เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 677
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 678
เมื่อได้ยินสิ่งที่ฟีโอน่าพูด โจแอนก็ขมวดคิ้ว “ใช่ ฉันกังวลอยู่ แม่ของเซเลน่าบอกว่าควิล เซนอสเรียกจอมพลมา แม้ว่าคนนี้จะไม่มีความสามารถมากนัก แต่ก็แสดงให้เห็นว่าตระกูลเขาทรงพลังจริง ๆ ที่จอมพลยอมมาช่วยเหลือ!”ฟีโอน่ากลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากคิดเรื่องนี้ “เป็นเพราะเฟนด์คนเดียวที่ทำให้พวกเขาโกรธ” เธอจ้องเฟนด์ “เขาไปทำให้คนแบบนั้นขุ่นเคืองและเกลียดเขาได้ยังไงกัน!”เมื่อเธอเห็นว่ามันไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ เซเลน่าก็ปกป้องเฟนด์ทันที “แม่คะ เราจะไปโทษเฟนด์ไม่ได้นะ” เธอให้เหตุผล “เฟนด์บอกฉันว่าพวกเขาไปเจอกันที่งานทหารผ่านศึกและเทพีแห่งสงครามลาน่าฆ่าแม็กนัส ซัทเธอร์ เพราะเขาบังคับให้ดาราไปนอนกับเขา แม็กนัสคือน้องชายของพ่อควิล และเขาต้องเรียกแม็กนัสว่า ‘ลุง’!”เซเลน่าหยุดก่อนพูดต่อ “ไม่มีใครคิดว่าควิลจะมาสู้กับเฟนด์แทนเมื่อเขาทำแบบนั้นกับเทพีแห่งสงครามไม่ได้!”“ไม่ต้องห่วงนะแม่ พวกเซนอสไม่รู้ว่าผมฆ่าเขา เพราะไม่มีใครมีชีวิตรอดออกไปออกใคร ถ้าแม่ไม่พูดก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้”แม้ว่าเฟนด์จะรู้ดีว่าตระกูลเซนอสมาคุกคามพวกเขาไม่ได้อีกต่อไป แต่เขาก็ต้องทำเป็นไม่รู้อะไรเลย “แม้ว่าพวกเขาจะมาสอบสวน พวกเขาก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 679
“แม่ หนูเข้าใจว่าแม่คิดว่าเงินเป็นสิ่งที่ดีมาก” เซเลน่าเริ่มพูด “ใช่ แม่ทนทรมานมาเมื่อหลายปีก่อน ถึงอย่างนั้น แม่ก็จะไปเสี่ยงชีวิตเรากับเฟนด์ไม่ได้ จะเป็นยังไงถ้านักสู้จากตระกูลเซนอสมาตามฆ่าเราจริง ๆ? ไม่กลัวตายเหรอ?” เซเลน่ารู้สึกว่าตัวเองอารมณ์ร้อนขึ้น แม่ของเธอจะมากเกินไปแล้วที่แยกแยะอะไรถูกอะไรผิดไม่ได้อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครคิดว่าเฟนด์ขะเข้าข้างฟีโอน่า “สิ่งที่แม่พูดดูสมเหตุสมผลอยู่นะ เราจะไปให้เงินซีน่าไม่ได้”ตอนแรก คำพูดตำหนิฟีโอน่าทำให้เธอก้มหน้าก้วยความกระอักกระอ่วนไม่กล้าพูดอะไรในเมื่อไม่มีใครเข้าข้างเธอเธอไม่คิดว่าเฟนด์จะเข้าข้างเธอในเรื่องนี้เธอยิ้มออกมาทันทีอย่างภาคภูมิใจ “ดูสิ ไม่ใช่แค่ฉันที่คิดแบบนี้ เฟนด์ก็คิดเหมือนกัน เราให้เงินซีน่าไม่ได้!”เซเลน่ารู้สึกสับสน เธอมองไปที่เฟนด์และไม่รู้ว่าทำไมเฟนด์ถึงพูดแบบนี้ “ทำไมล่ะที่รัก? คุณไม่ใช่คนที่บูชาเงินนี่ ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบซีน่าเอามาก ๆ แต่มันก็เป็นความคิดที่ดีไม่ใช่เหรอที่เราจะเอาเงินยัดปากเธอ?”“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวว่าผมจะเกลียดเธอหรือไม่” เฟนด์พูดอย่างเย็นชา “ซีน่าโลภเกินไป สถานการณ์ครอบครัวเราตอนนี้ก็ไม่ได้แย่นี่
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 680
เซซิเลียตกใจเมื่อได้ยินเซเลน่าตะคอกใส่เธอด้วยน้ำเสียงแบบนั้นเธอสงบสติอารมณ์และใบหน้าตกตะลึงก็หายไป เซซิเลียกอดอกด้วยความเย่อหยิ่งอย่างที่เคยทำ “เฮอะ! ดูเหมือนว่าวิธีการพูดจะเปลี่ยนไปเลยนะหลังจากมีเงินพอใช้แล้ว ใช่ไหม? ไม่แปลกใจเลยที่เธอดูถูกฉัน เป็นเพราะคฤหาสน์มูลค่าหลายสิบล้านเหรอ?”แม้ว่าเสียงจะแผ่ว ๆ แต่เซซิเลียก็ไม่ได้หยุดพูดแค่นั้น “ฉันได้ยินมาว่าเงินของผู้บังคับบัญชาการอยู่ที่ประมาณสองล้าน เธอได้เงินมานิดหน่อยหลังจากห้าปีนั้น ต้องเจอกับความเป็นความตายที่นับไม่ถ้วน แต่ได้เงินน้อย เธอซื้อคฤหาสน์แล้วก็รถหลายคัน ได้ยินมาว่าจ้างบอดี้การ์ดด้วย พอคำนวณดูแล้วเฟนด์ก็คงเหลือเงินไม่พอใช่ไหมล่ะ? แค่ไม่กี่สิบล้าน?”เซเลน่าตอบอย่างเฉยชาว่า “ใช่ เรามีเงินไม่เยอะ แต่ก็ไม่ขาดมือ เราพอใจแล้วที่มีบ้าน รถ และเงินอีกหลายสิบล้าน แม้ว่าจะไปเทียบกับคนรวยคนอื่นไม่ได้ แต่ฉันก็พอใจแล้ว พอใจมาก!”เซเลน่ามองเซซิเลียและพูดต่อว่า “สถานการณ์ของเราดีกว่าผู้หญิงบางคนที่แต่งงานตอนอายุมากแล้วเอาแต่ขอเงินจากครอบครัวตลอดเวลาอีกนะ”สิ่งนี้ทำให้เซซิเลียโกรธจัด "แก…"“ใช่แล้ว! กล้าดียังไงมาว่าเราไม่มีเงิน? ลูกสาว
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 681
“แม่พูดเรื่องอะไรน่ะ? หนูเป็นคนเลือกเอง และหนูก็ไม่เสียดายเลยสักนิด แล้วหนูจะบอกอะไรให้นะ หนูว่าเฟนด์ดีกว่านายน้อยคลาร์ก หรือนายน้อยวิลสันอะไรนั่นตั้งเยอะ!” เธอรำคาญนิสัยของแม่เต็มทีแล้ว เธอกลอกตาใส่ฟีโอน่า ก่อนจะเดินผ่านเธอเข้าไปด้านใน“ฮึ่ม!” ฟีโอน่ามองไปที่เฟนด์ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่พอใจ ทุกอย่างเกิดขึ้นก็เพราะว่าเฟนด์หาเลี้ยงครอบครัวไม่ได้ และคนอื่น ๆ ก็มองครอบครัวของเขาด้วยความดูถูก ถึงแม้ว่าชีวิตของพวกเขาจะดีแล้ว แต่พวกเขาก็ควรจะได้ใช้ชีวิตอย่างร่ำรวย และมีความสุขมาตั้งแต่ต้นฟีโอน่าเดินกระฟัดกระเฟียดเข้าไปด้านในอย่างเงียบ ๆ แอนดรูว์ยิ้มอย่างเจื่อน ๆ พลางตบไปที่ไหล่ของเฟนด์ “เฟนด์ อย่าเก็บมาใส่ใจเลย เธอก็เป็นอย่างนี้แหละ เธอไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรหรอก เธอแค่หวังว่าเซเลน่าจะมีชีวิตที่ดีก็เท่านั้น”เฟนด์ยิ้มอย่างขมขื่น แล้วพยักหน้า “อย่าห่วงไปเลยครับพ่อ ผมจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง! ผมไม่สนใจตระกูลโกลด์ หรือตระกูลคลาร์กอะไรนั่นหรอกครับ!”มุมปากของแอนดรูว์กระตุกขึ้น เขาตั้งใจจะปลอบเฟนด์ และทำให้เฟนด์ใจเย็นลง เขาไม่คิดเลยว่าเฟนด์จะตอบกลับมาด้วยความภาคภูมิใจออกมาแทนมันทำให้แอนดรูว์ผิดหวัง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 682
เฟนด์เพียงแค่ยิ้มอย่างเฉยชาเท่านั้น ขณะที่เขากำลังเดินไปที่โต๊ะของเซซิเลีย และนั่งตรงเก้าอี้ว่าง ๆ ถัดจากเซเลน่าเมื่อเฟนด์นั่งลงแล้ว นายน้อยของตระกูลโกลด์ เคลลี่ โกลด์ พูดออกมาอย่างขี้โม้ว่า “อ่า นายคือเฟนด์สินะ พวกเราไปเที่ยวต่างประเทศกันมาสักพักน่ะ เพิ่งจะกลับมานี่เอง! ฉันได้ยินเรื่องเกี่ยวกับนายมาเยอะเลย นายคือคนที่อยู่ในกองทัพใช่ไหม? ลูกเขยคนที่แต่งงานเข้ากับตระกูลของภรรยาของเขาน่ะ ฮ่าฮ่า นายหายไปตั้งห้าปีสินะ ใช่ไหม?”อีกด้านหนึ่ง ท่าทีนายใหญ่โกลด์ดูอึมครึมขณะที่เขามองไปที่เฟนด์ “นายใหญ่เทย์เลอร์ นี่…นี่คือลูกเขยคนที่แต่งกับตระกูลของคุณงั้นเหรอ?”“ใช่ เขาอยู่ที่นี่มาได้เดือนนึงแล้วล่ะ!” นายใหญ่เทย์เลอร์พยักหน้า พร้อมรอยยิ้มบนหน้าของเขาท่าทีของนายใหญ่โกลด์ดูไม่พอใจขึ้นไปอีก เขาพูดว่า “เรามาที่นี่เพื่อคุยเรื่องสำคัญกันในวันนี้ และมันเกี่ยวกับงานแต่งของเคลลี่และเซซิเลีย มันคงไม่ดี ถ้าคนนอกต้องมานั่งโต๊ะเดียวกับเราแบบนี้ คุณไม่เห็นด้วยกับผมเหรอ?”“ใช่เลย นายใหญ่เทย์เลอร์” หัวหน้าของตระกูลโกลด์พูดแทรกขึ้นมา “ผมรู้สึกว่าคนที่จะนั่งโต๊ะนี้ได้ ต้องเป็นคนจากตระกูลเทย์เลอร์เท่านั้น ม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 683
นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ตระกูลโกลด์ตกลง ที่จะเตรียมงานแต่งงานให้เธอและนายน้อยโกลด์ เพราะเธอกำลังท้องอยู่ และในท้องของเธอก็เป็นทายาทของตระกูลโกลด์ “นี่…น นายมองมาที่ฉันทำไม? ฉันไม่ได้ท้องนะ!” เฟนด์สังเกตเห็นความตกใจและความรู้สึกผิดนิดหน่อยได้อย่างง่ายดายในดวงตาของเซซิเลีย ขณะที่เธอหลบสายตา แล้วหันไปทางอื่น “ฉันไม่ใช่ผู้หญิงง่าย ๆ นะ!”เฟนด์หัวเราะเมื่อเธอตอบกลับมาแบบนั้น เขายิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะพูดอีกว่า “คุณน่าจะท้องได้ราว ๆ หกสัปดาห์แล้วสินะ การท้องมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ออกจะปกติด้วยซ้ำในสังคมสมัยนี้!”“เซซิเลีย ที่เธอท้องเหรอ?” นายใหญ่เทเลอร์ทำหน้าถมึง ท้องก่อนแต่งไม่ใช่เรื่องผิดปกติ มันเกิดขึ้นทั่วโลกเลยด้วยซ้ำอย่างไรก็ตาม นายใหญ่เทย์เลอร์เป็นคนที่ต้องรักษาศักดิ์ศรีไว้อย่างมาก และตระกูลเทย์เลอร์เองก็เพิ่งจะได้ยศชนชั้นสูงระดับสองมาหมาด ๆ ถ้าข่าวที่ว่าผู้หญิงของตระกูลเทย์เลอร์ท้องก่อนแต่งถูกเผยแพร่ออกไปละก็ ตระกูลเทย์เลอร์จะต้องเสื่อมเสียแน่ ๆ “คุณปู่คะ เขา…เขาพูดจาไร้สาระ หนูจะไม่รู้ได้ยังไงว่าหนูท้องรึเปล่า?” เซซิเลียเผยความองอาจออกมา แต่จริง ๆ แล้วเธอกำลังสติแตกอยู่ในใจ เธอตกใ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 684
แอนดรูว์ไม่พอใจมากที่ตระกูลโกลด์ปฏิบัติต่อเฟนด์แบบนั้นแน่นอน เขาก็เคยดูถูกเฟนด์เมื่อก่อน และมันทำให้เขาหวนคิดถึงความขมขื่นที่เขาเคยมีต่อเฟนด์ แต่ตอนนี้ เฟนด์ได้แสดงให้เห็นแล้วว่า เขามีคุณค่า แข็งแรง และยอดเยี่ยมมากแค่ไหนมันทำให้เขาตกใจมากที่ตระกูลโกลด์พูดจาแย่ ๆ กับเฟนด์ เขาทนดูไม่ไหว เขาเลยตัดสินใจที่จะยืนหยัดข้างเฟนด์เซซิเลียแสยะยิ้มอย่างโอ้อวด เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น “ฮ่าฮ่า! หมอปาฏิหาริย์งั้นเหรอ? ช่างน่าขันเสียจริง ทหารจะมาเรียกตัวเองว่าหมอได้ยังไง? ขี้โม้จริง ๆ !”“ผมก็ว่างั้น นี่นายคิดว่าตัวเองเป็นเทพเจ้าแห่งสงคราม อีธาน ฮายส์ รึไง? คนอย่างอีธาน ฮายส์เท่านั้นแหละที่จะบอกว่าตัวเองเป็นหมอปาฏิหาริย์ได้ เขาเป็นหมอปาฏิหาริย์ที่เป็นที่รู้จักกันอย่างดี!”นายน้อยตระกูลโกลด์ยังพูดด้วยรอยยิ้มอีกว่า “นายก็แค่โชคดีที่รักษาขาของพ่อตา และโรคอ้วนของชารอนหาย เท่านั้นแหละ และที่มากไปกว่านั้นนะ มันหมายความว่าทักษะทางการแพทย์ของนายก็ไม่ได้แย่ แต่หนทางแห่งการเป็นหมอปาฏิหาริย์ของนายยังอีกยาวไกลจริง ๆ !”เฟนด์ระเบิดหัวเราะออกมา เป็นเสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความสนุกสนาน และความขบขัน เขาทำจิตใ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 685
เฟนด์มองไปที่เซซิเลียอย่างไม่แยแส กับความพยายามที่ฟังไม่ขึ้นของเธอ “คุณไม่กลัวโดนฟ้าผ่าเหรอ? คนที่โกหกแล้วไม่กระพริบตา จะโดนฟ้าผ่านะ” “นาย…” เซซิเลียโกรธจัดทันที เขากล้าพูดกับเธอแบบนั้นได้ยังไง! เขากล้าดีจริง ๆ นายใหญ่เทย์เลอร์ตกใจมาก เขาจ้องเขม็งไปที่เฟนด์ “อย่าพูดพล่อย ๆ แบบนั้นนะเฟนด์!” นายใหญ่เทย์เลอร์ทำใจให้สงบ แล้วยิ้มออกมาอีกครั้ง ก่อนจะหันไปหาอีกฝ่าย “นายใหญ่โกลด์ คุณไปต่างประเทศเมื่อสองเดือนก่อน ส่วนเฟนด์เพิ่งจะกลับมาได้เดือนเดียว ผมว่าคุณอาจจะยังไม่เข้าใจเขาดีพอ!”นายใหญ่โกลด์พยักหน้า พร้อมรอยยิ้มบนหน้า “ใช่ ผมไม่ค่อยเข้าใจเขาเท่าไหร่ ไม่เคยรู้เลยว่าเขาขี้โม้น่ะ!”มุมปากของซีอุสกระตุกขึ้น ก่อนที่เขาจะตอบกลับมา “พูดยังไงดีล่ะ? คือเขาค่อนข้างเชี่ยวชาญเรื่องยาเลย และบางทีเขาก็ขี้โม้หน่อย ๆ อย่างไรก็ตาม ผมเชื่อว่าถ้าเทพเจ้าแห่งสงคราม อีธาน ฮายส์อยู่ที่นี่ เขาคงไม่ฆ่าเฟนด์หรอก ที่สุดแล้ว เขาก็เคยอยู่ในสนามรบในนามของแคทธีเซีย และเป็นหัวหน้าผู้บังคับบัญชาอีกด้วย”นายใหญ่เทย์เลอร์หยุดไปครู่นึง ก่อนจะพูดต่อ “และที่สำคัญไปมากกว่านั้น ครั้งหนึ่ง เฟนด์เคยช่วยชีวิตเทพีแห่งสงคราม ลา
บทล่าสุด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2455
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2454
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2453
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2452
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2451
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2450
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
