LOGINShare
บทที่ 1055 ความจริงใช่ไหม?
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1056 เจนิซเลือดออก
เจนิซยิ้มเคอะเขินเล็กน้อย “ไม่ได้สนิทขนาดนั้นหรอกค่ะ ฉันแค่เคยดูลูกชายให้เขา ฉันคงไม่มีวันนี้หากไม่ได้คุณเทรมอนต์เป็นผู้สนับสนุน เอาล่ะ กลับไปทำงานกันเถอะ ฉันยังต้องรอให้เขาอนุมัติฉันก่อน”ผู้คนรอบข้างพึมพำกันว่า “เธอจะกังวลทำไม? เธอเริ่มต้นได้ดีขนาดนี้ก็ต้องถูกอนุมัติอยู่แล้วสิ คนอื่นต่างหากที่ต้องกังวลน่ะ”ในขณะนั้นหัวหน้าก็มองมาทางพวกเขา “คุยอะไรกันในเวลาทำงาน? ถ้าพวกเธออยากคุยกันก็กลับบ้านไป!”นอกจากเจนิซคนอื่นต่างก็ไม่กล้าตอบโต้และจึงกลับไปทำงานของตน เจนิซมองหัวหน้าตนเองด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ เธอและยายแก่คนนั้นไม่ลงรอยกันมาสักพักแล้ว!หัวหน้าเองก็ไม่ใช่คนที่จะยอมใครง่าย ๆ เช่นกัน “ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าอย่างไรเจนิซ? เธอมีปัญหากับฉันเหรอ? ที่นี่ไม่ใช่บริษัทของเธอนะ เพราะฉะนั้นเธอจะต้องฟังคำสั่งของหัวหน้า ถ้าเธออยากเป็นเจ้าหญิงก็กลับไปเป็นที่บ้านเลย!”เจนิซค่อย ๆ เปิดถ้วยโยเกิร์ตและยั่วยุหัวหน้า “ไม่มีบริษัทไหนมีกฎห้ามไม่ให้พนักงานคุยกัน เพราะฉะนั้นคำสั่งของคุณมันไม่มีเหตุผล คุณทำตัวเหมือนกับว่าเป็นเจ้าของบริษัทเอง นี่ไม่ใช่วิถีที่หัวหน้าควรจะปฏิบัติกับลูกน้อง ถูกไหมคะ?”ใบหน้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1057 คำขอโทษ
เจนิซกระอักทันที ตอนแรกเธอคิดว่ามาร์คจะสงสารและเห็นใจเธอบ้าง อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอรู้สึกราวกับว่าใบหน้าที่เปื้อนเลือดของเธอนั้นทั้งเหลือทนและเป็นเรื่องตลกเมื่อเห็นว่าเธอยังคงยืนอยู่กับที่และไม่มีท่าทีว่าจะขยับมาร์คก็พูดต่อ “เธอบอกว่าเธออยู่ที่บริษัทนี้ต่อไม่ได้แล้วไม่ใช่เหรอ? ฉันไม่บังคับเธอหรอก ถ้าเธออยากจะไป เธอก็ไปจัดการเรื่องนี้ให้จบแล้วไปสิ”เจนิซไม่นึกว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ “เมื่อกี้ดิฉันแค่พูดเพราะความโกรธ ดิฉันไม่ทันได้คิด” เธอรีบตอบ “บริษัทนี้เยี่ยมมากค่ะ ดิฉันไม่ได้อยากจะไปจริง ๆ… ดิฉันจะไปจัดการเรื่องนี้ค่ะ ขอตัวนะคะ”มาร์คสะบัดมือ “อืม ไปซะ บริษัทนี้ไม่ใช่ที่ที่เธอจะมาหรือไปตามใจชอบเธอได้ คราวหน้าช่วยมีวุฒิภาวะมากขึ้นหน่อย”เจนิซกลับไปที่โต๊ะทำงานของเธอด้วยใบหน้าที่ซีด ใครบางคนหยิบกล่องยามาช่วยเธอทำแผล เนื่องจากไม่เคยได้รับการปฏิเสธจากมาร์คตั้งแต่แรก เธอจึงคิดว่าเธอจะแตกต่างจากพนักงานคนอื่น ๆ ในสายตาของเขา แต่เธอกลับคิดไปไกลโดยไม่คาดคิดเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ เธอเป็นเพียงผู้เดียวที่ได้รับการช่วยเหลือด้านการเงินจากมาร์คทุกเดือน เธอจึงคิดว่าพวกเขาจะมีความเชื่อมโยงกันไม่ท
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1058 การขยายระยะเวลาฝึกงาน
เจนิซรู้สึกราวกับว่าเธอถูกน้ำเย็นสาด เธอมึนงงและโกรธเล็กน้อย “คุณหมายความว่าอย่างไรคะ? ระยะเวลาการฝึกงานของดิฉันใกล้จะสิ้นสุดแล้วและดิฉันก็ทำงานได้ดีมาตลอด ทำไมคุณถึงยื่นเวลาออกไป? คุณต้องมีเหตุผลใช่ไหมคะ?”ผู้อำนวยการตอบอย่างใจเย็น “ใช่ มีสิ เธอทำหน้าที่ของเธอได้ดีกว่าทุกคนที่เข้ามาฝึกงานรอบนี้ แต่ทัศนคติของเธอรุนแรงมาก เธอทะเลาะกับหัวหน้าเธอก่อนที่เธอจะฝึกงานจบจนต้องได้รับบาดเจ็บ ในฐานะหัวหน้าของเธออีกคนฉันขอแนะนำเธอนะ โลกของการทำงานไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิด อย่าอวดดีเกินไปไม่อย่างนั้นเธอจะมีปัญหา ลองทนปัญหาเล็กน้อยดูบ้าง ปัญหาใหญ่ ๆ ไม่ต้องทนอยู่แล้ว ผู้ที่อยู่ตำแหน่งสูง ๆ ในบริษัทนี้ไม่ได้ตาบอดอยู่แล้ว เธอน่าจะรู้ดี ฉันได้ยินมาว่าเธอสนิทกับคุณเทรมอนต์ ฉันก็เลยโทรไปหาเขาเพราะกังวลว่าเขาอาจจะไม่พอใจกับการตัดสินใจของฉัน แต่เขาเห็นว่าการตัดสินใจของฉันมีเหตุผลมาก”เจนิซจ้องผู้อำนวยการที่มีท่าทีสบาย ๆ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกราวกับว่าเธอกำลังตกเป็นเป้าหมายจากทุกทิศทางและในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าการถูกลงโทษเมื่อไม่ยอมจำนนรู้สึกอย่างไร เธอเชื่อมาเสมอว่าการผลักดันตัวเองไปข้างหน้าในทุก ๆ ด้านคือหน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1059 กลับบ้านด้วยกัน
”นายท่าน มันก็เป็นทางผ่านของเรา ทำไมนายท่านถึงไม่ไปส่งเธอล่ะคะ? นายท่านทำให้ผู้หญิงตัวน้อยต้องหน้าแตกนะคะ” แมรี่หยอกล้อเขาในรถ“เธอทำตัวเธอเอง” มาร์คตอบอย่างเฉยเมย “ใครก็ห้ามมาเรียกร้องสิทธิพิเศษจากผม เธอโตพอที่จะรู้จักเลี่ยงสถานการณ์น่าอึดอัดหรืออับอาย ผมเป็นเจ้านายของเธอ ไม่ใช่พ่อ มันไม่ใช่หน้าที่ของผมที่จะต้องปกป้องเธอจากน้ำฝน”จากนั้นท่าทางของเขาก็เปลี่ยนไปเมื่อเขากล่าวว่า “ไบรอัน แวะไปที่สำนักงานของแอริก่อน ฝันกำลังตกและเธอน่าจะไม่ได้เอาร่มไป ไปรับเธอกลับบ้านด้วยกัน”ไบรอันพึมพำตอบกลับและเลี้ยวรถไปอีกทางหนึ่ง แมรี่เงียบไป แต่จริง ๆ แล้วเธอแอบพึงพอใจมาก ไม่มีอะไรน่ากังวลไปกว่าการที่ผู้ชายคนหนึ่งโดนผู้หญิงรุมจีบเมื่ออยู่นอกบ้าน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาต้องสามารถควบคุมตนเองได้ มาร์คอาจจะดูเอาอกเอาใจผู้หญิงไม่เก่งแต่เขาซื่อสัตย์กับแอเรียนอย่างแน่นอนมาร์คโทรหาแอเรียนเมื่อพวกเขาไปถึงที่สำนักงานของเธอ แอเรียนยังอยู่ที่นั่นเพราะติดฝน ตอนแรกเธอตั้งใจว่าจะรอให้ฝนหยุดตกก่อนที่จะกลับบ้าน แต่เขามาได้ทันเวลาพอดีเมื่อเธอลงมาถึงรถ มาร์คก็ได้ย้ายไปนั่งข้างหน้าเพื่อให้เธอได้นั่งอย่างสบายที่เ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1060 สมองของเธอช้ากว่านี้ได้ไหม?
มาร์คไม่ได้ตอบความจริง “ปกติเราล้างบ่อยอยู่แล้ว ช่างมันเถอะ ฉันจะขึ้นไปอาบน้ำก่อน”แมรี่มองเขารีบเดินจากไปก่อนที่จะเริ่มนินทาเขาให้แอเรียนฟัง “หญิงสาวคนหนึ่งจากบริษัทมานั่งที่เบาะหน้าตอนที่เรากำลังจะออกมาพอดี ตอนนั้นฝนตกและเบาะก็เปียกไปหมด ไบรอันเช็ดแล้วแต่นายท่านก็ยังรับไม่ได้อยู่ดี เขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กแล้ว เขาไม่ชอบอะไรที่มันเยิ้ม เหนียว หรือชื้น หล่อนขึ้นรถมาและขอให้เขาแวะส่งหล่อนเพราะมันเป็นทางผ่าน แต่สุดท้ายเขาก็ไล่หล่อนลงจากรถและไปรับเธอแทน นั้นแหละคือข้อดีของเขา เขาไม่เจ้าชู้”มุมปากของแอเรียนกระตุกเล็กน้อย “ไม่เลว… เขาไม่ใช่คนเจ้าชู้เลยจริง ๆ ผู้หญิงคนนั้นเธอชื่อ เจนิซ เบลล์หรือเปล่า? หนูรู้เรื่องเธออยู่”แมรี่พยักหน้า “น่าจะใช่นะคะ ฉันเห็นชื่อนั้นบนบัตรพนักงานของหล่อน วันนี้หล่อนทะเลาะกับหัวหน้าหล่อนและได้รับบาดเจ็บจนหน้าผากแตก หล่อนวิ่งเข้ามาฟ้องในห้องทำงานของนายท่าน แต่เขาบอกให้เธอไปคุยกับผู้อำนวยการแทน เพราะเรื่องเล็กน้อยแบบนั้นไม่ใช่หน้าที่การรับผิดชอบของเขา สาว ๆ สมัยนี้มีเจตนาไม่บริสุทธิ์เอาเสียเลย แต่เธอก็ยังอายุน้อยนะแอริ เธอไม่ต้องกลัวว่านายท่านจะออกนอกลู่นอกทา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1061 ไม่สามารถเป็นโสดได้เมื่อเธออยู่ใกล้
ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา ในที่สุดสมอร์ก็ผล็อยหลับไป แอเรียนกลับไปที่ห้องนอนและพบมาร์คที่หน้ามุ่ยและนั่งบึ้งตึงอยู่บนเตียงเงียบ ๆ เขาเปล่งออร่าชนิดหนึ่งที่พบได้เฉพาะในแม่บ้านที่อารมณ์เสียเท่านั้นเธอหัวเราะคิกคัก “มีอะไรเหรอคะ?”“ก็เธอไง” เขาบ่น “เธอทำงานระหว่างวันและเมื่อเธอกลับมาบ้านเธอก็เอาแต่สนใจเจ้าตัวเล็กนั่น หลังจากนั้นเธอก็เข้านอน! แล้วฉันล่ะ? ฉันเป็นแค่ของประดับเหรอ?”แอเรียนขึ้นเตียงและห่มผ้า เธอถอนหายใจด้วยความพึงพอใจและผ่อนคลายก่อนจะตอบกลับไปว่า “นี่คุณกำลังจะบอกว่าฉันไม่ควรไปทำงานอย่างนั้นเหรอคะ? แต่คุณตกลงเรื่องนี้แล้วนะ ห้ามถอนคำพูด อีกอย่าง ฉันว่าชีวิตเราตอนนี้ก็ดีจะตาย ฉันนอนกับคุณทุกคืนแทนที่จะนอนกับสมอร์ เพราะฉะนั้นจริง ๆ แล้วฉันใช้เวลาอยู่กับคุณมากกว่าเขาอีก นี่คุณจะเคืองฉันเพราะความสนใจที่ฉันให้เด็กคนหนึ่งจริง ๆ เหรอ? นั่นลูกชายของคุณนะคะ”เขานอนลงข้างเธอและดึงเธอเข้ามากอด “ใช่ เธอนอนกับฉัน แต่เธอผล็อยหลับทันทีที่ออกมาจากห้องสมอร์ และเมื่อฟ้าเริ่มสว่างเธอก็ตื่นไปทำงาน ฉันแตกต่างกับหมอนตรงไหน? ฉันก็เหมือนแค่ของประดับบนเตียงเธอ”หลังจากที่ทำงานมาอย่างหนักทั้งวัน แ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1062 การประนีประนอมด้วยความกลัว
แจ็คสันกดออดอยู่พักใหญ่แต่ก็ไม่มีใครมาเปิดประตู เขาเริ่มสงสัยว่าธัญญ่าแค่ทำเมินประตูทั้ง ๆ ที่อยู่บ้านเพราะรู้ว่าเป็นเขาเขากำลังคิดที่จะไปเดินเล่นและค่อยกลับมาอีกครั้งเมื่อเสียงของธัญญ่าดังขึ้นจากข้างหลัง “พี่มาทำอะไรที่นี่?”แจ็คสันหมุนตัว สายตาเขาเหลือบไปเห็นวัสดุการทำอาหารในกระเป๋าของเธอและตระหนักได้ว่าเธอเพียงแต่ออกไปซื้อของเข้าบ้าน “ฉันมีเรื่องอยากจะถามเธอ”ธัญญ่าก้มหน้าลงด้วยความตื่นตระหนกเล็กน้อย “อืม โอเคค่ะ… ถ้าอย่างนั้นเราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่า”สิ่งแรกที่แจ็คสันทำหลังจากที่เดินเข้าประตูคือการสำรวจดูภายในและกล่าวว่า “ไหนเธอบอกว่าเธอแต่งงานกับเจตต์ แล้วทำไมเขาถึงปล่อยให้เธออยู่ในห้องที่เธอเช่าเองล่ะ?”ธัญญ่าไม่รู้ว่าจะตอบเขาอย่างไร เธอไม่ได้รู้ว่าเจตต์มีบ้านเป็นของตัวเองหรือไม่ หรือว่าเขามีเงินในบัญชีเท่าไหร่ สิ่งเดียวที่เธอรู้เกี่ยวกับสามีของตนคือว่าอย่างน้อยเขามีรถเป็นของตัวเอง เธอรีบเบี่ยงประเด็นอย่างรวดเร็วด้วยการถามกลับ “พี่มีเรื่องอะไรจะถามเหรอคะ? เกี่ยวกับ… เรื่องก่อนหน้านี้หรือเปล่า?”แจ็คสันพยักหน้าเบา ๆ “บอกความจริงฉันมาธัญญ่า มีใครสั่งให้เธอทำเรื่องทั้งหมดน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1063 ผีที่หวนกลับคืนมา
ธัญญ่ากัดกรามตนเองราวกับว่ากำลังรวบรวมความกล้าก่อนที่จะทำการตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ “ฉันรู้น้อยมาก ฉันรู้แค่ว่าอเลฮานโดรแค่แกล้งพิการและเขาเคยพูดว่าเขาต้องใช้เวลาถึงสามปีกว่าจะรักพี่ทิฟฟานี่ ทั้งหมดที่เขาทำไปก็เพื่อสิ่งเดียว คือการทำให้พี่สองคนเลิกกัน ฉันรู้แค่นี้ ฉันบอกทั้งหมดที่ฉันรู้แล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดเก็บเรื่องนี้ไว้จากพี่ทิฟฟานี่ด้วยนะคะ เพราะถ้าพี่ทิฟฟานี่รู้เรื่องนี้เข้าฉันตายแน่!”สามปีเหรอ?แจ็คสันนึกถึงคนคนหนึ่งทันที: อีธาน คอนเนอร์อีธานเป็นคนเดียวที่ทิฟฟานี่รักเป็นระยะเวลาสามปี เขาเป็นคนที่ทำให้แจ็คสันอิจฉาด้วยทันใดนั้นเขาก็รู้สึกราวกับว่ามีพุ่มไม้หนามงอกขึ้นทั่วหัวใจของเขาและทิ่มแทงเขาด้วยความไม่สบายใจ ถ้าอเลฮานโดรเป็นอีธานที่ปลอมตัวมาทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ก็สมเหตุสมผลในที่สุดเป็นเรื่องน่าขันที่ในขณะที่ทิฟฟานี่รักอีธานมาสามปี แต่อีธานกลับใช้เวลาสามปีนั้นเพื่อตอบแทนความรู้สึกของเธอโดยการทำลายครอบครัวของเธอและทำให้เธอต้องสูญเสียคุณพ่อแจ็คสันกลับไปที่บริษัทของเขาหลังจากที่ออกจากอะพาร์ตเมนต์ของธัญญ่า เมื่อเขาพบทิฟฟานี่ระหว่างทางผ่านบริเวณที่ทำงานเขาก็ทำตัวปก
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
