All Chapters of เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์: Chapter 1081 - Chapter 1090

ลินน์หายใจเข้า “ฉันจะช่วยคุณค่ะ ฉันเป็นหนี้ชีวิตคุณ เรื่องแค่นี้เทียบไม่ได้เลย ฉันจะติดต่อคุณไปหลังจากที่ฉันได้มันมา ตอนนี้คุณควรจะกลับไปก่อน เผื่อว่าทิฟฟานี่จะรู้เข้าว่าคุณมาพบฉัน อย่าลืมลบข้อความฉันล่ะ”เมื่อพูดจบเธอก็ลุกขึ้นและเดินจากไปทันที พนักงานเสิร์ฟกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับกาแฟร้อนหนึ่งแก้วและวางมันลงตรงหน้าที่นั่งที่ว่างเปล่า แจ็คสันมองกาแฟในแก้วนั้นและจมเข้าสู่ห้วงความคิด เขาแอบรู้สึกไม่สบายใจ เขาไม่ได้เป็นห่วงความสามารถของลินน์ในการบรรลุความสำเร็จในเรื่องนี้ แต่เขารู้ดีว่าภารกิจนี้มีความเสี่ยงแค่ไหน เขาแอบเสียใจที่ขอให้เธอช่วยเพราะเขาไม่เคยต้องขอความช่วยเหลือจากผู้หญิงมาก่อน อย่างไรก็ตาม เขารู้อีกว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับทิฟฟานี่ด้วยช่วงฤดูหนาวเวลากลางคืนจะมาเร็วขึ้น แจ็คสันกำลังขับรถกลับไปที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่ากับทิฟฟานี่ ปกติแล้วเขาจะขับรถอย่างระมัดระวังตลอด แต่วันนี้เขาดูเหมือนจะล่องลอยเล็กน้อยแม้ว่าถนนจะลื่นจากหิมะ เขาเกือบจะฝ่าไฟแดงด้วยซ้ำทิฟฟานี่สังเกตได้ว่าหลัง ๆ นี้เขามักจะล่องลอยอยู่เสมอ เธอเคยพูดถึงเรื่องนี้กับเขาแล้ว ความสงสัย

อเลฮานโดรเม้มปากและเรียกหาเจตต์ “ไปดูบันทึกกล้องวงจรว่ามีใครเข้ามาในห้องของฉันระหว่างที่ฉันทานข้าวอยู่หรือเปล่า”เจตต์สงสัย “ในห้องนี้ไม่มีกล้องนะครับ ไม่เคยมีกล้องอยู่ในห้องนอนใครอยู่แล้ว มีแค่ข้างนอก”อเลฮานโดรมองเจตต์ด้วยสีหน้าที่จริงจัง “ข้างนอกมีกล้องที่หันมาทางห้องนอนฉันพอดี นายไม่รู้เรื่องนี้เพราะดอนสั่งให้คนมาแอบติดมัน ไปถามคนของเขาและขอดูบันทึกซะ ไม่ต้องเก็บเป็นความลับด้วย”เจตต์พยักหน้า “รับทราบครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้เลย”ห้านาทีต่อมาเจตต์ก็กลับมาพร้อมคำตอบ “ท่านครับ คนที่เข้ามาในห้องท่านคือลินน์! เธอด้อม ๆ มอง ๆ อยู่นอกห้องและเพียงแต่เข้ามาเมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครมองอยู่ ไม่มีใครรู้ว่าเธอเข้ามาทำอะไร แต่ตอนที่ออกไปเธอดูเหมือนจะไม่ได้เอาอะไรออกไปด้วย มีอะไรหายหรือเปล่าครับ? วันนี้เธอมายื่นใบลาออกกับผมอยู่และขอให้ผมบอกเรื่องนี้กับท่านด้วย”สายตาของอเลฮานโดรเยือกเย็น “จับเธอไปที่ห้องใต้ดินเดี๋ยวนี้ ยึดโทรศัพท์เธอทันทีที่เจอและห้ามให้เธอลบอะไรในโทรศัพท์เด็ดขาด”เจตต์รู้ดีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นหลังจากที่ฟังอเลฮานโดร เขาจึงรีบไปสั่งให้คนออกตามหาลินน์ทันที ลินน์เพิ่งจะเก็บของเส

ในขณะเดียวกัน แจ็คสันกำลังจ้องโทรศัพธ์ตนเองด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน ทำไมอยู่ ๆ ลินน์ถึงโทรหาเขา? มันเหมือนกับว่า… นั่นคือคำบอกลาครั้งสุดท้ายของเธอ นั่นหมายความว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างที่เธอทำภารกิจหรือเปล่า?มันเป็นสิ่งที่คาดคิดไว้แล้ว แต่ถ้าหากมันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ อเลฮานโดรจะไม่มีวันปล่อยให้ลินน์รอดมาได้แบบที่ยังมีชีวิตอยู่…เขาถอดเสื้อกันเปื้อนของเขาขณะที่คิดอย่างนั้นและคว้ากุญแจรถ “ทิฟฟ์ ผมต้องออกไปบ้างนอกก่อน คุณทานอาหารให้อร่อยแล้วเข้านอนเลยนะ ผมจะรีบกลับมา”“คุณจะไปไหน?” ทิฟฟานี่ถามพลางขมวดคิ้ว “อาหารเสร็จหมดแล้ว ทำไมไม่ทานอะไรก่อนล่ะ? ไม่ว่าคุณจะยุ่งแค่ไหนคุณก็ต้องทานอะไรก่อนไหม?”เขาไม่ชินกับการต้องคอยโกหกเธอเขาจึงหลีกเลี่ยงสายตาของเธอตามสัญชาตญาณ “คือ… มีเรื่องด่วนที่บริษัทที่ผมจะต้องไปจัดการก่อน ไม่เป็นไร ตอนนี้ผมมีครอบครัวที่ต้องดูแล ผมมีคุณและลูกของเรา ผมจะชิวไม่ได้แล้ว การหารายได้มันสำคัญนะครับ”ถึงแม้ว่าจะไม่พอใจ แต่ทิฟฟานี่ก็ไม่ได้เถียง เธอเพียงแต่เตือนเขาให้ขับรถอย่างระวังแจ็คสันถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเขาออกมา เขารู้สึกผิดทุกครั้งที่โกหกเธอ มันเหมือนกับว่าเ

เรื่องนี้ทำให้ทิฟฟานี่ต้องใจกว้างขึ้นมาแม้ว่าเธอจะไม่ยินดีก็ตาม เธอเลือกที่จะใช้เวลาช่วงสุดสัปดาห์ที่คฤหาสน์เทรมอนต์เพื่อให้แจ็คสันได้มีเวลาส่วนตัว เธอไม่กล้าไปอยู่ที่บ้านของซัมเมอร์หรือลิเลียนเพราะกังวลว่าผู้อาวุโสอาจเห็นว่าพฤติกรรมของแจ็คสันไม่เหมาะสมหากพวกเขารู้เข้าเธอผู้ซึ่งไร้ความรู้สึกมาโดยตลอดดูกังวลและเงียบลงมาก เธอนอนจมอยู่บนโซฟาพลางจ้องอากาศตลอดทั้งบ่ายแอเรียนทนดูไม่ได้ “ทิฟฟ์ เธอไม่พอใจที่แจ็คสันจัดการเรื่องงานศพของลินน์เหรอ? ฉันว่าเธอปล่อยเขาเถอะ หล่อนเสียไปแล้ว ใจกว้างหน่อยน้า”ทิฟฟานี่ส่ายหน้าด้วยความเหม่อลอย “ฉันไม่ได้ใจแคบ นั่นไม่ใช่เรื่องที่ฉันไม่พอใจ”“ถ้าอย่างนั้นมันเรื่องอะไรกันล่ะ?” แอเรียนถามด้วยความงุนงงทิฟฟานี่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “ฉันว่าเขามีบางอย่างปิดบังฉัน เขาไม่ยอมบอกฉันไม่ว่าฉันจะถามอีกกี่ครั้งก็ตาม คืนวันที่ลินน์เสีย อยู่ ๆ เขาก็บอกว่าเขาจะต้องออกไปข้างนอกทันทีที่เขาทำอาหารเสร็จ เพราะมีเรื่องงานด่วนที่จะต้องไปจัดการที่ออฟฟิศ ฉันชวนเขาทานอาหารก่อนแต่เขาก็ไม่ยอม ฉันรอเขาที่บ้านนานมาก แต่เขาก็ไม่กลับมาสักที ฉันเลยไปที่ออฟฟิศเพื่อเอาอาหารและผ้าพันคอไ

เหตุผลเขาใกล้เคียงกับสิ่งที่แอเรียนบอกเธอก่อนหน้านี้ ซึ่งทำให้มันน่าเชื่อขึ้นสำหรับทิฟฟานี่ “คุณพูดความจริงใช่ไหม? กล้าสาบานไหม? ตอนนี้เลย ถ้าคุณโกหกขอให้ความสัมพันธ์ของเราจบภายในสามวันสามคืน”แจ็คสันหมดหนทาง สาบานเหรอ? ไม่มีทางที่เขาจะสาบานเรื่องนี้! “ทิฟฟานี่ เวสต์! ผมจะไม่สาบานเรื่องไร้สาระแบบนี้หรอกนะ! และเราจะไม่มีวันเลิกกัน! คุณจะต้องอยู่กับผมตลอดไป จบ!”ทิฟฟานี่ดึงเขาเข้ามาใกล้ ๆ “กลัวเหรอ? หึ เพราะคุณกำลังโกหกใช่ไหมล่ะ? ใช่ใช่ไหม?! คุณคิดว่าฉันโง่เหรอ? คุณเห็นฉันเป็นคนโง่ใช่ไหม! คุณมันแย่ที่สุด!”เขาจูบเธอ มันเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะหยุดไม่ให้เธอหาเรื่องทะเลาะต่อฝั่งทิฟฟานี่โต้ตอบด้วยการเพิ่มความร้อนแรงในการจูบขณะที่มือของเธอเลื่อยไปที่เอวเขา เธอกำลังลงมือทำมากกว่าเดิมเมื่อเขาหยุดเธอ “พอได้แล้ว นอนกันเถอะ”ทิฟฟานี่ไม่พอใจ “นี่คุณจะไม่มีอารมณ์กับฉันอีกเลยเหรอ?”แจ็คสันเกือบจะหัวเราะออกมา “ขอร้องล่ะ ลึก ๆ คุณก็รู้ดีว่านั่นไม่ใช่ประเด็น ผมแค่ต้องหักห้ามตนเองเพื่อลูก… ทิฟฟ์ เรามีความสุขกันดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? ผมจะไม่มีวันหักหลังคุณ ได้โปรดอย่าสงสัยผมแบบนั้นเลย”ทิฟฟานี่ทำห