บททั้งหมดของ สุดชีวาชะตาลิขิต: บทที่ 101 - บทที่ 110

อเล็กซ์เอามือไขว้หลังและเงยหน้ามองลูกพี่ลูกน้องของเขา เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากถอนหายใจก่อนหน้านี้ คนพวกนี้ยังให้เกียรติเขาและยังเรียกเขา พี่ชาย อยู่เลย แต่เพราะเหตุการณ์ล่าสุด ลูกพี่ลูกน้องที่เคยสนิทอย่างแครอลกลับกลายเป็นเกลียดขี้หน้า และดูถูกเขาราวกับว่าเธออยากจะเหยียบเขาให้เละคาเท้าของเธอเอง‘เฮ้อ ในเมื่อทำอย่างกับว่าฉันเป็นแค่ขยะอย่างนี้แล้ว ฉันจะยึดติดกับอดีตที่ผ่านมาทำไม?’เขาค่อย ๆ พูด “ตาแก่นั้นเป็นอัมพาตเหรอ? แหม่ เร็วดีเหมือนกันนะ คงเป็นเพราะอย่างนี้สินะ เขาถึงเรียกว่ากรรมตามสนอง!”แครอลโกรธ “ว่ายังไงนะ? กล้าดียังไงถึงพูดถึงคุณปู่อย่างนี้? นี่แกยังเป็นคนอยู่หรือเปล่าหรือกลายเป็นสัตว์ไปแล้ว? ไหน ๆ พ่อแกก็เป็นสัตว์ อย่างนั้นแกก็คงไม่ต่างอะไรจากเขา!”ทันใดนั้นอเล็กซ์ยกแขนของเขาขึ้นและฟาดตบเข้าที่หน้าของแคลรอล และเริ่มบวดแดงจากแรงตบท่าทีของอเล็กซ์เย็นชาและดวงตาของเขาเชือดเชือนทุกคน “ตอนเธอแค่เก้าขวบ บ้านของเธอไฟลุกไหม้และเริ่มรุนแรงขึ้น แม้แต่พ่อแม่ของเธอก็ทิ้งเธอไว้ข้างในนั้น บอกมาหน่อย ใครกันที่เสี่ยงชีวิตไปช่วยเธอ? ก็สัตว์ที่เธอพูดถึงนั้นแหละ! ไม่เกี่ยวหรอกว่าจะเป็นพ่อฉันห

“อะไรนะ?”“เบื้องหลังอุบัติเหตุงั้นเหรอ?”เพียงคำถามเดียวก็สามารถทำให้ทั้งตระกูลร็อคกี้เฟลเลอร์อยู่ในความโกลาหลได้ทุกคนต่างหันไปหาจอห์น รอคอยคำตอบจากเขา แม้แต่โนอาห์ก็มองไปยังทิศทางนั้นจอห์นสลัดความมึนงงออกไปและโกรธขึ้นมากกว่าเดิม “เหลวไหล! ทำไมฉันต้องอยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุนั้นด้วย? สงสัยว่าฉันฆ่าพ่อแกเหรอ? แกคิดว่าฉันจะฆ่าพี่ชายตัวเองเหรอ? เอาหลักฐานอะไรมาบอกว่าฉันทำ?”“วิลเลี่ยม พ่อของแกหน่ะ ทรยศประเทศของเราและพยายามหนีไป! เขาต่างหากที่ไม่มีสติและตื่นตระหนักทำให้รถเสียหลักเอง! รถเขาชนเข้ากับรถอีกคนนั้น นั้นนับว่าเป็นอุบัติเหตุ เขาตายเอง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วยล่ะ?”“อีกอย่าง การกระทำของเขาทำให้ตระกูลร็อคกี้เฟลเลอร์อับอายเป็นอย่างมาก พวกเรากลายเป็นตัวตลกก็เพราะเขาเป็นต้นเหตุ พวกเราไม่สามารถที่จะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขก็เพราะพ่อกับแม่แกบริตทานี ยอมตกไปเป็นทาสของความโลภ!”เมื่อได้ยินคำพูดของจอห์น ตระกูลร็อคกี้เฟลเลอร์ก็ต่างเริ่มโทษและกล่าวหาพวกเขาเช่นกัน“ใช่แล้ว! พ่อของแกทำให้ครอบครัวของเราเสียชื่อเสียง!”“ฉันโดนเพื่อนที่โรงเรียนล้อก็เพราะว่าเกี่ยวข้องกับคนทรยศประเทศอย่างพ

ชาร์ลส์ คาร์เตอร์ตอบเผยรอยยิ้มแทนคำตอบ “เฮลีย์เป็นเจ้าของเครือร้านเสริมสวย หนึ่งปีก่อน เธอต้องการพัฒนาผลิตภัณฑ์ของตัวเอง เธอก็เลยซื้อโรงงานผลิตเล็ก ๆ ที่มีศูนย์การวิจัยและการพัฒนาเพื่อตอบสนองความทะเยอทะยานนั้น”อันที่จริง เฮลีย์เคยคุยกับบริตทานีมาก่อนหน้านี้แล้วไม่อย่างนั้น เฮลีย์คงไม่ได้หยิบยกเรื่องนี้มาพูดในตอนนี้เมื่อหลายปีก่อนบริตทานียังเคยเป็นนักธุรกิจหญิงที่มีความสามารถ ดังนั้นเธอจึงเข้าใจการทำการของธุรกิจเป็นอย่างดีเธอพูดพร้อมรอยยิ้ม “อเล็กซ์ หลังจากที่ได้คุยกับเฮลีย์ แม่คิดว่าเราสามารถทำงานร่วมกันได้อย่างใกล้ชิด เครือร้านเสริมสวยของเธอต้องการผลิตภัณฑ์ที่มีแบรนด์ และแม่ก็มั่นใจว่าเราสามารถพัฒนาผลิตภัณฑ์ยอดนิยมและพิเศษให้เธอได้”ผลิตภัณฑ์ยอดเยี่ยมที่ว่านั่นคืออะไรนะ? บางอย่างที่จะแซงหน้าการขายครีมทาหน้าที่ได้รับความนิยมเหมือนกันกับของร็อคกี้เฟลเลอร์ กรุ๊ปอย่างไรก็ตาม บริตทานีก็ไม่ได้เปิดเผยแผนการของพวกเขามากนัก ท้ายที่สุดแล้วมีเพียงลูกชายและตัวเธอเองเท่านั้นที่สามารถเข้าใจบางเรื่องโดยสัญชาตญาณ และยังเร็วเกินไปที่จะเปิดเผยเรื่องนี้ต่อผู้อื่น“โรงงานผลิตของเฮลีย์ตั้งอยู่

กลิ่นน้ำหอม?อเล็กซ์คิดไม่ตกสักพัก และเกือบจะเปิดเผยความลับออกมาเขาไม่มีทางที่จะบอกโดโรธีว่าวอลทซ์เพิ่งนั่งตักเขาและโยกตัวของเธอไปมา จนทำให้ตัวเขามีกลิ่นน้ำหอมของเธอเขาที่ยังคงมีสติอยู่ จึงรีบอธิบาย “ไม่ใช่ ผมไม่ได้พบกับคุณหมอโคนีย์เลยในวันนี้ ส่วนเรื่องน้ำหอม... ผมจำได้แล้ว กลิ่นน้ำหอมของเฮลีย์ ผมเพิ่งกอด...”ก่อนที่เขาจะพูดจบ เบียทริซร้องอุทาน “กอดเฮลีย์?”อเล็กซ์อธิบายในทันที “ให้ผมพูดให้จบก่อน ผมกอดโซอี้ลูกสาวของเฮลีย์ ตัวเธอมีกลิ่นน้ำหอมของแม่เธอเหมือนกัน”“อย่างนั้นเหรอ?”“ใช่สิ ทำไมคุณไม่ลองไปถามเธอดูล่ะ?”“ไม่ค่ะ ฉันเชื่อคุณ”อเล็กซ์รีบจับมือที่บอบบางของเธอและกล่าวว่า “โดโรธี ผมดีใจมากที่คุณเป็นห่วงผม คุณรู้ไหม? ที่ผ่านมาผมคิดว่าคุณไม่ได้รักผมอีกแล้ว และนั่นแทบทำให้ผมอยากตาย”โดโรธีไม่ได้ขัดขืนการกระทำของเขา เธอจ้องมองเขาด้วยความรัก “เราเป็นสามีภรรยากัน และฉันไม่มีทางที่จะตกหลุมรักใครอื่น นอกเสียจากว่า คุณไปรักคนอื่น”อเล็กซ์เคลื่อนริมฝีปากของเขาไปใกล้เธออย่างช้าๆ และจูบเธอแน่นอนว่านี่ไม่ใช่จูบแรกของทั้งคู่ จูบแรกของพวกเขาเกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว ถึงอย่างนั้น วินา

คุณนายแคลร์ตกตะลึงและไม่อยากจะเชื่ออย่างที่สุดฝ่ายหนึ่งเป็นทายาทมหาเศรษฐี รู้จักกันดีในนามผู้อำนวยการหนุ่มของบริษัทที่มีมูลค่ารวมเป็นหมื่นล้าน ในขณะที่อีกฝ่ายไม่มีอะไรดีเลย เป็นคนไร้ค่าที่มีชีวิตอยู่ได้ด้วยการเก็บเมียตนเองกิน ถ้าคิดอย่างมีเหตุผล ควรเป็นไอ้ขยะนั่นที่ต้องคุกเข่าขอโทษทายาทมหาเศรษฐีไม่ใช่เหรอ? ทำไมมันถึงกลับกันแบบนี้?อเล็กซ์ทำอะไรไว้กันแน่?เบียทริซที่เพิ่งออกมาจากคฤหาสน์ เห็นฉากนั้น และร้องออกมาในทันที “พี่เขย คุกเข่าทำไม? ไอ้ไร้ค่านี่มันมีสิทธิ์อะไรที่คุณต้องคุกเข่าให้? ลุกขึ้น เร็วเข้า ลุกขึ้น! ตระกูลร็อคเฟลเลอร์บังคับให้คุณทำเหรอ? ไม่ต้องเป็นห่วง หนูกับคุณแม่จะคอยปกป้องพี่เอง”หลังจากได้ยินสิ่งที่เบียทริซพูดกับเขา เฟลิกซ์รู้สึกกลัวจนเสียสติ หัวใจเขาเต้นอย่างบ้าคลั่งก่อนหน้านี้ หลังจากเฟลิกซ์ และ เอ็ดการ์ได้กลับไป เมื่อกลับมาถึงบ้าน เอ็ดการ์ถอนหายใจ และบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นที่ร้านอาหาร อุระซาว่า อีกทั้งข้อมูลที่รวบรวมจากบทสนทนาทางโทรศัพท์ ระหว่างนายท่านเล็กซ์ กันเธอร์ กับอเล็กซ์ไม่มีอะไรจากมาแทนที่ความหวาดกลัวที่หยั่งลึกลงไปได้พวกเขามีเหตุผลที่เชื่อว่า เพียง