บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 671 - บทที่ 680

เซเลน่า คุณสวยมากเลย! ชุดสูทแบบนี้ดูมีระดับมาก!” ชารอนมองไปที่เซเลน่าและพูดด้วยความอิจฉา “ไม่แปลกเลยที่เฟนด์รักคุณมากขนาดนั้น ฉันก็รักเขา แต่เขากลับเย็นชาไม่ใส่ใจกันเลย!”เซเลน่ายิ้มอย่างอึดอัดใจ “ชารอน เฟนด์ไม่ได้ดีอย่างที่คุณคิดหรอกนะคะ เขาชอบทำหน้าเย็นชา และบางครั้งก็ทำอะไรจริงจังมากเกินไป นอกจากนั้นยังไม่ใช่คนโรแมนติกและค่อนข้างหัวรุนแรง ชอบใช้กำลังแก้ปัญหา คุณชอบเขามากขนาดนั้นเพราะยังไม่รู้จักเขาพอดีน่ะสิ”แน่นอนว่าเซเลน่าพูดออกไปทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้ชารอนยอมแพ้ไปแม้ว่าชารอนจะเป็นคนดีและร่ำรวย แต่เฟนด์ก็คือผู้ชายของเธอ ในฐานะภรรยาแล้ว เซเลน่าจะไม่เห็นแก่ตัวเองได้อย่างไร?นอกจากนั้น เธอรู้สึกว่าควรจะทำให้ชารอนยอมแพ้ไปถ้าเฟนด์ไม่สนใจเธอจริง ๆ“จริงเหรอ?” ชารอนตอบ เธอยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าเช่นเคย “ฉันรู้สึกว่าทุกอย่างที่เขาทำมันยอดเยี่ยมไปหมด เป็นเรื่องปกติที่เขาใช้กำลังในการแก้ปัญหาถ้าโดนรังแกมา ไม่อย่างนั้นเขาจะเป็นคนแบบไหนกัน? นอกจากนั้นเขายังเป็นทหารผ่านศึกที่เคยอยู่ในกองทัพ เป็นเรื่องปกติอีกที่คนแบบนี้จะมีสีหน้าจริงจังตลอดเวลา มันทำให้ดูน่าเชื่อถือ”ชารอนหยุดพูดก่อนจะม

“โอ๊ย!” ไวท์ตี้ร้องด้วยความเจ็บปวด หน้าผากของเขาปรากฏเส้นเลือดขึ้นมา“กระทืบมัน!” ไวท์ตี้สั่งเสียงดังสนั่นขณะกัดฟัน“ลูกพี่แองกิส นี่มัน...” ลูกน้องของเขาตกใจมากเมื่อดูจากการโจมตีของเฟนด์แล้ว เขาไม่ใช่คนธรรมดาแน่ ๆ แม้ว่าพวกเขาจะมีคนมากกว่า แต่ก็อาจจะต่อกรด้วยไม่ได้“ออกไป อย่ามากวนอารมณ์ฉัน” เฟนด์บ่นเมื่อเห็นว่ามีคนเข้ามามากขึ้น ลูกค้าที่เข้ามาใหม่ก็พากันมองพวกเขาฟีลิกซ์มองไปที่เฟนด์ทันทีที่ได้ยิน “น-นายท่าน แล้วพวกเราล่ะ? ไปได้หรือยัง?”“ไสหัวไป! พวกแกทุกคนออกไปซะ! เห็นพวกแกแล้วปวดหัว!” เฟนด์มองอย่างเหลืออดและโบกมือ“ตกลง! งั้นผมไปแล้ว!” ฟีลิกซ์มีความสุขมากเมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาพยักหน้าทันทีและยืนขึ้นพร้อมกับลูกน้อง“พวกแกโง่เหรอ? ทำไมยังยืนอยู่ได้? ตามเรามาซี่! นี่คือคุณทันย่าจากตระกูลเดรค นั่นก็คุณชารอนจากตระกูลจอร์จ!” ฟีลิกซ์มองคนที่ยังยืนอยู่จากนั้นเขาก็มองไปที่แองกิสที่กำลังเจ็บปวดอยู่ “แองกิส แกมันโง่ เห็นฉันคุกเข่าอยู่ยังจะกล้าสร้างเรื่องให้คุณทันย่ากับคนอื่น ๆ อีก กำลังทำภารกิจฆ่าตัวตายอยู่เหรอ?”“ท-ทำไมพูดแบบนั้น?!” แองกิสอยากจะสลบด้วยความโกรธ “ทำไม... ทำไมไม่บอกใ

เคนพยักหน้าอย่างพอใจกับความคิดของฟลินน์ “ฮ่า ๆ! ช่างเป็นความคิดที่ดีอะไรเช่นนี้! ตอนนี้ เราก็ตบตีกระทืบมันได้เท่าที่เราต้องการ ตราบใดที่เราไม่ฆ่าเขา เราจะรอจนกว่าจะถึงวันเกิดเซเลน่าที่มันจะเสียหน้า แล้วค่อยปล่อยให้มันตายอย่างทรมาน”“เป็นความคิดของฉันอย่างแน่นอน!” ฟลินน์ตอบ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความแค้นและดูถูกเหยียดหยาม “ฉันได้ยินมาว่าภรรยาเขาค่อนข้างดีเลยล่ะ” ฟลินน์กัดฟัน “หึ! เมื่อใดที่เขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ฉันจะให้ภรรยามันคุกเข่าให้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง และขอให้เธอมาขอร้องให้ฉันเล่นของเล่นกับเธอ...! ฉันจะสนุกกับการทรมานเธอทุก ๆ ทาง!”เมื่อได้ยินเช่นนี้ เคนก็ตะคอกขึ้นมาทันทีว่า “นี่ เกรงว่าจะไม่ได้นะ ฉันคอยดูเซเลน่ามาตลอด ห้ามเตะต้องเธอเด็ดขาด!”แน่นอนว่าฟลินน์ไม่โอเค “เคน ฉันแค่อยากแก้แค้น ทำตามคำขอฉันไม่ได้เหรอ? ฉัน... ฉันเสียขาไปนะ...! ฉันจะไม่ได้ระบายถ้าไม่ทำอย่างนั้น!”เคนหน้านิ่ง “ฟลินน์ ฉันอยากจะบอกนายนะว่าคนที่ทำให้นายเสียขาไปคือเฟนด์ อยากแก้แค้น ฉันก็จะช่วย พอเฟนด์ตาย การแก้แค้นก็จะสำเร็จ! เซเลน่ามาเกี่ยวอะไรด้วย? ถ้าอยากแก้แค้นก็ไปลงที่เฟนด์ไม่ใช่เซเลน่า เพราะเธออาจจะเป็น

เมื่อได้ยินสิ่งที่ฟีโอน่าพูด โจแอนก็ขมวดคิ้ว “ใช่ ฉันกังวลอยู่ แม่ของเซเลน่าบอกว่าควิล เซนอสเรียกจอมพลมา แม้ว่าคนนี้จะไม่มีความสามารถมากนัก แต่ก็แสดงให้เห็นว่าตระกูลเขาทรงพลังจริง ๆ ที่จอมพลยอมมาช่วยเหลือ!”ฟีโอน่ากลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากคิดเรื่องนี้ “เป็นเพราะเฟนด์คนเดียวที่ทำให้พวกเขาโกรธ” เธอจ้องเฟนด์ “เขาไปทำให้คนแบบนั้นขุ่นเคืองและเกลียดเขาได้ยังไงกัน!”เมื่อเธอเห็นว่ามันไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ เซเลน่าก็ปกป้องเฟนด์ทันที “แม่คะ เราจะไปโทษเฟนด์ไม่ได้นะ” เธอให้เหตุผล “เฟนด์บอกฉันว่าพวกเขาไปเจอกันที่งานทหารผ่านศึกและเทพีแห่งสงครามลาน่าฆ่าแม็กนัส ซัทเธอร์ เพราะเขาบังคับให้ดาราไปนอนกับเขา แม็กนัสคือน้องชายของพ่อควิล และเขาต้องเรียกแม็กนัสว่า ‘ลุง’!”เซเลน่าหยุดก่อนพูดต่อ “ไม่มีใครคิดว่าควิลจะมาสู้กับเฟนด์แทนเมื่อเขาทำแบบนั้นกับเทพีแห่งสงครามไม่ได้!”“ไม่ต้องห่วงนะแม่ พวกเซนอสไม่รู้ว่าผมฆ่าเขา เพราะไม่มีใครมีชีวิตรอดออกไปออกใคร ถ้าแม่ไม่พูดก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้”แม้ว่าเฟนด์จะรู้ดีว่าตระกูลเซนอสมาคุกคามพวกเขาไม่ได้อีกต่อไป แต่เขาก็ต้องทำเป็นไม่รู้อะไรเลย “แม้ว่าพวกเขาจะมาสอบสวน พวกเขาก

เซซิเลียตกใจเมื่อได้ยินเซเลน่าตะคอกใส่เธอด้วยน้ำเสียงแบบนั้นเธอสงบสติอารมณ์และใบหน้าตกตะลึงก็หายไป เซซิเลียกอดอกด้วยความเย่อหยิ่งอย่างที่เคยทำ “เฮอะ! ดูเหมือนว่าวิธีการพูดจะเปลี่ยนไปเลยนะหลังจากมีเงินพอใช้แล้ว ใช่ไหม? ไม่แปลกใจเลยที่เธอดูถูกฉัน เป็นเพราะคฤหาสน์มูลค่าหลายสิบล้านเหรอ?”แม้ว่าเสียงจะแผ่ว ๆ แต่เซซิเลียก็ไม่ได้หยุดพูดแค่นั้น “ฉันได้ยินมาว่าเงินของผู้บังคับบัญชาการอยู่ที่ประมาณสองล้าน เธอได้เงินมานิดหน่อยหลังจากห้าปีนั้น ต้องเจอกับความเป็นความตายที่นับไม่ถ้วน แต่ได้เงินน้อย เธอซื้อคฤหาสน์แล้วก็รถหลายคัน ได้ยินมาว่าจ้างบอดี้การ์ดด้วย พอคำนวณดูแล้วเฟนด์ก็คงเหลือเงินไม่พอใช่ไหมล่ะ? แค่ไม่กี่สิบล้าน?”เซเลน่าตอบอย่างเฉยชาว่า “ใช่ เรามีเงินไม่เยอะ แต่ก็ไม่ขาดมือ เราพอใจแล้วที่มีบ้าน รถ และเงินอีกหลายสิบล้าน แม้ว่าจะไปเทียบกับคนรวยคนอื่นไม่ได้ แต่ฉันก็พอใจแล้ว พอใจมาก!”เซเลน่ามองเซซิเลียและพูดต่อว่า “สถานการณ์ของเราดีกว่าผู้หญิงบางคนที่แต่งงานตอนอายุมากแล้วเอาแต่ขอเงินจากครอบครัวตลอดเวลาอีกนะ”สิ่งนี้ทำให้เซซิเลียโกรธจัด "แก…"“ใช่แล้ว! กล้าดียังไงมาว่าเราไม่มีเงิน? ลูกสาว