parurusahan gamit ang pagsama sa del

Hagan Point of ViewSa muling pagkakataon ay nanghihina akong tumayo sa aking kinahihigaan. Inayos ito at pasaglit na tumayo sa harap ng bintanang kinasisinagan ng papasikat palang na araw.Tatlong buwan na rin pala ang nakalipas. Tatlong buwan na rin pala ang nakalipas mula noong makuha si Morriban sa amin noong ihagis kami ng Konseho sa misyon sa Kaharian ng Nero.Walang nakakaalam noon miski ang konseho na kinalulugdan na ng wicked ones ang kaharian na iyon. Kaya naman malaking pagkakamali para sa kanila na kaming mga baguhan ang isalang sa ganoong misyon. And that mistake cost us Morriban. Morriban... She's been out off my sight for the past three months. At hindi ko magawang hindi kumalma kada maiisip ko ang lahat ng kapalpakang ipinasubo sa amin ng konseho para lang sa isang kasalanang hindi naman talaga kami ang dapat sisihin. Nakakagalit. Nakakagalit ang lahat maging ang kahinaan ko nang mga oras na iyon. Kung hindi sana ako nahinaSumisikip lagi ang dibdib ko kada maiisip k

Ang pitong araw ay mabilis na nakalipas. Ang konseho ay nakatakda nang magpatawag ng pagpupulong mula sa mga estudyante ni Leo at ni Eliot para sa sinasabing misyon. Bagay na mabilis namang kinaunlakan ng dalawang panig kaya nang hapon rin ng ikapitong araw na iyon ay naghanda ng isang hapunan ang matandang si Grayson para makausap ang dalawnag grupo.Unang dumating sa lugar ay ang grupong tinuturuan ni Leo. Ang lahat ng mga ito ay nakabihis ng magara at kagalang-galang. Ang nangunguna roon ay ang dalawnag magkapatid na si Gavin at Grant. Na sinundan ng Lima pa nitong kasamahan na kilala at mga may pinakamatataas na ranggo sa Akademia. At ang basehan nila sa kanilang sarili ay ang kanilang mga natapos na napagwagian. "I'm glad you accepted my dinner invitation achievers." Puri ng matandang Grayson sa kanila. Pero bago pa man makapagreact ang ito ay tahasan nang pumasok ang totoong pinakahihintay ng matanda. At ito ay ang mga hanay ng estudyanteng parurusahan gamit ang pagsama sa del

Hagan Point if View.Tahimik kaming namamawis sa kinatatayuan namin ngayong lahat. Hindi dahil sa takot sa nilalang na nasa aming harapan. At kung masasabe na naming nakakaintimida ang mayroon sa aming harapan na tao. Ngayon ay ang ama nito ay mas ikinatakot na amin ng dalawampu pang purseynto. Dahil kung si Sir Eliot at tahimik. Ang ama niya ito ay masalita gamitt ang kanyang maotoridad na mga boses at nakakatakot na aura. Makapal ang mga kilay nito. May napakalaking katawan at puting mga buhok at balbas. Kung sa unang titignan ay pagkakamalan mo itong matandang ermitatnyo. Pero kapag ito ay iyong nilapitan at tumayo ay mas hamak pa itong mas nakakatakot pa kaysa sa kanyang anak na si Sir Eliot."All you you! Now breathe!" pagpapabitaw nito sa wakas sa aming hininga magsimula nang utusan kami nitong mag inhale at exhale sa segundong ninanais nito.Kaya naman hirap na hirap kami dahil unang una ay hindi namin alam kung bakit niya ito pinapagawa sami,Matapos ang araw ng pagpapahayag

Tahimik kaming namamawis sa kinatatayuan namin ngayong lahat. Hindi dahil sa takot sa nilalang na nasa aming harapan. At kung masasabe na naming nakakaintimida ang mayroon sa aming harapan na tao. Ngayon ay ang ama nito ay mas ikinatakot na amin ng dalawampu pang purseynto. Dahil kung si Sir Eliot at tahimik. Ang ama niya ito ay masalita gamitt ang kanyang maotoridad na mga boses at nakakatakot na aura. Makapal ang mga kilay nito. May napakalaking katawan at puting mga buhok at balbas. Kung sa unang titignan ay pagkakamalan mo itong matandang ermitatnyo. Pero kapag ito ay iyong nilapitan at tumayo ay mas hamak pa itong mas nakakatakot pa kaysa sa kanyang anak na si Sir Eliot."All you you! Now breathe!" pagpapabitaw nito sa wakas sa aming hininga magsimula nang utusan kami nitong mag inhale at exhale sa segundong ninanais nito.Kaya naman hirap na hirap kami dahil unang una ay hindi namin alam kung bakit niya ito pinapagawa sami,Matapos ang araw ng pagpapahayag ni Eliot ng balita s