All Chapters of Sunset Behind Waves: Chapter 31 - Chapter 40

The one who owns the power controls her destiny. A pilot will manipulate the aircraft. A surgeon will lead the operation. A sailor will maneuver the ship. And there is me. I am the controller of my destiny. By the power given to me, I set the rules. My word is the people's law and my move is their standard of justice.Ngumiti ako habang pinapakinggan ang bawat salitang lumalabas sa bibig ni General Samurzeko. "Nasabi na rin sa akin ni Rosiliana ang ginawa mo sa NARF, Chio. Kaya naman ay hindi na ako nagulat sa sinabi mo dahil inaasahan ko na 'yon," natatawa niyang sinabi."I had to make my orders, General. Una kong inalerto ang NARF dahil 'yon ang unang plano ni Auntie para sana sa kanyang pag-alis."He laughed. Ngumiti ako, umaasa na papayag siya sa gusto kong gawin."What do you want to us to do, ija?"Mas lalo akong nangiti sa tanong niya. I shifted to my seat comfortably and clasped my hands.

Maaga ang lahat para maghanda sa pagbubukas ng Priacosta mamaya. Dumating na ang imbitasyon para sa akin at sa dalawang Tito.I stared at the invitation, silently reading it with a sad smile crept on my lips.Bumuga ako ng hangin. Ibinalik ko ito sa puting envelope saka nag-angat ng tingin. Pinagmasdan ko ang dagat mula sa veranda ng kwarto. Suddenly, a familiar feeling came to knock on the door of my memories. Dati lang ay nasa veranda ako ng kwarto sa bahay ni Weino, nakamasid sa marahang paghalik ng alon sa dalampasigan, iniisip kung ano ang maaari kong gawin kinabukasan.That was the time I felt a genuine care. Sa kabila ng kasinungalingan niya ay nagawa ko pang maramdaman ang pag-aalala niya.I sighed. Hindi ngayon ang oras para balikan pa ang mga nangyari. Weino is part of my past. He must stay there. Moving forward demands the past to be left behind, not being carried by the weigh of your heart.Pumihit ako papasok sa kwar

Bahagya kong inangat ang laylayan ng suot na damit para malayang makagalaw ang mga paang tinatahak na ang daan papasok ng venue.Neon lights danced in the sky glittered with stars while the cold night air was busy blowing around Priacosta. Mula sa kinatatayuan ay tanaw ko ang dagat. Marahan ang mga alon na gumagawa ng mapayapang tunog.I smiled and greeted everyone I know. May iilang bumabati na hindi pamilyar sa akin pero ginantihan ko parin ng matamis na ngiti. The sweet smile I used hid a hundred pain. Kaso ay kailangan kong magpanggap.Maaga kaming dumating nila Tito Simo sa venue para makipag-usap sa ibang bisita. May mga taga karatig nayon na ngayon ko lang nakita. Nagpaalam si Tito Rendo na dadalo na muna sa mga kakilala at itinuro ang bilugang mesa sa malayo. It has a name 'Alveo' placed on their table."We are all in this plan, Chio. But don't forget to enjoy the night," si Tito Simo bago nagpaalam na kakausapin ang ilang kakil

Complete silence resonated in the whole mansion. I was left alone, with just the cold wind coming from the vast sea of Priacosta slowly blowing my body.Inayos ko ang suot na bathrobe habang tinatahak ang daan patungong dagat sa maliliit na hakbang. The wind blew once again, messing my hair a little. Magaang bumabaon ang mga paa ko sa bawat lakad na ginagawa. Niyakap ng malamig na tubig ang aking mga paa nang maabot ko ang mababaw na parte ng dagat. Mula sa kinatatayuan ay tinanaw ko ang pinakadulo ng dagat na abot ng aking tingin.Last night was a win for me and for the foundation. Kaninang umaga lang ay sumabog na ang balita tungkol sa nangyaring pag-aresto kay Papa. Priacosta is in shock up until now. Andaming media ang nakatambay sa labas at hinihintay ang paglabas ko."Don't go out for now, Chio. Pahupain mo muna ang isyu dahil tiyak na ikaw ang habol ng media sa ngayon," nag-aalalang sinabi ni Tito Rendo kanina sa hapag.Umalis na

Nagmulat ako ng mga mata.Sinag ng araw.Malamig na hangin.Pamilyar na kwarto.Boses ng kilalang kilala ko.I sighed. This is still Priacosta.Mariin kong naipikit ang mga mata nang maramdaman ang hapdi sa may bandang ibabaw ng leeg. Pinalipas ko muna sakit at nang mawala ay sinubukan kong magmulat ulit.Tumatagos ang sinag ng araw mula sa labas na direktang tumatama sa dingding ng kwarto ko. Medjo marahas na at halos magkulay ginto."Tito Rendo, she is awake!" boses iyon ni Calin na nanggagaling sa aking gilid.Marahan ko siyang nilingon. Na kay Tito Rendo ang tingin niya na kumaripas ng takbo patungo sa tabi ko."Are you okay? May masakit ba sa'yo? Ano na ang nararamdaman mo?" sunod sunod niyang tanong na may bahid ng pag-aalala sa mukha."I'm...fine," mahinang tugon ko saka suminghap.Nagkatinginan sila ni Calin. Tumayo ang kaibigan  ko mula sa pagkakaupo at bahagyang umatras para mas