บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 411 - บทที่ 420

“โอ้ ตายแล้ว! ทั้งสองคนไม่ได้เจอกันนานเลยนะเนี่ย! เป็นเกียรติมากที่คุณมาที่ร้านแผงลอยของฉัน!”เจ้าของร้านหัวล้านเดินเข้ามาหาทันย่าและอีวอนน์ด้วยรอยยิ้มกว้าง เมื่อเห็นพวกเธอจากที่ไกล ๆ เจ้าของร้านดูใจดีเป็นพิเศษ!“มานี่สิ ตรงมุมห้องว่าง มันเป็นที่โปรดของคุณ!”เจ้าของร้านหัวเราะคิกคักขณะที่เขาลูบหัวแต่สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นการปรากฏตัวของเฟนด์ “เฮ้ คุณทันย่า ผู้ชายคนนี้เป็นแฟนของคุณเหรอ? เขาดูดีและมีจิตใจที่เป็นลูกผู้ชายมาก” เขาถาม “โอ้ ดูรูปร่างที่แข็งแกร่งของเขาสิ! ดูเหมือนชายหนุ่มคนนี้เคยเป็นทหารมาก่อนใช่ไหม?” เขาพูดต่อคุณทันย่าค่อนข้างรวยตามความทรงจำที่บันทึกไว้ในสมองของเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้สนิทกับสาวสวยสองคนนี้แต่พวกเธอก็เคยมาทานอาหารเย็นพร้อมกับบอดี้การ์ดเจ็ดถึงแปดคนอยู่ข้าง ๆ บอดี้การ์ดเหล่านั้นจะรอพวกเธออยู่ที่ริมถนนด้านนอกยิ่งกว่านั้นสาวสวยสองคนนี้มาที่ร้านของเขาหลายครั้งแล้วแต่พวกเธอไม่เคยพาใครมาที่นี่เลยนี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าของร้านเห็นทั้งสองคนพาชายคนหนึ่งมา และบังเอิญว่าเฟนด์ยืนอยู่ข้าง ๆ ทันย่าระยะห่างระหว่างพวกเขานั้นน้อยมาก ดังนั้นเจ้าของร้า

“อย่ากังวลไปเลย ผมมั่นใจในตัวเอง! คนที่ทำให้ผมเมาได้ยังไม่เกิดหรอก!”เฟนด์ตอบด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มอ่อนโยนและนุ่มนวล“ก็ได้ พวกนายดื่มไปกันเถอะ ฉันจะโทรหาฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ให้มารับเรา ถ้าคุณเมาแม้ที่นี่จะอยู่ไม่ไกลมากนักแต่ก็ควรระวังตัวไว้ดีกว่า!”ทันย่าถอนหายใจอย่างขมขื่นหลังจากนึกถึงสถานการณ์บางอย่าง“เอาล่ะ มาดื่มกันเถอะ! ทันย่า มีแต่ของที่เธอชอบทั้งนั้นเลย!”แกร๊ง!อีวอนน์ยกแก้วเบียร์ของเธอขึ้นและชนแก้วกับเฟนแล้วยิ้มบาง ๆหลังจากนั้นเธอก็หยิบเงินออกมาอีกสี่ร้อยเหรียญและพูดกับพนักงานเสิร์ฟสองคนข้าง ๆ โต๊ะว่า “มานี่หน่อย นี่เป็นทริปสำหรับนายสองคนคนละสองร้อย! แต่พวกนายจะต้องรับรองว่าว่าแก้วของพวกเราจะเต็มไปด้วยเบียร์ นายต้องเติมทันทีหลังจากที่เราดื่มมันหมด เข้าใจไหม? ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม?”พนักงานเสิร์ฟสองคนตรงหน้าอีวอนน์ไม่คิดว่าเธอจะใจดีขนาดนี้ พวกเขาแทบจะซ่อนความดีใจเอาไว้ไม่มิด พวกเขาพยักหน้าทันทีหลังจากที่อีวอนน์พูดจบ “ไม่มีปัญหาครับคุณหนู! เราจะไม่ปล่อยให้แก้วว่างแน่นอน!”จากนั้นพนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งก็ดันถังเบียร์ขนาดใหญ่ไปวางไว้ข้างโต๊ะของอีวอนน์ “ตอนนี้คุณมั่นใจได้เลย

“ฉัน... ยังดื่มได้อีก!”อีวอนน์เรอออกมา แก้มของเธอเป็นสีชมพู คำพูดเธอเริ่มยานลงแต่ละคนดื่มเบียร์ไป 12 แก้ว นั่นเท่ากับเบียร์ประมาณ 30 ขวดต่อคน! ความกลัวและความวิตกทำให้ผู้คนเงียบลง พวกนั้นกำลังพูดไม่ออกในสถานการณ์นี้“อ อีวอนน์ เธอ... เธอดูเมาแล้วนะ! หยุดดื่มเถอะ ดูเฟนด์สิ เขายังดูมีสติอยู่เลย ล้มเลิกซะเถอะ เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้เขา!”เห็นได้ชัดว่าทันย่าและอีวอนน์ทนไม่ไหวอีกต่อไป แต่ความดื้อรั้นได้ทำให้เธอมีแรงผลักดัน เธอไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าได้เห็นเฟนด์ล้มลงไปต่อหน้า“ฉันยังไม่เมา! ยังต่อได้อีก! เฟนด์น่ะสิที่ทนไม่ไหวแล้วใช่ไหม?” อีวอนน์หัวเราะอย่างเมา ๆ “ตอนนี้เขาทำเป็นเก๊กอยู่น่ะสิ!”อีวอนน์พึมพำขณะแตะมือกับหัว เธอดูเหมือนจะล้มลงไปได้ทุกเมื่อ “ขอโทษนะหนุ่ม ๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแตะต้องนาย!”มีเสียงดังขึ้นไม่ไกลจากโต๊ะของเฟนด์ขัดขึ้นมาเพี๊ยะ!มีเสียงตบดังขึ้นก้องอยู่ในอากาศ “ไอ้เ-ี้ย! รู้ไหมว่าเสื้อผ้าฉันมันราคาเท่าไหร่? คิดว่าขอโทษแล้วทุกอย่างจะหายเหรอ?”อันธพาลคนที่สวมต่างหูคนหนึ่งยืนขึ้น เขาเหวี่ยงแขนออกไปตบหน้าผู้ชายคนหนึ่ง ชายผู้เคราะห์ร้ายคนหนึ่งสวมชุดทำงานที่มีโลโก้บริ

ใบหน้าของคนส่งของซีดเผือด เขาถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วตัวแข็งทื่อ เขาไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่าพวกนั้นหมายถึงอะไร การปล่อยภรรยาให้อยู่กับคนพวกนั้นก็เหมือนปล่อยให้เธออยู่ที่ซ่อง! อย่างไรก็ตาม เงินแสนสำหรับเขาเป็นจำนวนที่มหาศาลมาก เขาหามันมาไม่ได้แม้จะขายทุกอย่างที่มีอยู่ “แก...” ผู้หญิงคนนั้นโกรธมากจนดวงตาของเธอเป็นสีแดง แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็พบว่าตัวเองไม่มีทางเลือกอื่น เธอได้ยินมาว่ามีหลายพรรค ที่ชอบข่มขู่ พรรคอินทรีนี้เอาแต่ใจและกว้างขวางมากกว่าพรรคเทพเจ้ามังกรเสียอีกคนทั่วไปอย่างพวกเขาเกรงกลัวที่จะโดนคนพวกนี้รุกราน“คุณผู้ชายครับ ได้โปรดเถอะ ผมขอร้อง ภรรยาผมไม่มีอะไรดีเลย เธอธรรมดา! เรามีลูกอายุห้าเดือน รอเธอกลับไปให้นมอยู่ ได้โปรดปล่อยเราไปเถอะ ขอร้องล่ะ! ผมให้คุณสองพัน นั่นคือทั้งหมดที่มีแล้ว...”ชายผู้เป็นสามีคว้าแขนเสื้ออันธพาลอย่างอ้อนวอน“ปล่อยเสื้อผ้าฉัน! แกเป็นแค่คนส่งอาหาร พระเจ้ายังรู้ว่ามือแกมันมีเชื้อโรคมากแค่ไหน ถ้าแตะต้องเสื้อผ้าฉันอีกล่ะก็ แกตายแน่!”ลูกพี่เทมเพสร้องเสียงดังเมื่อเห็นมือคนส่งอาหารคนส่งของปล่อยทันที และไม่มีใครคาดว่าเขาจะคุกเข่าลงบนพื้นและอ้อ

“จองหองนักนะ!” อันธพาลสามคนเดินไปข้างหน้าและล้อมเฟนด์ทันที พวกเขาปล่อยหมัดเข้าหาเฟนด์ ปั๊ก! ปั๊ก! ปั๊ก! เฟนด์ต่อยไปด้วยความเร็วปานสายฟ้า อันธพาลสามคนที่พุ่งเข้าหาเฟนด์โดนต่อยเข้าที่หน้า และก็ล้มลงไปกับพื้นโดยไม่ได้แตะต้องเส้นผมของเฟนด์แม้แต่เส้นเดียว เลือดไหลซึมจากริมฝีปากของสามคนนั้น พวกเขาตายอย่างน่าสยดสยอง"นี่มัน…" ในตอนแรกเทมเพสยืนอย่างเย่อหยิ่งโดยเอาแขนไขว้ที่หน้าอก พร้อมที่จะเห็นการนองเลือด เขาไม่คิดเลยว่าลูกน้องทั้งสามจะตายภายในวินาทีต่อมา!เขากลืนเสียงลงไปในลำคอ “อ อะไรกัน!?” ผู้คนหลายคนตกใจกับผลลัพธ์เช่นกัน “เขาฆ่าพวกนั้นแล้ว… โอ้ พระเจ้า! เขากล้าดียังไงไปฆ่าคนจากพรรคอินทรี?” “ใช่ ชายหนุ่มคนนี้แตกต่าง เขาเป็นคนกล้าหาญ!” “แต่สิ่งนี้ได้ผลอย่างแน่นอน พวกอันธพาลจากพรรคอินทรีล้วนไม่ต่างอะไรกับพวกชอบรังแก และชายหนุ่มผู้นี้เป็นทหารผ่านศึกที่มีทักษะอย่างแท้จริง! ทักษะการต่อสู้ของเขาช่างน่ากลัว และเขาสามารถฆ่าคนสามคนได้ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที!” ไม่นานหลังจากนั้น ผู้ชมก็เริ่มแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับสถานการณ์นี้อย่างกระตือรือร้น หลายคนถึงกับสะดุดถอยหลังไปสองสาม