All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 731 - Chapter 740

ในตอนนี้ คนที่แคทเธอรีนอยากจะจัดการมากที่สุด… คือ ซาร่า นีสันหลังจากได้ส่งลูคัสไว้ที่วิลล่าแล้ว ในที่สุดแคทเธอรีนก็ได้โล่งอกคลายกังวลสักที พอมีเด็ก ๆ อยู่ใกล้ ๆ พวกเขาเป็นเหมือนกับระเบิดเวลาที่พร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อในค่ำคืนนั้น หลังจากที่ลูคัสผล็อยหลับไป แคทเธอรีนจึงออกจากวิลล่าเมื่อเธอขึ้นรถ เธอจึงโทรหาโลแกน “เรื่องลูซิเฟอร์ไปถึงไหนแล้ว?”“ผู้ชายคนนั้นเอาแต่เล่นการพนัน เมา แล้วก็ไปบาร์ทุกวันครับ เขายังพาผู้หญิงกลับมาด้วยสองคืนติดต่อกัน” โลแกนถอนหายใจ “ซาร่ามาหาสามครั้งต่อสัปดาห์ แล้วแต่ละครั้งจะอยู่เจ็ดถึงแปดชั่วโมง หึ ผมล่ะสงสัยจริง ๆ ว่าฌอนป่วยเป็นโรคอะไรหรือเปล่า ถ้าไม่ ในไม่ช้าก็เร็วเขาคงจะต้องป่วยแน่ ๆ”“เงียบเถอะ” แคทเธอรีนลูบหน้าผากของเธอ เขาพูดถึงเรื่องแบบนั้นตลอดเมื่อเธอโทรหาเขา แล้วมันก็ทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดใจมาก “จัดการกับคนที่เราใช้ติดต่อกับเขาเป็นยังไงบ้าง?”“เรียบร้อยแล้วครับ แต่ผมคิดว่าเขาคงใช้เงินที่เขามีไปเยอะแล้ว เร็ว ๆ นี้เขาคงจะขอเงินซาร่าอีก ผมเดาว่าซาร่าคงจะทนได้อีกไม่นาน”“ถ้าฉันเป็นซาร่า ฉันจะเคลียร์เรื่องระเบิดเวลานี่ก่อนที่ฉันจะแต่งงาน” แคทเธอรีน

ภายใต้แสงไฟสีเหลืองอบอุ่น ซาร่ากัดฟันกรอด และไม่ต้องการอะไรมากเกินไปกว่าการได้ตบซูซี่...หลังจากทานอาหารเย็นแล้ว ซูซี่ก็อยากอาบน้ำขึ้นมาฌอนไม่เคยอาบน้ำให้เด็ก เขาจึงทำได้เพียงขอให้ป้าซาร่าอาบน้ำให้เด็กหญิงทว่าซูซี่ก็ส่ายหน้า “คุณแม่ไม่ยอมให้คนแปลกหน้าเห็นร่างกายของหนูค่ะ คุณป้าซาร่าคะ อาบน้ำให้หนูหน่อยได้ไหมคะ?”เธอมองซาร่าอย่างมีความหวังซาร่ารู้สึกกระอักกระอ่วนใจ “ฉัน... ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”‘นอกจากนั้น เรายังไม่ได้รู้จักคุ้นเคยกันถึงขนาดนั้น ถูกไหม?’“ช่างเถอะค่ะ หนูไม่อาบก็ได้” ซูซี่ก้มหน้าลง “คุณลุงก็อาบน้ำกับหนูไม่ได้ เป็นเรื่องไม่เหมาะสมที่ผู้ชายจะแตะเนื้อต้องตัวผู้หญิง”ฌอนหัวเราะออกมาและหันไปหาซาร่า “แค่อาบน้ำกับหลานเองนะครับ คุณไม่คิดถึงตอนมีลูกบ้างเหรอ? ถือว่าเป็นการฝึกล่วงหน้าก็ได้นี่ครับ”ซาร่ากระทืบเท้าทำตัวเหมือนเป็นเด็กเอาแต่ใจ “ฉันจะไม่เลี้ยงลูกคนเดียวค่ะ ถึงตอนนั้นเราจะต้องจ้างพี่เลี้ยงแน่นอน เราก็แค่ให้พี่เลี้ยงอาบน้ำให้ลูกแค่นั้นเอง”ซูซี่เอียงคอด้วยความไม่เข้าใจ “แต่คุณแม่เป็นคนอาบน้ำให้หนูนะคะ แล้วคุณแม่ก็ยังซักแม้กระทั่งเสื้อผ้าให้หนูเองด้วย คุณแม่

ฌอนสั่นไปทั้งร่างถ้าเป็นคนอื่นพูดแบบนี้เขาคงไม่เชื่อ ทว่า ซูซี่เป็นเพียงเด็กอายุสองขวบที่ไร้เดียงสา เด็กหญิงอยู่ในวัยที่เธอจะไม่พูดโกหก ดังนั้น มันจะต้องเป็นความจริงเขาไม่เคยคิดว่าซาร่าจะพูดเรื่องแบบนี้เธอต่อว่าซูซี่เพียงเพราะว่าเขาดุเธอเล็กน้อยระหว่างที่รับประทานอาหารเย็นอย่างนั้นเหรอ?เขาไม่ชินกับด้านนี้ของซาร่าเลยตลอดเวลาที่ผ่านมา ซาร่าที่เขารู้จักเป็นผู้หญิงอ่อนโยน คิดถึงความรู้สึกของผู้อื่น มีน้ำใจ และร่าเริงเขาคิดว่าในอนาคตพวกเขาจะมีลูก ดังนั้นซาร่าคงจะมีความอดทนต่อเด็ก ๆ อย่างแน่นอน ทว่าหลังจากที่พาซูซี่มาที่นี่ในวันนี้ เขาถึงได้รู้ว่าซาร่าไม่ได้มีความอดทนอดกลั้นกับเด็กเลยนั่นก็ไม่เป็นไร แต่เธอพูดจาโหดร้ายแบบนั้นกับเด็กที่เพิ่งสูญเสียแม่ไปได้อย่างไร?เป็นซาร่าที่เปลี่ยนไป หรือเขาไม่เคยรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเธอกัน?“ซูซี่ บอกลุงมา เมื่อกี้หนูล้มในห้องน้ำได้ยังไง?” ฌอนถามด้วยเสียงทุ้มต่ำซูซี่กัดริมฝีปากเล็ก ๆ ของเธอ พลางความกลัวก็ฉายแววอยู่ในดวงตาของเธอ“หนูต้องพูดความจริง คุณลุงชอบเด็กที่ไม่พูดโกหก” แววตาของฌอนดูจริงจัง“เอ่อ... ตอนที่หนูออกมาจากอ่างอาบน้ำหนู

เมื่อถูกตำหนิเข้า ฌอนก็จ้องมองเธอด้วยความไม่พอใจ “เธอกล้ามากนะที่พูดแบบนี้ออกมา ถ้าอยู่ดี ๆ เธอไม่ดุซูซี่ขึ้นมา เธอจะตกใจจนทำโทรศัพท์ของฉันหล่นไหม? เธอนั่นแหละเป็นคนผิด”“ฌอน ฮิลล์ นี่คุณยังไม่เข้าใจอะไรเลยเหรอ? เธอยังเด็ก แถมดวงตาของเธอก็ยังพัฒนาไม่เต็มที่ เธอจึงเล่นโทรศัพท์มือถือไม่ได้” แคทเธอรีนเดินไปหาซูซี่ด้วยท่าทางจริงจัง “หนูทำถูกหรือผิดคะ?”ฌอนคิดว่าซูซี่กลัวและเริ่มร้องไห้ออกมา ขณะที่เขากำลังจะตำหนิแคทเธอรีน ซูซี่ก็พยักหน้ารับอย่างว่าง่าย “หนูผิดค่ะ หนูจะไม่เล่นโทรศัพท์อีกแล้วค่ะ”“ถ้าหนูอยากดูการ์ตูน ให้หนูเปิดโทรทัศน์ดูสักพัก แต่หนูดูบนโทรศัพท์ไม่ได้” น้ำเสียงของแคทเธอรีนเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนอีกครั้งซูซี่พยักหน้ารับอย่างเชื่อฟัง แล้วยื่นมือออกไปกอดแคทเธอรีนแคทเธอรีนอุ้มเด็กหญิงขึ้นมา ซูซี่รีบซบหน้ากับอ้อมกอดของแคทเธอรีนทันทีคนที่ไม่รู้เรื่องคงจะคิดว่าพวกเธอเป็นแม่ลูกกันฌอนแปลกใจมาก ก่อนที่เขาจะทันได้คิดถึงเรื่องนี้ แคทเธอรีนก็หันมาพูดกับเขา “อย่าใช้โทรศัพท์แก้ปัญหา โทรศัพท์มือถือทำให้ติดได้นะคะ คุณจะทำลายชีวิตเธอ ในเมื่อโทรศัพท์ของคุณพังไปแล้ว คุณก็ควรถือว่านี่เป็น

ฌอนที่ถูกดูหมิ่นอีกครั้ง ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาตอบกลับเขารู้สึกไม่พอใจ ไม่พอใจมากจริง ๆทว่าแคทเธอรีนก็ไม่สนใจเขาแล้ว เมื่อเธอเดินออกไป ซูซี่ก็ทานเสร็จพอดีทั้งยังเรอออกมา “อร่อยมากเลยค่ะ ตอนนี้หนูง่วงแล้ว”“เจ้าหมูน้อย หนูต้องไปแปรงฟันก่อนนะ” แคทเธอรีนหยิบแปรงสีฟันและยาสีฟันใหม่เอี่ยมออกมาจากกระเป๋าฌอนตกใจ “ทำไมเธอถึงมีของแบบนั้นอยู่ในกระเป๋า?”“ฉันซื้อมาจากข้างล่างก่อนหน้านี้ เพราะคุณพาเธอมาที่นี่ดึกขนาดนี้ ฉันเลยเดาว่าเธอคงจะนอนที่นี่”จากนั้นแคทเธอรีนจึงพาซูซี่ไปที่ห้องน้ำ“เดี๋ยวสิ แล้วแปรงสีฟันของฉันอยู่ที่ไหน?” ฌอนพูดขึ้น “ฉันไม่สบายใจที่จะทิ้งซูซี่ไว้ที่นี่ตามลำพัง ฉันจะค้างที่นี่ด้วย”“โทษที แต่ฉันไม่อนุญาตให้ผู้ชายค้างคืน แล้วฉันก็ไม่อยากให้พี่น้องนีสันมาพังบ้านฉันอีก” แคทเธอรีนบอกตรง ๆ“ซาร่า… ไม่รู้ว่าฉันมาที่นี่” ฌอนพูดอย่างกำกวม “ฉันจะนอนที่ห้องนอนแขก ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ฉันจะไม่ทิ้งซูซี่เอาไว้”“คุณน้าคะ ให้คุณลุงเขานอนที่นี่เถอะค่ะ” ซูซี่ขอร้องเบา ๆ “หนูอยากให้คุณลุงค้างด้วย”แคทเธอรีนลอบมองเธอ ซูซี่ก้มหน้าลงแล้วแลบลิ้นออกมา“ก็ได้ ถ้าคุณอยากนอนที่นี่ คุณนอนบน