บททั้งหมดของ คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: บทที่ 211 - บทที่ 220

หลี่โม่หยิบกระเป๋าถือขึ้นมา ค่อย ๆ เดินไปหากู้ชิงหลินและยื่นมันให้เธอเมื่อเห็นสภาพของหลี่โม่แล้ว กลุ่มเพื่อนสนิทก็หัวเราะเยาะกันยกใหญ่“ฮ่าฮ่าฮ่า ขยะจริง ๆ ไม่สู้เลย โชคดีนะเนี่ยที่นายยังมีความเป็นผู้ชายอยู่บ้าง ไม่งั้นฉันคงสงสัยว่านายได้ปลูกไอ้นั่นไว้หรือเปล่า”“ฉันเดาว่ากู้หยุนหลานคงจะมองไอ้เด็กไม่มีลูกบอลสองข้างนี่เป็นแค่เด็กรับส่งเท่านั้นแหละ ไม่อย่างนั้นทำไมผู้หญิงสวย ๆ แบบนั้นถึงมาอยู่กับขยะอย่างนี้ล่ะ”“ก็จริงนะ แล้วถึงเขาจะโดนสวมเขา แต่เขาก็ยังได้นอนกับกู้หยุนหลานด้วยนะ โชคดีอะไรอย่างนี้”ถ้าต่อว่าหลี่โม่แค่สองสามคำ หลี่โม่ก็ยังอดทนได้ แต่นี่คนเหล่านี้พูดถึงกู้หยุนหลานในทางลบ หลี่โม่จึงทนไม่ได้เมื่อมองดูความโกรธในดวงตาของหลี่โม่แล้ว กู้ชิงหลินก็ยิ้มอย่างเหยียดหยามและพูดว่า “นายไม่พอใจเหรอ? โอ้~ ฉันเข้าใจแล้วล่ะ นายไม่พอใจที่เราพูดถึงกู้หยุนหลานล่ะสิ”“เหอะ ๆ สิ่งที่เพื่อนฉันพูดก็ไม่มีอะไรผิดนะ กู้หยุนหลานทำกับนายเหมือนเด็กรับส่ง สัญญาร่วมมือที่เธอได้มานั่นก็เอาตัวเข้าแลกไม่ใช่เหรอ ภรรยาของนายขายตัวอยู่นอกบ้านเพื่อค่าคอม นายก็เลยเอาบ้างสินะ เป็นเด็กอาซ้อแลกกับเสื้อแบรนด

กู้ชิงหลินเชิดหน้าขึ้นและเดินไปหาหลี่โม่ ส่วนกลุ่มเพื่อนสาวก็หัวเราะคิกคักคุยกันอยู่ข้าง ๆ กู้ชิงหลิน“ชิงหลิน รสนิยมของเธอไม่เหมือนใคร ดูเหมือนจะชอบเล่นเป็นเหยื่อนะ เธอชอบเป็นฝ่ายถูกกระทำไหม? ”“เหอะ ๆ ก็ขึ้นอยู่กับว่าถูกใครกระทำน่ะสิ ถ้าฉันโดนนายน้อยกระทำได้ ฉันจะพรีกายถวายตัวเลยค่ะ แต่ว่าโชคไม่ดีที่ฉันไม่มีโอกาสถูกนายกระทำด้วยซ้ำ”“ใช่เลย เมื่อดูมารยาทของหวงฝูชิ่งที่มีต่อนายน้อยแล้ว ถ้าเธอติดตามนายน้อยไปได้นะ เธอก็จะผงาดเป็นนางหงส์นางพญา ไม่ว่าจะถูกทำร้ายสักกี่ครั้ง ก็จะไม่มีวันตาย”เมื่อฟังคำพูดของเพื่อน ๆ กู้ชิงหลินอดไม่ได้ที่จะภูมิใจ ดูเหมือนว่ามันไม่ได้ถูกทำให้อับอาย แต่เป็นความบันเทิงอีกแบบหนึ่งต่างหากหลี่โม่เห็นว่ากู้ชิงหลินและเพื่อน ๆ ไม่ได้สงสัยแปลกใจอะไร พวกเธอถูกการแสดงที่ยอดเยี่ยมของหวงฝูชิ่งหลอกได้อย่างแนบเนียน ดังนั้นเขาจึงหันหลังกลับและเดินจากไป“หยุด! หลี่โม่เจ้าคนไร้ประโยชน์ มานี่ซิ”เสียงที่แหลมคมของกู้ชิงหลิน กระทบแก้วหูของหลี่โม่เท้าที่ก้าวอยู่หยุดทันที หลี่โม่พูดอย่างไม่อดทน “เดินแยกกันไปดี ๆ ไม่ได้หรือไง ทำไมต้องตามฉันไปทุกที่เลย?”“หืม ถนนนี้ก็ไม่ใช่

กู้หยุนหลานนึกออกแล้วว่าฮั๋วเจี้ยนเฟิงคือใคร จากนั้นเธอก็ยิ้มและเปิดประตูให้ฮั๋วเจี้ยนเฟิงเข้ามาหวังฟางมองฮั๋วเจี้ยนเฟิงที่กำลังเข้าประตูมา ทำให้เธอรู้สึกอยากมีลูกเขยคนใหม่ทันทีในช่วง 6 เดือนที่ผ่านมา ฮั๋วเจี้ยนเฟิงได้มอบของขวัญมากมายให้กับหวังฟาง ไม่ว่าจะเป็นเครื่องสำอางต่างประเทศทุกชนิด เสื้อผ้าชื่อดังระดับนานาชาติ ฯลฯ ซึ่งทั้งหมดนี้ให้ด้วยใจทั้งสิ้นหวังฟางไม่ได้อาจเอาหลี่โม่ไปเปรียบเทียบกับฮั๋วเจี้ยนเฟิง เพราะเธอรู้สึกว่าหลี่โม่เป็นเพียงคนไร้ค่าคนหนึ่งลูกเขยไร้ค่าคนนี้ไม่ได้ให้อะไรกับหวังฟางมาหลายปีแล้ว“คุณป้าครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากใจของผม โปรดรับไว้ด้วยนะครับ”ฮั๋วเจี้ยนเฟิงถือของขวัญและมอบให้หวังฟาง จากนั้นเขาก็กะพริบตาให้กับหวังฟางปากแห่งความสุขของหวังฟางแทบหุบไม่อยู่ เธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เจี้ยนเฟิง เธอมาสักทีนะ แถมยังหอบของฝากมามากมาย คราวหลังไม่ต้องทำตัวสุภาพมากขนาดนี้ก็ได้จ้ะ”“เรื่องเล็กน้อยมากเลยครับ ราคาไม่ได้มากมายอะไรหรอกครับ พอดีผมได้ยินมาว่า วันนี้เป็นวันเกิดของคุณลุง ผมก็เลยถือโอกาสมาเยี่ยมสักหน่อยน่ะครับ จะได้ฉลองวันเกิดของคุณลุงด้วยเลย ผมจองภั

“คนไร้ค่าก็เป็นไร้ค่าอยู่วันยังค่ำ แถมยังใส่ของปลอมอีก คงจะน่าเสียดายแทนครอบครัวกู้นะโดยเฉพาะบ้านลูกชายคนรอง คงน่าเสียดายมากทีเดียว”ญาติ ๆ ของตระกูลกู้พากันพูดพึมพำ และทุกคนก็มองหลี่โม่อย่างดูถูกกู้หยุนหลานมองหลี่โม่อย่างช่วยไม่ได้ เธอเป็นคนกลาง ในขณะนั้นก็รู้สึกกังวลใจมากทีเดียวแม้จะเข้าใจว่าหลี่โม่ทำแบบนี้ก็เพื่อเธอ แต่เขาดันถูกเปิดโปงเสียแล้ว ทำให้กู้หยุนหลานโดนเยาะเย้ยและรู้สึกเศร้ามาก“หยุนหลาน เสื้อผ้าของผมเป็นของจริงนะ ไม่ใช่ของปลอม”หลี่โม่มองไปที่กู้หยุนหลานอย่างไม่สบายใจ ในใจของเขาตึงเครียดมาก ดังนั้นเขาจึงรีบจับมือของกู้หยุนหลานเอาไว้ พร้อมที่จะอธิบายให้กู้หยุนหลานได้รับฟัง“เหอะ ๆ คนไร้ค่าถูกเปิดโปงซะแล้วสิ นึกไม่ถึงว่าจะไม่กล้ายอมรับอีก ชุดนี้ราคาแพงแค่ไหน ใคร ๆ ก็รู้ คนจนแบบนายจ่ายไม่ไหวหรอก”“พี่ฮั๋วบอกว่าถ้าชุดนี้เป็นของแท้ ไม่เพียงแต่ต้องมีเงิน แต่ยังต้องมีสถานะด้วย แล้วเจ้าคนไร้ค่านี้มีสถานะอะไรกัน?”“หลี่โม่ นายอยู่ในรายชื่อคนรวย หรือนายอำนาจล้นฟ้างั้นเหรอ? หรูสุด นายก็เป็นได้แค่ผู้นำดูดส้วมเท่านั้นแหละ!”ภายใต้การนำของกู้ชิงหลิน บรรดาญาติ ๆ ของตระกูลกู้ก

ฮั๋วเจี้ยนเฟิงเหลือบมองหลี่โม่ที่กำลังอับอาย พร้อมแอบเยาะเย้ย จากนั้นเปิดประตู BMW X6 และเชิญกู้เจี้ยนหมิน และภรรยาของหลี่โม่ขึ้นรถอย่างกระตือรือร้น“หยุนหลาน ดูซิว่าฮั๋วเจี้ยนเฟิงหล่อแค่ไหน เขากลับมาแล้ว เขาเคยทำงานต่างประเทศด้วยนะ ตอนนี้เขาเป็นเจ้านายของบริษัทการลงทุน ลูกเขยที่รักช่างดีอะไรอย่างนี้ ฟังแม่นะ แกหย่ากับเจ้าคนไร้ค่านั่นเถอะ อย่ามัวชักช้าต่อไปเลย”หวังฟางเกลี้ยกล่อมกู้หยุนหลานอย่างสุภาพ“แม่คะ อย่าพูดอีกเลยค่ะ พวกเราแต่งงานกันมาสี่ปีแล้ว แล้วเขาเป็นพ่อของซีซี”กู้หยุนหลานเม้มริมฝีปากและมองไปรอบ ๆ แต่ไม่เห็นร่างของหลี่โม่ “หลี่โม่ล่ะ?”เมื่อกี้เขายังอยู่ตรงนี้อยู่เลย ไปไหนแล้วล่ะ“ทำไมแกถึงดื้อแบบนี้ ยังจะนึกถึงมันอยู่อีก ลืมสิ่งที่แม่เพิ่งพูดไปแล้วเหรอ?!”หวังฟางกระทืบเท้าอย่างกังวล“หนูจะไปหาหลี่โม่ พวกแม่ไปก่อนเถอะ”กู้หยุนหลานหันหลังและเดินกลับ โดยไม่สนใจเสียงตะโกนของหวังฟางแม้แต่น้อยฮั๋วเจี้ยนเฟิงพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “คุณลุงกับคุณป้าขึ้นรถก่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมจะไปส่งที่นั่นก่อน แล้วจะกลับมารับหยุนหลาน ปล่อยให้พวกเราคุยกันเป็นการส่วนตัวดีกว่าครับ”“พวกวั