All Chapters of เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์: Chapter 271 - Chapter 280

ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่เธอพูด ภรรยาของลูกชายคนโตทนไม่ได้กับวิธีการที่น่ารังเกียจของน้องสะใภ้และพูดอย่างเหยียดหยามว่า “อย่าลากเรื่องที่ไม่น่ารู้ของคุณมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ แบบนั้นเกรงว่าเราจะจบลงด้วยการถังแตกเพราะความโง่เขลา"ภรรยาของลูกชายคนที่สองจ้องมองเธอ “คุณกำลังพูดอะไร? เรื่องที่ไม่น่ารู้คืออะไร? ฉันกำลังแนะนำให้เราโน้มน้าวให้ภรรยาของมาร์คหักหลังเอริก ตอนนั้นเอริกจะต้องตัดสัมพันธ์กับมาร์คแน่นอน หากเอริกมีปัญหากับภรรยาของมาร์ค มาร์คจะต้องมีปัญหากับเขาเช่นกัน ในเวลานั้นเราสามารถใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้และพยายามล่อให้มาร์คมาอยู่ข้างเรา ฉันแน่ใจว่ามาร์คจะต้องไม่ติดที่จะร่วมงานกับเราเพื่อแก้แค้นเอริก!”ดวงตาของลูกชายคนโตโตขึ้น “คุณพ่อ ผมคิดว่านั่นเป็นความคิดที่ไม่เลว ลิลลี่ยังคงอยู่ใน ไกลด์ ผมจะคุยกับเธอ เราจะเริ่มแผนอย่างนี้ ภรรยาของมาร์คอาจไม่ทรยศต่อเอริก แต่ลิลลี่สามารถทำแทนเธอได้ คุณพ่อคิดอย่างไร?"คุณนาธาเนียลพยักหน้าอย่างหนักหลังจากที่คิดไตร่ตรอง “นั่นเป็นวิธีเดียวในตอนนี้ ฉันจะให้แกเป็นคนจัดการเรื่องนี้ ฉันจะกังวลน้อยลงถ้าแกเป็นผู้รับผิดชอบ”ลูกชายคนรองรู้สึกรำคาญ “ทำไมเขาถึงได้

แอเรียนรีบกลับไปที่โต๊ะทำงานเพื่อหาเอกสารของเธอ แต่แม้จะพยายามอย่างไร ก็ไม่เจออยู่ดี! เธอกลับไปที่ห้องทำงานของเอริกด้วยใบหน้าซีดเซียว “ไม่… เอกสารของฉันหายไป ลูกค้าจะขัดแย้งกันได้อย่างไร? มีการเซ็นสัญญาอย่างชัดเจน นี่มันมากเกินไป!”เอริกลดเสียงลงขณะที่เขากล่าวว่า “เนื่องจากสถานการณ์ปัจจุบันของผม นอกเหนือจากความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับครอบครัวนาธาเนียล ไกลด์ เป็นเพียงบริษัทขนาดกลาง ดังนั้นผมจึงไม่สามารถให้ผลกำไรเขามากนัก เราไม่สามารถให้คู่แข่งของเราทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ หากมีข่าวนี้ออกไปคู่แข่งของผมจะถลาลงและให้ผลกำไรที่สูงขึ้นแก่ลูกค้าของเรา ในเวลานั้นการยกเลิกสัญญาเช่นนี้จะเป็นเรื่องปกติ ไม่ใช่ว่าผมจ่ายไม่ได้ แต่มันไม่ใช่เรื่องที่ผมจะต้องควักเงินส่วนนั้น คุณเข้าใจใช่ไหม?"แอเรียนรู้สึกกังวลเล็กน้อย “ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันเป็นนักออกแบบ ฉันไม่ควรยอมรับบทบาทที่สำคัญเช่นนั้นตั้งแต่แรก ตอนนี้พอมีบางอย่างเกิดขึ้นฉันก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี ฉันน่าจะเก็บเอกสารไว้ในลิ้นชักอย่างเรียบร้อย ฉันไม่รู้ว่ามันหายไปได้อย่างไร! ตอนนี้ฉันควรทำอะไรดี?"สภาพเอริกดูแย่มากจากความกังวล

ลิลี่ชำเลืองมองไปที่แอเรียน ไม่มีใครรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ในขณะนี้ “คุณเจอความจริงได้ง่ายเพราะฉันไม่ได้ทำอย่างละเอียดรอบคอบ” เธอมองไปที่เอริก “ฉันไม่ได้อยากทำแบบนี้เหมือนกัน แต่พี่ชายคนโตของคุณขอให้ฉันทำ ฉันถามเขาแล้วว่าทำไม แต่เขาก็ไม่บอกเหตุผลกับฉัน มันไม่ง่ายที่จะอยู่ในเมืองหลวง พวกนาธาเนียลให้โอกาสกับฉันมากมาย ครอบครัวของฉันค่อนข้างลำบาก และฉันไม่ต้องการเสียงานของฉันไป แม่ของฉันจะต้องฆ่าฉันแน่ ๆ ถ้าเราหาเงินไม่ได้ พี่ชายของคุณต้องการแค่การตอบรับและฉันก็ไป ฉันไม่มีทางเลือก...”ความผิดหวังที่ปรากฏขึ้นในดวงตาของเอริกนั้นฉายแววชัดเจน “นี่คุณคิดว่าผมเป็นสุนัขจรจัดอยู่หรือเปล่าที่ไม่สามารถดูแลตัวเองได้และไม่สามารถดูแลคุณได้? คุณคิดว่าผมไว้ใจไม่ได้ใช่ไหม? ไม่เป็นไร นั่นไม่เป็นไรเลย ผมตั้งใจว่าจะพาคุณไปกับผมด้วยเมื่อผมเริ่มก่อตั้งบริษัทของตัวเองหลังจากที่ออกจากไกลด์แล้ว อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนกับว่าเป้าหมายของเรามันไม่สอดคล้องกัน กลับไปที่สำนักงานใหญ่เดี๋ยวนี้ ผมไม่ต้องการคุณที่นี่”ลิลี่คอตกขณะที่เธอหันกลับไป เธอเดินไปได้สองก้าวก่อนจะชะงัก “ฉันขอโทษคุณนาธาเนียล... สำหรับการที่ทำให้ค

ลิเลียนจ้องมองไปที่ทิฟฟานี่ “แกไม่อยากจะกินอาหารที่แกทำและแกอยากให้ฉันกินเหรอ? รสชาติมันแย่มาก... แกมากินที่ร้านอาหาร แต่แกทิ้งฉันไว้ที่บ้านตามลำพังเนี่ยนะ? เมื่อก่อนฉันคิดถึงแกทุกครั้งที่ฉันกินอะไรดี ๆ หวังว่าแกจะได้กินด้วยกัน แกนี่มันเนรคุณจริง ๆ แอเรียน เธอไม่คิดแบบนั้นเหรอ?”รอยยิ้มที่น่าอึดอัดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแอเรียน “ไม่เป็นไรค่ะ คุณป้าเลน สั่งสิ่งที่คุณต้องการได้เลยค่ะ”ลิเลียนยิ้มออกมาด้วยความพอใจ “แอเรียนมีความเฉลียวฉลาด แต่งงานกับสามีที่ดี ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารและเสื้อผ้า เธอมีแหล่งรายได้ในชีวิต ทิฟฟ์ หัดเรียนรู้จากแอเรียนบ้าง ดูแฟนแต่ละคนที่แกเลือกด้วยตัวแกเอง ฉันโกรธทุกครั้งที่ฉันคิดถึงอีธาน ลืมเหรอว่าเราสูญเสียไปเพราะเขาเท่าไร เป็นยังไงล่ะช่วงวัยรุ่นของแก? สุดท้ายแล้วพวกเราก็ไม่เหลืออะไรเลย”ทิฟฟานี่มีสีหน้าดูไม่สบายใจ “แม่ไม่เคยพูดโดยใช้เหตุผลเลย แม้ว่าตอนนั้นเราจะจน แต่แม่ก็คือคุณเลน ช่วยระวังคำพูดของแม่หน่อยได้ไหม? กินซะ ถ้าแม่อยากกิน แอริเป็นเพื่อนสนิทของหนู หนูไม่อายที่อยู่ต่อหน้าเธอ เธอก็ไม่อายเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม หนูหวังว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก”

ในคฤหาสน์ตระกูลเวสต์ แจ็คสันกำลังรับประทานอาหารอยู่กับซัมเมอร์แม่ของเขา เมื่อโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เขาไม่รีบร้อนที่จะตรวจดู แต่ซัมเมอร์อดไม่ได้ที่จะเตือนเขา “ลูกชาย จะไม่ดูหน่อยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นที่บริษัทของลูกล่ะ?”ในตอนนั้นเอง แจ็คสันหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา และได้รับการแจ้งเตือนจากอีเมลเป็นจดหมายลาออกของทิฟฟานี่ ตรงหน้าคืออาหารที่น่าอร่อยบนโต๊ะ ความอยากอาหารของเขาหายไปจนหมดสิ้นในทันที เขาไม่ได้ตอบอีเมลกลับเช่นเดียวกัน เพียงแต่ทิ้งโทรศัพท์ของเขาไว้ข้าง ๆ ซัมเมอร์สังเกตท่าทีที่เปลี่ยนไปของลูกชายของเธอ “มีปัญหาอะไรหรือเปล่า? ลูกยังเด็ก มีหลายอย่างเกี่ยวกับธุรกิจที่ลูกยังไม่รู้เกี่ยวกับมัน ถามแม่ได้นะ มันไม่ใช่เรื่องน่าอายที่ขอคำแนะนำ”แจ็คสันนิ่งเงียบอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะพูดขึ้น “พนักงานของผมลาออกครับ แต่ผมไม่ต้องการให้พนักงานคนนี้ลาออก ผมต้องทำอย่างไรครับ?”ซัมเมอร์ไตร่ตรองกับคำถามของแจ็คสันก่อนที่เธอจะตอบ “ก็หาเหตุผลของการลาออก ถ้าพนักงานคนนั้นไม่พอใจกับตำแหน่งหรือเงินเดือน ลูกสามารถเสนอว่าจะเพิ่มหรือบางสิ่งบางอย่าง คนที่ลูกไม่อยากเลิกจ้างต้องเป็นคนที่ค่อนข้างมีความสามารถ