All Chapters of Numero Unong Mandirigma: Chapter 2061 - Chapter 2070

”Isang daang yarda ang layo nila sa atin. Hindi magtatagal at aabutan nila tayo. Kailangan na natin umalis ngayon pero hindi tayo pwedeng tumakbo na lang ng basta-basta. Kapag ginawa natin yun, tiyak na mamamatay tayo kaya isang bagay na lang ang magagawa natin. Sundan niyo ko!” Malamig at desididong sinabi ni Fane.Mabilis niyang hinila si Nash at nagtungo sa bukana ng kuweba. Parehong nag-alangan sandali sila Dwight at Jed, pero sandali lang. Wala na silang maisip at kahit na hindi nagpaliwanag si Fane, siya pa din ang pag-asa nila. Nagpalitan sila ng tingin at mabilis na sinuportahan si Albion at sinundan si Fane. Ang bukana ng kuweba ay nakaharap sa timog at sa kanan, kung gusto nilang tumakas, dapat ay pumunta sila ng hilaga o silangan, ngunit hindi, pinili ni Fane na pumunta ng timog. Higit pa dun, ang daan na kung nasaan sila ay masyadong liblib. Base sa makapal na mga halamang ligaw sa paligid, kahit ang mga hayop at halimaw ay hindi madalas dumadaan dito. Ang kanilang daana

Makakalabas pa ba sila dito ng buhay? Narinig ni Fane ang boses ni Dwight nung iniisip pa lang niya ang tungkol dito. “Paano naman siya nakatitiyak na ang ancient array sa ibaba ng Cliff of Sorrow ay isang trap array at hindi isang kill array? Hindi naman sa kaya mo itong tukuyon sa pamamagitan lang ng hamog sa paligid natin.”Minulat ni Fane ang kanyang mga mata at tiningnan ang paligid bukod sa kay Dwight. “Ang totoo ay pitumpung porsyento lang akong sigurado tungkol dito.”“Kung ganun saan mo ibinase ang pitumpu o walumpung porsyento an ito?” Hanada si Dwight na magtanong ng maraming beses dahil kailangan niya na makarating sa puno’t dulo nito at ito ang uminis kay Fane ng konti. Ang totoo, isang daang porsyento na sigurado si Fane na ang ancient array sa ibaba ng bangin ay isang trap array at hindi isang kill array dahil may nakasalubong na siyang ganitong uri ng trap array noon, hindi nga lang sarili niyang mga mata ang nakakita nito. Subalit, sa alaala na iniwan ng ninuno,

Suminghal ang lalaking nakamaskara habang naglabas ito ng piraso ng karne at binato sa ere. Sumugod ang cyclops canine sa tuwa habang nakanganga para lunukin ang piraso ng karne, ng may maluting na tunog. “Akala ko ay matalino kayo para makatakas sa isang espesyal na lugar. Sino ang mag-aakala na nandito pa din pala kayo? Sa tingin niyo ba na ang hamog dito ay magagawa kayong maikubli sa matalas na paningin g cyclops canine? Nakakatawa lang. Kayong mga tao talaga ay minamaliit ang kakayahan ng cyclops canine.”Ang lalaking nakamaskara ay inunat ang kanyang kamay para himasin ang malaking ulo ng cyclops canine. Ang lalaking may payulis na baba na mula sa Corpse Pavilion ay tumawa habang nakatingin sa kanila Fane at sa iba pa. Nakangisi siya habang nagsasalita ng may mataas na boses, “Sa tingin niyo ba na ang cyclops canine ng aming eldest senior ay isang pangkaraniwang cyclops canine? Ngayon ay paliliwanagan namin kayo. Ang cyclops canine na ito ay ay pinalaki gamit ang lihim na pamama

Kailangan lang nilang magpatuloy pasulong! Humakbang pasulong ng isang beses si Jed at nakaramdam na may natatapakan siya. May narinig siyang lumagatok uli, at sabay silang lumingon sa pinanggagalingan ng tunog…para makita lang ang ilang mga kalansay sa kung saan sila nakatayo. Halata naman na ang mga kalansay na ito ay ilang taon na din nandoon, nang makita nila kung gaano kaalikabok na ang mga buto. Kahit ang damit na suot ng mga kalansay ay kaagad na nadurog at kumalat sa paligid ng kalansay nang madampian lang. Kinilabutan sila, at ang puno ng pag-asa nilang mga mata ay nayanig. Abala si Fane sa pagtingin sa paligid at hindi napansin kung ano ang kanyang tinatapakan. Doon lang sa sandaling iyon napadpad ang kanyang tingin sa may lupa, na kung saan higit sa isang kalansay ang lumitaw sa paligid. Ang lupa at bahagyang mas malinis sa paligid ng lugar kaysa kung saan siya nakatayo, at napapalibutan sila ng mga kalansay ng tao at monster beasts. Ang mga kalansay na ito ay nakakal

Naririnig ni Fane ang hinanakit sa salita ni Jed. Gayunpaman, alam ni Jed sa loob niya na hindi niya masisisi si Fane—hindi niya pinilit ang mga ito na tumalon pababa ng Cliff of Sorrow. Kahit na mamamatay pa rin sila, pagdudusahin sila hanggang mamatay kapag hindi sila tumalon. Ang pagtalon sa Cliff of Sorrow at maghintay sa kanilang kamatayan ay mas mabuti na kaysa pahirapan ng nakamaskarang lalaki sa taas. Kahit paano hindi sila mamamatay sa kahihiyan, kahit gaano pa kalungkot ang mamatay. Hindi sila pinansin ni Fane at humanap siya ng isang malinis na lugar para magnilay-nilay at magpagaling. Patuloy siyang bumuo ng mga seal gamit ng kanyang kamay habang dumadaloy ang true energy sa dulo ng kanyang daliri. Pagkatapos, tumuro siya paharap, at isang hibla ng true energy ang tumama sa ere. Biglang dumilat si Fane at tumuro paharap. Ito ang lugar kung saan tumungo ang kanyang true energy, ngunit walang nangyari. Sa halip, mukha lang nakakapagtaka si Fane. Nagtinginan sila Dwi