All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 1591 - Chapter 1600

Tinignan ni Jeremy ang nagsisinungaling na butler at hindi na nagsayang pa ng oras sa pagtatanong nito. Sinundan niya ang tauhan ni Carter papasok ng sala. Nakaupo si Carter sa sofa ng sala. Binubuklat nito ang isang libro habang umiinom ng tsaa. Nang makita nito si Jeremy, ibinaba nito ang libro at tasa bago bumangon para salubungin siya nang magalang. “Mr. Whitman, maligayang pagdating sa bahay ko. Maupo ka.” Nagmasid si Jeremy sa sala pero hindi niya nakita si Madeline kahit saan. Kumunot ang noo niya at nakaramdam siya ng hindi malamang pagkabahala sa puso niya. “Mr. Gray, hindi ako nandito bilang isang bisita. Nandito ako para sunduin ang asawa kong si Eveline.” Naiinis si Jeremy, pero sinusubukan niya ang makakaya niya para pigilan ang kanyang sarili at manatiling kalmado. Tumngin si Carter sa pag-aalala sa mga mata ni Jeremy. Ngunit sa halip ay nagpakita lang siya ng mukhang nagtataka. “Sinabihan ko ang driver ko na ihatid si Mrs. Whtiman pauwi nitong nakaraang sampu

Pagkatapos marinig ang sinabi ni Camille, nagpatuloy si Carter na buklatin ang librong hawak niya nang mabagal. Naunawaan niya ang inaalala ni Camille, pero may sarili siyang plano. “Alam ko ang layunin niya, kaya wag kang mag-alala. Nasa kontrol ko ang lahat.” Mapanghamak ang too ni Carter. Ngunit ang kasiguraduhan sa kanyang boses ay sobrang kampanteng pakinggan. Pagkatapos ni Madeline maligo sa kwarto niya, bumaba siya. Nang makita niya si Carter at Camille sa sala, lumapit siya kay Carter nang natural at ngumiti bago batiin si Camille. “Hello, Aunty Cammy.” “...” Hindi inasahan ni Camille na babatiin siya nang ganito ni Madeline. Pagkatapos ng gabing iyon, nagkaroon siya ng magandang impresyon kay Madeline. Ngunit nang maalala niya ang relasyon ni Madeline at Jeremy, sumakit na naman ang ulo niya. Di siya masyadong nagtanong. Sa halip, ngumiti siya at naglakad palayo. Ibinaba ni Carter ang librong hawak niya at lumapit kay Madeline. Isang maamong ngiti ang lumitaw

Ang sagot ni Madeline ay parang isang kidlat na tumatama sa ulo ni Jeremy. Pakiramdam niya parang may humihila sa kanyang isipan. Hindi siya makapaniwala sa narinig niya. Ngunit sinubukan ni Jeremy ang makakaya niya para pigilan ang kanyang emosyon at manatiling kalmado. Nagpaliwanag siya, “Linnie, hindi ka pa nagpakasal kahit kanino bukod sa akin sa buong buhay mo.” Ngunit tumingin lang nang masungit si Madeline kay Jeremy. “Alam ko ang ginagawa ko. Di mo na kailangan magbanggit ng kalokohan sa akin. Ayaw ko itong marinig.” Sinabi ni Madeline habang lumalapit kay Carter. Tahimik na ngumiti si Carter at hinila si Madeline sa likod niya. Nang makita ito ni Jeremy, naramdaman niyang lumalamig ang puso niya. Noon, tatayo lang ito sa likod niya at haharapin nila ang lahat nang magkasama at walang takot. Ngunit nakatayo siya ngayon sa likuran ng ibang lalaki. Habang lalo itong naiisip ni Jeremy, lalo siyang nalilito. Hindi niya mapagbintangan si madeline, kaya itinaas niya ang

Pagkatapos itong sabihin, napagtanto ni Jeremy na nadulas siya. “Pasensya na Ms. Young.” Kaagad na iwinasto ni Jeremy ang kanyang sarili. “Hindi ka nagkakamali. Ako si Cathy.” Itinaas ni Cathy ang malungkot niyang mata at tumingin sa nagtatakang mata ni Jeremy. Nagtaka si Jeremy. Nang itatanong na niya kung anong nangyayari, lumabas ng kwarto si Adam. Nang makita niya si Jeremy, mukhang humihinga nang maluwag si Adam. “Pumasok ka na. Tingin ko makakapagbigay ka pa ng oras para sa kanya.” “Sige.” Inilahad ni Jeremy ang pagsang-ayon niya. Nang papasok na siya, narinig niyang nag-aalalang nagtanong si Cathy. “Talaga bang makukulong na siya?” Huminto sa paglalakad si Jeremy at tumalikod. Nakita niya ang matinding lungkot sa mukha ni Cathy at sa mga mata nito. “Umaasa ka bang makukulong siya o umaasa kang magiging ayos lang siya?” Binigyan ni Jeremy ng pagpipilian si Cathy. Tumingin nang tulala si Cathy kay Jeremy. Sa sandaling ito, hindi niya alam kung paano ito sasagutin

Pagkatapos itong sabihin ni Cathy, pakiramdam ni Felipe na parang may tumama sa puso niya. Hindi pa ito nagtatanong pero kinakabahan na siya nang sobra. Ngunit mukhang sobrang kalmado siya sa kabila ng kaba niya. “Sige lang.” Nakatitig nang diretso kay Cathy ang madilim niyang mata, at hindi niya ito itinago. “Pinagsisihan mo ba ito?” Magaan ang boses ni Cathy. Ngunit nang dumapo ito sa puso ni Felipe, parang sobrang bigat nito. Tinatanong siya nito kung pinagsisihan niya ba ito. Syempre. Syempre pinagsisihan niya ito. Ngunit huli na para magsisi pa. Tinignan ni Felipe ang mukhang dating sobrang pamilyar pero sobrang kakaiba na ngayon. Ngumiti siya. “Hindi ko ito kailanman pinagsisihan.” ‘Di ko pinagsisihang isuko ang malaking kapangyarihan at yaman na pinag-aksayahan ko ng napakaraming oras para buoin. Di ko rin pinagsisihan na muntik na ako mamatay para lang makita ka ulit. ‘Cathy, wala akong karapatan ko kakayahan na sabihan kang manatili at makabawi pa sa