เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1063 ผีที่หวนกลับคืนมา
บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1064 ทักษะเฉพาะเจาะจง
แจ็คสันพยักหน้าและดึงเธอกลับไปที่โต๊ะของพวกเขาก่อนที่จะปล่อยให้เธอทานอาหารจนเสร็จในขณะที่เขาปัดทิ้งปัญหาของตนเองไปก่อนเขาเสียใจที่เอ่ยชื่ออีธานและทำให้ทิฟฟานี่ขวัญเสียขนาดนั้น อันที่จริงเขาคิดไม่ถึงว่าเธอจะมีปฏิกิริยาตอบรับที่รุนแรงขนาดนี้ ตอนนี้เขาต้องการที่จะสามารถบอกเธอได้ด้วยความมั่นใจว่าอีธานได้เสียชีวิตในแอฟริกาใต้ แต่เรื่องราวมักจะไม่ราบรื่นอย่างที่คนเราหวังวันหยุดสุดสัปดาห์มาถึง แจ็คสันพาทิฟฟานี่ไปส่งที่บ้านของลิเลียนและสัญญาว่าจะกลับมารับเธอตอนเย็น จากนั้นเขาก็ตรงไปที่คฤหาสน์เทรมอนต์เขาเล่าทุกสิ่งที่เขารู้จนถึงตอนนี้ให้มาร์คฟัง มาร์คใช้เวลาในการวิเคราะห์ข้อมูลก่อนที่จะพูดว่า “การสืบว่าอเลฮานโดร สมิธใช่หรือไม่ใช่อีธาน คอนเนอร์ไม่ได้ยากขนาดนั้น เราเพียงแค่ต้องตรวจดีเอ็นเอ ตอนนี้เขาพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลใช่ไหม? อย่างนั้นเราก็สามารถเก็บตัวอย่างเลือดของเขาได้ง่าย ๆ”“แล้วถ้าเขาคืออีธานจริง ๆ ล่ะ?” แจ็คสันขมวดคิ้วมาร์คเม้มปาก “ปรัชญาของฉันคือการไม่ยุ่งกับคนที่ไม่มารบกวนฉันก่อน แต่พวกที่ทำผิดต่อฉันน่ะเหรอ? ฉันจะทำร้ายพวกมันโดยไม่ยั้งมือ มันเป็นหลักการชีวิตที่เรียบง่ายจร
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1065 ทั้งหมดเพื่อผู้หญิงคนนั้น
หัวหน้าพยาบาลเองก็หมดหนทางไม่แพ้กัน “แล้วเราจะทำอะไรได้ล่ะ? คนของตระกูลสมิธดูเหมือนคนที่เธอจะสามารถยุ่งได้ด้วยเหรอ? เอิ๊ก ไปเก็บตัวอย่างเลือดจากคนไข้มาใหม่ซะ”เจตต์ไล่ตามพยาบาลและชนเธอก่อนที่จะสลับตัวอย่างเลือดในกระเป๋าของเธอกับอันที่เขาหยิบมาก่อนหน้านี้“ขอโทษครับ”พยาบาลคุ้ยกระเป๋าตนเองตามสัญชาตญาณก่อนที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อพบว่าตัวอย่างเลือดยังอยู่ดีเจตต์ยืนนิ่งอยู่กับที่และรอจนกระทั่งพยาบาลเดินห่างออกไป เขาตามเธอต่อหลังจากที่เธอเลี้ยวไปอีกทางแล้วเขาเฝ้าดูพยาบาลส่งตัวอย่างเลือดให้แจ็คสันและรีบกลับไปที่วอร์ดของอเลฮานโดรอย่างรวดเร็ว "คุณสมิธครับ แจ็คสันเป็นคนส่งพยาบาลคนนั้นมา ผมเห็นเธอให้ตัวอย่างเลือดกับเขา แต่ผมสลับเลือดของท่านกับของคนอื่นก่อนที่เธอจะนำมันไปให้เขาโดยที่เธอไม่ทันรู้ได้ตัวแล้วครับ”อเลฮานโดรพึมพำด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม “สงสัยฉันแล้วสินะ? เร็วกว่าที่ฉันคิดแฮะ มันเกิดอะไรขึ้น? พวกเขาไม่น่าจะตามทันเร็วขนาดนี้…”เจตต์รู้สึกกังวลเล็กน้อย เขาเริ่มสงสัยว่าเขาควรจะบอกอเลฮานโดรดีไหมว่าในขณะที่เขาพาธัญญ่าไปตรวจร่างกาย พวกเขาได้เผชิญหน้ากับแจ็คสันและทิฟฟานี่ แต่ท
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1066 วิถีเดิมของเขา
”คุณอยากให้อเลฮานโดรเป็นอีธานหรือเปล่าคะ?” จู่ ๆ แอเรียนก็ถามขึ้นมามาร์คเงียบไปด้วยความไม่แน่ใจเล็กน้อยว่าเธอหมายความอย่างไรเมื่อถามเขาเช่นนั้นเมื่อไม่ได้รับคำตอบเธอก็ไม่คิดที่จะถามต่อ “ฉันไปดูสมอร์ก่อนนะคะ คุณก็ควรรีบนอนได้แล้ว”มาร์คกลับมาได้สติเมื่อได้ยินเสียงประตูปิดลง คืนนี้เขาถูกทอดทิ้งอีกครั้ง ตั้งแต่ที่มีแอริสโตเติลเข้ามาเขาก็ดูเหมือนจะเป็นส่วนเกินของบ้านไปเลย แม้แต่แมรี่ยังดูเหมือนจะมีความสำคัญมากกว่าเขา อย่างน้อยแอเรียนจะถามแมรี่ว่าแอริสโตเติลเป็นอย่างไรบ้างทุกครั้งที่เธอกลับมาจากทำงาน แต่เขากลับไม่มีประโยชน์อะไรเลย! ขนาดวันสุดสัปดาห์แอเรียนก็ยังคงเหมือนเดิม โลกของเธอหมุนรอบแต่แอริสโตเติลความอิจฉาเล็กน้อยก่อตัวขึ้นในใจของมาร์ค แล้วแบบนี้เขาจะสามารถนอนอย่างสงบสุขได้อย่างไร? เมื่อก่อนเขาสามารถเรียกเอริกและแจ็คสันออกไปดื่มกับเขาได้ตลอด แต่ตอนนี้เอริกก็ไม่อยู่แล้ว และแจ็คสันก็ยุ่งอยู่กับการดูแลทิฟฟานี่ที่กำลังตั้งครรภ์ เขาเองก็มีภรรยาและลูกชายแล้ว ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดเขาเปิดขวดเหล้าและนั่งที่หน้าต่างฝรั่งเศสและเริ่มดื่มคนเดียวอย่างเดียวดายและหดหู่ อันที่จริงเขารู้ด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1067 ปรากฏว่าการใช้กำลังนั้นน่าตื่นเต้น
เธอรู้สึกได้ว่ากลิ่นของแอลกอฮอล์จากเขาใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เธอหันหน้าหนีและพูดว่า “คุณกำลังจะทำอะไร? ถ้าเมาแล้วก็นอนเถอะค่ะ ฉันเหนื่อย…”ทันใดนั้นเขาก็จับคางเธอพลางบังคับให้เธอมองหน้าเขา ทั้งคู่ต่างไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของกันและกันได้อย่างชัดเจน หัวใจของแอเรียนยังคงเต้นแรง ทุกครั้งที่เธอพยายามจะหนีเขา เขาก็จะจับเธอแน่นยิ่งขึ้น เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องยอมเขาเพราะไม่อยากไปทำงานด้วยรอยช้ำในวันจันทร์ริมฝีปากที่นุ่มของเธอถูกปิด กลิ่นของแอลกอฮอล์จากลมหายใจเขาทำให้สติของเธอพร่ามัว จริง ๆ เขาก็ยังเป็นมาร์คคนเดิม เพียงแต่ว่าเขาได้พยายามที่จะเป็นมาร์คในแบบที่เธอต้องการเมื่ออยู่กับเธอ เธอแค่ไม่รู้ว่าเธอไปทำอะไรให้เขา เขาถึงได้เสียการควบคุมตัวเอง มันเป็นเพราะเธอไม่ควรถามคำถามนั้น หรือว่าเป็นเพราะว่าเธอไปแย่งแก้วเหล้าจากเขากันแน่?ในที่สุดเขาก็ละจากริมฝีปากของเธอ เธอสูดลมหายใจเฮือกใหญ่เพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์หลังจากที่เกือบจะขาดอากาศหายใจ การจูบควรจะสวยงามและโรแมนติก แต่ทำไมมันกลับรู้สึกเหมือนสามารถบดขยี้เธอได้เลย? หรือเขาแค่ใช้กำลังมากเกินไป?เธอไม่ต้องการที่จะทะเลาะกับคนเมาจริง ๆ ทางเดี
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1068 อาหารแข็งสำหรับเด็กทารก
เธอก้าวไปข้างหน้าและแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างที่เปิดคอเสื้อเขาเพื่อดูรอยแผล เธอสะดุ้งด้วยความตกใจเมื่อเห็นมัน บริเวณที่เธอกัดเมื่อคืนตอนนี้ทั้งแดงก่ำและบวมจนเป็นภาพที่น่าสยดสยองเธอตั้งสติและถามว่า “ทายาดีกว่าไหมคะ? มันแดงไปหมดเลย ผิวหนังของคุณคงจะบอบบางน่าดู…”มาร์คจ้องเธอด้วยความเจ้าเล่ห์ “ไม่เป็นไร เดี๋ยวมันก็หายเอง ปกติผิวฉันก็ไม่ได้บอบบางหรอก มันจะบอบบางแค่หลังจากที่ฉันดื่มเหล้าและโดนกัด… เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หาย”แจ็คสันเข้าใจทันทีและเดาว่า “พวกนายคงมีเกมใหม่ให้เล่นสินะ…”แอเรียนหน้าแดง “คุณพูดเรื่องอะไรของคุณ…”เสียงหัวเราะของทิฟฟานี่น่าตกใจที่สุดในบรรดาพวกเขา “เลิกเสแสร้งเลย ยิ่งเธอพยายามเบี่ยงเบนมันก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้นเท่านั้น พวกเราก็โต ๆ กันหมดแล้ว การคุยเรื่อง 18+ นิดหน่อยไม่เห็นจะแปลกตรงไหน ฮ่า ๆ…”แจ็คสันเปลี่ยนเรื่องคุยด้วยสีหน้าที่จริงจังและพูดว่า “เออ มาร์ค พรุ่งนี้ฉันมีธุระตอนเช้า นายช่วยไปส่งทิฟฟ์ที่ทำงานแทนฉันได้ไหม? ฉันไม่มีเวลาไปส่งเธอเอง ไม่ต้องห่วงเรื่องส่งเธอกลับบ้าน เรื่องนั้นฉันจัดการเอง”“อืม” มาร์คตอบโดยไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม แอเรียนรู้ดีว่าผล
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1069 ทิฟฟานี่ที่สงสัยแต่ไร้สมอง
แอเรียนแกล้งทำเป็นเล่นกับแอริสโตเติล “น่าจะเรื่องงานแหละ มาร์คชินกับการคุยเรื่องธุรกิจในห้องทำงาน ผู้ชายมักจะมีนิสัยที่ไม่มีวันเปลี่ยนได้แบบนี้แหละ เราแค่ต้องยอมรับมัน”ทิฟฟานี่เม้มปาก “เธอพูดถูก นี่ พรุ่งนี้สามีเธอจะไปส่งฉันที่ทำงานด้วยแหละ หึงไหม?”แอเรียนยิ้มอย่างหมดหนทาง “ฉันจะหึงทำไม? หึงเธอน่ะเหรอ? ผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังตั้งครรภ์เนี่ยนะ? ไม่แน่นอนย่ะ ฉันคงจะโกรธมากถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น แต่เธอ? ต่อให้มาร์คเป็นคนขับรถเอง ฉันจะให้เธอนั่งข้างหน้าอยู่ดี ไม่ต้องห่วง… เราเป็นเพื่อนสนิทกันไม่ใช่เหรอ?”ทันใดนั้นทิฟฟานี่ก็เหลือบมองไปทางบันไดและลงเสียงตนเองลง “แอริ ตอนที่เราทานอาหารอยู่ในร้านอาหารอยู่ ๆ แจ็คสันก็ถามฉันว่า ฉันจะรู้สึกยังไงหากอีธานกลับมา ถึงแม้ว่าเขาจะอธิบายว่า เขาแค่อยากรู้ว่ารักครั้งแรกของคนเรามันจะยากที่ลืมเลือนจริงหรือเปล่า แต่ฉันกลับรู้สึกไม่ดีเลย เขารู้ว่าอีธานเคยทำอะไรไว้กับฉันบ้างและเขาก็ไม่เคยพูดถึงอีธานมาก่อน เขาจะไม่มีวันพูดถึงอีธานเพียงเพื่อถามเรื่องที่ไม่สำคัญ ฉันสงสัยว่า…”หัวใจของแอเรียนหล่นไปที่ตาตุ่ม ทิฟฟานี่อาจจะดูไม่ค่อยฉลาด แต่เธอก็ยังเป็นผู้หญิงที่มีเซ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1070 ฉันต้องการแค่ความสนใจจากเธอคนเดียว
มาร์คจ้องเธอกึ่งยิ้ม “เธอจะให้ฉันฉีดยาด้วยเลยไหมล่ะ?”แอเรียนหุบยิ้ม “นี่คุณจะทำเหมือนฉันเป็นแมวจริง ๆ เหรอ? คุณทำให้ฉันกลัวก่อนนะ! ใครบอกให้คุณดื่มจนเมาจนเสียสติล่ะ?”มาร์คทำตัวไร้เดียงสาโดยสิ้นเชิง “ฉันเมาจนเสียสติตอนไหน? ฉันแค่ปลดปล่อยความไม่พอใจของฉัน ฉันเคยบอกเธอแล้ว แต่เธอไม่สนใจเอง! ฉันดื่มไปแค่นั้นจะเมาได้ยังไง? ฉันบอกเธอหลายครั้งแล้วว่าเธอชอบเมินฉันน่ะ”แอเรียนพูดไม่ออกทันที จริงอยู่ว่าเขาเคยพูดถึงเรื่องนั้น แต่เธอไม่ได้สนใจมันมากนัก ในสายตาของเธอเขามักจะสูงส่งและแน่วแน่มาตลอด เขาไม่ชอบให้ใครปลอบประโลมหรือทำเหมือนเขามีค่ามากกว่าคนอื่น เห็นได้ชัดว่าเขามองว่าตัวเองสูงส่งกว่าใคร แต่จริง ๆ แล้วเขาแค่ต้องการความสนใจจากเธออย่างนั้นเหรอ?เธอถอนหายใจ “ก็ได้ ฉันจะไม่ทำอย่างนั้นอีก ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าคุณจะเป็นคนแบบนั้น”ด้านที่บอบบางของเขาถูกกระตุ้น “ฉันเป็นคนยังไงเหรอ? ทำไมมันฟังดูเหมือนเธอกำลังว่าฉันเลย?”เธอหัวเราะคิกคัก “นี่คุณคิดอะไรของคุณเนี่ย? ฉันหมายความว่าคุณสูงส่งและยากที่จะเข้าถึงตั้งแต่ที่ฉันยังแปดขวบ คุณทั้งโดดเดี่ยวและเด็ดเดี่ยว คุณไม่เคยต้องพึ่งใครหรือแม้แต่จะสนว่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1071 มาร์คเผชิญหน้ากับดอน สมิธ
แจ็คสันแจ้งมาร์คเรื่องผลตรวจ แต่มาร์คดูเหมือนจะไม่เชื่อ อาจจะเป็นเพราะเขาเตรียมใจไว้แล้วว่าอเลฮานโดรคืออีธานจริง ๆ เขาถึงไม่อยากจะเชื่อผลตรวจนั้นหลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพักแจ็คสันก็โทรไปหาพยาบาลที่เก็บผลตรวจมาให้เขา “ตอนที่ไปเก็บผลตรวจมาให้ผมมีอะไรเกิดขึ้นไหมครับ?”พยาบาลตอบกลับมาว่า “มีนะคะ ผู้ชายคนหนึ่งเดินชนฉัน เขาสูง ผอม ค่อนข้างจะหน้าตาดี คนที่ปกติจะอยู่กับคุณอเลฮานโดรตลอดน่ะค่ะ แต่พอฉันล้วงกระเป๋าเพื่อเช็คดูหลอดเก็บเลือดก็ยังอยู่นะคะ ฉันก็เลยไม่ได้คิดอะไร แล้วทำไมคุณถึงขอให้ฉันเก็บตัวอย่างเลือดของคุณอเลฮานโดรไปให้เหรอคะ? ฉันก็ช่วยคุณแล้ว คุณควรจะพาฉันไปทานข้าวได้แล้วไหมคะ?”แจ็คสันตกตะลึง ไม่มีทางที่เขาจะพาเธอไปทานข้าว เขากำลังจัดการกับธุระที่สำคัญอย่างยิ่งไม่ใช่การจีบสาว “ไม่มีอะไรหรอกครับ อย่าลืมนะครับว่าคุณห้ามบอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นตระกูลสมิธจะมาตามรังควานคุณแน่ ทางที่ดีคุณควรจะทำเหมือนไม่รู้อะไรเลย ส่วนเรื่องที่ผมจะพาคุณไปทานข้าว ช่วงนี้ผมยุ่งมากเลย เพราะฉะนั้นเดี๋ยวผมโอนเงินไปให้แทนนะครับ คุณเอาไปซื้ออะไรอร่อย ๆ ทานนะ ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ”แจ็คสันวาง
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
