บททั้งหมดของ คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: บทที่ 771 - บทที่ 780

“ฌอนนิคฉันไม่ได้ตั้งใจโกหกคุณนะคะ ฉันถูกบังคับให้ทํา หมอนั่นเป็นหนึ่งในอาชญากรที่ลักพาตัวฉันตอนอยู่อเมริกา คุณควรรู้ว่าเหตุการณ์นั้นเจ็บปวดแค่ไหนสําหรับฉัน ตัวฉันไม่สะอาดบริสุทธิ์อีกต่อไปแล้วแต่เจ้าคนนั้นก็ยังมาปรากฏตัวอีกอย่างกับปีศาจ”“เขาบอกว่าเขามีรูปภาพและวิดีโออนาจารในอดีตของฉัน ฉันเลยไม่มีทางเลือก ฉันกลัวว่าคุณจะรังเกียจฉันถ้าคุณรู้เข้าฉันจึงได้ให้เงินเขา 200 ล้านดอลลาร์ แต่เขายังไม่หนำใจ เขาอยากมีเซ็กส์กับฉัน”ซาร่านั่งงอตัวลงและร้องไห้อย่างขมขื่นพูดว่า “ฉันรู้สึกขยะแขยงทุกครั้งที่เขาสัมผัสฉัน มันรู้สึกสะอิดสะเอียนจนอยากจะอ้วก ฌอนนิคฉันพลาดไปแล้ว ฉันได้ทําผิดต่อคุณโดยที่ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันรักคุณค่ะ เพราะคุณถอยห่างจากฉันมากพออยู่แล้วจนคุณอยากอ้วกทุกครั้งที่ฉันสัมผัสคุณ ฉันจึงกลัวว่าคุณอาจจะยิ่งเกลียดฉันมากกว่านี้ถ้าคุณเห็นภาพเหล่านั้น”"ลุกขึ้นเถอะ"ฌอนยื่นมือไปช่วยดึงเธอขึ้นซาร่าโผเข้าไปสู่อ้อมแขนของเขา เธอคร่ำครวญสะอึกสะอื้นกอดเขา “ฌอนนิคอย่าทิ้งฉันไปนะคะ ขาดคุณไปฉันคงอยู่ไม่ได้”ร่างกายของฌอนแข็งทื่ออันที่จริง ตํารวจได้บอกเรื่องนี้กับเขาเรียบร้อยแล้วก่อนที่เขาจะประกั

“ประธานฮิลล์คุณไม่ใช่คนเฮงซวยครับ คุณแค่... ไม่ได้รักคุณนีสันอีกแล้ว” ‘คุณหมดรักเธอไปนานแล้ว แต่คุณแค่ถูกคุณนีสันล่อลวงให้หลงผิด’ เฮดลีย์คิด"ฉันไม่รักเธอเหรอ" ฌอนยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันเคยคิดว่าฉันจะรักเธอตลอดไป”“มีกำแพงขวางกั้นระหว่างคุณกับคุณนีสัน” เฮดลีย์กล่าว “ความสุขเป็นสิ่งสําคัญที่สุดเมื่อคนสองคนมีความสัมพันธ์กัน แต่ผมไม่เคยเห็นว่าคุณมีความสุขเลยสักครั้งที่คุณออกมาจากวิลล่า”ฌอนถึงกับผงะ เขาไม่มีความสุขเลยเหรอ?เมื่อเขาคิดเรื่องนี้ก็ดูเหมือนว่าจะใช่ เขาไม่รู้ว่ามันเริ่มขึ้นเมื่อไหร่ แต่เขาอยากอยู่ทํางานดึกต่อที่บริษัทมากกว่ากลับมาเฮดลีย์เห็นว่าฌอนงุนงง เขากล่าวต่อไปว่า “นอกจากนี้... แม้ว่าคุณจะมองข้ามเรื่องนี้ได้ แต่วันนั้นตํารวจได้ปรากฏตัวพาคุณนีสันออกไปต่อหน้าสาธารณะ ผู้คนต่างกระจายข่าวลือกันไปแล้ว หากคุณยังคงยืนกรานที่จะอยู่กับคุณนีสัน ไม่เพียงแต่จะทําให้นายท่านฮิลล์และคุณผู้หญิงฮิลล์โกรธเท่านั้น แต่ว่าคนนอกก็จะพากันเยาะเย้ยคุณด้วย”"อย่าพูดอะไรอีกเลย"ฌอนกําหมัดที่อยู่วางอยู่บนขาของเขาแน่นมันเป็นงานแต่งงานแห่งศตวรรษ กระนั้นเขาก็ยังกลายเป็นตัวตลกแห่งแคนเบอร์ราให้คนคร

“ใช่เลย ท่านประธานตัวสูงใหญ่ทรงพลังมาก มองปราดเดียวก็รู้ว่าเขาอึดมาก เธอยังไม่สุขสมอีกเหรอ?”“บางทีท่านประธานอาจดูแข็งแกร่งแค่ภายนอกหรือเปล่า?”“...”เฮดลีย์ได้แต่มองอย่างหัวเสีย ขณะที่พวกเขายังคงนินทากันไปเรื่อย ๆ หากพวกเขายังนินทาเช่นนี้ต่อไป ความเป็นส่วนตัวของคุณชายใหญ่ฮิลล์จะเหลือที่ไหนกัน“หุบปากซะ คุณกําลังนินทาท่านประธานอยู่ในบริษัทเหรอ? คุณไม่อยากทำงานที่นี่อีกต่อไปแล้วใช่ไหม?” เฮดลีย์เตือนบรรดาพนักงานถึงค่อยรู้ตัวว่าตอนนี้พวกเขากำลังตื่นเต้นตกใจกลัวจนเหงื่อแตกในขณะนั้น ลีอาเคาะประตูแล้วเดินเข้ามา "ฌอนอยู่ไหน?""ในออฟฟิศครับท่าน" เฮดลีย์รีบตรงเข้าไปหาเธอและพูดว่า “คุณผู้หญิง ท่านต้องเกลี้ยกล่อมท่านประธานฮิลล์นะครับ เขาทํางานหามรุ่งหามค่ำมาสองวันไม่ได้พักเลยครับ”ลีอาเปิดประตูเข้าไป จากนั้นปิดประตูตามหลังฌอนที่ถูกขัดจังหวะเงยหน้ามองด้วยตาแดงก่ำพร้อมเอ่ยว่า "ทําไมแม่ถึงมาที่นี่ครับ?”“ถึงลูกไม่อยากจะกลับบ้าน แต่แผนกเลขานุการของลูกก็ไม่สามารถทํางานล่วงเวลาได้ทั้งกลางวันและกลางคืนนะ พวกเขาเป็นคนที่มีครอบครัว”ลีอาลากเก้าอี้มานั่งลง เธอถอนหายใจเมื่อเห็นใบหน้าเคราคร

นั่นเป็นเสียงของแคทเธอรีนหัวใจของฌอนแทบหยุดเต้น เขาหันหลังไปมองซูซี่และเห็นเธอลดศีรษะลงพูดกับนาฬิกาว่า “เราอยู่ที่ลานจอดรถค่ะ เราจะรออยู่ที่นั่นนะคะ”หลังจากวางสาย หน้าตาหล่อ ๆ ของเขาก็ยับย่นทันที "หนูชวนแคทเธอรีนด้วยเหรอจ๊ะ?”"ใช่ค่ะ" ซูซี่เขย่าขาสองข้าง“... ทําไมหนูไม่บอกลุงก่อนหน้านี้ล่ะ?” ฌอนอารมณ์เสีย“เพราะหนูกลัวว่าลุงจะไม่อยากมาถ้าหนูบอก” ซูซี่แลบลิ้นออกมา “คุณย่าบอกว่าคุณเลิกกับแฟน หนูเลยถามพ่อว่าผู้ชายควรทำอะไรตอนเลิกกับแฟน พ่อบอกว่าสิ่งที่ดีที่สุดสําหรับผู้ชายที่ต้องทําหลังจากเลิกราคือการมีความสัมพันธ์กับคนอื่นไปเลยซึ่งคนอื่นคนเดียวที่หนูรู้จักคือป้าแคธี่”"..."ฌอนพูดไม่ออก คนอื่นมองว่าเขาเลิกกันแล้วซะงั้น “เอิ่ม... หนูชวนป้าแคธี่แล้วเธอก็ยอมมาง่าย ๆ เลยเหรอ?”"ใช่ค่า” ซูซี่พยักหน้าฌอนบีบพวงมาลัยโดยไม่รู้ตัว เป็นไปได้ไหมว่าเธอรู้ว่าเขาไม่ได้แต่งงานและอยากกลับมาคบกับเขา?เขาปลดกระดุมที่คอ และอารมณ์หดหู่ของเขาก็ดีขึ้นอย่างอธิบายไม่ถูกแต่ซูซี่พูดว่า "เพราะหนูโกหก บอกว่าหนูมากับพ่อ"ฌอน “...”ปรากฎว่าที่จริงแล้วผู้หญิงคนนั้นตกลงจะมาที่สวนสนุกเพราะว่า… เลียมงั้น

แคทเธอรีนอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยขึ้นมา เมื่อเธอเห็นน้ำตาของซูซี่ก็จ้องฌอนด้วยความโกรธ “เราไม่ใช่คนที่เป็นต้นเหตุเลยนะ ทําไมคุณถึงมาขึ้นเสียงใส่เรา? ไปหาซาร่าสิถ้าคุณกล้า คุณทำเป็นแต่ตะโกนใส่ฉันทุกครั้ง ไปไหนก็ไป ฉันจะไปกับซูซี่ไม่จําเป็นต้องมีคุณไปด้วยหรอก”จากนั้นเธอก็อุ้มซูซี่เข้าไปในสวนสนุกฌอนซึ่งถูกทิ้งไว้ข้างหลังกําหมัดแน่นด้วยความขุ่นเคือง เมื่อเขามองดูทั้งสองคนเดินไกลออกไปเรื่อย ๆ ขายาว ๆ ของเขาก็ไล่กวดตามพวกเขาไปอย่างเร็วรี่ “ซูซี่เป็นหลานสาวของผม หากเธออยากเล่น เธอก็จะเล่นกับผม”“ลุงคะ หนูไม่ต้องการลุง ลุงดุร้ายเกินไป” ซูซี่ปฏิเสธอย่างไร้ความปราณีฌอนชะงักและทำได้แค่พูดเสียงเบา ๆ ว่า “ซูซี่ เมื่อตะกี้ลุงไม่ได้ตั้งใจ...”“ลุงคะ ลุงไม่ควรมาขอโทษหนูแต่ควรขอโทษป้าแคธี่ค่ะ” ซูซี่พูดอย่างจริงจังฌอนเหลือบมองแคทเธอรีน แต่ว่าเธอยังคงเดินไปข้างหน้าไม่หยุด เธอไม่ได้สนใจเขาเลยเขารู้สึกหดหู่ใจซูซี่มองเขาอย่างให้กําลังใจ “ครูของหนูบอกว่าลูกผู้ชายขอโทษเมื่อเขารู้ตัวว่าผิด”ฌอน “...”เมื่อเผชิญหน้ากับดวงตาที่ไร้เดียงสาของเด็ก เขารู้สึกราวกับว่าเขาคงไม่ใช่ผู้ชายถ้าเขาไม่ขอโทษเขาถอ