All Chapters of Sunset Behind Waves: Chapter 21 - Chapter 30

Mabigat at malalim ang naging paghinga. Pinuno ng pawis ang buong mukha. Ang paglandas ng isang butil ng luha sa aking pisngi ang bunga ng pinaghalong kaba at takot.I took a deep breath and exhaled the stress in me. Ilang gabi narin akong ganito. Sa mga nagdaang linggo ay ayos naman ako at bihira lang dalawin ng bangungot na iyon.But this week was more of a nightmare. Halos gabi gabi na akong binabangungot ng trahedyang dinanas ko sa kamay ni Papa. Same exact scene, pain, fear, and the loud beating of my heart. Marahas akong umaahon sa kama sa kalagitnaan ng gabi. Tahimik na dinadama ang pagwawala ng puso dahil sa sobrang kaba. At ngayon ay nakaupo sa kama, tinatanaw ang kalmadong dagat habang hinahayaan ang luha na maglandas sa pisngi.I wanted to go out and reach for Weino's presence. I can't remember how many times I tried to gather my strength and ask him to stay here with me. Pero sa tuwing sinusubukan ko ay pinipigilan ako ng sarili. N

The sunbeam was on its full grace, touching my skin. I inhaled the crisp of the morning scent here in San Hartin. My gaze descended when I felt a very familiar presence standing on the garden.Nasa veranda ako ng kwarto at nagkakape. Maaga pa para maghanda para sa klase ko ngayong araw. Heto ako, dinadama ang mainit na hangin ng San Hartin.I saw Auntie Lurie's glare at me. She murmured something before rolling her eyes. Napabuntong hininga ako. Noon pa lang ay mainit na ang dugo niya sa akin. Para bang mainit na tubig na mas kumukulo pag nalalapit sa apoy.And that's what bothers me more. Ngayong sa kanila ako nakatira pansamantala ngayon ay kailangan kong alamin ang pinagmumulan ng kanyang galit.I need to be careful with the people around me. No one taught me how to become this sensitive towards others. Basta ko lang napagtanto na kailangan ko, lalo na sa mga taong may ayaw sa akin.Without considerations, my actions could be the firewood

Just when I was about to turn the bacon to the other side, a pair of arms wrapped around my waist from behind.Isiniksik ni Weino ang mukha sa aking leeg na parang nagpapalambing. "Good morning," sambit ko.Pasimple ko siyang inamoy. He smells good. Hindi naman amoy alak kaya sigurado akong hindi siya uminom kagabi."I miss you..." tumunghay siya para dampian ako ng halik sa pisngi."Let me cook first. Masusunog na itong niluluto ko."Lumuwag ang yakap niya sa akin na di kalauna'y tuluyan nang kumalas. Weino walked to the high stool and seated. Mula roon ay pinanuod niya akong magluto.Nang natapos ay pinatay ko na amg stove at hinanda ang hapag. Sinigurado kong ayos ang lahat bago ko iwanan. Pinuntahan ko siya. He turned to my direction, waiting for me to near him."Kamusta naman ang lakad mo kagabi? You look tired and sleepy," sambit ko.He immediately locked me in between his arms and rested his forehead o

Halos takbuhin ko na ang distansya namin ni Calin nang buksan ko ang pinto. Nadatnan namin siyang hinihilot ang kanyang sentido na animo'y stress na sa foundation.I chuckled. Kailan ba siya hindi namroblema sa foundation? I can still remember how willing he is to step down and give me the position."Marchioness!" Tumayo siya para salubungin ako. I withdrew my hand from Weino's hand and met Calin halfway.Niyakap ko siya. Sa higpit ng yakap niya ay alam kong namomroblema na nga siya."Okay ka lang?" tanong ko nang kumalas.Maagap siyang umiling. Kita ko kung gaano niya kagustong magsumbong sa akin pero dahil sa presensya ni Weino ay tinikom niya ang bibig."Definitely not!"He craned his neck to see the man behind me. Malapad ang kanyang ngiti nang ibalik ang tingin sa akin. Nagtaas ako ng kilay."Buti ka pa may love life kahit stress! Look at me, Marchioness, wala na nga akong boylet, stress pa!"I wa

Inabala ko ang sarili sa mga sumunod na oras. Now that I am free to move again, with no one to consider, kailangan ko nang magmadali. Ilang araw nalang ang layo ng pista mula ngayon. Dapat ay handa na ako sa mga gagawin.Ala una y media nang nilisan ko ang mansyon para kitain si Tita sa Rouseau. Sinadya kong magpahuli ng trenta minutos para lang masigurado kong wala na si Auntie pagdating ko.But I sighed my disappointment when her smile was the first to meet me when I entered Rouseau. Magkaharap sila ni Tita at siya ang nakapaharap sa direksyon ko. She sipped on her coffee, with smirk visible on her lips. Lumapit ako sa kanila. Mabilis na tumayo si Tita para yakapin ako nang napansin ang presensya ko sa tabi niya. I hugged her back."I miss you, ija!" she said with excitement.Ngumiti ako."I miss you, too, Tita!" We laughed for a moment before we fill the seats. Parang magnet na kinukuha ni Auntie Luri