All Chapters of Mapanganib na Pagbabago: Chapter 261 - Chapter 270

Nakaharang siya sa daanan ni Jane. Gayumpaman, hindi niya sinigawan sina Dos at ang mga kasama nito para paalisin sila; sinulyapan niya lamang ang babaeng nakaluhod sa lupa at tahimik niya itong tinantsahan. Parang ewan naman itong mga nangyayari. Saan nakakuha ng labas ng loob itong homewrecker na ito para lapitan at humingi ng tawad sa anak ng totoong asawa?Sino rin kaya ang nagsabi sa kabit ng tatay niyang itong madaling kausap ang isang tulad ni Jane?Tumingin siya sa magandang babaeng nakaluhod sa kanyang harapan at buong seryosong sinabi, “Hindi ba kakasabi mo lang na gusto kayo ng anak mong makita ni Madam Dunn na mamatay? Narito tayo sa bansang nananaig ang batas, ‘di ba? Kaya’t sigurado akong hindi ‘yun kayang gawin ni Madam Dunn. Miss, pagod ka lang ata lately. Baka gusto mong magpakita sa Psychiatric Department ng ospital. ‘Yang mga ganyang delusyon ay nasosolusyunan naman ng panggagamot.”Nang marinig niya ito, namutla ang magandang babae. “Jane…”“Teka.” Biglang put

“Ano… ang patutunguhan ko?”Nangangamba si Ginnie, lalo noong nakita niya ang hitsura ni Jane. Kakaiba ang mga expression sa pagmumukha ng babaeng iyon na kinikilabutan na talaga siya.“Kung nandito pa si Grandpa,” mabagal na sabi ni Jane, “baka namatay ka na.”Nakita niya ang pag-aalinlangan sa mga mata ni Ginnie, pagkatapos ay kalmado niyang tinitigan si Ginnie at ipinaliwanag, “Huwag kang magduda, tama ang pagkakaintindi mo.“Natural disasters, man-made disasters, kung ano man ang maisip mo.“Pati na ang mga bagay na hindi mo maisip.“Maaksidente ang sasakyan, malaglag mula sa isang building, malunog, mamatay mula sa sakit, sunog, kidnapping…”“Ah!” Bago pa man matapos si Jane sa kanyang sinasabi ay sumisigaw na agad sa takot si Ginnie. Putlang putla na rin ito. “Huwag ka nang magsalita!” Buong takot niyang tinitigan si Jane. Paano nangyaring may ganong uri ng kakila-kilabot na tao sa mundong ito!Natapos niyang benggitin ang lahat ng mga sakunang ito nang walang bahid ng em

Sunod na hinanap muli ni Ginnie si Jane ay nang pumunta ito sa building ng Dunn Group.Nagulat si Jane nang nakatanggap siya ng tawag mula sa receptionist.Ang bilis naman?Ang straightforward naman ni Ginnie?Pinakiusapan niya ang receptionist na paakyatin si Ginnie.Nang inilapag ang test results ni Augustine sa lamesa ni Jane, wala itong masabi.Pumunta nga talaga ng ospital si Ginnie.Iniangat ni Jane ang kanyang ulo. “Magsagawa ng isa pang test.” Hindi niya pinagkakatiwalaan si Ginnie. Kung walang nakasaksi sa pagsasagawa ng test, maaaring pineke laman nito ang mga resulta.Nagbago ang itsura ni Ginnie. Mabuti na lang ay nakasagot siya agad. “Okay.” Pagkatapos niyang mag-isip saglit, sinabi niya, “Alam ko rin namang magdududa ka, edi sige isa pa.”“In fact, parang naiintindihan ko kung bakit ka nagdududa.”“Paniwalaan mo dapat ako. Kahit na alam kong medyo selfish ito, nanay pa rin ako. Nagiging selfish lamang ako dahil nanay ako ni Augustine. Nagmamakasarili lamang ako

Sa loob ng mga pinaka-high-end na shopping malls sa S City na kung saan matatagpuan ang mga pinakamamahaling tatak, naroon ang isang babae. Sabi nito, “Narito ako para mamili ng dress.”Magaling manghusga ng mga tao ang mga brand attendants. Sa mata ng mga matatalinong taong ito, halatang may diperensya sa paglalakad ang babae, ngunit pinipilit nitong ayusin ang kanyang baywang at postura, kaya’t mas nagmukha siyang awkward.Sa isang tingin, wala naman siyang suot na kahit anong branded na item sa kanyang katawan. Lahat ng kanyang ginagamit o sinusuot ay mga ordinaryong gamit lamang.Hindi gumalaw ang matangkad na saleslady. TInuro lamang nito ang babae papunta sa isang sulok ng tindahan. “Ang lahat po ng nandoon ay 30% off.”Ni hindi na siya nag-abalang gumalaw, kahit man lang kaunti.Sa loob ng isang iglap ay biglang naging tense ang kanyang laman at balat. Malamig ang titig ng play na babae sa kanya.Tahimik na tinignan ni Jane ang saleslady. Walang pag-aakusa o bahid ng galit

Hindi alam ni Elior at Ray kung ano ang nararamdaman ni Jane sa buong oras na mag-isa siya.Nang magbukas ulit ang pinto, si Sean ay sinasalba pa rin.May mga nagmamadaling yabag sa koridor. Nasa bingit silang lahat.Para bang nalimutan ni Jane. Lahat ng tao ay nakapokus sa lalaki na sinasalba.Walang nagsasalita. Sa wakas, inihayag ng doktor na naiwasan na ang krisis na iyon pagkatapos ng mahabang oras.Ngunit, hindi ito ang huli. Sa loob ng limang araw at limang gabi na pananatili niya kasama siya, itong bingit sa kamatayan na krisis ay patuloy na nakabalot sa ulo niya.Limang araw at limang gabi. 11 na beses.Binilang niya. Kada-sagip ay nag iiwan ng numero sa puso niya.Hindi niya alam bakit niya ito ginawa.Hindi niya alam kung may enerhiya siya para makaramdam ng galit sa puso niya patungo sa kanya.Hindi niya nga maintindihan ang sarili niya, kaya paano niya kaya maintindihan si Sean?Sa umagang iyon, nagkaroon sila ng pag-asa.Nasa gilid siya ng kama. Sanay na siya