Lahat ng Kabanata ng คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Kabanata 621 - Kabanata 630

“ฉันไม่รู้ว่าคุณทำแบบนี้เพื่อฉัน ขอโทษนะคะ”ซาร่ารู้สึกซาบซึ้งทว่าก็ผิดหวังในความเป็นจริงแล้ว เธอรู้สึกโกรธเธอไม่เคยคาดคิดเลยว่าการตัดสินใจของเธอเมื่อสามปีก่อน ที่บีบบังคับให้แคทเธอรีนบอกต่อหน้าสาธารณชนว่าเธอหย่ากับฌอนแล้ว สุดท้ายจะย้อนกลับมาแว้งกัดเธอเอง“แล้ว… เธอจะใช้เรื่องนี้มาขู่คุณอีกหรือเปล่าคะ? งั้นเธอจะหย่ากับคุณจริง ๆ หรือเปล่า?” จู่ ๆ น้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มเธอ “เรารู้จักกันมามากกว่า 20 ปี และเราก็อยู่ด้วยกันมามากกว่าสิบปี เมื่อไรฉันจะได้… แต่งงานกับคุณสักทีล่ะคะ?”“ผมจะพยายามหย่ากับเธอให้ได้” ฌอนส่งกระดาษทิชชู่ให้เธอด้วยความรู้สึกผิด “ผมวางแผนเอาไว้แล้ว คุณไม่ต้องคิดมาก”“ตกลงค่ะ อ๋อ ใช่ วันนี้เป็นที่โรงพยาบาล… เป็นยังไงบ้างคะ?” เธอถามขึ้นมาเบา ๆยาเอลรู้ว่าต้องปลีกตัวออกมาใบหน้าหล่อเหลาของเขาหม่นลงในไม่กี่วินาทีเมื่อเขาก้มหน้าลง “ผมทานยาอยู่”“ดีแล้วค่ะ” ความรู้สึกดีใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซาร่าเขาทานอาหารต่ออีกไม่กี่คำก่อนจะขึ้นไปข้างบนเธอกัดฟันแน่นเมื่อมองสเต็กชิ้นใหญ่ที่เหลืออยู่...วันต่อมาที่ฮัดสัน คอร์ปอเรชั่นแคทเธอรีนเดินผ่านทางเข้าหลักเข้ามาในชุด

ความเงียบสงัดปกคลุมภายในห้องประชุม จากน้ำเสียงของฌอน ฟังดูเหมือนเขาจะให้ความเกรงใจกับแคทเธอรีนเป็นพิเศษ เป็นเพราะเธอเป็นภรรยาเก่าของเขาอย่างนั้นเหรอ?นอกจากนี้ วิธีที่เธอพูดกับเขาดูเหมือนยังคงมีอะไรบางอย่างระหว่างพวกเขาภายในเวลาไม่กี่นาที พวกผู้ถือหุ้นก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิดและเสียใจที่ช่วยปกป้องซาร่าโอ๊ย ไม่นะ คงแย่มากถ้าพวกเขาถูกพาไปหาฌอนเพื่อ ‘คุย’ผู้อำนวยการเออร์ไวน์ไอแห้ง ๆ ออกมา “อืม… เราเคารพการตัดสินใจของประธานฮิลล์”“ใช่แล้ว พวกเราเห็นด้วยกับทุกอย่างที่ประธานฮิลล์พูด” คนอื่น ๆ ตอบกลับพลางพยักหน้ารับทันทีซาร่าเปลี่ยนเป็นหน้าซีดทันที เธออุตส่าห์รออยู่หน้าประตูเพื่อดูแคทเธอรีนถูกทำให้ขายหน้า ทว่าตอนนี้ดูเหมือนเธอจะเป็นคนที่รู้สึกขายหน้าแทน“ทำไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่อีก?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันกลับมาโบกโทรศัพท์ให้ผู้หญิงคนนั้น “เธอไม่ได้ยินที่ฌอนพูดเหรอ? รีบไปเก็บของของเธอซะ ฉันไม่อยากเห็นเธอในบริษัทของฉันจริง ๆ”“...”ซาร่าโกรธแค้นมาก ดวงตาของเธอคลอหน่วยไปด้วยน้ำตา ทว่าเธอก้มหน้าลงแล้วเดินออกไปทันทีพวกผู้ถือหุ้นทำอะไรไม่ถูก ทั้งหมดเป็นความผิดของประธานฮิลล์ที่เอาภรรยาเก่า

“ฌอน คุณต้องการอะไรกันแน่? ค่ำมืดขนาดนี้แล้วคุณไม่กลับบ้านไปหาซาร่าหรือไง?”“เธอไม่คิดว่าฉันก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกันเหรอ? แต่หลังจากรับโทรศัพท์ที่เธอโทรมาเมื่อเช้าแล้ว… แคทเธอรีน เธอมันผู้หญิงเจ้าเล่ห์ เธอฉีกหน้าซาร่าต่อหน้าทุกคนแล้วเธอยังทำให้ซาร่าร้องไห้อีก”ฌอนโมโหตั้งแต่ได้รับโทรศัพท์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ผู้ถือหุ้นคนหนึ่งโทรมาแจ้งกับเขาว่าซาร่าวิ่งอกจากห้องประชุมทั้งน้ำตาหลังจากถูกแคทเธอรีนทำให้อับอาย เขาอยากบีบคอผู้หญิงคนนี้ให้ตายจริง ๆ“อ๋อ คุณสงสารเธอเหรอ?” แคทเธอรีนยกมือขึ้นกอดอก “ฉันไม่ได้สั่งให้คุณพูดคำพูดเหล่านั้นสักหน่อย”“เธอ… อย่าคิดว่าฉันจะกลัวเพียงเพราะเธอถือทะเบียนสมรสเอาไว้นะ” ดวงตาสีเข้มของเขาหรี่ลง “คนสุดท้ายที่ยั่วโมโหฉันได้หายไปจากโลกนี้แล้ว”“คุณกำลังพูดถึงแชริตี้หรือเปล่า?” เธอพูดออกมาทันทีเขาดูตกใจ ทว่าเขาก็รีบขจัดความตกใจนั้นออกไป “ก็สมควรกับเธอแล้วที่พยายามหนีออกจากคุกด้วยการกระโดดมหาสมุทร เป็นเรื่องปกติที่เธอจะกลายเป็นอาหารปลา”“...”แคทเธอรีนหันกลับมาเงียบ ๆ เพื่อที่ฌอนจะได้ไม่เห็นเจตนาอันตรายที่แฝงอยู่ในแววตาของเธอเธอรู้ว่าคนเหล่านี้ไม่ได

ฌอนรับประทานพาสต้าหมดในคราวเดียว ทว่าเขายังรู้สึกหิวอยู่เลยฌอนเดินไปที่ห้องน้ำแล้วก็ต้องพบกับแคทเธอรีนที่กำลังซักชุดชั้นในอยู่ในอ่าง หลังจากที่ลองคิดดูอีกครั้ง เขาจึงตัดสินใจกลับไปชายหนุ่มขับรถผ่านถนนที่พลุกพล่านและเห็นร้านอาหารที่ขึ้นชื่อเรื่องพาสต้าโดยเฉพาะ เขาเข้าไปข้างในแล้วสั่งอาหารจากเมนู ทว่าเขาก็ต้องคายอาหารออกมาหลังจากที่รับประทานเข้าไปได้เพียงคำเดียว “พาสต้าที่คุณทำรสชาติแย่มาก” ฌอนตะโกนด้วยความโกรธ“คุณมาหาเรื่องอะไรแถวนี้?” เจ้าของร้านโกรธจัด “ฉันเปิดร้านอาหารมามากกว่าสิบปีแล้ว และทุกคนก็ชอบพาสต้าของฉัน คุณเป็นคนแรกที่มาบ่น”“ใช่ พาสต้าที่นี่อร่อยที่สุดในย่านนี้แล้ว” ลูกค้าคนหนึ่งอดที่จะพูดขึ้นไม่ได้“...”ฌอนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไปดีแคทเธอรีนทำอะไรกับความอยากอาหารของเขา?มันสำคัญตรงไหนถ้าเจ้าของร้านอาหารนี้เปิดร้านมามากกว่าสิบปี? ในเมื่อความจริงแล้วอาหารที่แคทเธอรีนทำรสชาติดีกว่า...ณ วิลล่าริมทะเลซาร่าทักทายเขาขณะที่สวมชุดชั้นในสุดเซ็กซี่ เธอดูประหลาดใจที่เห็นฌอนกลับมามือเปล่า “ทำไมคุณถึงกลับบ้านดึกแบบนี้ล่ะคะ?”“ผมทำงานล่วงเวลาน่ะครับ” เขาโพล่งออกมาโดยไม

ช่วงเที่ยงของวันนั้น แคทเธอรีนรับประทานอาหารเที่ยงที่โรงอาหารตอนที่ฌอนโทรมา น้ำเสียงของผู้ชายคนนั้นให้ความรู้สึกถึงความหยิ่งทะนง “อ้อนวอนฉันสิ ฉันจะจัดการปัญหาที่เกิดขึ้นกับบริษัทก่อสร้างให้เธอถ้าเธอตกลงหย่ากับฉัน”“ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกค่ะ ฉันจัดการแก้ปัญหาด้วยตัวเองได้”หญิงสาวปฏิเสธเขาเสียงเรียบรอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “เธอจะจัดการกับปัญหาด้วยการโทรไปหาประธานของบริษัทเหล่านั้นแล้วใช้วิธีน่าอับอายอย่างนั้นเหรอ?”หญิงสาวหัวเราะออกมา “คุณกำลังทำทุกวิถีทางเพื่อหย่ากับฉัน คุณคงมัวแต่ยุ่งอยู่กับการเปลี่ยนใจพวกเขา”“เธอหาเรื่องใส่ตัวเองนะ” น้ำเสียงของเขาไม่เป็นมิตร “ฉันคงไม่ทำถึงขนาดนี้ถ้าเธอไม่หยาบคายกับซาร่าและเพลิดเพลินกับความฝันที่หลงงมงายของเธอ ฉันแนะนำให้เธอรีบเซ็นใบหย่าซะเพื่อความสบายใจ หรือไม่ ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะที่จะเสียเวลาไปกับการเล่นเกมกับเธอ”“ดูเหมือนแฟนจอมเสแสร้งของคุณจะมัวแต่ไปฟ้อง” เธอตอบอย่างไม่สนใจ “คุณเล่นต่อได้ถ้าคุณต้องการ”น้ำเสียงไม่แยแสของเธอทำให้เขาโกรธมากจนเกือบจะเขวี้ยงโทรศัพท์ข้ามห้องไปแน่สิ เธอคงจะดื้อรั้นและอวดดีต่อสิ่งที่เธอต้องการในต