All Chapters of บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Chapter 441 - Chapter 450

หลังจากที่คาเลนพูดออกคำสั่งของเธอด้วยท่าทางที่ยังดูสง่างาม ทุกคนในห้องก็เงียบลงทันที พวกเขาทั้งหมดจ้องมาไปที่เธอและอีวอนอีวอนแสดงรอยยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เธอชอบความรู้สึกที่ได้เป็นศูนย์กลางของความสนใจทั้งหมดนี้มาเดลีนหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นป้าและหลานสาวอยู่ข้างหน้าเธอ “คุณจะรับช่วงต่อเหรอคะ? คุณจะรับผิดชอบอะไรล่ะ? เป็นตัวตลกเหรอ?”คาเลนรู้สึกเสียหน้า “วีล่า เธอคิดว่าเธอเป็นใคร? กล้าดียังไงมาพูดจาแบบนั้นกับฉัน? เธอเป็นแค่ภรรยาของเจเรมี่เท่านั้น เธอมีคุณสมบัติอะไรบ้างที่จะบริหารบริษัทวิทแมน?”คาเลนพูดก่อนจะจ้องไปที่อีวอน “อีวอน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอจะนั่งตรงนี้ เมื่อเจเรมี่กลับมา ป้าจะบอกเขาว่าตอนนี้เธอได้เป็นเลขาของเขาแล้ว”อีวอนรู้สึกปราบปลื้มเมื่อได้ยินแบบนั้น “ขอบคุณค่ะ ป้าคาเลน!” เธอยิ้มและนั่งลงตรงที่นั่งของมาเดลีน“แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่? ออกไป! ไปจัดการงาน มิสเลย์ดี้ ของเธอสิ เธอไม่ได้มีงานอะไรอยู่ในบริษัทวิทแมนนะ” คาเลนไล่มาเดลีนออกไป จากนั้นเธอก็นั่งตัวตรงและแกล้งทำเป็นกล่าวว่า “เราจะไม่ประชุมกันเหรอ? เริ่มกันเลยสิ”หัวหน้าแผนกต่างมองหน้ากัน ไม่มีใครฟังคำสั่งของคา

หลังจากที่มาเดลีนพูดอย่างนั้น ใบหน้าของคาเลนก็ซีดลง เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อมองไปยังใบหน้าที่สวยงามแต่เย็นยะเยือกตรงหน้าเธออย่างไม่เชื่อเมื่ออีวอนเห็นใบหน้าซีดเซียวและท่าทางตกตะลึงของคาเลน เธอก็รู้สึกสับสน คำพูดของมาเดลีนทำให้เธอยิ่งรู้สึกสับสบเข้าไปอีก“คุณป้าคาเลน คุณ…”“มะ-เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ?” คาเลนไม่สนใจอีวอน เธอเอื้อมมือออกไปและชี้ไปที่มาเดลีนและกล่าวว่า “พูดอีกครั้ง เธอ-เธอเป็นใครนะ?”มาเดลีนเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างไม่ใส่ใจเมื่อเห็นคาเลนพูดตะกุกตะกักด้วยความกลัวเธอเลิกคิ้วขึ้นและจ้องตรงไปที่คาเลน“มันเกิดขึ้นที่นี่ในวันนั้น คุณบอกว่าฉันจะเป็นหนึ่งในตระกูลวิทแมนและแต่งงานกับเจเรมี่ ถ้าคนตายฟื้นคืนชีพได้ ตอนนี้ในฐานะ ‘คนตาย’ ฉันกำลังยืนอยู่ตรงหน้าคุณ เป็นยังไงบ้าง? ตกใจไหม?”“...”คาเลนรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรงผิดจังหวะ เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความหวาดกลัว “ธ-ธะ-เธอไม่ใช่ วีล่า ควินน์ หรอกเหรอ!”มาเดลีนแสดงรอยยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ “มันก็แค่สามปีเอง ลืมฉันเร็วไปหรือเปล่าแม่สามีที่รัก?”“...” คาเลนพูดตะกุกตะกักขณะจ้องมาเดลีนวีล่าเคลื่อนตัวอันสง่างามของเธอและเดิ

ก่อนหน้านี้ มาเดลีนรู้วิธีเผชิญหน้ากับทุกคนอยู่แล้วแต่เมื่อเธอมองไปที่อาวุโสวิทแมนผมขาวที่อยู่ข้างหน้าเธอ เธอก็รู้สึกเจ็บปวดในใจ เธอยังคงมองเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างใจเย็น“คุณปู่ คุณพูดถูก ฉันคือแมดดี้”ในที่สุดเธอก็ยอมรับเรื่องนี้กับอาวุโส เธอรู้สึกได้ถึงน้ำตาที่ไหลรินที่หางตา“คุณปู่คะ ขอบคุณที่ไว้วางใจและสนับสนุนฉันตลอดหลายปีที่ผ่านมา ในตระกูลนี้ คุณเป็นคนเดียวที่ดีกับฉัน ฉันจะจดจำคุณไปตลอด”อาวุโสวิทแมนเดินไปข้างหน้ามาเดลีนช้า ๆ ด้วยไม้เท้าของเขา ดวงตาที่หย่อนหยานและขุ่นมัวของเขามองเธออย่างเป็นห่วงและเข้าใจ“สาวน้อย ในที่สุดเธอก็ยอมรับเสียที ฉันมีความสุขจริง ๆ”เมื่อมองเห็นสายตาที่จ้องมองมาด้วยความรักของอาวุโส มาเดลีนก็รู้สึกอยากขอโทษในทันที “ฉันขอโทษค่ะ คุณปู่ ฉันแค่กลัวจะทำให้คุณปู่ผิดหวัง”“ไม่หรอก ฉันดีใจที่ได้พบเธอคนใหม่” อาวุโสยกมือขึ้นและคว้ามือของมาเดลีน ฝ่ามือเย็นของเขาพยายามทำให้มาเดลีนรู้สึกอุ่นขึ้น “เจเรมี่ทำผิดต่อเธอมามาก ความมั่งคั่งและอำนาจไม่มีค่าอะไรเท่าชีวิตของมนุษย์ ขอบคุณพระเจ้าที่เธอยังมีชีวิตอยู่”“คุณปู่…”“ปู่จะคอยสนับสนุนเธอเหมือนเมื่อก่อน”คำตอ

แม้มาเดลีนจะแปลกใจกับการกลับมาของเจเรมี่ที่กลับมาเร็วกว่ากำหนด แต่เธอก็สงบสติอารมณ์ไว้ได้ เธอยังมีรอยยิ้มแสดงอยู่บนใบหน้าของเธอชายคนนั้นเดินเข้ามาหาเธอ ความเย็นยะเยือกรอบ ๆ ตัวทำให้เขาดูแข็งแกร่งราวกับผู้เผด็จการ ทุกทำให้ทุกสิ่งรอบตัวเขาเป็นเพียงอุปกรณ์ประกอบฉากเท่านั้นเขามุ่งตรงไปข้างหน้าโดยไม่สนใจคนอื่น ๆ รอบข้างที่อยู่ในห้อง ดวงตาสีเข้มของเขาสะท้อนเพียงใบหน้าที่สวยงามของมาเดลีนเขาเดินมาข้างหน้า และทุกย่างก้าว ทุกจังหวะการเต้นของหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นจนกระทั่งเขามาหยุดอยู่ต่อหน้ามาเดลีนหลังจากที่ผู้ถือหุ้นรายหนึ่งดึงสติตัวเองกลับมา เขาก็กล่าวว่า “คุณกลับมาทันเวลาพอดี คุณวิทแมน ภรรยาของคุณบอกว่า...”“พวกคุณทุกคน ออกไปให้หมด”เจเรมี่ขัดจังหวะการพูดของเขาคนนั้นอย่างเย็นชา ดวงตาของเขายังคงจับจ้องไปที่ใบหน้าของมาเดลีนผู้ถือหุ้นต่างมองหน้ากันอย่างสับสน และพวกเขาก็เดินออกไปมาเดลีนกับเจเรมี่เป็นสองคนที่เหลืออยู่ในห้องประชุมขนาดใหญ่มาเดลีนพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบว่า “คุณกลับมาเร็วกว่าปกติ ฉันคิดว่าคุณคงรู้อยู่แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น”เธอไม่ได้พูดจาอ่อนหวานเหมือนเมื่อก่อน ในเวล

มาเดลีนพูดจบโดยไม่ลังเล เธอกวาดสายตามองไปทั่วใบหน้าของเจเรมี่ ก่อนที่เธอจะเดินจากไปเจเรมี่จับมือของมาเดลีนไว้เพียงต้องการให้เธอหยุดเดินเธอมองเขาด้วยสายตาเย็นชา “มีอะไรอีก? นายอยากจะลงโทษฉันด้วยวิธีป่าเถื่อนของนายหรือไง? เจเรมี่ ฉันไม่ใช่มาเดลีนคนเดิมที่ยอมให้นายดูถูกและทำให้อับอายอีกต่อไปแล้ว ฉันไม่กลัวนายหรอก!”เธอมองเข้าไปในดวงตาลึกลับของผู้ชายคนข้างหน้าอย่างไม่เกรงกลัว ดวงตาที่มั่นคงของเธอที่ทำให้เธอดูเย่อหยิ่งและอยู่เหนือกว่าผู้ยิ่งใหญ่คนไหน ๆ เจเรมี่ไม่ได้โกรธ ดวงตาที่ชวนหลงใหลของเขาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าที่ไร้ที่ติของมาเดลีน ขณะที่เขามองตรงมาที่เธออันที่จริง เขารู้อยู่แล้วว่าสิ่งที่ผ่านมาที่เธอบอกเขาเป็นแค่เรื่องโกหกเขาโกหกตัวเองเพื่อให้มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเธอและในตอนสุดท้าย วันนี้ก็มาถึงหลังจากนิ่งเงียบไปชั่วขณะ เจเรมี่พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเล็กน้อย “ฉันมีคำถามจะถามเธอ”มาเดลีนมองชายตรงหน้าเธออย่างเย็นชา แล้วเธอได้ยินเขาถามว่า “เธอยังรักฉันอยู่ไหม?”มาเดลีนหัวเราะเบา ๆ ราวกับว่าเธอกำลังได้ยินเรื่องตลกขบขันหลังจากที่เธอหยุดหัวเราะ เธอก็มองไปที่เขา “เจเรมี่ นายไม่ค