All Chapters of Marks and Memories (Original Tales of Remorse): Chapter 81 - Chapter 90

PrologueBumagsak ang mga balikat ko matapos kong paulit-ulit na binasa ang nakasulat sa kapirasong papel na iniwan ni Ynigo sa locker ko. Nakagat ko ang ibaba kong labi. Siguro kung wala si Noreen sa tabi ko, kanina pa ako umiyak."Oh, anong sabi?" Nakahalukipkip niyang tanong at mukhang may ideya na sa laman ng sulat.Tinignan ko siya saka ako pilit na ngumiti. Iniling-iling ko ang ulo ko. "Break na raw kami..." Halos mabasag ang boses ko.Napairap si Noreen saka niya kinamot ang gilid ng kanyang ulo. "'Yan na nga bang sinasabi ko, Shan. Ang bilis mo kasing sinagot hindi ka tuloy sineryoso. Ang kulit mo naman kasi. Bakit ba kasi ang dali mong mahulog sa mga lalake? Kaunting kindat at pa-cute naiinlove ka na." Inis niyang sabi.Hindi ko na lang siya kinibo. Tama naman siya. Kaso hindi ko talaga napipigilan. Ang bilis kong mahulog kapag type ko. Ano bang mali sa akin? Abnormal ba ako kapag gano'n? Madalas akong pagalitan ni Noreen

Chapter • TwoIlang beses kong ikinurap ang mga mata ko. Gusto kong makasigurong hindi nga ako namamalikmata pero nang masiguro akong nakatayo nga siya sa harap ng pinto at makahulugang nakatitig sa akin, bahagyang umawang ang bibig ko."Okay ka lang, Shan?"Nabaling ang tingin ko kay Zon. Nakakunot ang kanyang noo habang nagpapabalik-balik ang tingin sa amin ng lalake."H-ha? A-ah, oo ayos lang." Nauutal kong tugon saka muling tinignan ang lalake. Wala na sa akin ang tingin niya. Taas noo siyang lumakad papunta sa isang mesa sa tabi ng glass wall saka roon tamad na naupo.Lumapit sa kanya si Macy at ibinigay ang menu. Huling-huli ko pa kung paanong hinawi ni Ma

Chapter • FourNagtatalo ang puso at isip ko habang nakatingin sa pinto ng sasakyan ko. That guy is really getting into my nerves and he's scaring the shit out of me. Gusto ko siyang puntahan at pagsabihan pero ginagapangan ako ng takot.Marahas akong napabuga ng malalim na hininga. Isang mahinang mura ang lumabas sa bibig ko kasabay ng tuluyan kong pagbukas sa pinto ng aking kotse.Bago ko pa man maibwelta ang sasakyan ay nakita ko pa ang paglabas ni Noreen ng restobar. Nakakunot ang noo niya nang makita akong papaalis. Nang tawagin niya ako ay sinenyasan ko na lang siya. Alam kong pipigilan niya akong puntahan si Jace pero hindi ko kayang palampasin ang gulong ginawa niya. Baka mamaya maubusan pa kami ng customer dahil sa ugali niya.

Chapter • SixHalos buong araw na tumakbo sa isip ko ang litrato ni Jace at ng grupong nakabig bike. May kung ano sa kanilang bumagabag sa akin lalo na 'yong lalaking nakatingin sa akin kanina.Katulad din kaya sila ni Jace? Bakit nila ginawang target ang picture niya? Paano sila nagkakilala?Ang daming naging tanong sa isip ko pero kapag naaalala ko ang  pangako ko sa sarili kong didistansya na ako kay Jace, pinipili ko na lang iyong huwag intindihin kahit pa sa maya't-maya ang pagpasok ng mga ito sa isip ko.Lumipas ang maghapong walang Jace na nangulit. Walang bulaklak na dumating at wala ring boses na nagsalita sa isip ko. Isang bagay na dapat kong ikatuwa...pero hindi ko alam kung bakit may parte sa loo

Chapter • EightHalos papasikat na ang araw ay hindi ko pa rin nagawang makatulog. What Jace said really bothered me. Kung sabihin niya iyon ay akala mo napakadaling bagay lang ng pagpatay. Hindi ko nga kayang pumantay ng hayop tao pa kaya? Palibhasa kasi siya sanay na sanay siyang gawin ang ganoong bagay. Kung may choice lang talaga...Hindi pwedeng siya ang gumawa dahil siya ang may sumpa. Kailangang ang mate niya ang pumatay sa nagbigay ng curse or else hindi ito gagana.Muli akong napabuga ng malalim na hininga saka ako dumapa. Nakakafrustrate talaga itong nangyayari. Bakit ba ako napunta sa ganitong sitwasyon? Sana kasi nakuntento na lang ako sa normal na buhay ko rito sa Himofilia. Sana hindi ko na lang pinagpantasyahang marating ang distrito ng Remorse. Iya