Chapter 31
Carlew:
I'm outside. I miss you.
Mabilis na binalot ng tuwa at saya ang aking puso, idagdag pa ang kaba na nararamdaman. Nagmamadali akong tumingin sa salamin ng aking kwarto para tignan kung ayos pa ba ang itsura ko, nang makitang medyo haggard na ang itsura ay nagmadali akong mag ayos at nang makuntento ay lumabas na ako para pagbuksan siya ng pinto.
Excited akong makita siya ulit. Matagal din ng huli kaming magkita. At miss na miss ko na din siya. I want to kiss him.
Sobrang lawak ng ngiti ko habang binubuksan iyon. Sobrang miss na miss ko na siya, hindi ko yata mapipigilan ang sarili kong hindi siya yakapin pag nakita ko na siya.
"I miss y--." tila lahat ng aking tuwa at pagka excited ay nawala na parang bula sa nakita. Isang babaeng nakatayo sa tapat ng pinto ng unit namin. Hindi ko siya kilala at ngayon palang nakita.
Nabuhay ang malii
Chapter 32It's been a month when I left Bohol. Pag-alis ko lang ang nagbago, ang sakit ay ganoon pa din. Masakit pa din, tila ba hindi ko pa din matanggap ang nangyare. Araw-araw naghahanap ako ng pagkakaabahalan para lang makalimot. I remember how I end up in this place. Madami akong pinuntahan bago nakarating dito.Nakatingin ako sa dagat, kakadating ko lang ng Romblon at nag check-in sa isang hotel malapit sa dagat. Dito ko na pagdesisyunang manatili pansamantala habang sinusubukang kalimutan ang nangyayare, pero mali yata ang napili kong lugar.Bawat alon, bawat pagdaong ng baryo o tunog nito, bawat tawanan ng mga taong nagsasaya sa beach na ito ay naalala ko siya. Lahat ng sakit ay lumalalim, lalong sumususugat at nagdurugo. Kaya imbis na sa dalampasigan ako magsenti ay pinili kong magkulong ng kwarto. Pero kahit yata sa aking paghiga ay siya pa din ang naaalala ko. Sa bawat kumot, unan at dingding ng kwarto ay nak
Chapter 33"I'm Justine Del Prena." para akong binuhusan ng tubig sa sinabi niya.Magka apelyido sila ni Carlew! But what's his related to him? Bakit noon palang ay nakasunod na siya sa amin?"Ako yung nakilala mo a years ago. Sa bahay nyo." sabi niya at nag 'psst' sa akin.Biglang bumalik sa alaala ko ang lalaking halos kasing edad ko nag ipinakilala sa akin ni Mommy a years a ago. It's him! Ang mayabang ay asungot na iyon!He has a same surname with Carlew. Doon ko lang napagtanto ang lahat habang tinitignan siya, at ngayon ko lang nakita, he has the same features with Carlew. Mas strong nga lang yung kaniya at ang kay Carlew ay medyo soft. They have a same eyes, nose, cheek. Sa labi lang din pinagkaiba, his lips was more thinner than Carlew. Tila mas bata siya ng ilang taon kay Carlew."I'm the one that should be your groom, but everything goes wrong." he
Chapter 34Tahimik akong nakatingin sa sarili ko sa salamin. Ang laki ng itinaba ko, from my 25 waist line ay naging 30 na. Akala ko dati hindi ako tataba kahit kumain ako ng kumain but now, what happened to me? Mas lalo lang akong nalulungkot sa aking itsura. Pakiramdam ko ang panget panget ko na.Tamad akong naupo sa aking kama. Kahit paano ay nakalimutan ko ang nalaman noong isang araw. Na si Justine ang lalaking iniwan ko sa altar. Napabuntong hininga ako.It's 6 in the morning and I decided to have a morning jogging in the near oval. Hindi na naman din ako bago dito sa lugar na ito, so alam ko na din ang dadaanan ko.Pinili kong tumakbo papuntang oval. Naisip kong maganda itong diversion para makalimutan ko ang lahat. I run at the oval when I get there, naka pag warm up naman na ako sa unit bago mag jogging. I need to lose a weight now.Nakakapagod lalo na at ang taba ko nga
Chapter 35Weeks passed, slowly I accept what happened to me and Carlew. I know by now he's already married to Monique, at masaya na silang magkasama. Mukhang ako nalang yata ang hindi pa nakaka limot, lumala pa ng malaman ang totoo kay Justine.Hays, ang hirap naman kasi. Minsan na nga lang akong nagmahal ganoon pa, he's my first love, well madami akong first sa kaniya. Kaya ganto nalang ang sakit sa akin. Ganoon daw talaga, lahat ng first memorable at hindi malilimutan. Totoo pala yung sabi nila, first love never dies.Sinanay niya ko sa mga bagay na hindi ko kinalakihan, he let me to be me. And he accept me for who I am, pero naglaho ang lahat nang nalaman kong hindi naman pala totoo ang mga iyon. Masakit pa din pero wala na akong magagawa. Tapos na at nangyari na.I wish I can go back to that time, when we're happy together. Yung oras na tila amin lang ang mundo, na para bang wala ng bukas pag ma
Chapter 36Kanina pa ako nakatayo sa labas ng malaking bahay na ito. Tila ba nagdadalawang isip kung magda-dare-daretso ba ako papasok o magdodoorbell muna. Hindi ko magawang magdoorbell, hindi ko pa alam ang sasabihin ko kina Mommy at Daddy.It's almost a 6 months when the last time I live in this house. Sa ilang buwan na iyon ay madaming nangyare, madaming nagbago. Nakilala ko ang sarili ko, nalaman ko kung ano ang problema sa akin at nagawa ko ang gusto ko, higit sa lahat I learned my mistakes. Mali ako, maling mali.Huminga ako ng malalim at akmang pipindutin ko na ang doorbell pero agad ko ding binawi ang naisip at ang kamay na pipindog dapat sa doorbell. Naduduwag akong harapin ang lahat, hindi pa yata ako handa. Siguro ay babalik nalang ako pag okay na ako at handang handa na.I sigh and turned back, mukha yatang di ko pa kayang humarap sa kanila. Wala akong mukhang maihaharap. Wala man lang m
Chapter 37Nakakapanibago si Mommy dahil pinayagan niya akong lumabas kasama si Kyle. Hindi na siya naghihigpit tulad dati. Kita mo talagang nagbago na siya. Hindi niya ako pinasundan sa guard o pinadalhan ng chaperone tulad noon."Mag-iingat ka ahh?" tanging sabi sa akin ni Mommy bago ako umalis.Wala akong angal na narinig galing sa kaniya. Tila ba siya pa ang nagtutulak sa akin na gawin iyon, para bang alam niyang namiss ko din ang kaibigan."Manong dito nalang po. Itetext ko nalang po kita pagmagpapasundo na ako." nakita ko ang pagsang-ayon ni Manong bago ako tuluyang bumaba.I went to the coffee shop, kung saan napagkasundan ni Kyle na magkita. Eto din ang coffee shop na madalas naming tambayan noong high school pa lamang kami, tuwing napunta kami sa Mall na ito."Two macchiato." I said in the counter."Is that all?"
Chapter 38Nagising ako sa malakas na katok ni Mommy sa aking kwarto. Hirap kong iminulat ang aking mata bunga ng pag-iyak ka kagabi. Hanggang sa pagtulog ko ay umiiyak ako, kaya ganoon nalang kamaga ng mga mata ko."Baby? Gumising ka na. Ngayon ang flight natin." sabi ni Mommy sa akin, mula sa labas ng aking kwarto.Wala akong nagawa kundi ang mag-ayos ng sarili at ng aking gamit. I pack my things in my backpack. Yung mga susuotin ko lamang na damit at ibang importanteng gamit ko pati na din ang aking beauty kit.I looked at myself in the mirror. I'm wearing a white muscle tee with a black tube inside, partner with my black high waist short and white adidas shoes. I smiled at the mirror and leave my room.Naabutan ko sila Mommy at Daddy na hinihintay sa aking bumaba. Agad akong nilapitan ni Daddy at kinuha sa akin ang aking bag."Bagay din pala sayo ang tann
Chapter 39It's been a week when we arrived in Manila. Ewan ko pero ang tagal ng sinasabing dinner namin with the Del Prena family. Mag-iisang buwan na ako at wala pa din, pero ayos lang. Atleast na-e-enjoy ko pa ang pagiging mag-isa.Unti-unti ko na ding nakakalimutan yung sakit. Siguro kasi na sanay na ako. Minahal ko na yung sakit, pero hindi mawawala yung kirot na dulot nito sa aking puso lalo na pag may naalala ako.After ng text namin ni Justine ay hindi na ako nagreply pa sa kaniya. May be after ng dinner doon ako pumayag sa gusto niya. I just can't feel to be with him without that dinner thing, pakiramdam ko illegal.Tahimik akong nakatingin sa mga nadaan sa labas ng coffee shop na tinatambayan namin madalas ni Kyle, noon pa mang highschool. Mag-isa ako habang hawak ang aking cellphone, tila ba may hinihintay akong mag text o tumawag, siguro ay galing kay Kyle. Siya lang naman ang kikitain ko
Special Chapter Carlew Her beautiful and peaceful face, kahit anong anggulo, gising man o tulog ang ganda-ganda, lalo akong naiinlove. I'm watching her while sleeping, and I think it's my new found hobby. I traced her face, her fair skin, her long and black lashes, her rosy cheeks and her reddish lips, and her brownish straight shiny long hair, so natural. It's been a year now, and we're happy and contented with each other. We both have a work, we also travel like what she wants. “Baka matunaw ako.” I cackled when she spoke. “I love you.” I whispered and kiss her forehead. I'm still in the bed, waiting for her to wake up. “I love you talaga ang bungad? Hindi ba Good morning?” she said and pouted, hindi ko mapigilan ang mapangiti. “Good morning, baby.” I whispered again, this time I saw her smile.
Ate Ching: Thank you dahil umabot ka dito. Salamat sa pagsupporta. Sana basahin mo din ang iba ko pang stories.EpilogueFinally, matutuloy na din. Mapapasakin na din siya... Kahit na... Akala ko ay iniwan na naman niya ako...Tahimik akong nakaupo sa isang lamesa sa loob ng coffee shop. Hinihintay ko ang aking order habang kaharap ang aking laptop."Coffee for Carlew." sabi ng babaeng nasa counter-barista.Mabilis akong tumayo at lumapit doon para kuhanin ang aking kape. The lady barista sweetly smile at me, so I smile back."Thank you."Aalis na sana ako doon at babalik sa aking kinauupuan kanina ng may isang naka high school uniform ang lumapit sa counter para umorder. Hindi ko alam kung anong meron sa kaniya, pero hindi ko mapigilang mapatingin at mapatitig.She looks cute at her uniform. Blouse with two pockets a
Ate Ching: Congrats dahil umabot ka sa chapter na ito. Maraming salamat sa pagbabasa at pagsupporta.Chapter 50Naalimpungatan ako sa mainit na katawang bumabalot sa akin. Mahigpit na yakap. Hahayaan ko nalang sana nang maramdaman kong kapwa kami walang saplot. Walang pag aatubling iminulat ko ang aking mga mata at agad na bumungad sa akin si Carlew na nakayakap sa akin.Mabilis na bumalik sa isip ko ang nangyare kagabi. Lasing ako at sumasayaw sa dance floor ng hilahin ako ni Carlew paalis doon. Halos mapamura ako sa aking naalala.Shit! Bumigay ako! Ang malala pa may nangyari sa aming dalawa, sa gabi bago ang aking kasal. Ang tanga-tanga ko talaga!Dahan-dahan akong umalis sa kaniyang tabi at sinuot ang aking mga damit bago umalis. Gusto kong magsisisi sa nangyare, ngunit may parte sa akin hindi na dapat ako magsisisi dahil mahal ko siya at mamahalin parin kahit alam kong mali.
Chapter 49Mabilis na lumipas ang mga araw, at linggo. Naging busy ako sa pag-aayos ng aming kasal, ako sa mga venue at magiging theme. Habang si Justine naman ay sa mga kailangan sa simbahan. Tinutulungan naman kami nila Mommy at Tita sa lahat kaya gumagaan. Nagtataka lang ako doon sa mga seminar, sinong naattend kasama ni Justine.Matapos naming mag-usap ni Mommy ay hinayaan na nila akong muli basta wag ko na daw uulitin ang nangyari, and I promised to them that I'm not going to do that again.Hindi ko na din nakita pa si Carlew simula nang araw na iwan ko siya sa Bohol at umuwi ako dito sa Manila. Wala din akong naging balita sa kaniya, walang na banggit sa akin si Tita o Justine tungkol dito, at hindi naman nag iba ang tungo sa akin ni Tita tulad ng inaasahan ko. Napaisip tuloy ako kung alam ba nilang si Carlew ang kasama ko nang mawala ako.Kahit papaano ay mas okay na din na wala akong balita k
Chapter 48"Mom." tawag ko kay Mommy nang makapasok kami ng bahay. Nakaupo siya sa isang upuan sa living room habang nanunuod ng T.V.Mabilis lang kaming nakapasok ng bahay dahil kasama ko si Justine. Hindi na nag tanong pa ang kasambahay na nagbukas ng gate para sa amin, lalo na nang makita ako. Kita ko pa ang pagkagulat sa mukha ng kasambahay nang makita akong kasama si Justine.Alam kong masyado nang makapal ang mukha ko para umuwi pa roon. Dalawang beses ko nang ginawa at hindi impossibleng ulit kong muli iyon sa panagatlong pagkakataon na hinding hindi ko na gagawin tulad ng iniisip nila.Matalim ang tingin sa akin ni Mommy nang lingunin ako nito. Agad akong napahakbang paatras nang tumayo ito at humakbang palapit sa akin. Kita ko ang galit sa kaniyang mga mata na nagpatakot sa akin. Ngayon ko lang nakitang ganoon kagalit si Mommy."Where have you been?!" dumagundong ang bos
Chapter 47Nakatingin ako kay Carlew habang siya ay natutulog. Pinagmamasdan ang mga features na meron siya, tila ba kinakabisa at itinatago sa memoriya para hindi makalimutan kung sakaling matapos na ang lahat at lumipas ang matagal na panahon. Para kahit paano ay may babalikan akong magandang alaala naming dalawa. Ang pagsasalo namin sa huling gabi dito sa Loboc.Napangiti ako. Kitang kita ko ang medyo pag itim ng kaniyang balat tulad ng sa akin. Halata mong nabilad kami sa arawan kahit na sa sandaling panahon lang kami nag stay dito at sa Panglao.Sa huling araw namin sa Panglao Island ay nagbangka lang kaming dalawa. Walang kasamang magmamando ng banggka, kundi siya ang magpapaandar noon."Sigurado ka bang kaya mo? Baka mamaya humito yan sa gitna ng dagat, patay tayo niyan. Hindi na tayo makakabalik ng resort." kabado kong sabi sa kaniya.May tiwala naman ako sa kaniya, pero
Chapter 46Naakatingin lang ako sa labas ng binta ng sasakyan habang papunta sa lugar na pupuntahan namin. Hindi niya sa akin sinabi kung saan dahil surprise daw. Pero agad na napakunot ang noo ko nang pamilyar ang dinadaan na tinatahak namin.Ilang beses na din akong nakapunta doon kaya pamilyar na sa akin, lalo na ang tulay na dinadaanan namin. Papunta itong Panglao Island, at sigurado akong doon iyon.Huli akong pumunta dito ay noong kasama ko sila Mommy at Daddy, nag mukmok lang ako halos sa akong kwarto at sila lang ang nag enjoy. Hindi ko aakalaing babalik ako dito na kasama siya."Sa Panglao Island?" sabi ko at nilingon siya. Nakita ko ang pag ngiti nito at tumango sa akin."Anong gagawin natin doon?"Muli siyang ngumiti at hinigpitan ang pagkakahawak saking kamay."It's a surprise, hindi pwedeng sabihin." tumawa pa ito ng bahagya.
Chapter 45Mahigpit ang pagkakahawak ni Carlew sa aking kamay habang naglalakad. Kita ko ang ilang mga tao ang napalingon lingon sa amin pero hindi iyon napapansin ni Carlew. Daretso lang ang tingin niya sa mismong patutunguhan namin. Sa elevator.Siguro ay agaw atensyon talaga ng suot namin. Lalo na sa ayos namin, mukha kaming ikakasal.Paalis na kami ng Mall at sinabi niyang may pupuntahan kami, ang nasa isip ko lang ay ang sinabi niya kanina. Magpapakasal kami.He opened the door of the car for me and put all the paper bags at the back seat, before he go inside the car. Agad kong naramdaman ang mainit na kamay niya sa akin nang umandar na ang sasakyan. Napatingin ako doon."I love you." he whispered while driving.Pinanuod ko siya habang nagmamaneho, I trace his feature through my eyes, tila ba kinakabisa ang bawat bagay na meron siya. The way he run his f
Chapter 44"Wear this for the mean time." pinasuot niya sa akin ang dress na suot ko pa kahapon pa.Ngumiti ako sa kaniya bago tumango. Siya ang nagpaligo at nag punas sa akin ng tuwalya. At ngayon naman ay kulang nalang, pati ang magbihis ko ay siya na ang gumawa para sa akin kung hindi ko pa siya pinigilang gawin iyon."Go, magbihis ka ng sayo. Kaya ko na ito." agad kong sabi.Sinuot niya ang puting t-shirt na pinasuot niya din sa akin kanina. No choice kami na ito ulit ang suotin sa pagpunta sa Mall. Wala talaga kaming susuotin kung hindi ito uulitin.Nahihiya akong nagbihis sa kaniyang harapan, lalo pa nang makitang sa harap ko din siya nagbihis. Gusto kong tumalikod para hindi makita ang katawan niya, pero ano pang sense noon, sabay na nga kaming naligo at walang saplot iyon, ngayon pa ba ako magpapa virgin.Umiling ako para iwala iyon sa isip at nag bih