MAYA-MAYA pa gumaan na rin ang pakiramdam ni Ivana. Bahagya siyang kumalas mula sa pagkakayakap sa lola niya. Lumuwag naman ang mga braso nito at tuluyan na siyang pinakawalan. “I hope you feel better now,” Graciela wiped her tears, smiled. “Salamat po, gumaan na rin ang pakiramdam ko. Hindi ako dinalaw ng antok buong magdamag kaya’t pinili ko nalang lumabas dito at magmuni-muni,” nahihiyang tugon niya. “Iyon lang ba ang sasabihin mo sa akin?” nananantiyang tugon nito at tiningnan siya ng diretso.Natigilan siyang bigla at nag-iisip muna kung dapat ba niyang banggitin sa lola niya ang buong nangyari. Kahit meron silang di pagkakaunawaan ni Brielle ayaw din naman niyang sumama ang tingin ng lola niya rito. 

HE picked up the last folder and read it. His eyebrow frowned and face was cold. Wala siyang nabasang mahahalagang impormasyon tungkol kay Samantha. At tanging pangalan lamang nina Simon at Nate ang immediate family nito. Sa bandang dulo pangalan na ni Ivana ang nakalagay bilang nag-iisang kamag-anak nito. Ang address na nakalagay naman sa data nito ay ang dalawang tahanan na nakapangalan lamang dito na parehong inabandona na nito. Brielle clenched his fists after he put down the documents. He can’t blame his subordinates for not finding anything about that woman. “Try to get his bank account information,” Nagulantang si Harold sa narinig mula kay Brielle, “Ilegal na gawin ang bagay na iyon dahil walang bangko na magbibigay

He stood and walked to the window. He took out his cigarette and lighter from his pocket and lit it. Nakailang buga na siya ng usok ngunit hindi pa rin mawala sa isipan niya ang pwedeng mangyari sa dinner meeting nila mamaya ni Brent. “Shit, I shouldn’t be like this, I’m not the one who made his daughter suffer,” Ipinilig ni Aris ang ulo niya ng ilang ulit habang bumubuga ng makapal na usok mula sa yosi niya. Kung tatanggihan naman niya ang paanyaya nito, tiyak niyang lalong maghinala si Brent sa kanya at hindi ito titigil para paimbestigahan siya ng tuluyan. He never made any illegal activities though, even those times Simon and him were often talk. Ilang beses man siyang niyaya nito, tinanggihan niya ito ng maayos dahil ayaw niyang mabahiran ng masamang impormasyo

IT seems a strong force dragging him towards the vortex. He could clearly hear a sob, and it turned to a cry. “Uncle, gumising kana, ihatid mo na ako sa Beijing!” Ang mahinang hikbi ni Nate kanina ay unti-unting naging malakas na iyak. Ilang beses din niyang pinipisil ang kamay nito. Sa pagdilat ng mga mata ni Reymond ang malabong aninag ng mukha ng isang bata ang nasilayan niya. Ang hikbi nito na naging panaghoy sa pandinig niya ay ang malakas na daluyong ng tila agos ng tubig na humihila sa kamalayan niya pabalik sa kasalukuyan. He moved his hands, trying to grasp Nate’s tiny hands that gently pinched his right hand. “Nate!” tanging ang pangalan lamang ng pamangkin ang naibigkas niya sa mahina at paos na boses. 

ANG sinabi ni Brent sa kanya ay parang bombang sumabog sa harapan niya mismo. Ayaw mag-sink in sa utak niya ang sinabi ng ama o mas tamang sabihin na hindi niya matanggap na ang panaginip niya ilang araw lang ang nakalipas ay nagkatotoo. He was lost for words in a few minutes, clenching his fists tightly while his gaze flew towards his sister’s bed. Naroon pa rin ito nakahiga at tila walang buhay. Saka lamang napansin ni Brielle ang biglaang unting pag-usbong ng tiyan nito. He slowly walked to the bed, and his parents were so silent that nobody would even dare to speak a single word.  He felt pity for Denise as he stared at her. Umangat ang kamay niya at hinaplos ang pisngi nito. Gusto niyang magalit sa sarili dahil hindi niya nagawang iligtas ito sa kapahamakan. Tuluyang nasira ang buha