Lahat ng Kabanata ng Mapanganib na Pagbabago: Kabanata 141 - Kabanata 150

”Boris Hoffman, ano sa tingin mo?” Ang itim na mata ng lalaki ay humarap kay Old Master Hoffman. Ang kahihiyan ng matanda ay naging galit. Subalit, kailangan niyang itago ito.Ang lahat ay masasabi na maganda na si Old Master Hoffman ay hindi na stroke sa abilidad ni Sean na galitin ang mga tao. Kinapitan ng maigi ni Boris ang kanyang tungkod at tinukod ito sa lapag. Siya ay nanginginig ng kusa. Sa huli, wala siyang sinabi.Mayroong bahid ng gulat sa mata ni Jane. Tinaas niya ang kanyang ulo para tumingin sa lalaking katabi niya. ‘Ano ang ibig sabihin niya?’Binaba ni Sean ang kanyang tingin at sinuri ang mukha ni Jane. Kumurba ang kanyang labi. “Jane, ano ang gusto mong gawin?”Ano ang gusto niyang gawin?Alam ni Jane na si Sean ay hindi magiging mabait sa isang iglap. Ng sinabi ni Sean ang tanong na ito, ang mga tao sa paligid nila ay nagulat. Sila ay nag bulungan sa isa’t isa, “Si Mr. Stewart ba ay pinoprotektahan siya?” Subalit, alam ni Jane na kung ang lalaking katabi niya ay

Sa parehong oras sa 28th floor ng East Emperor.Nasa loob ng banyo ng suite, ang babae ay naligo at tumayo sa harap ng salamin. Mukha siyang naliligaw. Mas naliligaw pa ng inisip niya ang tungkol sa hinaharap. Hindi niya inaasahan na makuha pabalik ang Storge Trust. Wala ito sa kanyang plano. Ginulo nito ang lahat.Subalit, hindi niya ito pinagsisihan.Kahit na kung ang kanyang lolo ay biased, natutuwa siya sa kanya ng marami ng buhay pa ito. Naintindihan ni Jane na merong pag aalala sa pagiging pekeng strikto ng kanyang loloKung hindi, wala sanang Storge Trust. Kung si Grandpa ay talagang nag aalala kung siya ay banta sa mga Dunn, sinunod niya na lang sana ang hindi sinasabing patakaran ng mayaman at kilala. Kung inayos niya lang sana siya para sa arranged marriage.Bago siya mamatay, ang kanyang lolo ay hinawakan ang kanyang kamay at sinabi sa kanya na alagaan ng mabuti ang Storge Trust.Ngayon, ang Storge Trust ay nasa pagmamay ari niya uli. Sa isang iglap, ang madilim na ula

Ang pagtanggal sa receptionist ay ang pinaka madaling parte. Matapos ang isang araw ng paglilinis ng kalat doon, si Jane ay sobrang pagod, ngunit hindi siya naglakas loob na magpakita ng kahit anong bahid ng kapaguran.Tanging langit lang ang nakakaalam na siya ay halos tumakbo sa takot sa segundo na pumasok siya sa opisina ng chairperson.Subalit, sinabi niya sa kanyang sarili, ‘Hindi. Hindi pwede.’Tama iyon, hindi siya pwedeng tumakbo. Iyon ang dahilan bakit kailangan niyang harapin ang lahat at malagpasan ang lahat. Hindi importante kung ano ang naranasan niya tatlong taon sa kulungan. Hindi importante kung ang kanyang pagkatao ay nagbago sa tatlong taong iyon at hindi importante kung ang tatlong taon na iyon ay kinuha ang kanyang dignidad na tumayo na nakataas ang kanyang ulo ng mataas sa harapan ng ng ibang tao. Simula ngayon, kailangan niyang idiretso ang kanyang likod at lagpasan ang kanyang takot hanggang sa makabawi siya sa inaasahan ng kanyang lolo at ng kanyang sarili pu

”Andito ka ba… para tawanan ako?” Tinaas ni Jane ang kanyang uli at pinilit na ngumiti sa lalaking nasa harapan niya. “Masaya ka siguro na makita akong ganito, tama ba? Mr. Stewart. Mas malala ang kalagayan ko, mas masaya ka, tama ba?”Haha, mas malala ang kalagayan niya, mas nararamdaman niya na napaghiganti niya ang kanyang minamahal na namatay na si Rosaline, tama ba?“Mr. Stewart… Hindi mo talaga kailangan gawin lahat ng ito. Ang mga bagay na ginagawa mo dati ay hindi na parang ikaw. Nagtataka ako bakit bigla mong binago ang pagtratrato mo sa akin… Naintindihan ko na. Ito pala ang dahilan.”Ang itim na mata ni Sean ay nanlaki at ang kanyang paghinga ay naipit sa kanyang lalamunan. Binaba niya ang kanyang mata at tinignan ang babae na namamaluktot na parang bola sa aparador, ang kanyang mata ay puno ng sakit at pagmamahal.Bigla niyang tinanong sa kanyang mababang boses, “Ano ang nakikita mo? Ano ang ibig mong sabihin, bakit?”Ang kanyang boses ay mababa, ngunit ang bawat salit

Sa gitna ng pagulan, isang babae ang naglakad palabas ng gusali ng East Emperor at dumiretso sa bagyo. Nakakita siya ng payong mula sa aparador. Gaano man kalala ang lalaking iyon, mayroong isang bagay na nakuha niya ng tama.Siya ay isang traydor. Isang duwag.Paano na lang niya ito mapapalampas?Naglakad siya sa gilid ng kalsada at nakita na mayroong itim na Bentley na nag aantay sa kanya doon.Kailangan lang ng isang tingin para makilala niya ang may ari ng kotseng iyon. Sino pa kaya ito kung hindi ang aroganteng si Sean Stewart?Naglakad siya palapit at ang bintana ng kotse ay bumaba, pinapakita ang mukha ng driver.“Pakiusap sumakay ka, Miss Dunn.” Lumabas si Dos sa kotse at naglakad papunta sa upuan sa likod, binuksan ang pintuan ng kotse.Pumasok siya sa kotse at si Dos ay bumalik sa upuan ng driver.“Sinabi niya ba na pumunta ka?”Narinig ni Dos ang boses mula sa likod ng upuan at tinaas ang kanyang ulo para tumingin sa rearview mirror, sa babaeng nasa likod. Siya ay s