บทที่ 119

เพียงแค่นึกย้อนไปถึงสายตาและท่าทีของเอโลอิสและฌอนมีให้กับเธอแล้วนั้น มาเดลีนรู้สึกคล้ายบางอย่างทับอกมันหนักจนทำให้หายใจไม่ออก

เมเรดิธรู้สึกตัวได้ว่ามีบางอย่างผิดไปจากแผนที่เธอวางไว้ เธอรีบคว้ากระดาษออกจากมือของ มาเดลีนทันที เธอไม่แปลกใจเลยสักนิดเมื่อเห็นผลลัพธ์บนกระดาษใบนั้น แต่กลับกัน เธอฉีกกระดาษออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยความโกรธ แค่เพียงสะบัดมือ เศษกระดาษพวกนั้นได้กระจัดกระจายไปในสายลมทันที

“มาเดลีน ยัยผู้หญิงเลวทรามชั้นต่ำ!”

เมเรดิธใช้เเรงทั้งหมดที่มีในการคว้าเข้าที่คอเสื้อของมาเดลีน ดวงตาของเธอดูมีพิษสงที่ร้ายกาจมากราวกับว่าเธอต้องการถลกหนังมาเดลีนทั้งเป็น

แต่อย่างไรก็ตาม มาเดลีนไม่เกรงกลัวเธอเลยสักนิดในตอนนี้ เธอหัวเราะออกมาฟันขาวของเธอเปื้อนเลือดสดที่ทำให้ริมฝีปากซีดของเธอเป็นสีแดง

“เมเรดิธ คนอย่างเธอเป็นได้แค่ของปลอมเท่านั้น” คำพูดเหล่านั้นออกมาจากปากเธออย่างแผ่วเบา แต่มันกลับทำให้รู้สึกเสียดสีแก้วหูเมเรดิธเมื่อเธอได้ยินมัน

เมเรดิธไม่รอที่จะได้ยินอะไรเพิ่มเติมอีกแล้ว เธอตบหน้าข้างที่มีบาดเเผลมากมายของมาเดลีน ตาของเธอเบิกกว้างขึ้นอย่างดุร้ายต่อหน้ามาเดลีน “มาเดลีน ระวังป