Semua Bab เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์: Bab 1051 - Bab 1060

เมื่อไปถึงที่แผนกสูตินรีเวชทิฟฟานี่ก็หิวมากจนเธอไม่สบายตัว “ฉันหิวมาก แต่คุณหมอห้ามไว้ว่าไม่ให้ทานอาหารเช้าก่อนมาตรวจร่างกายอีก”แจ็คสันตอบเธออย่างนุ่มนวลว่า “ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวพอตรวจร่างกายเสร็จผมจะพาไปหาอะไรทาน”ตอนนั้นทิฟฟานี่ยังไม่รู้ตัวว่าเธอถูกห้ามไม่ให้ทานอาหารมาเพราะว่าเธอต้องถูกเก็บเลือด ทำได้ดีมากแจ็คสัน ทิฟฟานี่หน้าซีดและเริ่มตื่นตระหนกเมื่อเธอเห็นพยาบาลเก็บเลือดของเธอทีละหลอดแจ็คสันใช้สำลีกดทับจุดที่เธอถูกเข็มทิ่มด้วยความระมัดระวังขณะที่พูดว่า “เดี๋ยวก็เสร้จแล้ว แค่อีกนิดเดียว คุณดูไม่เหมือนคนที่เลือดน้อยเลย เพราะฉะนั้นเลิกทำให้ผมกลัวได้แล้ว”เธอจ้องเขาด้วยสายตาที่โกรธเคือง “ฉันไม่ได้เลือดจางหรือเวียนหัว ฉันตื่นตระหนก!”ทันใดนั้นแจ็คสันก็มองเห็นรูปร่างของคนสองคนที่ทางเดินจากหางตาของเขา หนึ่งในนั้นคือธัญญ่า เห็นได้ชัดว่าอีกคนเป็นผู้ชาย แต่เขาหันหลัง แจ็คสันจึงไม่สามารถมองเห็นหน้าเขาทิฟฟานี่เห็นพวกเขาทันที “นั่นธัญญ่ากับเจตต์เหรอ? นี่มันอะไรกัน? ทำไมพวกเขาสองคนถึงมาที่นี่ด้วยกัน? ธัญญ่ามาที่สูตินรีเวชเหรอ?”แจ็คสันที่ไม่สนใจพวกเขาแต่อย่างใดตอบว่า “ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี

เจนิซยิ้มเคอะเขินเล็กน้อย “ไม่ได้สนิทขนาดนั้นหรอกค่ะ ฉันแค่เคยดูลูกชายให้เขา ฉันคงไม่มีวันนี้หากไม่ได้คุณเทรมอนต์เป็นผู้สนับสนุน เอาล่ะ กลับไปทำงานกันเถอะ ฉันยังต้องรอให้เขาอนุมัติฉันก่อน”ผู้คนรอบข้างพึมพำกันว่า “เธอจะกังวลทำไม? เธอเริ่มต้นได้ดีขนาดนี้ก็ต้องถูกอนุมัติอยู่แล้วสิ คนอื่นต่างหากที่ต้องกังวลน่ะ”ในขณะนั้นหัวหน้าก็มองมาทางพวกเขา “คุยอะไรกันในเวลาทำงาน? ถ้าพวกเธออยากคุยกันก็กลับบ้านไป!”นอกจากเจนิซคนอื่นต่างก็ไม่กล้าตอบโต้และจึงกลับไปทำงานของตน เจนิซมองหัวหน้าตนเองด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ เธอและยายแก่คนนั้นไม่ลงรอยกันมาสักพักแล้ว!หัวหน้าเองก็ไม่ใช่คนที่จะยอมใครง่าย ๆ เช่นกัน “ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าอย่างไรเจนิซ? เธอมีปัญหากับฉันเหรอ? ที่นี่ไม่ใช่บริษัทของเธอนะ เพราะฉะนั้นเธอจะต้องฟังคำสั่งของหัวหน้า ถ้าเธออยากเป็นเจ้าหญิงก็กลับไปเป็นที่บ้านเลย!”เจนิซค่อย ๆ เปิดถ้วยโยเกิร์ตและยั่วยุหัวหน้า “ไม่มีบริษัทไหนมีกฎห้ามไม่ให้พนักงานคุยกัน เพราะฉะนั้นคำสั่งของคุณมันไม่มีเหตุผล คุณทำตัวเหมือนกับว่าเป็นเจ้าของบริษัทเอง นี่ไม่ใช่วิถีที่หัวหน้าควรจะปฏิบัติกับลูกน้อง ถูกไหมคะ?”ใบหน้

เจนิซรู้สึกราวกับว่าเธอถูกน้ำเย็นสาด เธอมึนงงและโกรธเล็กน้อย “คุณหมายความว่าอย่างไรคะ? ระยะเวลาการฝึกงานของดิฉันใกล้จะสิ้นสุดแล้วและดิฉันก็ทำงานได้ดีมาตลอด ทำไมคุณถึงยื่นเวลาออกไป? คุณต้องมีเหตุผลใช่ไหมคะ?”ผู้อำนวยการตอบอย่างใจเย็น “ใช่ มีสิ เธอทำหน้าที่ของเธอได้ดีกว่าทุกคนที่เข้ามาฝึกงานรอบนี้ แต่ทัศนคติของเธอรุนแรงมาก เธอทะเลาะกับหัวหน้าเธอก่อนที่เธอจะฝึกงานจบจนต้องได้รับบาดเจ็บ ในฐานะหัวหน้าของเธออีกคนฉันขอแนะนำเธอนะ โลกของการทำงานไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิด อย่าอวดดีเกินไปไม่อย่างนั้นเธอจะมีปัญหา ลองทนปัญหาเล็กน้อยดูบ้าง ปัญหาใหญ่ ๆ ไม่ต้องทนอยู่แล้ว ผู้ที่อยู่ตำแหน่งสูง ๆ ในบริษัทนี้ไม่ได้ตาบอดอยู่แล้ว เธอน่าจะรู้ดี ฉันได้ยินมาว่าเธอสนิทกับคุณเทรมอนต์ ฉันก็เลยโทรไปหาเขาเพราะกังวลว่าเขาอาจจะไม่พอใจกับการตัดสินใจของฉัน แต่เขาเห็นว่าการตัดสินใจของฉันมีเหตุผลมาก”เจนิซจ้องผู้อำนวยการที่มีท่าทีสบาย ๆ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกราวกับว่าเธอกำลังตกเป็นเป้าหมายจากทุกทิศทางและในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าการถูกลงโทษเมื่อไม่ยอมจำนนรู้สึกอย่างไร เธอเชื่อมาเสมอว่าการผลักดันตัวเองไปข้างหน้าในทุก ๆ ด้านคือหน

มาร์คไม่ได้ตอบความจริง “ปกติเราล้างบ่อยอยู่แล้ว ช่างมันเถอะ ฉันจะขึ้นไปอาบน้ำก่อน”แมรี่มองเขารีบเดินจากไปก่อนที่จะเริ่มนินทาเขาให้แอเรียนฟัง “หญิงสาวคนหนึ่งจากบริษัทมานั่งที่เบาะหน้าตอนที่เรากำลังจะออกมาพอดี ตอนนั้นฝนตกและเบาะก็เปียกไปหมด ไบรอันเช็ดแล้วแต่นายท่านก็ยังรับไม่ได้อยู่ดี เขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กแล้ว เขาไม่ชอบอะไรที่มันเยิ้ม เหนียว หรือชื้น หล่อนขึ้นรถมาและขอให้เขาแวะส่งหล่อนเพราะมันเป็นทางผ่าน แต่สุดท้ายเขาก็ไล่หล่อนลงจากรถและไปรับเธอแทน นั้นแหละคือข้อดีของเขา เขาไม่เจ้าชู้”มุมปากของแอเรียนกระตุกเล็กน้อย “ไม่เลว… เขาไม่ใช่คนเจ้าชู้เลยจริง ๆ ผู้หญิงคนนั้นเธอชื่อ เจนิซ เบลล์หรือเปล่า? หนูรู้เรื่องเธออยู่”แมรี่พยักหน้า “น่าจะใช่นะคะ ฉันเห็นชื่อนั้นบนบัตรพนักงานของหล่อน วันนี้หล่อนทะเลาะกับหัวหน้าหล่อนและได้รับบาดเจ็บจนหน้าผากแตก หล่อนวิ่งเข้ามาฟ้องในห้องทำงานของนายท่าน แต่เขาบอกให้เธอไปคุยกับผู้อำนวยการแทน เพราะเรื่องเล็กน้อยแบบนั้นไม่ใช่หน้าที่การรับผิดชอบของเขา สาว ๆ สมัยนี้มีเจตนาไม่บริสุทธิ์เอาเสียเลย แต่เธอก็ยังอายุน้อยนะแอริ เธอไม่ต้องกลัวว่านายท่านจะออกนอกลู่นอกทา

แจ็คสันกดออดอยู่พักใหญ่แต่ก็ไม่มีใครมาเปิดประตู เขาเริ่มสงสัยว่าธัญญ่าแค่ทำเมินประตูทั้ง ๆ ที่อยู่บ้านเพราะรู้ว่าเป็นเขาเขากำลังคิดที่จะไปเดินเล่นและค่อยกลับมาอีกครั้งเมื่อเสียงของธัญญ่าดังขึ้นจากข้างหลัง “พี่มาทำอะไรที่นี่?”แจ็คสันหมุนตัว สายตาเขาเหลือบไปเห็นวัสดุการทำอาหารในกระเป๋าของเธอและตระหนักได้ว่าเธอเพียงแต่ออกไปซื้อของเข้าบ้าน “ฉันมีเรื่องอยากจะถามเธอ”ธัญญ่าก้มหน้าลงด้วยความตื่นตระหนกเล็กน้อย “อืม โอเคค่ะ… ถ้าอย่างนั้นเราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่า”สิ่งแรกที่แจ็คสันทำหลังจากที่เดินเข้าประตูคือการสำรวจดูภายในและกล่าวว่า “ไหนเธอบอกว่าเธอแต่งงานกับเจตต์ แล้วทำไมเขาถึงปล่อยให้เธออยู่ในห้องที่เธอเช่าเองล่ะ?”ธัญญ่าไม่รู้ว่าจะตอบเขาอย่างไร เธอไม่ได้รู้ว่าเจตต์มีบ้านเป็นของตัวเองหรือไม่ หรือว่าเขามีเงินในบัญชีเท่าไหร่ สิ่งเดียวที่เธอรู้เกี่ยวกับสามีของตนคือว่าอย่างน้อยเขามีรถเป็นของตัวเอง เธอรีบเบี่ยงประเด็นอย่างรวดเร็วด้วยการถามกลับ “พี่มีเรื่องอะไรจะถามเหรอคะ? เกี่ยวกับ… เรื่องก่อนหน้านี้หรือเปล่า?”แจ็คสันพยักหน้าเบา ๆ “บอกความจริงฉันมาธัญญ่า มีใครสั่งให้เธอทำเรื่องทั้งหมดน