All Chapters of กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: Chapter 841 - Chapter 850

ลอเรนสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนของชาร์ลี เมื่อชาร์ลีปาดน้ำตาออกจากใบหน้าของเธอ ในเวลาเดียวกัน เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอเจ็บปวดอย่างที่สุด ที่เธอฟังคำสารภาพรักที่หนักแน่นและเปี่ยมล้นไปด้วยความรู้สึกที่เขามีต่อแคลร์ในเวลานี้ ลอเรนพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “ชาร์ลี ถ้าแคลร์รักคุณจริง ๆ ฉันจะไม่ทำอะไรเพื่อกวนหรือแทรกแซงความสัมพันธ์ของพวกคุณเลย อย่างไรก็ตาม คุณรู้ดีอยู่แล้ว ว่าเหตุผลเดียวที่แคลร์มาอยู่กับคุณ เป็นเพราะคำสัญญาที่เธอให้ไว้กับปู่ของเธอ คุณคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าคุณเป็นคนเดียวที่ทุ่มเทกับความสัมพันธ์นี้? ทำไมคุณไม่ปล่อยเธอไปและคิดถึงตัวคุณเองบ้างสักครั้งล่ะ?”หลังจากที่เธอพูดจบ ลอเรนก็สะอื้นขณะที่เธอถามว่า “ฉันด้อยกว่าแคลร์ตรงไหน? บอกฉันที ฉันจะได้ปรับปรุงตัวเอง ฉันจะได้ตามเธอทัน ได้โปรดอย่าปฏิเสธฉันแบบนี้เลย ทำไมคุณไม่ให้โอกาสฉัน?”ชาร์ลีส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ลอเรน บางครั้งคุณไม่เข้าใจความคิดของผู้ชาย เหตุผลที่คุณตกหลุมรักผม เพราะผมใจดีกับคุณ และนี่เป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงตกหลุมรักแคลร์ เพราะเธอก็ใจดีกับผม มันเป็นเหตุผลเพียงพอที่จะทำให้ผมเลือกอยู่เคียงข้างเธอ เพื่อรักเธ

ขณะที่เขาคิดถึงอดีต ชาร์ลีก็รู้สึกเปี่ยมล้นไปด้วยอารมณ์มีเพียงสองคนในตระกูลวิลสันที่ปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดีหนึ่งในนั้นคือนายท่านวิลสันซึ่งล่วงลับไปแล้ว และอีกหนึ่งคือ แคลร์ ภรรยาของเขาเนื่องจากนายท่านวิลสันได้เสียชีวิตลงไปแล้ว คนเดียวในตระกูลวิลสันที่ดีกับเขาอย่างแท้จริงก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแคลร์เมื่อชาร์ลีเห็นแคลร์ยืนอยู่ที่ระเบียงด้วยใบหน้าที่เศร้า เขาจึงเดินเข้าไปหาเธอช้า ๆ ก่อนพูดว่า “แคลร์ คุณไม่ต้องกังวลมากไปหรอก แม่จะกลับบ้านอย่างปลอดภัยแน่นอน ตกลงไหม?”แคลร์เพิ่งรู้ว่าชาร์ลีเข้ามาในห้อง เมื่อเธอได้ยินเขาพูด เธอหันกลับมามองเขาด้วยสีหน้าหงุดหงิด เธอพูดว่า “คุณไม่ได้สนใจแม่จริง ๆ แน่นอนคุณคิดว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับแม่ และต่อให้มีอะไรเกิดขึ้นกับแม่ คุณก็จะไม่เสียใจหรือกังวลเลย”ชาร์ลีรู้ว่าแคลร์ยังโกรธเขาอยู่ ดังนั้นเขาจึงถอนหายใจเบา ๆ ก่อนเดินไปหาแคลร์และปลอบโยนเธอ “ภรรยาที่รัก ผมรู้ ว่าคุณกังวลว่าแม่ของคุณ อาจจะกำลังทุกข์หรือประสบพบเจอกับอันตรายอยู่ข้างนอกนั่น แต่อย่างไรก็ตาม คุณไม่คิดเหรอว่า มันก็เป็นเรื่องดีที่แม่ของคุณต้องเจอกับความทุกข์บ้าง?”แคลร์ตอบว่า “ฉันเข้

เมื่อแคลร์ได้ยินว่าพ่อของเธอต้องการให้เธอพาเขาไปพบกับรักแรกของเขา แคลร์ปฏิเสธอย่างไม่ลังเลเลย "หนูไม่ไป!"จาค็อบกางมือออกก่อนจะพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น อย่าห้ามชาร์ลีไม่ให้ไปกับพ่อ ไม่ว่าวันนี้จะเป็นอย่างไรไร คนใดคนหนึ่งก็ต้องมากับพ่อ”“พ่อ…” แคลร์โกรธจัดและเธอถามว่า “การทานอาหารกับเพื่อนเก่าของพ่อหรือการที่เราออกไปตามหาแม่ อะไรสำคัญกว่า? พ่อไม่สามารถแยกแยะได้ใช่ไหมว่าอะไรสำคัญ?”จาค็อบโพล่งออกมา “แน่นอน พ่อแยกแยะมันได้ชัดเจนเลย! แน่นอนว่าการทานอาหารกับเพื่อนของพ่อ มันสำคัญกว่ามาก!”“พ่อ…”แม้ว่าแคลร์มักจะเป็นคนอารมณ์ดี แต่ในเวลานี้ เธอก็กำลังจะระเบิดและปะทุด้วยความโกรธจาค็อบตอบอย่างเฉยเมยว่า “แคลร์ ลูกต้องเข้าใจเรื่องหนึ่ง โลกนี้ไม่ได้หมุนรอบแม่คนเดียว ครอบครัวนี้มีสี่คน แม่ของลูกและพ่อต่างก็ต้องการที่แยกทางกัน ลูกสามารถเลือกและตัดสินใจเองว่าชีวิตของลูกจะหมุนรอบแม่ แต่ลูกไม่สามารถบังคับหรือคาดหวังให้ชาร์ลีหรือพ่อไปหมุนรอบแม่ได้แล้ว! ลูกไม่คิดว่าเราควรมีชีวิตของเราเองเหรอ? เราไม่มีความต้องการใด ๆ ของตัวเราเองบ้างเลยเหรอ?”ขณะที่เขาพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ จาค็อบรู้สึกกระวนกระวายเล็ก

เลยเวลาแปดโมงเช้ามาเล็กน้อย ชาร์ลีก็ขับรถพาชายชราออกจากวิลล่ายังมีเวลามากกว่าสองชั่วโมงก่อนที่เครื่องบินจะลงจอด แต่จาค็อบทนรอไม่ไหวอีกต่อไปแล้วหลังจากออกจากวิลล่าที่ ธอมป์สัน เฟิร์ส จาค็อบก็รีบถามชาร์ลีว่า “ลูกเขยที่รัก รู้ไหมว่าพ่อสามารถซื้อช่อดอกไม้ได้ที่ไหน? พ่ออยากซื้อช่อกุหลาบเพื่อมอบให้มาทิลด้า”ชาร์ลีตอบว่า “พ่อครับ เพื่อนของพ่อพาลูกชายมาด้วยในวันนี้ พ่อคิดว่ามันเหมาะสมเหรอครับ ที่จะมอบกุหลาบให้เธอต่อหน้าลูกชายของเธอ?”จาค็อบคิดกับตัวเองครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าและพูดว่า “ลูกพูดถูก พ่อควรจะมอบช่อดอกไม้ธรรมดาให้เธอ”ชาร์ลีตอบว่า “ผมรู้จักร้านดอกไม้ใกล้ ๆ เราจะไปที่นั่นเพื่อซื้อดอกไม้กันก่อน”ทันทีที่พวกเขามาถึงร้านดอกไม้ ชาร์ลีใช้เงินห้าร้อยเหรียญ เพื่อขอให้ร้านดอกไม้ช่วยเขาเตรียมช่อดอกไม้ที่เป็นสัญลักษณ์ของมิตรภาพ หลังจากนั้นเขาก็นำช่อดอกไม้กลับไปให้จาค็อบซึ่งรออยู่อยู่ในรถ จาค็อบตื่นเต้นมากเมื่อถือช่อดอกไม้ไว้ในมือ เขายิ้มพร้อมกับพูดว่า “ร้านดอกไม้นี้เป็นมืออาชีพมากจริง ๆ ! ช่อดอกไม้นี้ดูน่าประทับใจและดูมีน้ำใจมาก! พ่อเชื่อว่ามาทิลด้าจะต้องชอบมันอย่างแน่นอน!”ชาร์ลียิ้

ภาษาออสเกียของพอลนั้นดีมากจริง ๆ ถ้าใครหลับตาและฟังพวกเขาพูด คงไม่มีใครสามารถบอกว่าเขาเป็นคนอเมริกันเลย ชาร์ลีก็แปลกใจมากเช่นกัน เขาพยักหน้าและกล่าวด้วยความชื่นชม “คุณพอล ภาษาออสเกียของคุณน่าประทับใจจริง ๆ”พอลยิ้มอย่างนอบน้อมก่อนจะพูดว่า “ชาร์ลี คุณกำลังชมผมมากไปแล้ว!”จาค็อบรีบพูด “อ้อ มาทิลด้า วันนี้ฉันจองห้องที่โรงแรมแชงกรีลาไว้สำหรับมื้อกลางวันแล้ว ทำไมตอนนี้เราไม่ไปที่นั่นเพื่อเลี้ยงต้อนรับเธอกับพอลกันเลยล่ะ?”มาทิลด้ายิ้มก่อนจะพูดว่า “ขอบคุณนะ จาค็อบ ฉันซาบซึ้งมากที่คุณมาที่นี่พร้อมกับชาร์ลี เพื่อมารอรับพวกเราและเลี้ยงอาหารกลางวันพวกเราในวันนี้อีก…”“มันถูกแล้วที่ฉันต้องทำแบบนี้!” จาค็อบยิ้มอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ก่อนจะพูดว่า “เอ่อ วันนี้พวกเราขับรถมา งั้นไปด้วยกันคันเดียวเลยนะ!”"ได้สิ" มาทิลด้าพยักหน้าก่อนจะพูดกับพอลว่า “ลูก บอกคนขับรถของลูกว่าเราจะไม่เอารถของบริษัทแล้ว เราจะนั่งรถของลุงวิลสัน”พอลยิ้มก่อนจะพูดว่า “โอเคครับแม่ ผมจะโทรหาคนขับและบอกให้เขาส่งสัมภาระทั้งหมดไปที่ห้องพักในโรงแรมของเราก่อน”“ก็ดีนะ!”ในเวลานี้ พอลพูดอย่างสุภาพกับจาค็อบและชาร์ลีว่า “ลุงวิลสัน ชาร์ลี