All Chapters of Just One Night [Tagalog]: Chapter 11 - Chapter 20

 I don’t have a choice but to obey him. Kasalanan ko rin naman. But what he did to me was not right. Napaka-unprofessional niyang tao. Ngayon pa lang, nawawalan na ako ng ganang magtrabaho under his new management.Sana kasi sinabing “urgent,” para naman hindi na ako nag-CR!Nagmamaktol pa rin ako at naiinis sa sarili, pero mas naiinis ako sa pagpapahiya niya sa akin sa harap ng maraming empleyado.Walang awa, bastos, walang modo ang lalaking iyon. I didn’t care kung siya pa ang may-ari! Basta galit at naiinis ako sa kanya. Wala siyang karapatang ipahiya ako. I kept on apologizing at inaamin ko naman ang mali ko, pero ano? Instead na pakinggan ako, ipinahiya lang ako ng walanghiya sa harap ng mga tao. Ang yabang talaga! Bakit ba kasi sa lahat ng puwedeng makabili nitong kompanya ni Mr. Cheng, eh, siya pa? Ugh! I just hoped that he didn’t recognize me.I was back with two glasses

Pagpasok pa lang sa opisina ay mukha agad ni Gee ang nabungaran ko. Para pa ngang inaabangan talaga niya ang pagdating ko. Hindi lang pala siya kundi pati na rin ang iba. Pinagtitinginan agad nila akong lahat. Kulang na lang ay lapitan ako at usisain kung ano’ng nangyari. Pero siyempre, naiilang sila sa akin kaya hanggang tingin na lang sila. Si Gee lang ang may lakas ng loob na magtanong sa akin.“Hoy, babae. Saan ka galing, huh? Alam mo bang hinintay kita?” nakataas ang kilay na pagsugod niya sa akin sa table ko. Ang taklesa talaga ni Gee. He did not know how to lower his voice. Napakaingay.Napakunot ang noo ko. Oo nga pala. Sabay dapat kaming magla-lunch kanina. How could I forget that? Napahampas ako sa noo at humarap sa kanya. “I’m sorry, Gee, hindi kita na-inform agad. A-alam mo namang ipinatawag ako, ‘di ba?”“Eh, bakit ngayon ka lang? Huwag mong sabihin na isang oras talaga kayong nag-usap? Ang tagal naman n’on. At ano ito

harmane POV]Everyone kept an eye on me. Pero gaya ng dati, hindi ko na lang pinansin. Hindi ako dumeretso sa mesa ko na ipinagtaka ng iba, lalo na ni Gee. I walked directly to Ma’am Celly’s office. I just wanted to clarify things, kahit hindi malabo na totoo nga na magiging secretary niya ako.Kumatok ako nang tatlong beses bago pumasok.“Good morning, Ma’am,” I greeted her first.“Good morning. Take your seat, Miss Cordova.” Pinaupo muna ako ni Ma’am Celly, saka siya nagsalita uli. “I think you already know it. I mean, about the—”“Yes, Ma’am,” sagot ko, sabay tango.“Our new owner requested that you will be his temporary secretary,” seryosong sabi niya. “Ewan ko ba kung bakit sa dinami-rami ng trabahante dito, ikaw pa ang napili niyang ipalit sa secretary niya. ‘Sabagay, magaling ka namang magtrabaho kaya… pumayag ako. I know your skills when it comes to work. Sa totoo lang, mahirap ka ngang pakawa

We immediately left when I came back from the restroom. Hindi na siya muling nagtanong about what he asked me a while ago, thank God. Hindi na rin kami nagkibuan habang nasa loob ng kotse pabalik ng kompanya.Pagdating sa kompanya ay muli kong pinagtuunan ang mga dapat ko pang malaman. I needed to review all the rules as his temporary secretary.Naku naman! Ang dami kong dapat pag-aralan. Sumasakit na ang ulo ko. Bakit pa kasi ako ang dapat maghirap dito? Sa dinami-rami naman ng iba diyan na mas magaling at matagal kaysa sa akin! Kontento na ako sa posisyon ko sa accounting department. Lahat ng trabaho doon ay alam at gamay ko na, hindi tulad nito na kailangan ko pang mag-adjust for my daily routine. Because I was busy ay hindi ko na namalayan kung anong oras na. Tutok na tutok talaga ako sa ginagawa.“Hep!” Napaangat agad ako ng tingin sa nanggulat sa akin. “Baka yumaman ka bigla niyan!” Napamura ako dahil hin

[Brad POV]“Hey, dude, are you with me?” Napalingon ako kay Albert. “I’m talking to you, pero hindi ka nakiking, where’s your mind floating right now?”“Yes. What is it again?” I asked because he was right, I was not paying attention.“Oh. I think someone is bothering you,” sabi niya habang umiiling at ngumisi pa.“Just don’t mind my silence. Anyway, what are you doing here? May kailangan ka ba?” I said while getting my paperwork on the table.“See, hindi ka nakikinig. Ano ba kasi ang iniisip mo?”“Wala.” Nagtaas ako ng tingin sa kanya.“Okay. Kung wala, then let me guess who is bothering you at this point.” Inilagay pa niya ang hintuturo sa gilid ng mga labi at nag-isip.“Guess who? Kung ano-ano’ng pinag-iisip mo diyan.” Ibinalik ko uli ang atensiyon sa ginagawa.“I think alam ko na. Is it her?”Kumunot ang noo ko at tumingin uli sa kanya. “Her? who?” ta