All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 641 - Chapter 650

ฌอนที่ไม่เคยคาดคิดว่าเธอจะกล้าได้ถึงขนาดนี้ เขาถูกรองเท้าที่เหลือเพียงข้างเดียวของเธอตบหน้าเอาทั้งรถยังสั่นสะเทือนไปด้วยอารมณ์รุนแรงของเขา“แคทเธอรีน ฉันคิดว่าเธอคงเบื่อจะมีชีวิตอยู่แล้วสินะ” เขาแย่งรองเท้ามาแล้วเขวี้ยงออกนอกหน้าต่างด้วยความโกรธ ถ้าตอนนี้เขาไม่ได้ขับรถอยู่ เขาจะสอนบทเรียนให้เธอแน่นอน“ใครสั่งให้คุณพูดจาหยาบคายแบบนั้นล่ะ?” แคทเธอรีนรู้สึกสะใจแปลก ๆ เมื่อเธอเห็นรอยรองเท้าที่อยู่บนใบหน้าหล่อเหลาของเขา “ฌอน คุณทำรองเท้าฉันหาย คุณต้องไปซื้อคู่อื่นมาชดใช้”ฌอนเย้ยขึ้น “ทำไมอีกล่ะ? เธออยากให้ฉันซื้อรองเท้าคู่อื่นมาใช้เธอเพื่อใส่ต่อหน้าซาร่าแล้วพูดว่าฉันซื้อรองเท้าให้เธอเพื่อทำร้ายซาร่าหรือไง? แคทเธอรีน เธอนี่วางแผนเก่งจริง ๆ”“ถ้าคุณไม่อยากทำร้ายเธอ คุณก็ควรปล่อยฉันไป ไม่ใช่มายุ่งวุ่นวายกับฉันในตอนดึกดื่นค่ำมืดแบบนี้” แคทเธอรีนมองไปข้างหน้า แล้วไม่เห็นเหมือนเป็นทางกลับบ้านของเธอ “ฌอน คุณจะพาฉันไปไหน?”“ผู้หญิงที่ทำตัวไม่ดีอย่างเธอถูกขังเอาไว้จะดีกว่า เธอจะได้ไม่ไปทำให้ฉันอับอายและนอกใจฉัน”แคทเธอรีนรู้สึกเย็บเยียบไปถึงกระดูก “คุณจะขังฉันอีกแล้วเหรอ?”“เธอหาเรื่องใส่ต

“คุณจะไม่เสียผมไป”ฌอนลอบถอนหายใจหลังจากที่ให้คนขับรถไปส่งซาร่ากลับวิลล่า ฌอนจึงไปที่บริษัทเขาทำงานล่าช้าไปมากในช่วงที่เขาเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยาบาลเมื่อเขากำลังจะลงจากรถ เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากตำรวจ “ประธานฮิลล์ ขออภัย แต่รูปการมีการเปลี่ยนแปลง ช่วยมาที่สถานีตำรวจด้วย”...หนึ่งชั่วโมงต่อมา ฌอนไปถึงยังสถานีตำรวจบนเก้าอี้ด้านนอกสถานีตำรวจ แคทเธอรีนเล่นเกมจบไปแล้วหนึ่งตา เธอไม่ได้แต่งหน้าใบหน้าของเธอจึงเปลือยเปล่า ผมของเธอถูกมัดเป็นมวยผม เผยให้เห็นใบหน้าสวยหมดจดของเธอ เธอดูราวกับนักศึกษามหาวิยาลัยที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาทว่าฌอนยังจำได้ว่าเธอคุ้มคลั่งคว้าพวงมาลัยแถมยังจับส่วนอ่อนไหวของเขาอีกด้วย...ให้ตายเถอะ เขาเจ็บอยู่ตั้งหลายวัน“สวัสดีค่ะ! เร็วจังเลยนะคะ เราได้พบกันอีกแล้ว” แคทเธอรีนโบกมือให้ขณะที่ยิ้มออกมา“เธอทำอะไร?” ฌอนก้าวยาว ๆ เข้ามาตำรวจเล่นเสียงที่บันทึกเอาไว้ เป็นส่วนหนึ่งของบทสนทนาจากตอนที่พวกเขาทะเลาะกันบนรถถูกเล่นอยู่ใบหน้าของฌอนกลายเป็นซีดเผือด ผู้หญิงคนนั้นทำถึงขนาดบันทึกช่วงเวลานั้นเอาไว้เจ้าหน้าที่ตำรวจพูดขึ้น “ขอโทษนะประธานฮิลล์ ผมแค่อยากจะบอ

ในเวลาเพียงไม่นาน รถสปอร์ตคันสีดำก็ขับเขามา โจเซฟลดกระจกลงพลางพยักหน้าให้ฌอน หลังจากนั้นเขาก็ขับรถออกไปพร้อมกับแคทเธอรีนที่นั่งอยู่ในรถของเขาฌอนเกือบจะไล่ตามพวกเขาไปด้วยความโกรธ ทว่าเขาก็ต้องชะงักเมื่อเขานึกถึงคำพูดของแคทเธอรีน“ฌอนคะ คุณยังรักฉันอยู่ไหม...”เสียงของผู้หญิงคนนั้นดังก้องอยู่ในหูของเขาเขาหยิบบุหรี่ออกมาแล้วจุดมันด้วยความหงุดหงิดเป็นไปไม่ได้ เขารักแค่ซาร่าเท่านั้น เวลา 22:00 น.ยามค่ำคืนที่เงียบสงัดฌอนกำลังดูรายงานประจำไตรมาสล่าสุดอยู่ในห้องทำงานซาร่าสวมเสื้อสายเดี่ยวสุดเซ็กซี่แล้วค่อย ๆ กอดเขาจากด้านหลัง “ฌอนนิคคะ เดี๋ยวนี้คุณทานยาอยู่ใช่ไหมคะ? ลองดูกันหน่อยไหมคะ”ร่างกายของฌอนเกร็งไปหมด เขาหันมาแล้วปฏิเสธซาร่าไม่ลงเมื่อเห็นสายตาออดอ้อนของเธอ “ตกลงครับ”พูดกันตามหลักแล้ว เขาก็มีการตอบสนองที่รุนแรงต่อแคทเธอรีนเมื่อคราวที่แล้ว เขาคิดว่าน่าจะโอเคทว่าเมื่อเขาเข้าใกล้ซาร่ามากยิ่งขึ้น คลื่นความรู้สึกรังเกียจและขยะแขยงอย่างรุนแรงกลับเกิดขึ้นอีกครั้ง“ขอโทษนะ ผมคิดว่าผมยังไม่หายดี” ฌอนผลักเธอออกด้วยความตะขิดตะขวงใจ “รออีกหน่อยแล้วกันนะครับ”“ก็... ก็ได้ค่ะ ฉ

“ค่ะ พ่อแม่ของแกไม่ได้สั่งสอนเรื่องพวกนี้ให้แกจริง ๆ” แคทเธอรีนแสร้งยิ้มออกมาพลางพูดขึ้น “โดยเฉพาะพ่อของแก เขาไปมีผู้หญิงคนอื่นอยู่ข้างนอกและไม่ค่อยกลับบ้านอยู่บ่อย ๆ”“พ่อของแกขาดความรับผิดชอบเกินไปแล้ว” ฌอนรู้สึกสงสารเด็กผู้หญิงตัวน้อยคนนั้นขึ้นมาแปลก ๆ“ค่ะ ก็เหมือนคุณ” แคทเธอรีนเอ่ยขึ้น “ตอนที่ฉันอยู่ที่ต่างประเทศ ฉันอดที่จะคิดถึงลูกที่เราสูญเสียไปไม่ได้ทุกครั้งที่ฉันเห็นลูกของเพื่อนบ้าน”“...”ฌอนรู้สึกอัดอั้นอยู่ในอก เขาเยาะเย้ยขึ้น “เธอเป็นคนหน้าด้านจะแต่งงานกับฉันเอง ถ้าไม่ใช่เธอที่ยอมขึ้นเตียงกับฉัน ฉันจะทำมีโอกาสทำให้เธอท้องได้ยังไง?”แคทเธอรีนยิ้มบาง ๆ ขณะที่เธอมองเขา “งั้นบอกฉันทีสิคะ ว่าฉันยอมขึ้นเตียงกับคุณยังไง?”“เธอกล้าพูดเรื่องนี้ขึ้นมาได้ยังไง? เธอทำไม่สำเร็จเพราะเธอใส่อะไรบางอย่างลงในเครื่องดื่มของฉันที่เมลเบิร์นใช่ไหม?” ฌอนกล่าวหาเธออย่างเย็นชาแคทเธอรีนเข้าใจได้ทันที การสะกดจิตของซาร่ามีพลังอำนาจมากจนแม้แต่ความทรงจำของฌอนก็ถูกเขียนขึ้นใหม่ทั้งหมดโดยที่เขาไม่รู้ตัว“ทำไม? เธอคิดว่าฉันจะลืมเรื่องนี้หลังจากที่ผ่านไปสามปีหรือไง?” ฌอนเยาะเย้ย“ค่ะ ความจำคุณดีม

คำพูดเหน็บแนมของแคทเธอรีนทำให้ฌอนรู้สึกโมโห “เธอคิดว่าฉันอยากทำนักหรือไง? ฉันถูกวางยา”“เหอะ”แคทเธอรีนเย้ย เขากลายเป็นคนโง่อีกแล้วความหมายที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของเขาคือ ‘เธอคิดว่าฉันอยากจะแตะต้องเธอนักหรือไง? ฉันไม่แม้แต่จะแตะเธอถ้าไม่ถูกวางยา นั่นคือเหตุผลที่ฉันไม่ต้องรับผิดชอบอะไร แล้วเธอก็ไม่ควรมาโทษฉันด้วย’“หัวเราะทำไม? เธอคงจะมีความสุขสินะ” ฌอนนึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อคืนเขาต้องการเธอมากเพียงใด เขาจึงรู้สึกอับอายขึ้นมา“มีความสุขอย่างนั้นเหรอ?” แคทเธอรีนถกแขนเสื้อขึ้นโดยไม่พูดอะไร เธอเผยให้เห็นรอยฟกช้ำบนแขนของเธอที่เกิดขึ้นจากที่โดนผู้ชายคนนั้นจับเธอแรงเกินไป “ช่วยดูนี่ด้วยค่ะ ฉันมีรอยฟกช้ำเต็มร่างกายไปหมด คุณพี่คะ คุณรู้ไหมว่าเมื่อคืนคุณไม่ได้ทำกับฉันเหมือนเป็นคนเลยนะคะ? ฉันฟ้องคุณเรื่องนี้ได้เลยนะ!”เมื่อมองดูรอยฟกช้ำเหล่านั้น ฌอนก็ไม่ได้ปริปากพูดออกมา มีความรู้สึกขอโทษผุดขึ้นภายในใจของเขา“ชาติที่แล้วฉันไปมีความแค้นอะไรกับคุณ? ทำไมคุณถึงไม่ไปหาซาร่า?” แคทเธอรีนข่มความรู้สึกเกลียดไม่ให้แสดงออกผ่านดวงตาของเธอ เขาไม่รู้เลยเหรอว่าเธอรู้สึกรังเกียจเพราะเธอเป็นพวกรักความสะอาดเข้าไส