All Chapters of กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: Chapter 791 - Chapter 800

คุณท่านวิลสันพ่นลมหายใจอย่างเย็นชาก่อนจะพูดว่า “ถ้าฉันไม่จ่ายเงินให้ธนาคาร ฉันจะถูกจับตัวไปขังในคุก! อย่าลืมว่าฉันเป็นตัวแทนทางกฎหมายของบริษัท วิลสัน กรุ๊ป! ฉันยังเป็นคนที่จะรับผิดชอบหนี้ของบริษัท!”คริสโตเฟอร์รีบพูดว่า “อย่างน้อยแม่ควรเก็บเงินหนึ่งหรือสองแสนดอลลาร์ให้กับครอบครัวเพื่อที่เราจะได้หายใจอยู่ต่อได้สักระยะหนึ่ง! ในตอนนี้ ผมไม่สามารถแม้แต่จะสูบบุหรี่สักซองที่ราคาห้าสิบดอลลาร์ได้แล้ว!”“แกยังอยากสูบบุหรี่อยู่อีกเหรอ?” คุณท่านวิลสันตอบอย่างเฉียบขาดว่า “คงจะดีใช่ไหม ถ้าแกมีอาหารกินและมีบุหรี่สูบ?”คริสโตเฟอร์ระงับความโกรธที่เขารู้สึกและเขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจขณะที่เขาพูดว่า “แม่ครับ ผมแก่แล้ว ผมยังทนได้ อย่างไรก็ตาม แฮโรลด์และเวนดี้ยังเด็กอยู่! พวกเขาไม่เคยทนทุกข์ทรมานมาก่อน ดังนั้นเราจะปล่อยให้พวกเขาทนทุกข์ตอนนี้ไม่ได้!”คุณท่านวิลสันพ่นลมอย่างเย็นชา “ฉันไม่สน! เราแค่ลดค่าใช้จ่ายด้านอาหารและเสื้อผ้าลง เราก็จะสามารถเอาชนะความยากลำบากทั้งหมดที่ตระกูลของเรากำลังเผชิญอยู่ได้ในตอนนี้!”แฮโรลด์และเวนดี้ไม่พอใจอย่างมากเมื่อได้ยินคำพูดของคุณท่านวิลสันทั้งสองคนมีนิสัยเสียและเอาแ

ชาร์ลีรีบออกจากห้องนอนและเห็นลอเรนแต่งตัวสวยเป็นพิเศษในวันนี้วันนี้ลอเรนแต่งตัวได้สวยมากจริง ๆ เธอสวมเสื้อกันลมสีเบจกับเสื้อสเวตเตอร์สีดำด้านใน เธอดูสูงและดูเป็นผู้หญิงมาก สำหรับส่วนล่างของเธอ ลอเรนสวมกระโปรงสั้นผ้าขนสัตว์พร้อมกางเกงเลกกิ้งที่ช่วยเน้นขาที่ยาวและเรียวของเธอออกมา มันสะดุดตามากจริง ๆ !ทันทีที่ลอเรนเห็นชาร์ลี เธอก็เริ่มหน้าแดงทันที เธอโบกมือให้เขาเล็กน้อยก่อนจะพูดอย่างประหม่า “สวัสดีชาร์ลี! ฉันจะต้องพึ่งพาคุณเพื่อดูแลฉันในอนาคตแล้ว!”ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าและพูดว่า “ยินดีต้อนรับครับ."ชาร์ลีรู้สึกหมดหนทางจริง ๆเขารู้ว่าลอเรนหลงรักเขาเขาจะไม่สนใจถ้าเธอเพียงเพราะสารภาพความรู้สึกของเธอกับเขา เขาสามารถปฏิเสธความรู้สึกของเธอหรือเมินเฉยต่อความรู้สึกนั้นได้อย่างไรก็ตาม เธอกำลังจะย้ายเข้ามาอยู่ใต้หลังคาเดียวกันกับเขาในตอนนี้ ชาร์ลีอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเล็กน้อยแน่นอน เขาไม่สามารถแสดงปฏิกิริยาผิดปกติใด ๆ ต่อหน้าแคลร์ได้แคลร์ชี้ไปที่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่สองใบของลอเรน ก่อนที่เธอจะบอกชาร์ลีว่า “ชาร์ลี คุณแข็งแรงกว่า ช่วยลอเรนย้ายกระเป๋าเดินทางไปที่ห้องนอนของ

คริสโตเฟอร์รวบรวมความกล้าเพื่อพูดว่า “แม่ครับ ถึงแม้ว่าศาลจะจับแม่สักวันหนึ่ง แฮโรลด์, เวนดี้และผมก็จะสามารถใช้ชีวิตที่เรียบง่ายและปลอดภัยได้ถ้าเรามีเงิน เอาของเก่าออกมาจากที่ซ่อนไว้เถอะครับ พวกเราสามคนจะต้องอดตายอย่างแน่นอน หากแม่ถูกตัดสินจำคุก!”"อดตาย?" คุณท่านวิลสันตอบอย่างเย็นชา “พวกแกทั้งสามคนมีมือและเท้า พวกแกจะไม่อดตายหรอกนะถ้าพวกแกแค่ออกไปทำงานเป็นนักสังคมสงเคราะห์! คริสโตเฟอร์ ให้ฉันบอกแกบางอย่างหน่อยก็แล้วกัน ของเก่าที่พ่อแกทิ้งไว้มันเป็นกองทุนสำรองเลี้ยงชีพ! แกไม่ควรจะมีความคิดตลก ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้!”คริสโตเฟอร์ไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้อีกต่อไป เขาลุกขึ้นยืนพร้อมกับพูดอย่างเย็นชาว่า “สิ่งที่พ่อทิ้งไว้ก็เพื่อลูก ๆ และหลาน ๆ ของเขาเช่นกัน! ใครให้สิทธิ์แม่ที่จะเก็บทุกอย่างไว้สำหรับตัวแม่เอง?”คุณท่านวิลสันตอบอย่างเย็นชาว่า “แล้วไง? ตอนนี้แกจะกบฏต่อฉันใช่ไหม? ได้! แกสามารถตะโกนใส่ฉันได้มากเท่าที่แกต้องการ เมื่อฉันตายก็จะไม่มีใครรู้ว่าของเก่าเหล่านั้นซ่อนอยู่ที่ไหน!”หลังจากนั้น หญิงชราก็ถอนหายใจพร้อมกับพูดว่า “แต่ถึงอย่างไรฉันก็เป็นหญิงชราที่มีชีวิตอยู่ต่อไปได้ไม่น

คริสโตเฟอร์ลูบหน้าผากเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “หากพวกเขาค้นเจอ มันก็จะจบลงสำหรับเรา!”ขณะที่พวกเขากำลังพูด ชายหนุ่มสวมเครื่องแบบก็เดินเข้าไปในวิลล่าพร้อมกับอุปกรณ์แปลก ๆ ในมือของเขาอุปกรณ์นั้นเป็นเสายาวที่มีวงกลมอยู่ข้างหน้า ดูเหมือนเครื่องตรวจจับทุ่นระเบิดที่ใช้กันทั่วไปในภาพยนตร์คริสโตเฟอร์ถามด้วยความประหลาดใจ “พ่อหนุ่ม นั่นเครื่องตรวจจับทุ่นระเบิดเหรอ?”ชายหนุ่มเพียงแค่ยิ้มก่อนจะพูดว่า “ไม่ใช่ครับ แต่จริง ๆ แล้วมันก็ค่อนข้างคล้ายกัน นี่คือเครื่องตรวจจับโลหะ มันจะส่งสัญญาณเตือนหากมีโลหะที่ตรวจพบอยู่ใต้ดิน เนื่องจากทุ่นระเบิดทำมาจากโลหะ เราจึงสามารถใช้สิ่งนี้เพื่อตรวจจับทุ่นระเบิดได้ แต่ระดับความไวต่างกัน”ทันทีที่คริสโตเฟอร์ได้ยินว่าเป็นเครื่องตรวจจับโลหะ เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “มันแย่พอแล้วที่คุณจะเข้ามาและยึดบ้านคนอื่น ทำไมต้องนำเครื่องตรวจจับโลหะไปตรวจบ้านคนอื่นอีกด้วยล่ะ?”อีกฝ่ายตอบว่า “จากประสบการณ์หลายปีของเรา โดยทั่วไปแล้วจะมีช่องที่ซ่อนอยู่มากมายในห้องใต้ดินของวิลล่า คนส่วนใหญ่มักจะซ่อนสิ่งของมีค่าไว้ในที่ซ่อนเหล่านี้ ดังนั้นงานของผมคือค้นหาตำแหน่งของสิ่งของที่ซ่อนอยู่

กล่าวอีกนัยหนึ่ง พวกเขาจะไม่เพียงแต่ไม่มีที่อยู่สำหรับสามเดือนข้างหน้า แต่เธออาจจะถูกส่งตัวเข้าคุกหลังจากสามเดือนอีกด้วย...คุณท่านวิลสันร้องไห้จนแทบหายใจไม่ออกและเธอรู้สึกเหมือนกับว่าชีวิตของเธอกำลังจะจบสิ้นลงแล้วหลังจากที่ตัวแทนจากศาลได้เตือนแล้ว เขาไม่ได้พูดอะไรอีก เขาก็หันหลังกลับไปจากนั้นก็ขึ้นรถของเขาจากไปทันทีสมาชิกครอบครัววิลสันได้แต่นั่งเฉย ๆ นอกบ้านด้วยกองเฟอร์นิเจอร์ที่ขาดรุ่งริ่งและพังยับเยิน รวมทั้งเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นจำนวนมาก พวกเขาไม่สามารถหยุดน้ำตาไม่ให้ไหลอาบแก้มได้พวกเขาทำอะไรไม่ถูกเลยในเวลานี้จู่ ๆ ก็มีฝนตกปรอย ๆรปภ.สองสามคนจากหมู่บ้านพวกเขาได้รีบวิ่งไปหาพวกเขา และพูดว่า “พวกคุณ ช่วยนำข้าวของของคุณไปด้วยและย้ายออกจากหมู่บ้านของเราโดยเร็วที่สุด โปรดอย่าส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของหมู่บ้านของเรา”“คุณกำลังพูดเรื่องอะไร?” คริสโตเฟอร์อดไม่ได้ที่จะตะโกนด้วยความโกรธ “ฉันอยู่ที่นี่มานานกว่ายี่สิบปีแล้ว และคุณกำลังจะบอกว่าฉันจะส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของหมู่บ้านนี้งั้นเหรอ? นี่คุณกำลังพยายามขับไล่ฉันออกจากที่นี่เหรอ?”อีกฝ่ายตอบอย่างเย็นชาว่า “ต้องขออภัย แต่ผมเพิ่