All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 511 - Chapter 520

Pagkatapos magtinginan ni Madeline at Jeremy, sinagot niya ang tawag at pinindot ang speakerphone. Sandyang binabaan ni Rose ang kanyang boses para ibahin ang kanyang boses sa kabilang linya. Pagbuka niya ng bibig niya, nanghingi siya ng pera, "Madeline, handa na ba ang 50 million? Gusto ko in cash! Kailangan dumating ito sa loob ng isang oras, kundi papatayin ko ang anak mo!" Nabahala ang puso ni Madeline at sinubukan niyang maigi na pigilan ang kanyang damdamin. "Ibibigay ko sa'yo ang pera, pero di mo pwedeng saktan ang anak ko! Kung hindi, wag kang aasa na makakakuha ka kahit isang butal!" Kahit na sinabi ni Rose na naiinis siya, naisip niya na kukunin niya ang malaking pera at nag-ingat sa kanyang sinasabi. "Basta di ka gagawa ng kahit ano, magiging ayos ang anak mo. Ipapadala ko sa'yo ang address ngayon at iiwan mo doon ang pera mamaya. Doon ka lang sa iisang pwesto na yun. Tandaan mo, di mo pwedeng papuntahin si Jeremy at di ka rin pwedeng tumawag ng pulis. Dapat pumunta

Lumingon ang lalaki, at isang ngiti ang lumitaw sa kanyang manipis at nakakahumaling na mata. "Nag-aalala ka ba sa akin?" "..." Kaagad na bumitaw si Madeline. "Di ako nag-aalala sa'yo. Ayaw ko lang na masaktan si Jack sa kahit na anong paraan." "Wag kang mag-alala, di ko hahayaang may mangyari sa anak natin." Seryosong ipinangako ni Jeremy. Bigla niyang kinamayan si Madeline. "Linnie, hintayin mo ako sa kotse. Tinitiyak ko na ibabalik ko nang ligtas si Jack." Nakatulala si Madeline sa isang dahilan hanggang sa alugin siya ni Jeremy. "Dalian mo at bumalik ka na sa kotae." Tapat ang kanyang mga mata at ang tono niya ay natural pero hindi ito nagustuhan ni Madeline. "Jeremy, ayaw kong magkaroon ng utang na loob sa'yo. Akin ang anak ko at ako mismo ang magliligtas sa kanya." Nalungkot ang titig ni Jeremy. "Wala kang utang na loob sa akin, ako ang may atraso sa'yo. Kahit paano mo pa ito itanggi, di mi mababago na anak natin si Jack." Nang sabihin ito, hinila niya si Madeline pap

Nakita ni Jeremy ang binabalak ni Rose. Kaagad niyang hinawakan sa balikat si Madeline at naglakad papunta sa pinto. "Dalian mo." Gusto lang ni Madeline na madala si Jackson sa isang ligtas na lugar kaagad at handa siyang umalis nang ayon sa balak ni Jeremy. Ngunit ang kahoy na pintong naisara na ay di na mabuksan. May nakabara sa kandado ng pinto at di nila ito mabuksan kahit anong gawin nila. "Mamatay kayong lahat!" Galit na sumigaw si Rose. Lumingon si Jeremy kay Rose at nakita niya na binuhat nito ang lata ng gasolina. Ibinuhas niya ang laman nito sa tabi nila. Prinotektahan ni Jeremy si Madeline at Jackson habang nagtatago sa gilid. Ang lahat ng gasolina na ibinuhos ni Rose ay kumalat sa pinto. "Hahaha…" Tumawa nang malakas si Rose na tila ba nababaliw na siya. "Madeline, p*ta ka. Tignan natin kung mabubuhay ka pa ngayon!" Isang malamig na kulay pilak na liwanag ang kumislap sa mga mata ni Jeremy. Gusto niyang durugin si Rose. Ngunit sa sandaling ito ang pinakagust

Itinaas ni Madeline ang kanyang tingin nang may inis, pero di niya inakalang magiging ganito kalapit si Jeremy. Mainit ang hininga nito na umiihip sa mukha niya. Ang gwapo at makinis na mukha nito ay makikita sa mga niya. Biglang bumilis ang tibok ng puso niya. Nang makitang maputla at nanghihina ang mukha ni Jeremy, walang bahala niyang inilayo ng mainit niyang pisngi pero hindi niya ito itinulak palayo. Hinawakan niya ang kamay ni Jackson at mahinhing sinabi, "Jack, umuwi ka kasama ni Mom." "Opo, umuwi na tayo. Uuwi si Jack kasama ni Mom at Dad!" Ipinikit ni Jackson ang kanyang malalaki at masiglang mata at masunuring tumango. Sa tabi ni Madeline, naramdaman ni Jeremy ang init mula sa katawan niya at ngumiti ito. Pagbalik nila sa villa, tinulungan ni Madeline si Jeremy na pumasok sa kwarto. Pagbitaw niya dito, tumalikod siya nang di nag-aalinlangan. "Linnie." Dumaan ang malalim na boses ni Jeremy sa kanyang tainga na parang malamig na simoy salabas ng bintana. "Pwedeng

Pagkatapos pakinggan nang kalmado ang mga sinabi ni Jeremy, inilayo ni Madeline ang braso nito at seryosong humarap dito. "Kung gagawa ka ng palusot, humanap ka naman ng kapani-paniwala." Nanghahamak niyang tinignan ito. "Sabi mo mahal mo ako? Hinayaan ng pagmamahal mo para sa akin na apihin at saktan ako ni Meredith?" Sumimangot si Jeremy at sinubukang hilahin ang kamay ni Madeline. "Linnie, makinig ka muna sa akin." Ding dong, ding dong! Sa sandaling iyon, tumunog ang doorbell. Lalong nagsalubong ang kilay ni Jeremy nang lumingon siya para buksan ang pinto, medyo naiinis. Ngunit sa sandaling bumukas ang pinto, kaagad na nanlamig ang mukha ni Jeremy. "Anong ginagawa mo dito?" Tumayo si Felipe sa harap ng pinto. Tinignan niya si Jeremy na nakabenda ang kamay, itinaas ang kanyang mata, at tinignan ang kwarto. "Vera, ako ito. Nandyan ka ba?" Lalong naging malamig ang mata ni Jeremy nang hinayaan niya sa labas si Felipe. "Felipe, walang taong nagngangalang Vera dito. Umali