All Chapters of บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Chapter 261 - Chapter 270

เอวาไม่มั่นใจบางอย่าง เธอเองก็อยากจะเถียงต่อ แต่หลังจากที่เธอได้ยินเจเรมี่พูดเเบบนั้น ความคาดหวังที่มีในของเธอได้ดับวูบลงทันทีเธอมองมาเดลีนอีกครั้งและเผยความรู้สึกท้อแท้หลังจากเห็นใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเธอ‘นี่มันไม่ใช่แมดดี้จริง ๆ เหรอ?‘ไม่จริง เป็นไปไม่ได้’เอวาจ้องเจเรมี่ดอย่างโกรธเคืองเธอกัดฟันกรอด ๆ “เจเรมี่ นี่ต้องเป็นกับดักแน่ ๆ เธอเป็นแมดดี้ แน่นอน! นายคือคนที่ —”“พอสักที” มาเดลีนเอ่ยขัดจังหวะน้ำเสียงของเธอเย็นชา “ฉันไม่สนใจว่าเคยเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับมาเดลีน แต่มันไม่มีอะไนเกี่ยวข้องกับฉันเลยสักนิด ฟังให้ดี ให้ชัด ๆ อีกครั้ง ฉันไม่ใช่ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด”เธอก็เงยหน้าขึ้นมองเจเรมี่ทันทีที่เอ่ยจบ “วันนี้ฉันว่าหยุดพักก่อนดีกว่า ฉันสงสัยว่าคุณพอมีเวลาไปกับฉันไหม คุณวิทแมน?”เจเรมี่มองดวงตาที่ชวนหลงใหลของเธอแล้วยิ้มออกมา “มันจะเป็นเกียรติของผมมาก”เขาพูดออกมาพร้อมกับจับมือของมาเดลีนทุกคนรอบข้างได้หลีกทางให้พวกเขาอย่างรู้งาน จากนั้น พวกเขาเฝ้ามองในขณะที่เจเรมี่เดินออกไปทั้งที่ยังจับมือของมาเดลีนอยู่เอวาและแดเนียลวิ่งตามพวกเขาไปทันที ทว่า พวกเขาเห็นมาเดลีนได้เข้าไปใ

‘เอวาฉันไม่ลืมมันหรอกนะ‘นั่นคือเหตุผลที่ฉันกลับมานี่อีกครั้งเพื่อแก้แค้น นี่มันก็เพื่อตัวฉันเอง แต่ส่วนใหญ่มันคงเป็นเพราะสำหรับเด็กคนนั้นด้วย’เมื่อเอวาผิดสังเกตที่มาเดลีนไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยแม้เวลาผ่านไปนานสักพัก เธอวิ่งเข้าไปคว้ามือของเธอด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน “แมดดี้ ได้โปรด มากับเรา แดนคือคนที่รักและห่วงใยเธออย่างแท้จริง หยุดโดนขยะชิ้นนั้นหลอกสักที!”“หุบปากได้แล้ว” มาเดลีนเอ่ยขัดจังหวะเธออย่างกระชั้นชิด “ฉันเคยบอกคุณหลายครั้งแล้วว่าฉันไม่ใช่ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด อีกอย่างนะ ทำไมฉันถึงอยู่กับคุณวิทแมนไม่ได้? การกระทำที่ผ่านมาของเขามันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย? ฉันรู้แค่ว่าฉันมีความสุขที่ได้อยู่กับเขา และฉันก็สนุกที่ได้อยู่กับเขาด้วย ได้โปรด หยุดคุกคามฉันสักที!”มาเดลีนเอ่ยจนจบพร้อมกับน้ำเสียงเย็นชา จากนั้น เธอได้ผลักมือของเอวาออกจากตัวเธอเธอหันกลับมาและจับแขนของเจเรมี่และแสร้งทำเป็นดูสนิทสนมกับเขา “เจเรมี่ ไปคุยกันที่อื่นเถอะ คนพวกนี้น่ารำคาญซะจริง”“ได้” เจเรมี่ตอบกลับคำเดียวอย่างไร้อารมณ์ เขาไม่ได้รู้สึกรำคาญเมื่อมือของมาเดลีนอยู่บนแขนของเขาก่อนที่เขาจะหันกลับมา เขาจ้องที่เอว

มาเดลีนเงยหน้าขึ้นและดวงตาของเธอสบเข้ากับดวงตาที่หรี่แคบของเฟลิเป้ ดวงตาที่ดูใจดีโอบกอดเธอไว้แน่นในอากาศที่อบอุ่นเช่นนี้“ผมจะสนับสนุนคุณในทุกสิ่งที่คุณอยากทำ เว้นแต่ว่า ถ้าเป็นไปได้ ผมไม่อยากให้คุณแก้แค้นด้วยวิธีนี้จริง ๆ ”เฟลิเป้เอามือออกมาขณะที่นิ้วของเขาเริ่มแตะลงบนใบหน้าอันอ่อนนุ่มของเธอ ความเย็นของปลายนิ้วทำให้มาเดลีนสั่นสะท้านมีความลับมากมายซ่อนอยู่หลังดวงตาที่ไร้ที่สิ้นสุดของเขา ราวกับว่าใครบางคนจะถูกดูดเข้าไปในดวงตานั้นหากมองทะลุไปยังดวงตาคู่นั้นของเขาและมองมันอยู่อย่างนั้นนานเกินกว่าหนึ่งวินาทีเมื่อมาเดลีนกำลังจะขยับตัวหนี แต่เฟลิเป้กลับเข้าไปใกล้เธอมากขึ้นใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาถูกขยายให้ใหญ่ขึ้นใกล้ใบหน้าเธอ เผยให้เห็นถึงอำนาจและพลังที่เหนือกว่าและความเป็นเจ้าของ “เขาไม่คู่ควรที่จะได้คุณไป ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนนั้น”มาเดลีนรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นในขณะที่เขาพูดออกมาดังนั้นเธอไปไหนไม่ถูกเลย และเมื่อเธอดึงสติตัวเองกลับมาได้อีกครั้ง เธอห็นว่าริมฝีปากของเฟลิเป้ค่อย ๆ เข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่เธอกำลังจะหลบหนีจากเขาไป เขาได้หยุดการกระทำที่อุกอากนี่อ

“วีล่า ควินน์ นี่เธอกล้าวางแผนคิดร้ายกับฉันงั้นหรอ นังสารเลว?!” เมเรดิธเปลือกนอกแตกแล้วภาพลักษณ์ภายนอกที่ดุอ่อนแอและบอบภายในวิดีโอที่เธอถ่ายนั้นหายไปโดยปลิดทิ้งเธอลุกขึ้นยืนและขบฟันกรอด ๆ ใขณะที่เธอคว้ามีดปอกผลไม้บนโต๊ะข้างเตียงมาถือไว้ เธอกำลังจะตวัดมีดให้บาดหน้าของมาเดลีน ในทางกลับกัน โรสไม่ได้ห้ามปรามธอเลย เธอหวังว่าเมเรดิธจะสอนบทเรียนให้ผู้หญิงที่น่ารำคาญคนนี้ได้รู้สำนึกบ้างเท่านั้นมีดที่เข้ามาใกล้เธอมากขึ้นถูกฉายผ่านม่านตาเธอ มาเดลีนจำได้ดีว่ารอยมีดสองแผลที่เมเรดิธ เคยทิ้งไว้บนใบหน้าของเธอในตอนนั้น ฉากนั้นปรากฏขึ้นในหัวเหมือนฝันร้ายในความมืดเธอดึงสติตัวเองกลับมาอย่างรวดเร็วและสามารถหลบหลีกวิถีของใบมีดมันวาวได้อย่างทันท่วงที“หยุดหนีนะ นังสารเลว!” ไฟแห่งความโกรธโหมไหม้ไปทั่วหน้าหน้าอกของเมเรดิธ เธอถือมีดปอกผลไม้ไว้แน่นอีกครั้ง “ฉันจะบอกอะไรให้นะ วีล่า ควินน์ นี่คือวิธีที่ฉันทำให้มาเดลีนเสียโฉมในตอนนั้น ถ้าขืนเธออกล้ามาล้ำเส้นฉันอีกครั้ง ฉันจะให้เธอได้ลิ้มรสความเจ็บปวดแบบเดียวกับที่ยัยนอกคอกนั้นรู้สึก!”มาเดลีนรีบวิ่งหนีเธอออกไป แต่แล้ว โรสเข้ามาเพื่อจับตัวเธอไว้เมเรดิธยิ้

‘แต่ก็นะ คุณก็ไม่เคยให้ความอบอุ่นกับฉันมาก่อนเลย’‘คุณรู้ไหมว่าฉันเจ็บปวดเเค่ไหนตอนที่คุณปักเรื่องราวเลวร้ายทิ้งไว้ในใจฉัน?’‘คุณไม่รู้หรอก…’เจเรมี่พามาเดลีนมาพบหมอ หลังจากแน่ใจแล้วว่าเธอไม่เจ็บตรงไหนใด ๆ เขาถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจในที่สุดแม้ว่ามาเดลีนจะปฏิเสธหลายครั้งก็ตาม แต่เจเรมี่ก็ยืนยันที่จะไปส่งเธอที่อพาร์ตเมนต์เจเรมี่เหมือนจะเบาใจเมื่อไม่เห็นเฟลิเป้ไม่อยู่รอบ ๆ มาเดลีนตัดสินใจไล่เขาออกไปเพราะเธอกลัวว่าเขาจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างในนั้น “คุณวิทแมน คุณควรกลับไปเยี่ยมภรรยาของคุณที่โรงพยาบาลจะดีกว่า”“ผมบอกคุณกี่ครั้งแล้วว่า เธอไม่ใช่คู่หมั้นของผมอีกแล้ว” เขาเอ่ยอย่างเย็นชามองในตาของมาเดลีนในนั้นมีแววประหลาดปรากฏขึ้น “และอย่าเรียกผมว่าคุณวิทแมนอีกนะตอนเจอกันครั้งหน้า คุณเรียกผมแค่ชื่อก็พอ”มาเดลีนมองเขาอย่างประหลาดใจ เธอกำลังจะพูดอะไรออกไปแต่โทรศัพท์ของเจเรมี่กลับดังขึ้นเสียก่อนเขามองไปที่หน้าจอมือถือในขณะที่ใบหน้าเคร่งขรึมขึ้นอย่างรวดเร็วเขาตัดสายโทรศัพท์ทิ้ง แต่หลังจากนั้นไม่ถึงสองวินาที มันกลับดังขึ้นอีกครั้งครั้งนี้ เขากดรับสาย ในห้องนั้นเงียบมาก จนมาเดลีน