Home / Romance / A Runaway Bride / Chapter 31 - Chapter 40

All Chapters of A Runaway Bride: Chapter 31 - Chapter 40

53 Chapters

Chapter 30

Chapter 30 "Casey?" tawag ko sa loob ng unit ng makadating kaming dalawa ni Carlew. Napaka tahimik sa loob at tila walang tao. Lumapit ako sa pinto ng kwarto ni Casey, para kumatok. Baka sakaling nasa loob lamang siya at natutulog, pero walang nasagot. Baka pumasok sa trabaho? "Baka nasa trabaho?" sabi ko kay Carlew at umupo sa sofa. "Baka nga." pag sang ayon nito. Bitbit ang aking bag ay pumasok siya sa kwarto, para siguro mailagay iyon sa loob. It's already 8 in the morning, and his flight is 9 am. Nakaramdam ako ng kirot sa aking puso, parang kailan lang sinabi niya sa akin na hindi niya ako iiwan, pero heto na nga at aalis na naman siya. Maiiwan na naman akong mag-isa, mabuti sana kung may gagawin ako pero wala, pinag resigned niya pa ko, yan tuloy wala akong pagkakaabalahan ngayon. "I love you. I'll be back. Tatapusin ko lang yung ka
Read more

Chapter 31

Chapter 31 Carlew:I'm outside. I miss you. Mabilis na binalot ng tuwa at saya ang aking puso, idagdag pa ang kaba na nararamdaman. Nagmamadali akong tumingin sa salamin ng aking kwarto para tignan kung ayos pa ba ang itsura ko, nang makitang medyo haggard na ang itsura ay nagmadali akong mag ayos at nang makuntento ay lumabas na ako para pagbuksan siya ng pinto. Excited akong makita siya ulit. Matagal din ng huli kaming magkita. At miss na miss ko na din siya. I want to kiss him. Sobrang lawak ng ngiti ko habang binubuksan iyon. Sobrang miss na miss ko na siya, hindi ko yata mapipigilan ang sarili kong hindi siya yakapin pag nakita ko na siya. "I miss y--." tila lahat ng aking tuwa at pagka excited ay nawala na parang bula sa nakita. Isang babaeng nakatayo sa tapat ng pinto ng unit namin. Hindi ko siya kilala at ngayon palang nakita. Nabuhay ang malii
Read more

Chapter 32

Chapter 32 It's been a month when I left Bohol. Pag-alis ko lang ang nagbago, ang sakit ay ganoon pa din. Masakit pa din, tila ba hindi ko pa din matanggap ang nangyare. Araw-araw naghahanap ako ng pagkakaabahalan para lang makalimot. I remember how I end up in this place. Madami akong pinuntahan bago nakarating dito. Nakatingin ako sa dagat, kakadating ko lang ng Romblon at nag check-in sa isang hotel malapit sa dagat. Dito ko na pagdesisyunang manatili pansamantala habang sinusubukang kalimutan ang nangyayare, pero mali yata ang napili kong lugar. Bawat alon, bawat pagdaong ng baryo o tunog nito, bawat tawanan ng mga taong nagsasaya sa beach na ito ay naalala ko siya. Lahat ng sakit ay lumalalim, lalong sumususugat at nagdurugo. Kaya imbis na sa dalampasigan ako magsenti ay pinili kong magkulong ng kwarto. Pero kahit yata sa aking paghiga ay siya pa din ang naaalala ko. Sa bawat kumot, unan at dingding ng kwarto ay nak
Read more

Chapter 33

Chapter 33 "I'm Justine Del Prena." para akong binuhusan ng tubig sa sinabi niya. Magka apelyido sila ni Carlew! But what's his related to him? Bakit noon palang ay nakasunod na siya sa amin? "Ako yung nakilala mo a years ago. Sa bahay nyo." sabi niya at nag 'psst' sa akin. Biglang bumalik sa alaala ko ang lalaking halos kasing edad ko nag ipinakilala sa akin ni Mommy a years a ago. It's him! Ang mayabang ay asungot na iyon! He has a same surname with Carlew. Doon ko lang napagtanto ang lahat habang tinitignan siya, at ngayon ko lang nakita, he has the same features with Carlew. Mas strong nga lang yung kaniya at ang kay Carlew ay medyo soft. They have a same eyes, nose, cheek. Sa labi lang din pinagkaiba, his lips was more thinner than Carlew. Tila mas bata siya ng ilang taon kay Carlew. "I'm the one that should be your groom, but everything goes wrong." he
Read more

Chapter 34

Chapter 34 Tahimik akong nakatingin sa sarili ko sa salamin. Ang laki ng itinaba ko, from my 25 waist line ay naging 30 na. Akala ko dati hindi ako tataba kahit kumain ako ng kumain but now, what happened to me? Mas lalo lang akong nalulungkot sa aking itsura. Pakiramdam ko ang panget panget ko na. Tamad akong naupo sa aking kama. Kahit paano ay nakalimutan ko ang nalaman noong isang araw. Na si Justine ang lalaking iniwan ko sa altar. Napabuntong hininga ako. It's 6 in the morning and I decided to have a morning jogging in the near oval. Hindi na naman din ako bago dito sa lugar na ito, so alam ko na din ang dadaanan ko. Pinili kong tumakbo papuntang oval. Naisip kong maganda itong diversion para makalimutan ko ang lahat. I run at the oval when I get there, naka pag warm up naman na ako sa unit bago mag jogging. I need to lose a weight now. Nakakapagod lalo na at ang taba ko nga
Read more

Chapter 35

Chapter 35 Weeks passed, slowly I accept what happened to me and Carlew. I know by now he's already married to Monique, at masaya na silang magkasama. Mukhang ako nalang yata ang hindi pa nakaka limot, lumala pa ng malaman ang totoo kay Justine. Hays, ang hirap naman kasi. Minsan na nga lang akong nagmahal ganoon pa, he's my first love, well madami akong first sa kaniya. Kaya ganto nalang ang sakit sa akin. Ganoon daw talaga, lahat ng first memorable at hindi malilimutan. Totoo pala yung sabi nila, first love never dies. Sinanay niya ko sa mga bagay na hindi ko kinalakihan, he let me to be me. And he accept me for who I am, pero naglaho ang lahat nang nalaman kong hindi naman pala totoo ang mga iyon. Masakit pa din pero wala na akong magagawa. Tapos na at nangyari na. I wish I can go back to that time, when we're happy together. Yung oras na tila amin lang ang mundo, na para bang wala ng bukas pag ma
Read more

Chapter 36

Chapter 36 Kanina pa ako nakatayo sa labas ng malaking bahay na ito. Tila ba nagdadalawang isip kung magda-dare-daretso ba ako papasok o magdodoorbell muna. Hindi ko magawang magdoorbell, hindi ko pa alam ang sasabihin ko kina Mommy at Daddy. It's almost a 6 months when the last time I live in this house. Sa ilang buwan na iyon ay madaming nangyare, madaming nagbago. Nakilala ko ang sarili ko, nalaman ko kung ano ang problema sa akin at nagawa ko ang gusto ko, higit sa lahat I learned my mistakes. Mali ako, maling mali. Huminga ako ng malalim at akmang pipindutin ko na ang doorbell pero agad ko ding binawi ang naisip at ang kamay na pipindog dapat sa doorbell. Naduduwag akong harapin ang lahat, hindi pa yata ako handa. Siguro ay babalik nalang ako pag okay na ako at handang handa na. I sigh and turned back, mukha yatang di ko pa kayang humarap sa kanila. Wala akong mukhang maihaharap. Wala man lang m
Read more

Chapter 37

Chapter 37 Nakakapanibago si Mommy dahil pinayagan niya akong lumabas kasama si Kyle. Hindi na siya naghihigpit tulad dati. Kita mo talagang nagbago na siya. Hindi niya ako pinasundan sa guard o pinadalhan ng chaperone tulad noon. "Mag-iingat ka ahh?" tanging sabi sa akin ni Mommy bago ako umalis. Wala akong angal na narinig galing sa kaniya. Tila ba siya pa ang nagtutulak sa akin na gawin iyon, para bang alam niyang namiss ko din ang kaibigan. "Manong dito nalang po. Itetext ko nalang po kita pagmagpapasundo na ako." nakita ko ang pagsang-ayon ni Manong bago ako tuluyang bumaba. I went to the coffee shop, kung saan napagkasundan ni Kyle na magkita. Eto din ang coffee shop na madalas naming tambayan noong high school pa lamang kami, tuwing napunta kami sa Mall na ito. "Two macchiato." I said in the counter. "Is that all?" 
Read more

Chapter 38

Chapter 38 Nagising ako sa malakas na katok ni Mommy sa aking kwarto. Hirap kong iminulat ang aking mata bunga ng pag-iyak ka kagabi. Hanggang sa pagtulog ko ay umiiyak ako, kaya ganoon nalang kamaga ng mga mata ko. "Baby? Gumising ka na. Ngayon ang flight natin." sabi ni Mommy sa akin, mula sa labas ng aking kwarto. Wala akong nagawa kundi ang mag-ayos ng sarili at ng aking gamit. I pack my things in my backpack. Yung mga susuotin ko lamang na damit at ibang importanteng gamit ko pati na din ang aking beauty kit. I looked at myself in the mirror. I'm wearing a white muscle tee with a black tube inside, partner with my black high waist short and white adidas shoes. I smiled at the mirror and leave my room. Naabutan ko sila Mommy at Daddy na hinihintay sa aking bumaba. Agad akong nilapitan ni Daddy at kinuha sa akin ang aking bag. "Bagay din pala sayo ang tann
Read more

Chapter 39

Chapter 39 It's been a week when we arrived in Manila. Ewan ko pero ang tagal ng sinasabing dinner namin with the Del Prena family. Mag-iisang buwan na ako at wala pa din, pero ayos lang. Atleast na-e-enjoy ko pa ang pagiging mag-isa. Unti-unti ko na ding nakakalimutan yung sakit. Siguro kasi na sanay na ako. Minahal ko na yung sakit, pero hindi mawawala yung kirot na dulot nito sa aking puso lalo na pag may naalala ako. After ng text namin ni Justine ay hindi na ako nagreply pa sa kaniya. May be after ng dinner doon ako pumayag sa gusto niya. I just can't feel to be with him without that dinner thing, pakiramdam ko illegal. Tahimik akong nakatingin sa mga nadaan sa labas ng coffee shop na tinatambayan namin madalas ni Kyle, noon pa mang highschool. Mag-isa ako habang hawak ang aking cellphone, tila ba may hinihintay akong mag text o tumawag, siguro ay galing kay Kyle. Siya lang naman ang kikitain ko
Read more
PREV
123456
DMCA.com Protection Status