All Chapters of บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Chapter 111 - Chapter 120

มาเดลีนมั่นใจว่าเจเรมี่รู้แน่นอนว่าเขาคือวิทแมนที่เธอหมายถึงคนนั้นเธอคิดว่าเขาจะแสดงความละอายใจและสำนึกผิดต่อเหตุการณ์นั้น แต่สิ่งที่เธอได้ยินในเวลาต่อมาคือเสียงเยาะเย้ยเหยียดหยันของเขา“มาเดลีน นี่เธอยังคงยืนกรานที่จะยึดติดกับลูกไม่มีพ่อคนนั้นกับชื่อของผมจนถึงทุกวันนี้อีกหรอ ผมจะบอกเธออีกครั้งนะว่าผมคือ เจเรมี่ วิทแมน มีลูกชายคนเดียวเท่านั้นและเขาชื่อ แจ็คสัน วิทแมน” เจเรมี่ตอกกลับเธอหลังจากที่เขาพูดจบและรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าของเขาปรากฎขึ้น เขาก็ปล่อยมือที่เขาจับมาเดลีนออก“ผมหิว ไปหาโจ๊กมาให้หน่อย” เขาพูดมาเดลีนกำหมัดทั้งสองข้างแน่น มองไปที่ชายผู้เย็นชา ไร้ความปรานีตรงหน้าเธอ เธอพูดด้วยน้ำเสียงทื่อๆว่า “คุณวิทแมน ที่ฉันทำไว้มันไม่พอสำหรับคุณ ส่วนนี่มีน้อยเกินไป ได้โปรดกลับไปเถอะ”“มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด นี่คือท่าทีที่เธอมีในขณะที่คุยกับฉัผมหรือไง?” เจเรมี่ถาม คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขากำลังไม่พอใจหัวใจของมาเดลีนเต้นแรงเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะพยายามสงบมันให้มั่นคงแล้ว แต่หัวใจของเธอก็ยังไม่เชื่อฟังอยู่ดี“คุณวิทแมนไม่ชอบท่าทีแบบนี้ของฉันหรือไงกัน? แล้วคุณปรารถนาให้ฉัน

หลังจากได้รับการกระแทก มาเดลีนแนบลำตัวกับกำแพง หัวของเธอได้รับความมึนจากแรงกระทบ เธอไม่ได้สังเกตเห็นจี้ทองคำที่เธอซ่อนไว้ในเสื้อหลุดออกมากระนั้น เมเรดิธสังเกตเห็นมันในทันที!เธอสังเกตเห็นจี้ทองคำรูปผีเสื้อที่หลุดออกมาจากคอเสื้อของมาเดลีน!เธอไม่ลืมว่า เมื่อสามปีก่อน เธอได้ยินมาว่ามาเดลีนอาจเป็นลูกสาวที่เอโลอิสให้กำเนิด เธอพยายามทุกวิธีเพื่อให้ได้แปรงสีฟันส่วนตัวของเอโลอิสจากบริทนีย์ และในขณะเดียวกันเธอก็ขโมยเสื้อผ้าของมาเดลีนที่มีดีเอ็นเอทางเส้นผมของเธอเพื่อทำการตรวจดีเอ็นเอผลการวิจัยระบุว่ามาเดลีนเป็นลูกสาวที่เอโลอิสและฌอน มอนต์โกเมอรีที่พวกเขาตามหามานานกว่า 20 ปีจริงๆ!สิ่งนั้นมันทำให้เมเรดิธรู้สึกอิจฉาอย่างไม่น่าเชื่อแต่นั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เกิดความคิดชั่วร้ายอีกเช่นกัน เธอวางแผนการแสดงจอมปลอมร่วมกับโรสและจอห์นซึ่งทำให้เอโลอิสและฌอนสงสัยว่าเธออาจจะเป็นลูกสาวของพวกเขาที่ถูกพาออกจากโรงพยาบาลเมื่อหลายปีก่อนโดยไม่ได้ตั้งใจเอโลอิสและฌอนพูดถึงจี้รูปผีเสื้อในเวลานั้นและยืนกรานว่าจี้นี้ทำขึ้นเอง มันเป็นจี้ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและมีชื่อ"เอวลีน" สลักอยู่เมเรดิธไม่ลืมว่ามาเ

มาเดลีนมองฌอนที่สวมจี้ที่คอของเมเรดิธอย่างตั้งใจ และดวงตาของเมเรดิธเต็มไปด้วยน้ำตาพร้อมกับสัมผัสที่ใบหน้าของเธอเบาๆ“ช่างวิเศษจริงๆ ในที่สุดจี้ก็กลับมาหาลูกสาวที่เลอค่าของเราแล้ว” เอโลอิสกล่าวอย่างอิ่มเอมใจ สายตาของเธอเต็มไปด้วยความรักของแม่ขณะที่เธอมองไปยังเมเรดิธฉากนั้น ทำให้มาเดลีนอดไม่ได้ที่จะร้องไห้เพราะความเจ็บปวดที่อธิบายไม่ได้กำลังพุ่งผ่านหัวใจของเธอเธอก้าวไปข้างหน้าและพยายามอธิบาย “ฉันไม่ได้ขโมยจี้นั้น ปู่ของฉันทิ้งมันไว้ให้…”“มาเดลีน เธอกำลังพยายามทำอะไร?!” โรสเข้ามาขัดจังหวะเธอทันที ไหล่ของมาเดลีนถูกผลักอย่างแรง “ออกไปจากที่นี่เดี่ยวนี้! อย่าคิดว่าเมเรดิธเป็นเป้าหมายที่ง่ายดาย!”โรสยังคงตะโกนต่อเนื่องในขณะที่เธอดึงมาเดลีนให้ห่างออกไปจากพวกเขามาเดลีนต้องการตอบโต้กลับ แต่ร่างกายของเธออ่อนแอลงมาก ภาพที่เคยมองเห็นของเธอดูมืดสลัวมากขึ้นเมื่อเธอมองไปที่ฉากของครอบครัวที่อยู่ตรงหน้าเธอ ความเจ็บปวดในใจของเธอเพิ่มความรุนแรงขึ้นเมื่อมองไปที่ฌอนและเอโลอิสกำลังสวมกอดเมเรดิธอย่างอ่อนโยนเธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเอโลอิสและฌอนจะหันกลับมามองเธอ และในที่สุดเธอก็สมหวัง เอโลอิส ปลายส

หลังจากคำเตือนที่เหมือนเป็นพิษร้าย เมเรดิธดึงผมของมาเดลีนขึ้นอย่างรุนแรง โดยการเอาหัวเธอไปชนกับต้นไม้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนมาเดลีนมีแผลเหวอะที่ศีรษะมาเดลีนเข้าใจแล้วว่าทำไมเมเรดิธถึงสั่งให้พวกอันธพาลพวกนั้นมาทุบตีเธอก่อน เพราะตอนนี้เมเรดิธจะได้ทรมานเธอได้ง่ายขึ้น มาเดลีนไม่มีแรงเหลือพอที่จะโต้กลับอย่างแน่นอน แผลที่หน้าผากของมาเดลีนเพิ่งจะเริ่มหายดี แต่กลับมีเลือดไหลออกมาอีกครั้งความเจ็บปวดที่เมเรดิธทำห้เธอไม่ได้หยุดอยู่เพียงแค่นั้น ขณะนี้ มาเดลีนทรุดตัวลงบนพื้น แนบนิ่งบนตอไม้แห้งเหี่ยวด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวและเต็มไปด้วยคราบสกปรกและเลือด ช่างดูน่ากลัวอย่างยิ่งขณะนี้เมเรดิธ เข้ามายืนอยู่ตรงหน้ามาเดลีน เพื่อจับคางของเธอขึ้น “โอ้ ดูสิว่าตอนนี้เธอน่าสมเพชแค่ไหน เลิกฝันที่จะยั่วยวนผู้ชายมากไแกว่านี้เถอะนะ เธอสามารถลืมเจเรมี่ เพื่อเฟลิเป้ …”หล่อนหยุดคำเสียดสีเพียงชั่วครู่ก่อนที่จะหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง“มาเดลีน เธอคิดว่าผู้ชายชั้นสูงอย่างเฟลิเป้จะชายตามองอดีตนักโทษอย่างเธอหรือไงกัน?” เมเรดิธเอ่ยด้วยคำพูดที่เต็มไปด้วยการแสดงความรู้สึกที่เหนือกว่าในขณะพูดดูถูกมาเดลีนตลอดเวลาเธอมักจะอิจฉาในรู

เมเรดิธมองไปที่ใครบางคนที่เพิ่งปรากฏตัวด้วยความประหลาดใจ เมเรดิธเริ่มคิดอุบายในใจ แต่เมื่อเธอตระหนักอย่างถี่ถ้วนเป็นไปได้ว่าคนนั้นได้ยินสิ่งที่เธอพูดกับมาเดลีนไปหมดแล้วก็ได้“เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด เธอไม่ใช่ลูกสาวที่พ่อกับแม่ให้กำเนิด! แต่มันเป็นมาเดลีนมาเสมอ!” บริทนีย์ มอนต์โกเมอรี ตะโกนใส่เมเรดิธด้วยความโกรธว่า “ฉันปฏิบัติกับเธอเช่นน้องสาว แต่เธอกลับโลภที่จะขึ้นมาแทนที่ตำแหน่งของฉันตลอดเวลา!”เมเรดิธได้ยินเช่นนั้น เธอรู้ว่ามันจะมีปัญหาตามมาแน่ แต่อย่างนั้น เธอยังคงแสดงบทบาทจอมปลอมได้ดีขณะที่แสร้งทำสีหน้าเจ็บปวดรวดร้าวอย่างรวดเร็ว “ไม่บริทนีย์ อย่าเข้าใจผิด ฉันเป็นลูกสาวของแม่กับพ่อจริงๆ…”“เมเรดิธเลิกโกหกได้แล้ว ฉันบันทึกทุกอย่างที่เธอพูดเมื่อกี้ทั้งหมด! ฉันจะกลับไปบอกพวกเขาทันทีจะแสดงให้พวกเขาเห็นว่าเธอเป็นใคร!” บริทนีย์ยกมือถือในมือของเธอขึ้นมาขณะที่เธอมองดูมาเดลีนซึ่งนอนอยู่บนพื้นอย่างไม่ขยับเขยื้อน“แล้วต่อให้ฉันจะต้องเป็นพี่น้องกับลูกเป็ดขี้เหร่ตัวนี้ มันอาจจะดีกว่าปล่อยให้ผู้หญิงจอมปลอมอย่างเธอเดินวางแผนโสโครกนี้ต่อไปในอนาคต!” บริทนีย์หันหลังจากไปขณะที่เธอพูดเมเรดิธไล่ตามเธอไ