All Chapters of กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: Chapter 381 - Chapter 390

"ว่าไง ชาร์ลี แกไม่ได้คาดหวังว่าฉันจะเป็นคนที่โทรหาแกใช่ไหมล่ะ?”“เจสัน แกรนท์?” ชาร์ลีถามด้วยท่าทางเย็นชา “ทำไมโทรศัพท์ของแคลร์ถึงอยู่กับแก?”เจสันหัวเราะเยาะก่อนที่เขาจะพูดว่า “เพราะตอนนี้เมียของแกอยู่ในมือฉันแล้ว! ตอนนี้ฉันพร้อมที่จะถอดเสื้อผ้าของเธอทั้งหมดแล้ว เพราะฉันอยากจะสนุกกับร่างกายของเธอไงล่ะ!”หลังจากนั้นเจสันก็พูดอีกครั้งว่า “โอ้ ฉันได้ยินมาว่า แคลร์ยังบริสุทธิ์อยู่ใช่ไหมล่ะ? ฮ่าฮ่าฮ่า! ชาร์ลี แกนี่มันไร้ประโยชน์จริง ๆ ! แกแต่งงานกับแคลร์มานานกว่าสามปีแล้ว ยังไม่ได้นอนกับเธออีกเหรอ? ไม่ห่วงนะ วันนี้ฉันจะทำลายความบริสุทธิ์ของเธอให้แกเอง! ฮ่าฮ่าฮ่า!”ชาร์ลีโกรธมากในตอนนี้ เขาตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เจสัน! ฉันเตือนแกนะ ถ้าแกกล้าทำร้ายภรรยาของฉัน ฉันจะไม่ปล่อยแกไว้แน่!”“ไอ้เวรเอ๊ย!” เจสันกล่าวด้วยท่าทางเย็นชา “แกมีเวลายี่สิบนาที มาที่วิลล่าริมแม่น้ำ ถ้าแกมาไม่ทัน ฉันก็คงรับประกันให้ไม่ได้ว่าเมียของแกจะยังบริสุทธิ์อยู่รึเปล่านะ! เธออาจจะตายไปแล้วด้วยซ้ำ! ฮ่าฮ่าฮ่า!”ในเวลานี้แคลร์ตะโกนออกมาดัง ๆ “ชาร์ลี! คุณอย่ามาที่นี่นะ! พวกเขามีปืน!”เจสันตบแคลร์ไปที่ใบหน้าแล้ว

ชาร์ลีเจ๋งมากไม่ใช่เหรอ? เขารู้จักดอน อัลเบิร์ตไม่ใช่เหรอ? เขาโยนเจสันออกไปนอกหน้าต่างไม่ใช่เหรอ?ตอนนี้เขากำลังจะเอาชีวิตชาร์ลี!หลังจากก้าวเข้ามาในบ้าน ชาร์ลีมองไปที่แคลร์ด้วยสีหน้าขอโทษ “แคลร์ ผมขอโทษที่มาช้านะ”แคลร์ไม่รู้ว่าเธอรู้สึกประหลาดใจ มีความสุข กังวล หรือว่ากลัว เมื่อเห็นชาร์ลีเข้ามาในวิลล่าเพื่อช่วยเธอและแคลร์ก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกปลอดภัยเมื่อเห็นชาร์ลียืนอยู่ตรงหน้าเธอทันใดนั้นแคลร์ก็ร้องว่า “สามี… สามี…”เอเลนที่ถูกเตะลงกับพื้น ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกตัวขณะที่เธอคลานไปจับต้นขาของชาร์ลีขณะที่เธอพูดว่า “ชาร์ลี ลูกเขยที่รัก ฉันดีใจที่แกมาช่วยแม่ตอนนี้! ถ้าแกมาช้ากว่านี้ฉันคงตายไปแล้ว!”เมื่อเธอพูดอย่างนั้นเธอชี้นิ้วไปที่จัสติน และลูกชายของเขาก่อนที่เธอจะร้องว่า “นายรู้ไหมว่าเจสันคนนี้โกหกฉัน เขาบอกฉันว่าเขาอยากจะสารภาพรักกับแคลร์ และเขาก็ขอให้ฉันหลอกล่อให้แคลร์มาที่วิลล่านี่ แต่เขากลับต้องการใช้ประโยชน์จากแคลร์เท่านั้น และเขาก็มีความคิดอุบาทว์ ๆ กับฉันอีกด้วย! เขาทำให้ฉันกลัวแทบตาย บอกฉันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตถ้าเขาทำอะไรกับฉันจริง ๆ ?”ชาร์ลีขมวดคิ้วอย่าง

ขณะที่พวกเขามองไปที่ชาร์ลี พวกเขาทั้งคู่ต่างตระหนักว่ามีฟ้าร้อง และสายฟ้าอยู่รอบตัวเขาราวกับว่ามังกรกำลังลงมาเยือนโลก!เจสันตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนก “พ่อ! นี่อะไรวะเนี่ย? รีบยิงมันสิ! เร็วเข้า!”จัสตินตัวสั่นด้วยความตกใจ และเขารู้สึกได้ว่าขาของเขาอ่อนลงทันที หลังจากนั้นเขาก็โพล่งออกมาว่า “พ่อ… พ่อขยับมือไม่ได้เลย เหมือนกับว่าชาร์ลีเพิ่งเรียกฟ้าร้องสายฟ้ามาจากท้องฟ้า…”เจสันตื่นตระหนกมาก และเขากล่าวว่า “ในโลกนี้ไม่มีใครสามารถเรียกฟ้าร้อง และสายฟ้าได้หรอกพ่อ! ผมคิดว่ามันแค่แกล้งทำเหมือนว่ามันเป็นคนเรียกมา พราะกลัวว่าเราจะยิงมันตาย!”ชาร์ลีหัวเราะเยาะก่อนที่เขาจะพูดว่า “เจสัน ถ้าแกไม่เชื่อจริง ๆ ว่าฉันเป็นมังกรที่พระเจ้าส่งมาบนโลก แกจะให้นายเป็นพยานด้วยตัวแกเอง!”หลังจากนั้น ชาร์ลีก็มองไปที่จัสตินก่อนที่เขาจะพูดด้วยท่าทีเย็นชาว่า “จัสติน แกรนท์ อย่าลืมว่าลูกชายของแกคือคนที่ส่งแกไปตายในวันนี้!”หลังจากนั้นชาร์ลีก็ยกมือขึ้นมาทางจัสติน และะตะโกนว่า “สายฟ้าฟาด!”หลังจากได้ยินเสียงดังปัง มีแสงรอบตัวจัสติน และแสงที่ทรงพลังพวกนี้ทำให้เจสันมองไม่เห็นไปชั่วขณะ!เมื่อแสงสลายไปในที่สุดจั

มีบางอย่างที่เขาอยากจะพูด แต่เขาไม่กล้าพูด‘แกมันก็แค่ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของตระกูลวิลสัน ขยะชื่อดังไม่ใช่หรือไง?’เมื่อชาร์ลีเห็นว่าเจสันไม่กล้าพูดเขาก็ยิ้มก่อนจะพูดว่า “แกคงคิดว่าฉันเป็นแค่เศษขยะเหม็น ๆ ใช่ไหมล่ะ?”เจสันไม่กล้าตอบชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ให้ฉันได้บอกความจริงกับแกแล้วกันนะ ฉันเป็นนายน้อยของตระกูลเวดในอีสต์คลิฟฟ์ และฉันก็เป็นประธานของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปอีกด้วย แกคิดว่าตระกูลของแกมีอำนาจมากกว่าของฉันหรือเปล่าล่ะ?”เจสันรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากในเวลานี้ตระกูลเวด?ตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจมากที่สุดในประเทศไม่ใช่หรือ?ทำไม…ทำไมนายน้อยของตระกูลเวดในอีสต์คลิฟฟ์ถึงมาเป็นลูกเขยของตระกูลวิลสันในโอลรัสฮิลล์?เจสันไม่เข้าใจข้อเท็จจริงนี้เลย เขาจึงพูดว่า “ฉันไม่เข้าใจ… ฉันไม่เข้าใจเลย ถ้านายเป็นนายน้อยของตระกูลเวดจริง ๆ แล้วทำไมนายถึงเต็มใจอยู่ในฐานะลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของตระกูลวิลสันล่ะ? ทำไมนายต้องยอมให้ทุกคนวิพากษ์วิจารณ์ และเยาะเย้ยด้วย? นายสามารถทำให้ตระกูลวิลสันคุกเข่าต่อหน้านายได้อย่างง่ายดายเพียงแค่ปลายนิ้ว ทุกคนในโอลรัสฮิลล์จะยอมคำนับต่อหน้านายด้วยซ้ำ…”ชาร

หลังจากนั้นแคลร์ก็พูดกับชาร์ลีว่า “ที่รัก ไปเก็บกระเป๋าเถอะ!”ชาร์ลีพยักหน้าขณะที่เขาพูดว่า “ได้ครับ”แคลร์หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และพูดกับเอเลนว่า “หนูจะโทรหาพ่อ และบอกเขาว่าวันนี้หนูจะย้ายออก หนูจะไม่อยู่กับพ่อแม่แล้ว ไม่ว่าแม่จะทำอะไรผิดในอนาคต หนูจะไม่ตำหนิแม่ หรือดุด่าอะไรแม่อีก!”เอเลนตื่นตระหนกทันทีในชีวิตนี้ ความหวังเดียวของเธอก็คือแคลร์ไม่อย่างนั้น หากเธอต้องพึ่งพาจาค็อบ เธอคงจะไม่มีโอกาสได้พลิกชีวิตแน่คราวนี้ดูเหมือนแคลร์จะมีท่าทีมุ่งมั่นมาก ถ้าเธอโทรหาจาค็อบจริง ๆ ก็คงแก้ตัวอะไรไม่ได้อีกแล้วเอเลนจึงรีบเข้าไปกอดขาของแคลร์พร้อมโอดครวญและพูดว่า “แคลร์ได้โปรดอย่าทิ้งแม่ไป! แคลร์ อย่าทิ้งแม่ไปเลยนะ แม่รู้ว่าแม่เป็นฝ่ายผิด แม่รู้ว่าแม่ผิดเอง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะแม่มันใจแคบ และโลภมาก! แม่สัญญาว่าแม่จะเปลี่ยนตัวเอง โอเคไหมลูก? ให้โอกาสแม่ของลูกกลับใจเถอะนะ!”แคลร์จ้องมองแม่ด้วยสีหน้าว่างเปล่า “แม่ ถ้าแม่รู้ว่าแม่ทำผิดจริง ๆ แม่ควรขอโทษชาร์ลีสำหรับทุกสิ่งที่แม่พูด แล้วแม่ก็ควรขอบคุณชาร์ลีที่ช่วยชีวิตเราในวันนี้ด้วย!”เอเลนตอบโดยไม่รู้ตัว “ทำไมแม่ต้องขอบคุณไอ้ขยะนี่ด้วยล่