เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 629
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 630
“ฌอน คุณเคยรู้จักสิ่งที่เรียกว่ากล้องวงจรปิดหรือเปล่า? ไปตรวจดูก่อนไหมว่าใครเป็นคนผิดก่อนจะมากล่าวหากัน?” แคทเธอรีนพูดอย่างใจเย็นซาร่ามีท่าทางหงุดหงิด ทว่าฌอนไม่ได้สังเกตเห็นเลย เขาเอาแต่จ้องมองแคทเธอรีนด้วยความโกรธตลอดเวลา “เธอหมายความว่า ฉันไม่ควรเชื่อสายตาของฉันเอง แต่เป็นกล้องวงจรเป็นที่แสดงภาพให้เห็นได้ถึงมุมมองที่ต่างออกไปอย่างนั้นเหรอ?”“...”แคทเธอรีนนวดขมับเธออยากจะตะโกนใส่เขาจริง ๆ ว่าคนคนหนึ่งก็สามารถเห็นสิ่งต่าง ๆ ด้วยตาเปล่าจากมุมมองที่แตกต่างกันไปได้เหมือนกันเธอสงสัยว่าซาร่าคงจะสะกดจิตเขาให้ฉลาดน้อยลงกว่าเมื่อก่อนด้วยเหมือนกัน“ช่างเถอะค่ะ ฌอนนิค ปล่อยไปเถอะนะคะ ไปกันเถอะค่ะ” ซาร่าขอร้อง ขณะที่ดึงแขนเสื้อของผู้ชายคนนั้นผู้จัดการโฮเวิร์ดรีบพูดขึ้นมา “ประธานฮิลล์ คราวนี้คุณต้องปกป้องคุณนีสันแล้วล่ะค่ะ เธอมาที่นี่เพื่อแค่นำเอกสารมาให้ฉันเท่านั้น เธอทำให้ฉันนึกรายละเอียดเพิ่มเติมตอนที่ประธานโจนส์เข้ามาและพูดว่าคุณนีสันแสดงละครแล้วทำตัวแย่ขึ้นมาได้ ไม่ต้องพูดถึงตอนที่เธอบอกเป็นนัย ๆ ว่าพวกเราเสียเวลาไปกับการคุยกัน เธอยัง... เธอยัง...”“พูดออกมา” ฌอนหรี่ดวงตาที่เต็ม
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 631
“เออก็จริง งั้นฉันเตรียมตัวบ้างดีกว่า”“...”แคทเธอรีนแคะหูพลางถอนหายใจ “ฉันเองก็รู้สึกผิดกับทุกคนมากเหมือนกัน ฉันไม่รู้ว่าการกลับมาของฉันจะสร้างความเดือดร้อนให้ผู้คนมากมายขนาดนี้ ฉันจะกลับไปคิดหาวิธีอื่นแล้วกันค่ะ”“จะไปไหนก็ไป แล้วไม่ต้องกลับมาอีก” ผู้อำนวยการเออร์ไวน์โกรธเธอมากจนถึงจุดที่ว่าเขาไม่อยากให้ความเคารพอะไรกับเธอเลย “แน่นอนว่าเราอาจจะให้โอกาสเธอ ถ้าเธอยอมคุกเข่าลงขอร้องประธานฮิลล์และคุณซาร่าให้ยกโทษให้”“เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ฉันยอมให้บริษัทล้มละลายไปเลยดีกว่ายอมก้มหัวให้กับคู่รักหน้าไม่อายนั่น”แคทเธอรีนยืนกรานหัวชนฝาแล้วเดินออกไปท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของผู้คนเมื่อเธอกลับถึงบ้าน เธอจึงเริ่มชงกาแฟให้ตัวเอง ฮาร์วีย์แทบจะคุกเข่าแล้วร้องไห้ขอร้องเธอ“ประธานโจนส์ บริษัทที่ทำงานร่วมกับบริษัทของเราอยู่กำลังเรียกร้องยุติความร่วมมือกับเรา ได้โปรดคิดแผนอะไรสักอย่างเถอะครับ”“อย่ารีบร้อนไปสิคะ” แคทเธอรีนคนกาแฟในแก้ว “ฮาร์วีย์ ตอนนี้ฉันให้โอกาสคุณได้ประสบความสำเร็จสูงสุดแล้ว”“โอกาสอะไรกันครับ? คุณมั่นใจเหรอครับว่าจะไม่ทำให้นี่ดิ่งลงเหวแทน?” ฮาร์วีย์อยากจะร้องไห้แคทเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 632
เช้าวันรุ่งขึ้นณ วิลล่าริมทะเลสาวใช้เสิร์ฟอาหารเช้าลงบนโต๊ะ ซาร่ารินนมร้อนใส่แก้วให้ฌอนอย่างระมัดระวัง จากนั้นเธอจึงพูดขึ้นอย่างลังเลใจ “หกวันแล้วนะคะ ฉันเดาว่าฮัดสัน คอร์ปอเรชั่นคงกำลังเผชิญกับช่วงเวลาที่ยากลำบากเกินกว่าจะรับมือไหว”ดวงตาสีเข้มของฌอนมองไปที่เธอ “คุณใจอ่อนเกินไปแล้วนะ”ซาร่าหัวเราะออกมาอย่างเศร้าใจ “ยังไงฉันก็ทำงานที่นั่นมาตั้งสองปีนะคะ”“ทานอาหารเช้ากันเถอะนะ” ฌอนปอกไข่ต้มให้เธอ“ฌอนนิคคะ” เธอพูดขึ้นด้วยอารมณ์ที่ผสมปนเปกันไปหมด “คุณไม่ได้หลงเหลือความรู้สึกอะไรกับแคทเธอนรีนอีกแล้วใช่ไหมคะ? คุณไม่เคยพาฉันไปซื้อชุดชั้นในมาก่อนเลย ฉันพยายามปลอบใจตัวเองอยู่ทุกวัน แต่ก็ยังยากที่ฉันจะยอมรับได้ ทุกครั้งที่ฉันคิดถึงเรื่องนี้ หัวใจของฉันรู้สึกเจ็บปวดมากจนฉันหายใจไม่ออก”“ไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว” ฌอนปฏิเสธตามตรง “ผมขอโทษนะครับ ผมจะไม่ทำอะไรที่ทำให้เข้าใจผิดแบบนั้นอีกแล้ว”“ค่ะ” ซาร่าตอบพลางฝืนยิ้มออกมาฌอนรู้สึกไม่สบายใจ เขาสาบานว่าเขาจะลงโทษแคทเธอรีนอย่างแสนสาหัส และดูแลซาร่าให้ดีขึ้น“คุณชายคนโต หุ้นของฮัดสัน คอร์ปอเรชั่นถึงขีดจำกัดการซื้อขายทันทีที่ตลาดหุ้นเปิดเมื่อเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 633
แคทเธอรีนไม่ได้เอาตัวเข้าแลกหรอกใช่ไหม?เมื่อคิดว่าเธอใกล้ชิดสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่น เขาก็รู้สึกโกรธขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูกเฮดลีย์ปิดปากเงียบ ซาร่าเก่งในเรื่องสร้างความร้าวฉานระหว่างผู้คนจริง ๆ เขาไม่ควรพูดอะไรออกไป“ไปสืบมาให้ละเอียดว่าใครเป็นคนกว้านซื้อหุ้นของฮัดสัน คอร์ปอเรชั่นในราคาต่ำมาให้ฉัน” จู่ ๆ ฌอนก็นึกขึ้นเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้จึงออกคำสั่งกับเฮดลีย์“ได้ครับ”เฮดลีย์พยักหน้ารับเป็นงานง่าย ๆ เขาแค่โทรหาแผนกที่เกี่ยวข้องเพื่อขอรับข้อมูล ในเวลาเพียงไม่นาน เขาก็กลับมาที่ห้องรับประทานอาหาร “คนที่อยู่เบื้องหลังการกว้านซื้อหุ้นคือแคทเธอรีนกับคริสครับ”“ห้ะ!” ซาร่าเบิกตากว้าง เธอเข้าใจสิ่งที่พูดอย่างรวดเร็ว “แคทเธอรีนวางแผนเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว เธอจงใจทำให้ผู้ถือหุ้นแตกตื่น แล้วจากนั้นเธอก็กว้านซื้อหุ้นกลับไปในราคาถูก ตอนนี้ฮัดสันเป็นของเธอและคริส คริสทำงานให้เธอ”เพล้ง!ช้อนถูกโยนลงบนจาน และทำให้เกิดเสียงดังแสบแก้วหูขึ้นมาชัดเจนฌอนยืนขึ้นทันที แล้วเตะเก้าอี้ที่อยู่ตรงหน้าเขาออกไปเหอะ! เขาประเมินผู้หญิงคนนั้นต่ำจนเกินไปในตอนแรก เขาคิดจะโค่นเธอให้ล้มลงอย่างโหดเหี้ยม
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 634
ภายในออฟฟิศเงียบสงัด แคทเธอรีนเชิดหน้าขึ้น “ทุกคนคะ ฉันไม่ได้อยากใจร้ายใจดำ แต่ระหว่างการประชุมครั้งแรกตอนที่ฉันกลับมา ฉันบอกพวกคุณทุกคนแแล้วว่าบริษัทไม่ได้ตั้งชื่อตามตระกูลฮิลล์ ถึงอย่างไรก็ตามพวกคุณก็ยังเคารพบูชาฌอนกับซาร่าราวกับพวกเขาเป็นบรรพบุรุษของคุณ”“เมื่อหลายวันก่อน ฌอนกับซาร่าสบประมาทฉันที่ล็อบบี้ของบริษัท พวกคุณทุกคนซึ่งเป็นผู้ถือหุ้นทำเหมือนสุนัขที่กำลังเลียฝ่าเท้าเพื่อเอาอกเอาใจเขา คุณยังทำแม้กระทั่งไล่ฉันออกไปให้พ้นด้วยซ้ำ ในเมื่อพวกคุณทุกคนชอบประจบสอพลอพวกเขาสองคนนัก ก็ไปหาพวกเขาสิ”“ที่พวกเราทำแบบนั้นลงไปก็เพราะเราไม่อยากทำให้พวกเขาไม่พอใจเท่านั้น เพื่อเห็นแก่ผลประโยชน์ของบริษัทพวกเรา” ผู้อำนวยการเออร์ไวน์พูดขึ้นด้วยสีหน้าเจื่อน ๆ “ถ้าฉันรู้ว่าเธอหาบริษัทรับเหมาก่อสร้างได้แล้ว ฉันจะต้องทำเรื่องน่าอับอายแบบนั้นไปเพื่ออะไร? ฉันทำแบบนั้นเพื่อบริษัท”“ใช่แล้ว สามปีที่ผ่านมาเราให้อะไรกับบริษัทตั้งมากตั้งมาย แล้วตอนนั้นคุณไปอยู่ที่ไหน?”“ถ้าวันนี้เธอไม่คืนหุ้นให้กับพวกเรา อย่าคิดแม้แต่จะเดินออกจากประตูนี้ไป”“จริงเหรอคะ? ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าพวกคุณจะขัดขวางไม่ให้ฉันออกไป
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 635
หลังจากที่พวกเขาออกมา ฮาร์วีย์จึงพูดขึ้นด้วยความโมโห “ประธานโจนส์ เราควรสอนบทเรียนให้เธอไหมครับ?”“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันทำเรียบร้อยแล้ว” แคทเธอรีนพูดขึ้นอย่างใจเย็น...ครึ่งชั่งโมงต่อมาผู้จัดการโฮเวิร์ดกำลังจะออกไปหลังจากที่เก็บข้าวของแล้ว ทว่า เมื่อเธอไปถึงที่ประตู มีเจ้าหน้าที่ตำรวจอยู่ตรงนั้นเพื่อรอจับกุมเธอ “บริษัทของคุณได้แจ้งความกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ ตอนนี้คุณเป็นผู้ต้องสงสัยว่ากระทำการยักยอกเงิน ช่วยตามเราไปที่สถานีตำรวจด้วย”“ฉันไม่ได้ทำ! ฉันไม่ไป!” ผู้จัดการโฮเวิร์ดตะโกน คนที่อยู่ในตำแหน่งเดียวกันกับเธอจะมีการยักยอกเงินบ้าง แต่ทุกคนจะทำเป็นไม่รับรู้ ทว่ามันแตกต่างออกไปถ้าถูกแจ้งความให้สอบสวน เธอจะต้องถูกจำคุกช่วงนั้นที่เธอเข้าข้างซาร่า เธอได้ทำการยักยอกเงินไปจำนวนมหาศาล“เลิกพูดพล่ามสักที เรามีหลักฐานแน่ชัดอยู่ในมือ ไปได้แล้ว”ในไม่ช้าผู้จัดการโฮเวิร์ดก็ถูกนำตัวไป ข่าวนี้แพร่กระจายไปทั่วบริษัทเมื่อฮาร์วีย์ได้รู้เรื่องนี้ เขาจ้องมองไปยังร่างที่กำลังยุ่งอยู่ในห้องทำงาน เขารู้สึกหวาดหวั่นและเกรงกลัวขึ้นมา...ในช่วงเย็นรถสปอร์ตคันหรูจอดอยู่ด้านหน้าตึกของบริษัทแคทเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 636
โจเซฟยิ้มพลางพูดขึ้น “เธอลืมล่ะสิว่าพี่เคยเปิดบริษัทที่เมลเบิร์นมาก่อน เราเริ่มสนิทกันตอนที่เราทำงานร่วมกันอยู่บ่อยครั้งในช่วงหลายปีที่ผ่านมา คราวนี้เรามาที่แคนเบอร์ราด้วยกัน แล้วเขาก็ขอมาด้วยตอนที่เขาได้ยินว่าพี่นัดเจอกับเธอ”“รีน คุณทำเกินไปแล้วนะ ตอนนั้นผมคิดจริง ๆ นะว่าคุณตายไปแล้ว คุณไม่ติดต่อผมมาเลยด้วย หัวใจผมแตกสลายนะ ถ้าคุณอยากแกล้งตาย คุณก็น่าจะขอให้ผมช่วยสิ ผมจะจัดการทุกอย่างได้ดีกว่าเลียมแน่นอน”เชสพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย“คุณทราบได้ยังไงคะว่าเป็นเลียม? ฌอนสืบทราบเรื่องนี้ได้ด้วยหรือเปล่า?” แคทเธอรีนถามพลางเลิกคิ้ว“ครับ ผมเห็นพวกเขาคุยกับในกลุ่มสนทนาแต่ผมไม่ได้พูดอะไร นับตั้งแต่คุณหายไป ผมก็แทบจะไม่คุยกับพวกเขาแล้ว” เชสส่ายหน้าพลางโอดครวญ “ซาร่าปั่นหัวฌอนกับร็อดนีย์เป็นว่าเล่น แถมเชสเตอร์ก็ยังไม่เลิกกับซินดี้ งงเหมือนกันนะ ซินดี้มีอะไรดีนักหนา? ตอนนั้นเธอก็เป็นแค่นักร้องธรรมดา ๆ แต่ตอนนี้เชสเตอร์หมายมั่นปั้นมือจะทำให้เธอเป็นนักแสดงชั้นแนวหน้า บ้าเอ้ย เขาก็แค่คนตาบอด”“คุณพูดถูกค่ะ” แคทเธอรีนอดที่จะคิดถึงแชริตี้ไม่ได้หญิงสาวที่มีความเท่ทว่าละเอียดอ่อนเห็นได้ชัดว่าเธ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 637
ฌอนหันกลับมา แคทเธอรีนเดินออกมาพร้อมกับชายหนุ่มหน้าตาดี ผู้ชายคนนั้นสวมกางเกงยีนส์และเสื้อเชิ้ตลายตาราง ผมสั้นของเขาหยิกเล็กน้อย อีกทั้งเขายังดูคล้ายกับคนมีชื่อเสียงที่ดูภูมิฐานด้วยรสนิยมทางแฟชั่นที่ดีบนแขนของผู้ชายคนนั้นมีเสื้อกันลมสีเบจของผู้หญิง และเห็นได้ชัดว่านั่นเป็นของแคทเธอรีนผู้หญิงคนนั้น... พวกเขายังไม่ทันได้หย่ากัน แต่เธอก็ไปคบหากับผู้ชายคนอื่นเสียแล้วความเย็นชาฉายแววผ่านดวงตาสีเข้มของฌอนในตอนนั้นเอง แคทเธอรีนก็สังเกตเห็นคนกลุ่มนั้นเช่นกันเธอกะพริบตาพลางมองไปที่เชสอย่างพูดไม่ออกเชสเกาจมูกอย่างตะขิดตะขวงใจซาร่าพูดขึ้นมาทันที “เชส เพื่อนที่คุณพูดถึงเมื่อสักครู่นี้คือ… พวกเขาเหรอ?”“อืม” เชสแค่พยักหน้ารับ “รีนกลับมาทั้งที แน่นอนว่าเราก็ต้องนัดเจอและทานอาหารร่วมกัน ฉันรู้ว่าพวกนายไม่ถูกกัน งั้นเราไปก่อนนะ”เขาโบกมือแล้วเดินข้าง ๆ แคทเธอรีนซินดี้ฝืนใจพูดออกมา “ในเมื่อพวกเราทุกคนก็รู้จักกัน ทำไมเราถึงไม่ไปคลับเฮาส์ด้วยกันล่ะ? ไปกันเยอะ ๆ สนุกดีนะคะ”สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่เธอทันที เชสเตอร์ขมวดคิ้วขณะที่ฌอนยิ้มเยาะเย้ย “คงจะไม่ได้หรอก บังเอิญว่าฉันมีเรื่องบางอย่า
บทล่าสุด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
