Lahat ng Kabanata ng Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Kabanata 181 - Kabanata 190

Bumulong si Jeremy kay Madeline bago siya dalhin kay Old Master Whitman. Medyo matanda na si Old Master Whitman kaya hindi na masyadong maganda ang paningin niya. Nakikita lamang niya si Jeremy na may hinihilang babaeng may mahabang buhok. Ngunit sa sandaling nasa harap na niya si Madeline, nanlaki ang mga mata niya dahil hindi siya makapaniwala nang hawakan niya ang kanyang tungkod at tumayo siya mula sa kanyang sofa. "Ikaw… ikaw si… Maddie?" Di makapaniwalang tanong ng matanda nang iabot nito sa kanya ang nanginginig nitong kanang kamay, tila ba sinusubukan kung talagang tao ang nasa harapan niya. Tinignan ni Madeline ang masigla nitong titig at hindi mapigilang malungkot. Subalit may bakas ng lambing sa loob ng lungkot na iyon. Mayroon pa ding taong nagmamahal sa kanya dito! Ngumiti siya nang iabot niya ang kanyang kamay sa matanda. "Grandpa." "Ikaw ba talaga si Maddie?" Nagagalak na tanong ng matanda. Nanood sa tabi si Mrs. Whitman habang nagdududa. "Grandpa, syempr

Kahit na wala pang tatlong taong gulang si Lily, napakamaliksi nito. Nang makita na sasaktan siya ni Meredith, kaagad niya itong iniwasan. Iniunat ni Meredith ang kanyang kamay at hangin lamang ang tinamaan niya. Lalo siyang nainis at iniabot ang kanyang daliri para kurutin ang mukha ni Lily. Binuksan ni Lily ang maliit niyang bibig at kinagat ang likod ng kamay ni Meredith. "Ah!" Sigaw ni Meredith. Ibinuka ni Lily ang kanyang bibig at kumurap ang kanyang malalaki at magagandang mga mata. "Aunty, sabi ni mommy na ang mga nananakit ng bata ay masasamang tao. Dahil isa kang masamang tao, pwede akong sumigaw at saktan ka." "Ano? Anong sinabi mo?" Hindi inakala ni Meredith na dadating ang araw na sesermonan siya ng isang maliit na babaeng wala pang tatlong taong gulang! Nanggigigil siya. Nang makita na tumalikod si Lily at naglalakad papunta sa tindahan, nagmamadali siyang hinabol ni Meredith, nakalimutan sa sandaling iyon na nakaapak ang paa niya sa glass bead. Kaagad na gum

Hindi mapigilan ni Madeline na mapahinto sa kanyang paglalakad. Tinignan niya si Meredith na sinabi ang mga salitang iyon habang nabalot ng pagdududa ang kanyang puso. Bakit parang kapareho ng karanasan niya ang nakaraan nina Meredith at Jeremy? Higit pa roon, sa April Hill rin ba sila unang nagkakilala? "Jeremy, wala na akong iba pang kailangan, pero hindi ko talaga kayang mawala ka sa'kin. 'Wag mo kong iwan, okay?" Bumalik ang isipan ni Madeline nang marinig niya ang mahinang boses ni Meredith. Nakita niya ang luhaang mga mata ni Meredith habang tinitignan si Jeremy. Kahit na hindi sumagot si Jeremy, naglabas siya ng panyo para balutin ang sugat ni Meredith. Nag-aalala pa rin siya masyado para kay Meredith."Jeremy…" "'Wag ka nang magsalita. Dadalhin kita sa ospital." Malambing na tinignan ni Meredith si Jeremy, "Jeremy, dahil kasama kita, hindi ko masyadong nararamdaman ang sakit. Alam ko na poprotektahan mo ko habangbuhay." Narinig ni Madeline ang mga salitang i

Pamilyar ang boses na iyon, at sinasabi na rin ng kanyang isipan na pinandidirihan niya ang may-ari ng boses na ito. Tinaas niya ang kanyang tingin. Napakaliwanag ng ilaw sa corridor at malinaw niyang nakikita ang pangit na mukha ni Tanner na lumitaw sa kanyang paningin. Noong lasing pa si Tanner, inakala niya na mukhang medyo pamilyar ang babaeng ito pagkatapos makita ang kanyang mukha mula sa gilid. Ngunit, ngayon na malinaw na niyang nakikita ang mukha ni Madeline, kaagad siyang nagulat! Umatras siya nang paulit-ulit, at dahil roon, napatid siya sa pareho niyang paa. Bumagsak siya sa kanyang kamay. Kalmadong nakatayo si Madeline sa may pintuan ng kwarto habang pinapanood si Tanner na namumutla sa takot. Para ba itong gumagapang paatras sa pagkataranta, at ngumiti siya gamit ng kanyang magagandang labi. "Sir… May problema po ba?" tanong niya nang may pagkalito sa kanyang magandang mukha. "Ayos ka lang ba? Gusto mo bang tulungan kitang tumayo?" Tinignan siya ni Tanner, nanla

Parang baliw na tumakbo sa kanila si Meredith, nakalimutan na niya ang kanyang mabait at mahinhing maskara sa harap ni Jeremy. Tinaas niya ang bote sa ere at ihahampas ito sa mukha ni Madeline. Sa huling segundo, tinaas ni Jeremy ang kanyang kamay para pigilan si Meredith. Hinila niya papunta sa kanyang likod si Madeline. Kahit na kasing siya kanina, tinititigan nang masama ni Jeremy si Meredith, malinaw na ang kanyang isipan. "Anong ginagawa mo?" Nahirapan si Meredith na kontrolin ang kanyang galit nang makita niya na pinotrektahan ni Jeremy si Madeline. Ngunit, alam niya na ang tanging magagawa niya lang sa sitwasyon na ito ay ang umiyak at umarteng mahina. "Hindi ko talaga siya gustong saktan, Jeremy. Ayaw ko lang na makita na lagi mong kasama ang babaeng ito." Reklamo niya habang binaba ang bote. "Hindi mo ba napapansin, Jeremy? Nagparetoke pa siya para maging kamukha ni Madeline para lang maagaw ang atensyon mo. Jeremy, 'wag kang magpaloko sa babaeng 'to." Lumingon