All Chapters of Numero Unong Mandirigma: Chapter 651 - Chapter 660

Bukod dun, ang kanyang restawran ay araw-araw na lang lugi, at ramdam rin niya na kailangan na niyang ipasara ito. Hangga’t hindi siya singilin ni Fane ng lagpas sa sampung milyong dolyar, magiging ayos lang ang lahat! “Sige, king ganun. Umalis ka na dito!” Kinumpas ni Fane ang kanyang mga kamay at naglabas ng isang White-Sand cigarette, at sinidihan ito. “Sige, sige. Aalis na ako!” Kaagad na nilisan ng may-ari ng kalapit na restawran ang lugar na para bang mamamatay siya sa loob ng ilang segundo kapag nanantili pa siya dun. “Big Bro, maraming salamat. Hindi namin alam ang gagawin kung wala ka!” Tinignan ni Tiger si Fane pagkaalis ng may-ari ng kalapit na restawran, namumugto ang mga mata nito. “At malamang ay inapi na ng mga loko na yun ang asawa ko kung hindi ka dumating." Pakiramdam ni Tiger ay sinuwerte siya-sinuwerte siya at nauna niyang naisip si Fane at nagawa niyang maisama ito dito. Kung hindi, hindi niya magagawang matalo ang grupong yun. Higit pa dun, ang

Hindi alam ni Selena kung iiyak siya o matatawa. Malamang ay gigilitan nila Ivan at Xena ang mga sarili nila kapag nalaman nila ang iniisip ni Fane. Syempre, malamang ay hindi nila iaanunsyo ang kanyang kaarawan ng ganito kung alam nilang napagalingbni Fane ang sarili niya sa pagkakalason sa kanya. "Pero kaarawan ko lang naman to. Hindi naman na kailangan na palakihin pa ito. Ang anunsyo na ay malamang ay gumulat sa lahat, na sinasabing ang pagdiriwang ng kaarawan ko ay pag-uusapan ng lahat sa siyudad hanggang sa mga susunod na taon. Gumawa pa nga sila ng countdown. Diyos ko, baka gawin pa tayong katatawanan kapag ang pagdiriwang ay naging masyadong… normal!" Sinabi ni Selena ang kanyang alalahanin ng maisip niya ito. "Hindi lang naman mamahaling pagkain ang magpapagrande ng kaarawan mo." Niyakap ni Fane si Selena, at binigyan niya ito ng isang matamis na ngiti. "Huwag kang mag-alala. Kalma ka lang. Ako na ang bahala!" “Okay!” Tinikom ni Selena ang namumula niyang labi, at

"Talaga? Gumastos siguro siya ng malaking halaga. Meron ba talaga siyang ganung kalaking pera para gastusin? O hindi kaya binigyan siya ng old master ng Taylor family ng pera para ipagdiwang ang kaarawan ng Young Miss Taylor?" Napasimangot si Hector. "Mukhang hindi. Sabi niya ay nakakahiya na gamitin ang pera ng Taylor family. Isa pa, isa lang siyang son-in-law. Walang sinuman ang magiging mabait sa isang tulad niya.” “Mmhmm. Paghandaan na lang muna natin ang lahat para bukas!” Nagsalita ang elder pagkalipas ng ilang sandali ng pagmumuni-muni. “Kapag pumunta siya mag-isa at umasta na parang siga, pwede natin siyang mapatay dahil dun. Walang sinuman ang makakapagturo na tayo ang pumatay sa kanya kung mawawala ang kanyang bangkay. Kapag sinabi natin na hindi siya dumating, hindi naman susugod ang mga God of War para durugin ang buong grupo natin para lang ipaghiganti siya.” Tumango si Hector. "Tama kayo. Ang lalakeng yun ang nagligtas sa buhay ng Goddess of War, pero malamang

Nanatiling nakangiti si Hector ng marinig niya ang sinabi ni Fane. "Akala ko ay isa itong seryosong bagay. Narinig ko na nasira mo na ang memory card. Kaya, hindi ba't ayos na ang gulo na to? Ano pa ba ang gusto mo mula sa amin?" Huminto siya sa pagsasalita ng panandalian, bago nagpatuloy ng may nviti, "Hah. Alam ko na. Gusto mo ng pera mula sa amin bilang kabayaran sa naging kawalan mo, tama? Normal lang naman para mag-isip ng ganyan. Nauunawaan kita! Sabihin mo, magkano ba ang kailangan mo?" Kaagad na sumagot si Fane. "Hindi ko kailangan ng pera para sa bagay na to. Simple lang ang pakiusap ko. Huwag niyo nang uulitin pa ang bagay na to. Sirain niyo na ang anumang naitabi niyong backup ng mga larawan. Naiintindihan niyo?" Nanginig ang kanto ng labi ni Hector. "Pinagbabantaan mo ba ako?" "Heh. Hindi ko na uusisain pa ang bagay na to. Alam ko naman na alam na alam mo na pinagbabantaan ko kayong lahat dito. Kapag hindi niyo sinira ang mga itinabi niyong mga backup at pinagpa

Gayunpaman, hindi niya inakala na ang pwersa mula sa kaswal na pagsalo ni Fane ng kanyang tungkod ay masyadong malakas na nasira ang dulo ng tungkod na hawak niya. Ang pambihirang lakas na ito ay gumapang sa buo niyang kamay, na nagpayanig sa kanyang kamay habang pilit niyang hinahawakan ng maigi ang kanyang tungkod. “Ah!”Napaurong ng dalawang hakbang ang matandang babae at hindi pa rin tumitigil sa pagyanig ang kanyang kanang kamay. Tinitigan niya si Fane na bakas sa mga mata nito ang takot at respeto. Nakamamangha ang lakas ni Fane at ang kasing bilis siya ng kidlat. Naramdaman din ng matandang babae na pinaglalaruan lang siya ni Fane at hindi pa nito ipinapakita ang buo nitong lakas—ang lakas na perpekto ang pagkakatago. “Hmmm? Ano na? Suko ka na?” Ngitian ni Fane ang matandang babae at sinabi ito. “Diyos ko! Hindi ba’t ang lakas naman ng batang to? Nagawa rin niyang agawin ang tungkod ni Elder Castellano!” Isang manonood ang hindi mapigilang masabi ito sa sobrang gula