บททั้งหมดของ ทายาทอันดับหนึ่ง: บทที่ 131 - บทที่ 140

จองหอง! หยาบคาย!ทำไมไอ้คนอะไรประโยชน์อย่างเขาช่างอวดดีนัก นั่นมันน่าขำสิ้นดี! ยาสมินไม่อยากจะเชื่อเธอตั้งใจแน่วแน่ที่จะทำให้ฟิลิปชดใช้ในสิ่งที่ทำไว้ และให้นังแพศยาวินน์ออกไปจากบริษัทนี้ให้ได้!บริษัทนี้เป็นของแฟนเธอ นั่นหมายความว่ามันก็เป็นของเธอด้วย!ยาสมินทนไม่ได้ที่จะเห็นผู้หญิงคนอื่นที่สวยกว่าเธออยู่ในบริษัทเดียวกัน มันเป็นเสี้ยนหนามหัวใจมินดี้ดี้ยืนอยู่ที่ข้างวินน์ เธอจ้องไปที่ฟิลิปราวกับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่จ้องมองฮีโร่ของเธอ‘นั่นมันเท่ชะมัด!’ มินดี้ต้องการที่จะมีใครสักคนที่กล้าหาญและยืนหยัดปกป้องเธอถึงแม้เธอจะคิดว่าเขาทำเกินไปหน่อย เขาทำร้ายยาสมินที่เป็นรองประธานบริษัทและเป็นคนรักของประธานอีกด้วยเธอควรจะทำอย่างไรดี?ความคิดของมินดี้ตีกันยุ่งเหยิง หัวของเธอหมุนติ้ว พยายามที่จะคิดหาทางแก้ปัญหาเธอแอบไปที่มุมห้องมุมนึงและส่งข้อความหาพ่อของเธออย่างระมัดระวัง “พ่อคะ ใครบางคนที่บริษัททำร้ายลูกสาวที่น่ารักและแสนอ่อนโยนของพ่อค่ะ”เธอได้รับข้อความตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ใครมันกล้าทำร้ายลูก ลูกรัก? พ่อจะไปที่นั่นเพื่อจัดการเอาชีวิตของมันซะ!” มินดี้ สก๊อตคือใครกันแน่?

และในทันทีทันใด เสียงอันเร่าร้อนของชายหญิงก็ดังออกมาจากวิดีโอ โดยเฉพาะฝ่ายหญิงที่ครางเสียงดังและเร้าอารมณ์เดอร์ริคตกตะลึงเมื่อเห็นวิดีโอ และความโกรธของเขาก็พลุ่งพล่านออกมา เขาเห็นว่าผู้หญิงในวิดีโอไม่ใช่ใครอื่นนอกจากยาสมิน ลูวอิส หญิงคนรักของเขามามากกว่าหนึ่งปี! ยิ่งไปก่อนนั้นยังดูเหมือนว่าเธอจะสนุกไปกับมันมาก และมากกว่าที่เธอร่วมเตียงกับเขาเสียอีก!ยาสมินตกตะลึงจนพูดไม่ออกไปเช่นเดียวกัน!เธอมองไปที่วิดีโอด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะเชื่อ “ไม่ใช่ฉัน ที่รัก มันไม่ใช่ฉันแน่นอน วิดีโอมันเป็นของปลอม มันถูกตัดต่อ” เธอส่ายหน้าและพยายามโต้เถียงยาสมินหงุดหงิดเป็นอย่างมากและรู้สึกกังวลใจ!เพี๊ยะ!เดอร์ริคตบหน้ายาสมินด้วยความโกรธจัด “ผมหมดเงินกับคุณไปตั้งหลายล้านนะ ยาสมิน ลูวอิส แต่คุณกลับไปนอนกับผู้ชายคนอื่นลับหลังผมงั้นเหรอ?”นี่มันหยามหน้ากันชัด ๆ! เดอร์ริค ฮอลล์ต้องมารับบทเป็นสามีที่โดนภรรยาสวมเขา!และยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้คนทั้งบริษัทก็รู้กันทั่วอีกด้วยยาสมินกระวนกระวาย เธอเอามือปิดหน้า แต่นั่นก็ไม่ได้หยุดน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้มเธอได้ “คุณฟังฉันนะ ที่รัก ฉันสาบานว่าฉันไม่ได้ท

วินน์รู้สึกสับสนที่จู่ ๆ เดอร์ริคก็ติดต่อมาและเสนอให้เธอเลื่อนตำแหน่งเป็นรองประธานบริษัท "นายรู้ด้วยเหรอ?" วินถามขึ้นอย่างสงสัย 'ฟิลิปจะไปรู้อะไร? เขาไม่ได้ทำงานในบีคอน และไม่รู้จักเดอร์ริคด้วย' ฟิลิปยิ้มกว้าง “บางทีอาจเป็นเพราะความสำนึกถึงความผิดชอบชั่วดีในสิ่งที่เขาพูดกับเธอก่อนหน้านี้ และเขาอยากจะขอโทษจริง ๆ ก็ได้” วินน์กลอกตามองเขาและพูดอย่างกังวลใจว่า “อย่ามาล้อเล่น ตอนนี้ฉันกำลังคุยเรื่องจริงจังอยู่นะ เขาจะมาที่นี่เร็ว ๆ นี้ นายคิดว่าฉันควรทำอย่างไร?” วินน์ยังกังวลเกี่ยวกับการรับข้อเสนอให้เป็นรองประธาน อย่างก็ตาม ไม่ใช่ทุกคนที่สมควรที่จะได้ตำแหน่งนั้น “ไม่ต้องกังวล มีผมอยู่ข้าง ๆ เสมอนะ ผมจะทุบหัวตัน ๆ เหมือนหมูของเขาเอง ถ้าเขาทำอะไรโง่ ๆ กับเธอน่ะ” ฟิลิปพูดอย่างเกินจริง วินน์หัวเราะคิกคัก คิ้วของเธอยกโค้ง และเธอดูงดงามมาก ชั่วครู่หนึ่ง ฟิลิปหวนรำลึกถึงสมัยที่พวกเขายังเรียนอยู่ บริสุทธิ์ ไร้เดียงสาและอ่อนหวาน เดอร์ริคมาถึงคาเฟ่ในเวลาต่อมา เขาเหนื่อยหอบและหน้าผากก็เต็มไปด้วยเหงื่อ “โอ้ ผู้จัดการจอห์นสตัน ผมมองหาคุณไปทุกที่” เดอร์ริคนั่งลงโดยไม่ได้รับเชิญและฉา

เหตุผล คำนี้คงเป็นคำที่เธอหลงลืมไปความหมายไปแล้ว อย่างไรก็ตามฟิลิปยังเป็นลูกเขยของเธอและทักทายด้วยความจริงใจ มาร์ธาโยนของขวัญทั้งหมดของฟิลิปที่ประตูทางเข้า และตะโกนใส่เขาด้วยความโกรธว่า "ถ้าแกยังเป็นผู้ชายอยู่ ฟิลิป คลาร์ค อย่าก้าวเข้ามาในบ้านของฉันอีกแม้แต่ก้าวเดียว ฉันมาร์ธา เยทส์ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับแก ครอบครัวจอห์นสตันไม่ต้อนรับคนไร้ประโยชน์อย่างแกให้เข้ามาในบ้าน” มาร์ธารู้สึกไม่สบายใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับไอเดน เธอไม่พอใจเมื่อเห็นฟิลิป คลาร์ค คนขี้แพ้ที่ประตูบ้าน 'คิดว่ามันควรที่จะก้าวเข้ามาในบ้านของฉัน เพียงเพราะเขานำของขวัญมาเล็ก ๆ น้อย ๆ มาเหรอ? 'ฝันไปเถอะ!' วินน์รู้สึกหงุดหงิดเมื่อเห็นว่าแม่ของเธอไม่มีเหตุผล “ทำอะไรน่ะ คุณแม่ ฟิลิปอยู่ที่นี่เพื่อคุยกับคุณแม่” เธอพูดอย่างไม่พอใจ วินน์หันหลังไปหยิบของพวกนั้น จากนั้นจึงพาฟิลิปเข้ามาและนั่งลง มาร์ธาคิดว่ามันไม่เหมาะสมที่จะตำหนิลูกสาวของเธอ เธอหยุดขับไล่ฟิลิปออกจากบ้านแต่ก็ไม่ได้แสดงน้ำใจให้กับเขา “การที่มีมันอยู่ในในบ้านก็ไม่ต่างกับมีคนตายอยู่ด้วย ไม่รู้เหรอว่ามันอุจาดลูกกะตา?” เธอชี้ไปที่ฟิลิปและก่นด่า ฟิลิปโกรธเ

มาร์ธาอึ้ง! ลมหายใจของเธอติดขัดอยู่ในลำคอของเธอ! หนึ่ง…แสนล้าน?! ด้วยเสียงที่ดังมาก มาร์ธาหงายหลังและล้มลงกับพื้น ร่างกายของเธอเริ่มสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ ในไม่ช้า ผู้คนก็รายล้อมกันรอบเธอ ขณะที่พวกเขามองและชี้ “โอ้ เธอมีอาการชักหรือเปล่า?” “โทรแจ้งเบอร์ฉุกเฉินเร็ว!” “รีบไปเรียกใครซักคนมา นี่มันดูอันตรายนะ!” ไม่นานหลังจากนั้น พนักงานของธนาคารก็รีบเข้าไปช่วยพยุงมาร์ธาขึ้นไปนั่งที่นั่งข้าง ๆ จากนั้นก็ทำการกดจุดให้และนำน้ำดื่มมาให้เธอ อย่างไรก็ตาม มาร์ธาพยายามคงสติของตนขณะที่มือไม้สั่นไปหมด ดวงตาของเธอมืดหม่น เมื่อเธอพึมพำว่า “แสน…ล้าน” ผู้เฝ้าดูต่างงงงันและไม่รู้ว่าหญิงชรากำลังบ่นพึมพำอะไรอยู่ เธอจิตหลอนหรือเปล่า? ตอนนี้ ฟิลิปและวินน์รีบไปที่เกิดเหตุ พวกเขาได้รับโทรศัพท์จากเจ้าหน้าที่ธนาคารคนหนึ่งซึ่งแจ้งตำแหน่งของมาร์ธาให้พวกเขาทราบ “คุณแม่ รู้สึกยังไงบ้าง? คุณแม่โอเคหรือเปล่า? อยากไปโรงพยาบาลไหมคะ?” วินน์วิ่งเหยาะไปนั่งยอง ๆ ข้างมาร์ธา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวล มาร์ธาเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดของเธอ ไม่จำเป็นต้องพูดว่าวินน์จะกังวลถ้ามีอะไรเกิดขึ้น