MasukShare
บทที่ 634
Bab terkait
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 635
หลังจากที่พวกเขาออกมา ฮาร์วีย์จึงพูดขึ้นด้วยความโมโห “ประธานโจนส์ เราควรสอนบทเรียนให้เธอไหมครับ?”“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันทำเรียบร้อยแล้ว” แคทเธอรีนพูดขึ้นอย่างใจเย็น...ครึ่งชั่งโมงต่อมาผู้จัดการโฮเวิร์ดกำลังจะออกไปหลังจากที่เก็บข้าวของแล้ว ทว่า เมื่อเธอไปถึงที่ประตู มีเจ้าหน้าที่ตำรวจอยู่ตรงนั้นเพื่อรอจับกุมเธอ “บริษัทของคุณได้แจ้งความกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ ตอนนี้คุณเป็นผู้ต้องสงสัยว่ากระทำการยักยอกเงิน ช่วยตามเราไปที่สถานีตำรวจด้วย”“ฉันไม่ได้ทำ! ฉันไม่ไป!” ผู้จัดการโฮเวิร์ดตะโกน คนที่อยู่ในตำแหน่งเดียวกันกับเธอจะมีการยักยอกเงินบ้าง แต่ทุกคนจะทำเป็นไม่รับรู้ ทว่ามันแตกต่างออกไปถ้าถูกแจ้งความให้สอบสวน เธอจะต้องถูกจำคุกช่วงนั้นที่เธอเข้าข้างซาร่า เธอได้ทำการยักยอกเงินไปจำนวนมหาศาล“เลิกพูดพล่ามสักที เรามีหลักฐานแน่ชัดอยู่ในมือ ไปได้แล้ว”ในไม่ช้าผู้จัดการโฮเวิร์ดก็ถูกนำตัวไป ข่าวนี้แพร่กระจายไปทั่วบริษัทเมื่อฮาร์วีย์ได้รู้เรื่องนี้ เขาจ้องมองไปยังร่างที่กำลังยุ่งอยู่ในห้องทำงาน เขารู้สึกหวาดหวั่นและเกรงกลัวขึ้นมา...ในช่วงเย็นรถสปอร์ตคันหรูจอดอยู่ด้านหน้าตึกของบริษัทแคทเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 636
โจเซฟยิ้มพลางพูดขึ้น “เธอลืมล่ะสิว่าพี่เคยเปิดบริษัทที่เมลเบิร์นมาก่อน เราเริ่มสนิทกันตอนที่เราทำงานร่วมกันอยู่บ่อยครั้งในช่วงหลายปีที่ผ่านมา คราวนี้เรามาที่แคนเบอร์ราด้วยกัน แล้วเขาก็ขอมาด้วยตอนที่เขาได้ยินว่าพี่นัดเจอกับเธอ”“รีน คุณทำเกินไปแล้วนะ ตอนนั้นผมคิดจริง ๆ นะว่าคุณตายไปแล้ว คุณไม่ติดต่อผมมาเลยด้วย หัวใจผมแตกสลายนะ ถ้าคุณอยากแกล้งตาย คุณก็น่าจะขอให้ผมช่วยสิ ผมจะจัดการทุกอย่างได้ดีกว่าเลียมแน่นอน”เชสพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย“คุณทราบได้ยังไงคะว่าเป็นเลียม? ฌอนสืบทราบเรื่องนี้ได้ด้วยหรือเปล่า?” แคทเธอรีนถามพลางเลิกคิ้ว“ครับ ผมเห็นพวกเขาคุยกับในกลุ่มสนทนาแต่ผมไม่ได้พูดอะไร นับตั้งแต่คุณหายไป ผมก็แทบจะไม่คุยกับพวกเขาแล้ว” เชสส่ายหน้าพลางโอดครวญ “ซาร่าปั่นหัวฌอนกับร็อดนีย์เป็นว่าเล่น แถมเชสเตอร์ก็ยังไม่เลิกกับซินดี้ งงเหมือนกันนะ ซินดี้มีอะไรดีนักหนา? ตอนนั้นเธอก็เป็นแค่นักร้องธรรมดา ๆ แต่ตอนนี้เชสเตอร์หมายมั่นปั้นมือจะทำให้เธอเป็นนักแสดงชั้นแนวหน้า บ้าเอ้ย เขาก็แค่คนตาบอด”“คุณพูดถูกค่ะ” แคทเธอรีนอดที่จะคิดถึงแชริตี้ไม่ได้หญิงสาวที่มีความเท่ทว่าละเอียดอ่อนเห็นได้ชัดว่าเธ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 637
ฌอนหันกลับมา แคทเธอรีนเดินออกมาพร้อมกับชายหนุ่มหน้าตาดี ผู้ชายคนนั้นสวมกางเกงยีนส์และเสื้อเชิ้ตลายตาราง ผมสั้นของเขาหยิกเล็กน้อย อีกทั้งเขายังดูคล้ายกับคนมีชื่อเสียงที่ดูภูมิฐานด้วยรสนิยมทางแฟชั่นที่ดีบนแขนของผู้ชายคนนั้นมีเสื้อกันลมสีเบจของผู้หญิง และเห็นได้ชัดว่านั่นเป็นของแคทเธอรีนผู้หญิงคนนั้น... พวกเขายังไม่ทันได้หย่ากัน แต่เธอก็ไปคบหากับผู้ชายคนอื่นเสียแล้วความเย็นชาฉายแววผ่านดวงตาสีเข้มของฌอนในตอนนั้นเอง แคทเธอรีนก็สังเกตเห็นคนกลุ่มนั้นเช่นกันเธอกะพริบตาพลางมองไปที่เชสอย่างพูดไม่ออกเชสเกาจมูกอย่างตะขิดตะขวงใจซาร่าพูดขึ้นมาทันที “เชส เพื่อนที่คุณพูดถึงเมื่อสักครู่นี้คือ… พวกเขาเหรอ?”“อืม” เชสแค่พยักหน้ารับ “รีนกลับมาทั้งที แน่นอนว่าเราก็ต้องนัดเจอและทานอาหารร่วมกัน ฉันรู้ว่าพวกนายไม่ถูกกัน งั้นเราไปก่อนนะ”เขาโบกมือแล้วเดินข้าง ๆ แคทเธอรีนซินดี้ฝืนใจพูดออกมา “ในเมื่อพวกเราทุกคนก็รู้จักกัน ทำไมเราถึงไม่ไปคลับเฮาส์ด้วยกันล่ะ? ไปกันเยอะ ๆ สนุกดีนะคะ”สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่เธอทันที เชสเตอร์ขมวดคิ้วขณะที่ฌอนยิ้มเยาะเย้ย “คงจะไม่ได้หรอก บังเอิญว่าฉันมีเรื่องบางอย่า
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 638
หลังจากนั้นไม่นานนัก รถก็มาจอดที่ด้านหน้าของวิลล่าริมทะเล “คุณเข้าไปก่อนเลย ผมมีนัดคุยธุระกับใครบางคน”“ทำไมฉันไม่เห็นรู้เลยว่าคุณมีนัดมาก่อน?” ซาร่าพูดติดตลก“ก่อนหน้านี้ผมลืมน่ะครับ” ฌอนจุดบุหรี่ เขาดูเหม่อลอย “คืนนี้ไม่ต้องรอผม เข้านอนก่อนเลยนะครับ”ซาร่ากัดฟันแน่นก่อนจะบังคับตัวเองให้ลงจากรถ เธออยากจะพูดมากกว่านั้น ทว่าก็หลงเหลือไว้เพียงควันจากท่อไอเสียรถยนต์เธอกระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจ เธอไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอรู้สึกสังหรณ์แปลก ๆ ว่าฌอนจะไปหาแคทเธอรีนในเวลาครึ่งชั่วโมงต่อมา รถสปอร์ตก็มาถึงยังบาร์หอยนางรม เชสเพิ่งพูดอยู่หยก ๆ ว่าพวกเขากำลังจะไปทานหอยนางรมกัน เชสชื่นชอบร้านนี้มากที่สุดในแคนเบอร์รา มีความเป็นไปได้สูงที่พวกเขาจะมาที่นี่เมื่อเขาผลักประตูเข้าไปข้างใน ก็ได้ยินเสียงร้องเพลงอันไพเราะดังขึ้น“ฉันยอมเก็บทุกความเจ็บช้ำเอาไว้ในหัวใจ ดีกว่าลืมเลือนสายตาของคุณ คุณมอบความกล้าเพื่อทำให้ฉันเชื่ออีกครั้ง โอ้ ฉันโอบกอดคุณทั้งที่คุณโกหก”“...”เขามองไปยังที่ตรงกลางบาร์ หญิงสาวผมยาวเป็นลอนนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวสูง ศีรษะของเธอก้มลง และเธอกำลังร้องเพลงใส่ไมโครโฟน เธอสวมกางเกงยี
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 639
“คนนั้นต้องเป็นแฟนเธอแน่เลย ฉันอิจฉาจังที่เขาออกเดทกับผู้หญิงที่เหมือนนางฟ้าแบบนั้นได้อะ”“ใช่ รูปร่างเธอดีมากเลยอะ ทำไมฉันไม่โชคดีแบบนั้นบ้างนะ?”“เอ่อ ทำไมจู่ ๆ ก็หนาวขึ้นมาเนี่ย? อุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศลดลงหรือไง?”“พอเธอพูดขึ้นมา ฉันเองก็รู้สึกหนาวขึ้นมาเหมือนกันเลย”“...”ฌอนขบกรามแน่น เขาก้าวยาว ๆ เดินเข้าไปเมื่อแคทเธอรีนเพิ่งได้นั่งลงพลางยกแก้วขึ้นจิบไวน์แดง จู่ ๆ มันก็ถูกกระชากอย่างแรงจากข้างหลังของเธอไวน์แดงในแก้วหกใส่เสื้อยืดสีขาวทั่วหน้าอกเสื้อส่วนที่เปียกแนบลงกับหน้าอกของเธอ เผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งที่น่าประทับใจและเส้นบาง ๆ ที่ซ่อนอยู่ข้างใต้แคทเธอรีนกรีดร้องออกมา เธอหันหลังไปด้วยความโกรธ แล้วก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่เต็มไปด้วยความโกรธเคืองของฌอน“ฌอน คุณเป็นบ้าเหรอ?”หลังจากจ้องเขม็งไปที่เขา แคทเธอรีนจึงรีบหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดคราบที่อยู่บนเสื้อของเธอทว่า ไม่ว่าเธอจะพยายามเช็ดออกเท่าไร มันก็ติดแน่นอยู่บนหน้าอกของเธอ ทำให้เสื้อของเธอดูบางลงและดูน่ากระอักกระอ่วนใจ“ใส่นี่ไว้” โจเซฟรีบหยิบเสื้อกันลมของเธอขึ้นมาและกำลังจะเอามาคลุมไหล่ให้เธอ ทว่ามือใหญ่ข
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 640
เชสรีบเดินเข้าไปคั่นระหว่างชายสองคนนั้นเอาไว้ “ฌอน ใจเย็นก่อน โจเซฟแค่หยอกเล่นเท่านั้นแหละ”“แต่ฉันไม่ได้หยอกน่ะสิ” โจเซฟยิ้มเยาะ ฌอนที่ถูกยั่วโมโหขึ้นมาอีกครั้งหรี่ดวงตาลง เขาพูดเย้ยขึ้น “แย่หน่อยนะที่เธอไม่เต็มใจ ก็ตอนนี้เป็นเธอเองที่ไม่ยอมหย่า”หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็ดึงแคทเธอรีนมาหาเขาพลางจ้องมองเธอด้วยสายตาเฉียบคม “พูดสิ่งที่เธอคิดออกมา เธออยากหย่ากับฉันไหม?”แคทเธอรีนระบายยิ้ม “อยากค่ะ”ใบหน้าของฌอนชะงักไป ดวงตาที่มีแต่ความโกรธของเขาดูราวกับว่าเขาอยากจะกินเธอเข้าไปทั้งเป็นเมื่อไม่กี่วันก่อนเธอยืนกรานปฏิเสธที่จะเซ็นใบหย่า ทว่าในตอนนี้เธอมีผู้ชายคนอื่นเสียแล้ว เธอจึงอยากทิ้งเขาขึ้นมาทันที“แต่ไม่ใช่ตอนนี้” แคทเธอรีนพูดต่อ “คุณกับซาร่าทรมานฉัน และทำให้ชีวิตของฉันเหมือนตกนรกทั้งเป็น ฉันกลับมาหลังจากสามปี แต่เธอก็ยังทำเรื่องโง่ ๆ อีกนับไม่ถ้วน บอกให้เธอฝันเอาเถอะ ถ้าเธอคิดว่าฉันจะยอมสละตำแหน่งคุณผู้หญิงฮิลล์ให้ง่าย ๆ”โจเซฟรินไวน์ให้เธอหนึ่งแก้วทันทีพลางแสดงสีหน้าหลงรักเธอ “พี่จะสนับสนุนเธอไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ตาม พี่จะรอเธอนะ”“ขอบคุณนะคะ” เธอกำลังจะรับแก้วไวน์ทว่า ฌอนกลั
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 641
ฌอนที่ไม่เคยคาดคิดว่าเธอจะกล้าได้ถึงขนาดนี้ เขาถูกรองเท้าที่เหลือเพียงข้างเดียวของเธอตบหน้าเอาทั้งรถยังสั่นสะเทือนไปด้วยอารมณ์รุนแรงของเขา“แคทเธอรีน ฉันคิดว่าเธอคงเบื่อจะมีชีวิตอยู่แล้วสินะ” เขาแย่งรองเท้ามาแล้วเขวี้ยงออกนอกหน้าต่างด้วยความโกรธ ถ้าตอนนี้เขาไม่ได้ขับรถอยู่ เขาจะสอนบทเรียนให้เธอแน่นอน“ใครสั่งให้คุณพูดจาหยาบคายแบบนั้นล่ะ?” แคทเธอรีนรู้สึกสะใจแปลก ๆ เมื่อเธอเห็นรอยรองเท้าที่อยู่บนใบหน้าหล่อเหลาของเขา “ฌอน คุณทำรองเท้าฉันหาย คุณต้องไปซื้อคู่อื่นมาชดใช้”ฌอนเย้ยขึ้น “ทำไมอีกล่ะ? เธออยากให้ฉันซื้อรองเท้าคู่อื่นมาใช้เธอเพื่อใส่ต่อหน้าซาร่าแล้วพูดว่าฉันซื้อรองเท้าให้เธอเพื่อทำร้ายซาร่าหรือไง? แคทเธอรีน เธอนี่วางแผนเก่งจริง ๆ”“ถ้าคุณไม่อยากทำร้ายเธอ คุณก็ควรปล่อยฉันไป ไม่ใช่มายุ่งวุ่นวายกับฉันในตอนดึกดื่นค่ำมืดแบบนี้” แคทเธอรีนมองไปข้างหน้า แล้วไม่เห็นเหมือนเป็นทางกลับบ้านของเธอ “ฌอน คุณจะพาฉันไปไหน?”“ผู้หญิงที่ทำตัวไม่ดีอย่างเธอถูกขังเอาไว้จะดีกว่า เธอจะได้ไม่ไปทำให้ฉันอับอายและนอกใจฉัน”แคทเธอรีนรู้สึกเย็บเยียบไปถึงกระดูก “คุณจะขังฉันอีกแล้วเหรอ?”“เธอหาเรื่องใส่ต
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 642
บี๊บ บี๊บ“...”เสียงเครื่องตรวจจับอัตราการเต้นของหัวใจดังอย่างต่อเนื่องฌอนได้ยินเพียงเสียงร้องไห้ดังขึ้นข้างหูของเขาเท่านั้นเขาพยายามลืมตาขึ้น แล้วก็เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของซาร่า“ฌอนนิค คุณตื่นแล้ว” ซาร่าผุดลุกขึ้นทันทีร็อดนีย์กับเชสเตอร์เดินเข้ามาพร้อมกันเมื่อมองดูพวกเขา ภาพสุดท้ายก่อนที่เขาจะหมดสติไปก็ผุดขึ้นมาในความคิดของเขา เขาโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว “แคทเธอรีนอยู่ที่ไหน?”ใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของซาร่าชะงักนิ่งไป ร็อดนีย์พูดขึ้นด้วยความโมโห “นายยังกล้าถามถึงเธออีกเหรอ? ฌอน นายโกหกซาร่าว่านายมีนัด แต่นายกลับไปหาแคทเธอรีนแทน นายกำลังพยายามจะทำอะไร? ตำรวจตรวจสอบกล้องวงจรปิดแล้ว พวกเขาบอกว่าพวกนายสองคนทะเลาะกันในรถ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมนายถึงขับรถข้ามแปลงดอกไม้ไปชนกำแพง เรื่องที่เธอพยายามควบคุมพวงมาลัยรถขณะที่นายกำลังขับรถอยู่หมายความว่าเธออยากให้นายตาย ตำรวจจะทำการสอบปากคำเธอและเธอจะถูกพิพากษาเมื่อเธออาการดีขึ้น”ฌอนปิดปากเงียบอย่างไรก็ตาม ภาพก่อนที่เขาจะหมดสติไปยังคงฉายซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัวของเขาสายตาของแคทเธอรีนฝังลึกอยู่ในความทรงจำของเขา“ฌอนนิค” ซาร่าเรียกเขา
Bab terbaru
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
