เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 382
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 383
เอเลนตกใจมากกับแผนร้ายของพ่อลูกคู่นี้!เธอตะโกนออกมา “พวกแกทั้งสองมันเลวร้ายยิ่งกว่าสัตว์! ฉันจะฆ่าพวกแก!”จัสตินตบหน้าเอเลน ขณะที่เขาตะโกนว่า “นังบ้า! ทำตัวให้น่ารักหน่อยสิ!”หลังจากนั้นเขาก็จับผมของเอเลนและลากเธอไปที่ห้องนอนด้านในเอเลนยังคงต่อต้าน และแคลร์ต้องการช่วยเธอ แต่เจสันไม่ให้โอกาสเธอทำเช่นนั้น เขาจับแขนเธอไว้แน่น และเธอก็ไม่สามารถขยับได้เลยจัสตินไม่คิดว่าเอเลนจะมีนิสัย และอารมณ์รุนแรงขนาดนี้! ดังนั้นเขาจึงตะโกนใส่เธออย่างโกรธเกรี้ยว "นังนี่! เธอไม่เชื่อเหรอว่าฉันจะยิงเธอทิ้ง?”ในตอนนี้จู่ ๆ เจสันก็พูดขึ้นมาว่า “พ่อครับ ชาร์ลีอาจจะมาถึงเร็ว ๆ นี้ ถ้าพ่อไม่เสร็จตามเวลาที่เขามาถึง ผมกลัวว่าผมจะจัดการกับเขาด้วยตัวเองไม่ได้”จัสตินลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะเตะเอเลนไปข้าง ๆ และพูดอย่างเย็นชาว่า “เอาล่ะ งั้นฉันจะฆ่าลูกเขยของเธอก่อนที่ฉันจะจัดการกับเธอก็แล้วกัน!”เอเลนตัวสั่นด้วยความตกใจสุด ตอนนี้ชาร์ลีเป็นความหวังเดียวของเธอ โอกาสเดียวที่ลูกสาวของเธอ และตัวเธอเองจะมีชีวิตรอดก็คือ ถ้าชาร์ลีมีความสามารถพอที่จะพาพวกเธอออกจากวิลล่าหลังนี้ ถ้าชาร์ลีไม่มีความสามารถเช่นนั้นก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 384
ชาร์ลีเจ๋งมากไม่ใช่เหรอ? เขารู้จักดอน อัลเบิร์ตไม่ใช่เหรอ? เขาโยนเจสันออกไปนอกหน้าต่างไม่ใช่เหรอ?ตอนนี้เขากำลังจะเอาชีวิตชาร์ลี!หลังจากก้าวเข้ามาในบ้าน ชาร์ลีมองไปที่แคลร์ด้วยสีหน้าขอโทษ “แคลร์ ผมขอโทษที่มาช้านะ”แคลร์ไม่รู้ว่าเธอรู้สึกประหลาดใจ มีความสุข กังวล หรือว่ากลัว เมื่อเห็นชาร์ลีเข้ามาในวิลล่าเพื่อช่วยเธอและแคลร์ก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกปลอดภัยเมื่อเห็นชาร์ลียืนอยู่ตรงหน้าเธอทันใดนั้นแคลร์ก็ร้องว่า “สามี… สามี…”เอเลนที่ถูกเตะลงกับพื้น ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกตัวขณะที่เธอคลานไปจับต้นขาของชาร์ลีขณะที่เธอพูดว่า “ชาร์ลี ลูกเขยที่รัก ฉันดีใจที่แกมาช่วยแม่ตอนนี้! ถ้าแกมาช้ากว่านี้ฉันคงตายไปแล้ว!”เมื่อเธอพูดอย่างนั้นเธอชี้นิ้วไปที่จัสติน และลูกชายของเขาก่อนที่เธอจะร้องว่า “นายรู้ไหมว่าเจสันคนนี้โกหกฉัน เขาบอกฉันว่าเขาอยากจะสารภาพรักกับแคลร์ และเขาก็ขอให้ฉันหลอกล่อให้แคลร์มาที่วิลล่านี่ แต่เขากลับต้องการใช้ประโยชน์จากแคลร์เท่านั้น และเขาก็มีความคิดอุบาทว์ ๆ กับฉันอีกด้วย! เขาทำให้ฉันกลัวแทบตาย บอกฉันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตถ้าเขาทำอะไรกับฉันจริง ๆ ?”ชาร์ลีขมวดคิ้วอย่าง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 385
“ไอ้เวรเอ๊ย!”เมื่อจัสตินเห็นว่าชาร์ลีไม่ได้จริงจังกับเขา เขาก็เยาะเย้ยก่อนที่เขาจะพูดว่า “แกนี่มันอวดดีจริง ๆ ! ก็ดี! ในเมื่อแกทำตัวแข็งกร้าวแบบนี้ วันนี้ฉันจะให้แกได้ลิ้มรสความเจ็บปวด! ฉันจะทำลายความเป็นลูกผู้ชายของแกซะ!”ในตอนนี้เจสันรีบพูดขึ้นว่า “พ่อครับ อย่าเพิ่งรีบทำแบบนั้นเลย! เพราะผมอยากถ่ายรูปตอนที่มันมีอะไรกับแม่ยายของมัน! เราทุบมือกับขาของมันดีกว่าไหม? แล้วเราค่อยจัดการกับมันทีหลัง!”“ก็ดี!” จัสตินแสยะยิ้มก่อนที่เขาจะพูดว่า “งั้นเราทุบมือกับขาของมันก่อน แล้วเราค่อยไลฟ์สดหน้ามัน!”เอเลนและแคลร์หน้าซีดทันทีเพราะทั้งคู่ต่างตกใจมาก จัสตินชี้ปากกระบอกปืนไปที่ต้นขาของชาร์ลีในเวลานี้เขามองไปที่ชาร์ลีก่อนที่เขาจะหัวเราะเยาะ “นี่คือราคาที่แกต้องจ่ายสำหรับการยั่วโมโหลูกชายของฉัน!”หลังจากนั้นเขาก็พร้อมที่จะเหนี่ยวไกในเวลานี้ชาร์ลีได้ปลดปล่อยพลังงานทางจิตวิญญาณบางส่วนออกจากมือของเขาอย่างเงียบ ๆ ทำให้เอเลนและแคลร์สลบไปเมื่อจัสตินเห็นว่า ผู้หญิงสองคนนั้นสลบไปแล้วเขาก็ตกใจ และโพล่งออกมาว่า “เกิดอะไรขึ้น? พวกมันเป็นลมไปเหรอ?”“ก็ไม่แน่นะ” เจสันตอบว่า “ช่างน่าผิดหวัง! ผมอยากให้
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 386
ขณะที่พวกเขามองไปที่ชาร์ลี พวกเขาทั้งคู่ต่างตระหนักว่ามีฟ้าร้อง และสายฟ้าอยู่รอบตัวเขาราวกับว่ามังกรกำลังลงมาเยือนโลก!เจสันตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนก “พ่อ! นี่อะไรวะเนี่ย? รีบยิงมันสิ! เร็วเข้า!”จัสตินตัวสั่นด้วยความตกใจ และเขารู้สึกได้ว่าขาของเขาอ่อนลงทันที หลังจากนั้นเขาก็โพล่งออกมาว่า “พ่อ… พ่อขยับมือไม่ได้เลย เหมือนกับว่าชาร์ลีเพิ่งเรียกฟ้าร้องสายฟ้ามาจากท้องฟ้า…”เจสันตื่นตระหนกมาก และเขากล่าวว่า “ในโลกนี้ไม่มีใครสามารถเรียกฟ้าร้อง และสายฟ้าได้หรอกพ่อ! ผมคิดว่ามันแค่แกล้งทำเหมือนว่ามันเป็นคนเรียกมา พราะกลัวว่าเราจะยิงมันตาย!”ชาร์ลีหัวเราะเยาะก่อนที่เขาจะพูดว่า “เจสัน ถ้าแกไม่เชื่อจริง ๆ ว่าฉันเป็นมังกรที่พระเจ้าส่งมาบนโลก แกจะให้นายเป็นพยานด้วยตัวแกเอง!”หลังจากนั้น ชาร์ลีก็มองไปที่จัสตินก่อนที่เขาจะพูดด้วยท่าทีเย็นชาว่า “จัสติน แกรนท์ อย่าลืมว่าลูกชายของแกคือคนที่ส่งแกไปตายในวันนี้!”หลังจากนั้นชาร์ลีก็ยกมือขึ้นมาทางจัสติน และะตะโกนว่า “สายฟ้าฟาด!”หลังจากได้ยินเสียงดังปัง มีแสงรอบตัวจัสติน และแสงที่ทรงพลังพวกนี้ทำให้เจสันมองไม่เห็นไปชั่วขณะ!เมื่อแสงสลายไปในที่สุดจั
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 387
เมื่อเจสันเห็นว่าขาของเขากลายเป็นเถ้าถ่านที่ลอยอยู่ในอากาศแล้ว เขาก็ตกใจมากจนร้องไห้ออกมาดัง ๆ เขาไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นเลยในที่สุดเขาก็เข้าใจว่า ชาร์ลีเป็นมังกรที่ส่งมาจากสวรรค์จริง ๆ และเขาก็ไม่ได้เป็นแค่แมลงต่อหน้าชาร์ลีด้วยซ้ำหลังจากนั้นชาร์ลีก็พูดด้วยท่าทีเฉยเมย “นับตั้งแต่ที่แกมองมาที่ภรรยาฉัน แกมีทางเดียวเท่านั้น! คือตายซะ!”ทันทีที่ได้ยินสิ่งนี้ เจสันก็กลัวมากจนสั่นระริกอย่างควบคุมไม่ได้ตาย?เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ เจสันก็ทรุดลงอย่างหมดท่าพร้อมร้องไห้อย่างขมขื่น และขอร้องว่า “นายเวด ฉันเสียขาไปแล้ว ตอนนี้ฉันเป็นคนพิการไปแล้ว! ได้โปรดปล่อยฉันออกไปเถอะนะ”ชาร์ลียิ้มเยาะก่อนที่เขาจะพูดว่า “แกไม่อยากไปกับพ่อของนายเหรอ? อย่าลืมสิว่า เขาตายก็เพราะแกนะ!”“ไม่ ฉันไม่อยากไป! ฉันไม่อยากตาย!” เจสันโบกมือของเขา ขณะที่เขาตะโกนอย่างบ้าคลั่งตาย?เขายังหนุ่มอยู่เลย! เขาจะกล้าเผชิญหน้ากับความตายได้อย่างไร?เขาต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ต่อไปชาร์ลีมองเขาด้วยสีหน้าสบาย ๆ ก่อนที่เขาจะหัวเราะเยาะ และพูดว่า “แกคิดว่า แกมีชีวิตอยู่แล้วมันจะดีมากกว่าตายงั้นเหรอ?”เจสันพยักหน้าอย
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 388
มีบางอย่างที่เขาอยากจะพูด แต่เขาไม่กล้าพูด‘แกมันก็แค่ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของตระกูลวิลสัน ขยะชื่อดังไม่ใช่หรือไง?’เมื่อชาร์ลีเห็นว่าเจสันไม่กล้าพูดเขาก็ยิ้มก่อนจะพูดว่า “แกคงคิดว่าฉันเป็นแค่เศษขยะเหม็น ๆ ใช่ไหมล่ะ?”เจสันไม่กล้าตอบชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ให้ฉันได้บอกความจริงกับแกแล้วกันนะ ฉันเป็นนายน้อยของตระกูลเวดในอีสต์คลิฟฟ์ และฉันก็เป็นประธานของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปอีกด้วย แกคิดว่าตระกูลของแกมีอำนาจมากกว่าของฉันหรือเปล่าล่ะ?”เจสันรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากในเวลานี้ตระกูลเวด?ตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจมากที่สุดในประเทศไม่ใช่หรือ?ทำไม…ทำไมนายน้อยของตระกูลเวดในอีสต์คลิฟฟ์ถึงมาเป็นลูกเขยของตระกูลวิลสันในโอลรัสฮิลล์?เจสันไม่เข้าใจข้อเท็จจริงนี้เลย เขาจึงพูดว่า “ฉันไม่เข้าใจ… ฉันไม่เข้าใจเลย ถ้านายเป็นนายน้อยของตระกูลเวดจริง ๆ แล้วทำไมนายถึงเต็มใจอยู่ในฐานะลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของตระกูลวิลสันล่ะ? ทำไมนายต้องยอมให้ทุกคนวิพากษ์วิจารณ์ และเยาะเย้ยด้วย? นายสามารถทำให้ตระกูลวิลสันคุกเข่าต่อหน้านายได้อย่างง่ายดายเพียงแค่ปลายนิ้ว ทุกคนในโอลรัสฮิลล์จะยอมคำนับต่อหน้านายด้วยซ้ำ…”ชาร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 389
ในตอนนี้เอเลนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกก่อนที่เธอจะตบหน้าอกของเธอแล้วพูดว่า “โชคดีเหลือเกิน! วันนี้ช่างโชคดีจริง ๆ ! วันนี้ฉันเกือบถูกจัสตินทำร้ายแล้ว…”แคลร์มองไปที่เธอก่อนที่เธอจะพูดอย่างหมดหนทางว่า “แม่คะ นี่แม่จะมีสติก่อนจะทำกับอะไรก็ตามในอนาคตได้ไหม? แม่อย่าเป็นพวกโลภมากแล้วก็ไม่ฉลาดได้ไหม? หนูไม่รู้ว่าเราจะทำอะไรได้บ้างก่อนหน้านี้ ถ้าไม่ใช่เพราะชาร์ลี วันนี้เราทั้งคู่คงต้องตายไปแล้ว!”เอเลนรู้ว่าเธอคิดผิด แต่เธอพูดด้วยท่าทีไม่เต็มใจว่า “แล้วยังไงล่ะ? แม่ก็ตกเป็นเหยื่อในเรื่องนี้เหมือนกันนะ! แล้วที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะชาร์ลี! ทุกอย่างเริ่มต้นจากชาร์ลี! ถ้าเขาไม่ยั่วโมโหเจสันตั้งแต่แรก เราก็คงไม่เจออันตรายแบบนี้ ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของชาร์ลีนั่นแหละ!”ตอนนี้แคลร์โกรธมาก และเธอก็ตะโกนว่า “แม่นี่ไม่น่าเชื่อเลยจริง ๆ !”หลังจากนั้นแคลร์ก็ผลักประตูให้เปิดออก และเธอก็ลงจากรถก่อนจะมุ่งหน้าเข้าไปในบ้านทันทีเมื่อเอเลนเห็นแคลร์วิ่งเข้าไปในบ้านด้วยความรีบร้อน เธอก็รีบเปิดประตูรถวิ่งตามลูกสาวไปชาร์ลีเองก็รีบตามไปโดยไม่พูดอะไรหลังจากเข้าไปในบ้าน ชาร์ลีก็รู้ว่าพ่อตาของเขาไม่อยู่บ้าน ดั
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 390
หลังจากนั้นแคลร์ก็พูดกับชาร์ลีว่า “ที่รัก ไปเก็บกระเป๋าเถอะ!”ชาร์ลีพยักหน้าขณะที่เขาพูดว่า “ได้ครับ”แคลร์หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และพูดกับเอเลนว่า “หนูจะโทรหาพ่อ และบอกเขาว่าวันนี้หนูจะย้ายออก หนูจะไม่อยู่กับพ่อแม่แล้ว ไม่ว่าแม่จะทำอะไรผิดในอนาคต หนูจะไม่ตำหนิแม่ หรือดุด่าอะไรแม่อีก!”เอเลนตื่นตระหนกทันทีในชีวิตนี้ ความหวังเดียวของเธอก็คือแคลร์ไม่อย่างนั้น หากเธอต้องพึ่งพาจาค็อบ เธอคงจะไม่มีโอกาสได้พลิกชีวิตแน่คราวนี้ดูเหมือนแคลร์จะมีท่าทีมุ่งมั่นมาก ถ้าเธอโทรหาจาค็อบจริง ๆ ก็คงแก้ตัวอะไรไม่ได้อีกแล้วเอเลนจึงรีบเข้าไปกอดขาของแคลร์พร้อมโอดครวญและพูดว่า “แคลร์ได้โปรดอย่าทิ้งแม่ไป! แคลร์ อย่าทิ้งแม่ไปเลยนะ แม่รู้ว่าแม่เป็นฝ่ายผิด แม่รู้ว่าแม่ผิดเอง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะแม่มันใจแคบ และโลภมาก! แม่สัญญาว่าแม่จะเปลี่ยนตัวเอง โอเคไหมลูก? ให้โอกาสแม่ของลูกกลับใจเถอะนะ!”แคลร์จ้องมองแม่ด้วยสีหน้าว่างเปล่า “แม่ ถ้าแม่รู้ว่าแม่ทำผิดจริง ๆ แม่ควรขอโทษชาร์ลีสำหรับทุกสิ่งที่แม่พูด แล้วแม่ก็ควรขอบคุณชาร์ลีที่ช่วยชีวิตเราในวันนี้ด้วย!”เอเลนตอบโดยไม่รู้ตัว “ทำไมแม่ต้องขอบคุณไอ้ขยะนี่ด้วยล่
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
