All Chapters of Splintered Heart [Bons Amis Series #1]: Chapter 11 - Chapter 20

Bumaba ako habang bitbit ang dalawang blue workout mat na gagamitin ko at ang jumping rope at ang cellphone ko dahil hindi ako nakakapag-workout nang walang music na naririnig.   Dumeretso ako sa kitchen at nakita ko silang lahat doon. Ang barkada, sabagay.. lahat kami ay tanghali pa ang pasok. Ang Castel Clan at ang mga kapatid ko. Himala, ang aga nilang gumising, ah? Achievement for the day, nice.   Dumeretso ako sa refrigerator at kinuha ko ang tumbler ng tubig. Lahat sila ay kumakain na, sa Castel Clan ay lahat sila'y marunong mag-luto. Wala silang hindi alam na gawain, lahat ay dapat alam nila. Katulad din ng sa akin, tinuruan din sila ng kanilang Grandfather. Ewan ko sa ba dalawa kong kapatid na ubod ng tamad.   "Nand'yan ka na naman!" Sigaw ko kay Calyx na nasa usual seat ko. Padabog kong nilagay ang jumping rope na bitbit ko sa harapan niya. Sa gulat niya ay nabulunan ito, kinuha ko ang baso niya at ininom ito.

It's me and Valentin.. in one painting!  "No... no!" I said hysterically and still shocked.  Mas lalong dumiin sa bibig ko ang kamay ko nang makilala at mapagtanto kung sino ang dalawang taong 'yon ang nasa loob ng painting. "Oh my god!" His voice echoed again inside my head.  He said that he's falling in love with this girl in the painting.. someone she can't call her 'mine'! He's falling for me, the playboy's falling for me? I don't get it. 

I quickly open my eyes as I heard a familiar voice behind me, Kriston's face is not an inch far away from me. Isang tulak na lang ay mahahalikan ko na ito, mas mabilis pa sa bente kwarto oras kong nahiwalay ang sarili ko sa kaniya before standing up. I look back and saw Valentin looking at us dangerously like we did something crime.  "What?" My voice's nervous as hell. "We'll talk," walang pag-aalinlangan niya akong hinila palayo kay Kriston. Dinala niya ako sa tahimik at walang taong lugar na parte pa ng university. Napasinghap ako nang marahas niyang ibinato ang kamay kong ginamit niya sa panghila. Tumalikod ito sa akin at tumingala, isinuklay nito ang buhok niya gamit ang kamay.

I stare at the Shein plunging neck-mesh overlay maroon maxi dress that Valentin gave me for a moment, the dress fits my body well. I even saw the coca-cola curves of my body and as well as my cleavage, I wear the black stilettos as well as the accessories he also gave me.   It's 9:50 AM when I finished, and I'm just waiting for Valentin's text message. Pero imbis na sa kaniyang number ang ma-receive ko ay sa unknown number ang natanggap ko.   Unknown Number: mam order po i2   Kumunot ang noo ko habang matapos ko itong basahin maigi. Okay, what the hell? Hindi

Narinig ko pa ang ilang impit na tili at hiyawan galing sa mga taong pinapanood kaming dalawa na magkayakap, I close my eyes when I saw continous flash of the cameras, directedly pointing at us.  "You won't greet me?" I ask, almost a whisper.  "So, it's not enough that I'm here in front of you... and we're hugging each other?" He whispered back.  I didn't answer, instead, I hugged him even tighter. I don't know what I'm doing right now. But all I know is to cherish this beautiful and comfortable moment with him. I didn't mind the crowd, all I think about is us.. Valentin and I.