All Chapters of Mapanganib na Pagbabago: Chapter 71 - Chapter 80

Walang masabi si Susie. Naiilang siya, ngunit hindi siya makalaban pabalik laban kay Jane.Sabi ni Jane, “Wala akong utang sayo na kahit ano simula umpisa. Sa tingin mo ba gusto ko na humingi ng kaawaan para sayo ng sobra.”Sa mata ni Susie, ang nakaraang Jane ay duwag at isang bobo. Subalit, amng isang bobo ay hindi palaging bobo at ang isang duwag ay hindi palaging mahina.May bias laban kay Jane si Susie. Tapos, nagselos siya sa kanya ng dahil kay Haydn. Kung si Jane ay si Alora o iba pang mahusay na babae, ang selos ni Susie ay maaaring naging inggit.Mayroon lamang manipis na linya sa pagitan ng selos at inggit.Siya ay mas magaling kay Jane sa bawat paraan, kaya bakit ang nakikita lang ni Haydn ay si Jane at hindi siya.Si Jane ay tanging isang walang silbing p*ta na gagawin ang kahit na ano para sa pera. Sa kabilang banda, si Susie ay nanatiling malinis. Bakit tanging si Jane lang ang nasa puso ni Haydn?Kung ang taong ito ay hindi si Jane ngunit ibang mahusay na babae… K

Hinatak siya ng pwersahan ni Haydn.Ang tunog ng abalang night market ay maririnig sa kanyang tenga. Mayroon ding tunog ng iba’t ibang nagtitinda ng maingay na sinusubukang akitin ang atensyon ng mga customer. Si Haydn ay hawak ang kanyang kamay. Hindi siya sanay na hinahawakan ang kanyang kamay habang naglalakad. Subalit, ito ay parang ang taong ito ay may tatag sa kaloob niya. Siya ay sinasadyang magtago sa kanya ng ilang beses na, ngunit nanatili pa din siyang nakangiti at kinuha ang kanyang kamay.Sa sandaling iyon, ang iba’t ibang amoy ng mga tindahan ay umabot na sa kanilang mga ilong habang naglalakad sila sa night market ng magkasama.Si Jane ay mabagal, ngunit hindi siya minamadali ni Haydn.Tinaas niya ang kanyang ulo at tinignan ang lalaki na may hawak ng kanyang kamay na nasa harapan niya. Ang matangkad at matipunong katawan… Hindi din siya sinabihan ni Haydn na maglakad ng mabilis. Nang mapansin niya na ang lalaking ito ay walang sinasabi, nagsimula siyang bumagal.Ma

Ng magising si Jane, ang kanyang mata ay namumugto. Sa sandali, ang kanyang utak ay hindi gumagana. Matapos ang ilang sandali pa, bigla niyang naalala ang nangyari kagabi.Umupo siya na may malakas na tunog.Ng tumingin siya sa paligid niya, ang lalaki ay hindi na niya makita.Huminga siya ng maluwag habang may sakit na dumaloy papunta sa kanyang puso. Ng tumayo siya, napagtanto niya ana natutulog siyang nakahubad ng buong gabi. Tinawanan niya ang kanyang sarili. Paano niya nagawang matulog ng mahimbing sa tabi ng lalaking iyon?Tinaas niya ang kanyang kamay at sinampal ang kanyang sarili.Hahayaan niya ang kanyang sarili na matulog sa kahit na sino maliban kay Sean Stewart!Pakiramdam niya na ang kanyang puso ay humigpit mula sa pagkabalisa. Kahit na kung ang ibig sabihin nito ay ang makulong siya at ilaan ang gabi niya sa tabi ng banyo, hindi niya magagawa at gagawin na matulog katabi si Sean.Paano na lang niya ito nagawa? Paano na lang siya nakatulog ng kalmado sa tabi ng la

Sa gitna ng gabi.Si Jane ay naglalakad magisa pauwi sa kanyang tutuluyan. Umakyat siya sa second floor at napansin na hindi gumagana ang mga ilaw sa pasilyo.Tumingin siya sa paligid at inisip na tanging ang ilaw lang sa floor na ito ang hindi gumagana, kaya maingat siyang umakyat. Ng makarating siya sa third floor, ang mga ilaw doon ay hindi din gumagana.Nilabas niya ang kanyang phone at ginamit ang ilaw sa kanyang phone para ilawan ang kanyang daanan. Mabagal siyang naglakad pauwi.Sa wakas, nakarating na siya sa kanyang unit. Nanginig si Jane. “Mr. Callen, bakit ka nandito?”“Matagal akong nagintay para sayo.”“...” Tinanong niya kung bakit siya nandito at hindi kung gaano siya katagal nandito.“Anong problema?” Kinuha ni Jane ang susi sa kanyang kamay, ngunit hindi niya binuksan ang pintuan sa harap ni Callen. Siya ay medyo nagiingat. Naiintindihan ni Callen kung bakit ganun siya kumilos. Mayroong kinang ng katuwaan sa mata niya.Ang pakiramdam ng dinodomina ang isang nag

Hindi mabasa ni Jane ang kanyang isipan.Si Callen ay nakatingin kay Jane habang iniisip kung dapat tapusin na niya ang hunt na ito.Gusto ni Jane ng pera. Kaya niya lang atakihin ang kanyang kahinaan kung gusto niya ng pera. Kailangan niyang lapitan siya pauli ulit para magawa niyang mahunt ito.Sa hunting na larong ito, pera ang pain. Siya ang prey.Ang masayang parte ng hunting ay ang panunuod ng mabagal na pagpupumiglas ng prey.Subalit, ng ang babaeng ito ay humingi ng pera, pakiramdam ni Callen na oras na para ang larong ito ay matapos na dahil ito ay masyado ng… hindi tama.“Gabi na. Aalis na ako.” Tinapik ni Callan ang kanyang pantalon at nagpaalam na.Tinikom ni Jane ang kanyang labi at sinabi, “Hayaan mong ihatid kita.”“Hindi na kailangan.” Ang kanyang boses ay walang ekspresyon. Maiilang ang kahit na sino sa ganitong sitwasyon.Halatang halata siya.“Hindi, kailangan ko pa din.”Sinara ni Jane ang pintuan at handa na siyang ihatid ang lalaki palabas. Nandoon siya