ซาแมนธาช่างหลงตัวเองนักเมื่อเห็นวินน์ทำหน้าเศร้า เธอยิ่งรู้สึกภูมิใจมากขึ้น “วินนี่ เธอปล่อยให้ฟิลิปซื้อของแบบนี้ให้คุณตาได้ยังไง? ถ้าเธอไม่มีเงินเธอบอกฉันได้นะ เพราะถึงยังไงฉันก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ”พูดเช่นนั้นแล้วซาแมนธาก็หยิบกระเป๋าเงินหลุยส์ของเธอออกมาจากกระเป๋าถือกุชชี่ หยิบบัตรออกมาและยื่นให้วินน์ “นี่ คิดซะว่าเป็นน้ำใจจากฉัน น่าจะมีประมาณ 10,000 ดอลลาร์ในบัตรนี้ มันเหลือจากที่แฟรงค์ซื้อกระเป๋าให้กับฉัน รับไปซะแล้วไปซื้ออะไรดี ๆ ให้คุณตา นี่มันก็แค่เศษเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน” สีหน้าของซาแมนธาในตอนนี้เต็มไปด้วนความหยิ่งยโสในสายตาเธอ วินน์ก็แค่ตัวตลก“ขอบใจนะ ซาแมนธา” ก่อนที่วินน์จะได้พูดอะไร ฟิลิปก็ยื่นมือไปรับบัตรมาจากซาแมนธาขณะที่ยิ้มกว้างซาแมนธาขำพรืดและส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ‘ทำไมถึงหน้าไม่อายได้ขนาดนี้’วินน์จ้องเขม็งไปที่ฟิลิป เธอกำลังจะพูดแต่ฟิลิปก็กุมมือเธอไว้และพูดขึ้น “ซาแมนธาอุตส่าห์มีน้ำใจเราก็ควรรับไว้ ผมจะคืนเงินซาแมนธาทีหลังเอง” ฟิลิปไม่อยากให้มีเรื่องอึดอัดใจระหว่างวินน์และซาแมนธาวินน์ปิดปากเงียบไปและยอมรับฟังแต่ใบหน้าของเธอนั้นร้อนผ่าวเธอไม่เ
อ่านเพิ่มเติม