บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 831 - บทที่ 840

เมื่อเซ็ตตี้น้อยเห็นว่าแอนไม่ได้เคลื่อนตัวออกไป เธอจึงพูดว่า “คุณยายคอนเนอร์ คุณเป็นคนที่รีบขายบ้านหลังนี้ไม่ใช่เหรอคะ แบะตอนนี้คุณเป็นคนที่ปฏิเสธที่จะจากไปอีก คุณคิดว่าคุณจะอยู่ที่นี่ตลอดไปได้แม้ว่าเราจะขายบ้านหลังนี้ไปแล้วก็ตาม งั้นเหรอ? นั่นจะมีสิ่งดี ๆ บนโลกนี้ได้ยังไงกัน? แม้ว่าจะมี มันจะไม่เกิดขึ้นกับคนเจ้าเล่ห์และวางแผนไว้อย่างเห็นแก่ตัวอย่างคุณได้เลย เพราะมีคำกล่าวว่าความสำเร็จจะเกิดขึ้นได้เฉพาะกับคนที่ขยันทำงานอย่างหนักเท่านั้น”ใบหน้าของแอนเปลี่ยนเป็นมืดมนทันทีเธอวางแผนที่จะขายคฤหาสน์เซเวียร์มาเป็นเวลานานแล้ว แต่ในท้ายที่สุดนี้ เธอจะไม่ได้รับส่วนแบ่งของเงินด้วยซ้ำ แล้วเธอจะจากไปแบบนั้นได้อย่างไร?ดวงตาที่หลักแหลมของแอนจับจ้องไปที่จอร์จ “คุณท่าน ในเมื่อบ้านนี้ขายได้ 5 หมื่นล้านแล้ว ดังนั้นคุณควรแบ่งเงินบางส่วนกับเราเพราะได้เงินมากมาย จริงไหม?”เซร่าและเซธถึงกับดีใจ พวกเขามองจอร์จอย่างคาดหวังจอร์จกล่าวว่า “แน่นอน พวกคุณจะได้เงินบางส่วน”แองเจลีนมองไปที่แม่ของเธอ ริมฝีปากของคุณนายเซเวียร์เริ่มแยกออกจากกันหลายครั้งราวกับเธอมีอะไรจะพูดออกมา ทว่า เธอกลับหยุดพูดในที่สุดแ

ดวงตาของเซร่าแดงก่ำและเธอหยุดร้องไห้ไม่ได้เลยแองเจลีนอยากจะยื่นทิชชู่ให้เธออย่างไรก็ตาม เซร่าจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่แดงก่ำและพูดอย่างโกรธเคืองว่า “อย่าพยายามทำตัวเป็นนักบุญหน่อยเลยแองเจลีน ฉันจะไม่ขอบคุณเธอ ตรงกันข้ามด้วยซ้ำ ฉันรู้สึกรังเกียจ“ฉันอิจฉาเธอมาตลอดตั้งแต่ยังเด็ก ทำไมทุกคนถึงชอบเธอ? ในที่สุด ฉันก็รู้แล้ว เธอเป็นคนโชคดีมากที่ได้เกี่ยวข้องกับนายน้อยที่มีชื่อเสียงอย่างเจย์ และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ตระกูลเซเวียร์เปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับเธอ”มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเซร่า เธอดูเหมือนกำลังระบายความโกรธของเธอ “ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียใจกับเธอ เพราะเจย์ไม่รักเธอแล้ว ในที่สุด เธอก็รู้ว่าการถูกดูถูกเหมือนฉันเป็นยังไงสินะ"“ฮี่ฮี่ ตอนนั้นฉันงี่เง่าเอง ฉันพยายามอย่างมากที่จะได้รับการยอมรับจากครอบครัวนี้ ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้ว ในโลกนี้ไม่มีความรักมาจากไหนได้เลย หากเธอต้องการให้พวกเขาเห็นคุณค่าของเธอ เธอต้องยืนให้สูงกว่าพวกเขา”หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น เธอก็มีแววตาที่เป็นลางร้ายและรอยยิ้มเยือกเย็นแสดงออกมาบนริมฝีปากของเธอจากนั้น เธอก็เดินจากไปแองเจลีนส่ายหัวและถอนหายใจเมื่อมองดูเธอจากไ

เซร่าร้องไห้และพูดว่า “คุณพ่อ โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันไม่อยากมีชีวิตที่ย่ำแย่แบบนี้อีกแล้ว ฉันไม่มีที่จะอยู่ในที่นี่ครอบครัวนี้ได้ ไม่เป็นไร ถ้าคุณไม่ต้องการฉัน จากนี้ไปฉันจะอยู่เพื่อตัวเอง”แจ็คสั่งคนขับรถ "ออกรถได้”รถหรูพาเซร่าออกไปแอนร้องเสียงดัง “ลูกสาวของฉัน คุณใจร้ายขนาดนี้ได้ยังไง?”จอร์จดุแอน “กล้าดียังไงถึงมาร้องไห้? เธอเองที่เป็นคนทำสิ่งนี้ไม่ใช่เหรอ?”แอนเริ่มสะอื้นอย่างอับอายเมื่อพวกเขาเข้าไปในบ้าน คุณปู่เซเวียร์ได้ลงมาชั้นล่าง เขานั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม“แกมีความสุขที่มันมาถึงจุดนี้ไหม?” คุณปู่เซเวียร์ถามอย่างโกรธจัดไม่มีใครกล้าพูดอะไรคุณปู่เซเวียร์กล่าวว่า “ฉันแก่แล้วและไม่มีเวลาเหลือมากนัก แกขายบ้านหลังนี้และใช้ทรัพย์สินของครอบครัวเซเวียร์ไปทั้งหมด นั่นเป็นสิ่งที่ดี ฉันขอเดาเลย ฉันจะไม่มีอะไรต้องกังวลเมื่อฉันเข้าไปอยู่ในโลงศพแล้ว”จอร์จก้มหน้าลงด้วยความละอาย “คุณพ่อครับ มันเป็นความผิดของผมทั้งหมด”คุณปู่เซเวียร์พูดด้วยความผิดหวัง “แกควรถอยออกมา ถ้าแกรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว ให้คนที่มีความสามารถเข้ามาแทนที่แกซะ”การจ้องมองด้วยสายตาไปที่แองเจลีนและเซธ

แองเจลีนยื่นสัญญาที่เธอได้เตรียมไว้ล่วงหน้าให้กับเจย์ “ท่านอาเรส ดูสัญญานี่หน่อยค่ะ ฉันหวังว่าคุณจะสามารถสนับสนุนโครงการพัฒนาอุปกรณ์อัจฉริยะระดับไฮเอนด์ของเซเวียร์ กรุ๊ปต่อนะคะ แน่นอนว่า เรื่องผลตอบแทนค่าสิทธิบัติที่สูงกว่าราคาตลาดให้กับแกรนด์ เอเชียได้ค่ะ”เจยย์มองไปที่เอกสารกองโต มันนานมาแล้วที่เขาเห็นผู้หญิงคนนี้ทำตัวจริงจัง ดูเหมือนว่าเธอได้รับช่วงต่อเซเวียร์ กรุ๊ปที่เต็มไปด้วยปัญหา“แองเจลีน เธอคิดว่าเธอสามารถนำพาเซเวียร์ กรุ๊ปกลับมามีชีวิตได้งั้นเหรอ?” เจย์ถามเล็กน้อย เสียงของเขาดูไร้ความรู้สึก อย่างไรก็ตาม แววตาที่ทรงสเน่ห์ของเขามีประกายความประชดประชันแองเจลีนรู้ว่าเซเวียร์ กรุ๊ปใกล้ตายแล้ว อย่างไรก็ตาม เพื่อที่จะเติมเต็มความปรารถนาของคุณปู่ของเธอ เธอจึงทำได้แค่แบกรับภาระนี้ไว้บนบ่าของเธอ“ฉันคิดว่าคุณเคยได้ยินคำกล่าวที่ว่า ‘ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น’ ไหมล่ะ?” แองเจลีนถามเจย์ยิ้มเยาะ ริมฝีปากของเขาเม้มเข้าด้วยกันราวกับว่าเขากำลังยิ้ม “ใคร ๆ ก็พูดจาใหญ่โตได้”แองเจลีนกล่าวอย่างมีอารมณ์ร่วม “ฉันไม่ได้พูดจาใหญ่โต ย้อนกลับตอนนั้น คุณปู่ของฉันเริ่มจากศูนย์และ

โคลเจ็บปวด “ผู้หญิงมากมายอยากที่จะมีเรื่องอื้อฉาวกับผม แต่คุณกลับไม่อยาก ตอนนี้ผมกำลังให้โอกาสคุณอยู่และคุณกำลังปฏิเสธมันเนี่ยนะ? แองเจลีน ผมดูแย่ในสายตาของคุณขนาดนั้นเลยเหรอ?”“โคล คุณไม่ได้แย่ แต่คุณกับฉันแค่ไม่เข้ากัน คุณรู้ไหมว่าโชคชะตาจะกำหนดผลลัพธ์ของความสัมพันธ์? คุณมาช้าเกินไป และฉันก็ได้สลักชื่อของใครบางคนในใจของฉันไว้แล้ว นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงยอมรับคนอื่นไม่ได้” แองเจลีนกล่าวโคลบ่น “คุณโทษผมได้ด้วยเหรอ? ผมเด็กกว่าเจย์ถึงสิบปีในตอนที่แม่ของผมคลอดผม ปรมาจารย์ด้านความรักคนนั้นก็ไล่คุณไปเมื่อตอนคุณอายุ 18 ปี และผมก็ยังเล่นสกปรกอยู่ในผ้าอ้อม ผมจะเทียบเขาได้ยังไง?”โคลถอนหายใจ “แองเจลีน นี่ไม่ยุติธรรมกับผมเลย”แองเจลีนก็พูดเช่นกันว่า “ไม่มีความยุติธรรมในความรัก”ก็เหมือนกับเธอและเจย์ เขามักจะเป็นคนที่บอกทิศทางว่าความสัมพันธ์จะไปทางไหนในขณะที่เธอมักจะเชื่อฟังเขาสั่งเขาอยู่เสมอเขาชอบเธอ ดังนั้น เขาจึงคุมขังเธอไว้กับเขา เมื่อเขาไม่ชอบเธอ เขาก็จะไล่เธอไปง่าย ๆโคลมองที่แองเจลีนที่กำลังดูเศร้ามอง ณ จุดนี้ เขาถามด้วยความสงสัย “เขามีดีอะไร?”ในตอนนั้น แองเจลีนไม่มีคำตอบ